اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

این روز هــا

از کنار من که میگذری

احتیـــاط کن

هزاران کـارگر در من

مشغول کـــارند

روحیــــه ام

در دست تعویــض است ..

دلم مرگ میخواهد و سکوت

سکوتی مرگبار

مرگی ساکن!

دستم را بسویت اشاره کردم

و نگاهت را ربودم

... ...مرا در گور فراموشی نسپار

احساسم با تو رنگ میگیرد

رنگ ارغوانی....

لبریزم از خواهش

تب دار از عشق

مرا به گوری بسپار

که هر روز از کنارش میگذری

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

خسته ام... از همه
خسته از... دنیا

آسمان بشنو از،
قلبِ من این صدا

ای زندگی بیزار از توأم،
بیزار از این عالم

بیگانه ام با سیمای تو،
دیوانه ی دنیای تو

در هم مَشِکن زنجیر ِمرا،
بهتر که شوَم رسوا

رفتم که دگر با دستِ شما،
پنهان شوم از چشم ِ دنیا

غربت را نبايد در شهري غريب

يا در گم شدن لحظه آشنا جستجو كرد

هرگاه عزيزت نگاهش را به ديگري تعارف كرد

انگاه تو غريبي.

تو نیستی
بهانه‌های کوچک خوشبختی نیستند
تو نیستی
من نیستم
‌ـ‌‌‌در نبود تو‌ـ‌
لبخندهای کاغذی آلبوم
غرق شدند
در باران بی‌دریغ اشک
تا سپاس‌گزار تو باشم!
سپاس‌گزار تو که به اندازه‌ی یک غریق‌نجات غریبه
تلاش نکردی
برای گرفتن من از آب‌ گل‌آلود!

این چه گردابیست این سودای تو
می برد هر لحظه پایین تر مرا
می زنم من دست و پا اما چه سود
می شوم نزدیکتر تا انتها

گورستان هاي بشريت

آلوده اند به مردگاني هيچ

و من تنها با توست كه

به زنده بودنم می ارزم

از یک جایی به بعد
دیگه
نه
دست و پا می زنی
نه بال بال میزنی
...نه دل دل میکنی
نه داد و بیداد میکنی
نه گریه میکنی
نه مشتتو میکوبی تو دیوار
نه سرتو میزنی به دیوار
نه...
از یه جایی به بعد فقط سکوت میکنی...

تو سکوت ميکنی

و فرياد زمانم را نمی شنوی !

يک روز !

من سکوت خواهم کرد و تو آن روز ............

برای اولين بار مفهوم "دير شدن " را خواهی فهميد...

وفایم را ندیدی که
خیانت را ببین حالا
دل تنگم ندیدی که
دل سنگم ببین اما

ندیدی غرق احساسم
ندیدی گریه هایم را
خیانت کرده ام تا تو
ببینی خنده هایم را

خیانت کرده ام .... آری
چه خشنودم که می دانی
مکن اندیشه باطل
که قلبم را بسوزانی


امانت داده بودم دل
به دستانت نفهمیدی؟
چه آوردی به روز دل ؟
شکستی خون به دل کردی

خیانت کرده ام .... آری
نمی ترسم ز اقرارش
دلم یار دگر دارد
نخواهم کرد انکارش