شعر گمنام

شیشه ای می شکند...
یک نفر می پرسد...
چرا شیشه شکست؟
مادر می گوید...
شاید این رفع بلاست.
یک نفر زمزمه کرد...
باد سرد وحشی مثل یک کودک شیطان آمد.
شیشه ی پنجره را زود شکست.
کاش امشب که دلم مثل آن شیشه ی مغرور شکست،
عابری خنده کنان می آمد...
تکه ای از آن را برمی داشت مرهمی بر دل تنگم می شد...
اما امشب دیدم...
هیچ کس هیچ نگفت غصه ام را نشنید...
از خودم می پرسم آیا ارزش قلب من از شیشه ی پنجره هم کمتر است؟
دل من سخت شکست اما، هیچ کس هیچ نگفت و نپرسید چرا ؟

همین جا از تموم شما که دلتون پاکه میخوام واسم دعا کنین نیازمند دعاهاتون هستم واقعاً نیازمند هستم پای جوونیم و سلامتیم وسطه و محتاج دعاهای دلای پاکتونم

... من از بلندای همین قله ی درماندگی
بیهودگی این زندگی را فریاد می زنم.

آقایان!
من به چرخیدنِ عبث مان اعتراض دارم.
کسی حواسش نیست ؟
ما از آخر دنیا هم گذشته ایم
و آنقدر دور شده ایم
که کسی یادش نمی آید باید پیاده می شدیم..

آبروی ده ِ ما را بردند؛

نان ِ ماشینی!

قفل دلم هنوز پا بر جا بود...اما...
آهسته ضربه هاي عجيبي به حلقه دلم خورد...
گفتم:
كه بود دست به در زد ؟؟؟؟
ببين چه برد؟؟؟
فرياد زد:خموش!در ديگ خود بجوش!!!
هرگز كسي نبود و نبوده است پشت در...
تا چند بي خبر؟؟؟
در اين تصوري كه كسي پشت اين در است...

من که می دانم شبی عمرم به پایان می رسد
نوبت خاموشــی من ســهل و آســان می رسد

من که می دانم که تا سرگرم بزم و مســتی ام
مرگ ویرانگر چه بی رحـم و شــــتابان می رسد

من که می دانم به دنیا اعتباری نیست، نیست
بین مرگ و آدمی قــول و قــراری نیست، نیست

من که می دانـــــــم اجــــــــل ناخوانده و بیدادگر
سر زده می آید و راه فـــــــــراری نیست، نیست

پس چرا عاشق نباشم!؟

این شروع فاصله نیست....درک را نمی شود در لحظه اندازه گیری کرد
عجیب است..نه؟؟
بگذار ..بگذرد
اسان نیست اما در پایان باران می بارد
چه بخواهی ..چه نخواهی...زیر باران خیس خواهی شد
همیشه گذشتن بخشی از زندگیست
حادثه در تو خلاصه نمی شود...حادثه در بی نهایت دنیا خلاصه می شود
بگذار بگذرد تا این فرصت را داشته باشی ...نبودم را بنویسی

.
.
.
.
اگر نوشتنی باشد...کلمه ها می نویسند
اگر شنیدنی باشد ....گوش ها می شنوند
و
اگر دیدنی باشد ....چشم ها می بینند
پس بگذار ..بگذرد

شعري كه شاعرش تو باشي

قطعا قشنگترين شعر تاريخ خواهد شد

و من

حرف حرف آنرا

با تمام اشعار سهراب هم معاوضه نخواهم كرد

حتي اگر تنها زمزمه اش

جدايي باشد

در بوي پيرهنت
تاب مي‌خورم
بي‌تاب مي‌شوم
وبه دنبال دست‌هايت مي‌گردم
در جيب‌هايم..
مي‌ترسم گمت کرده باشم در خيابان
به پشت سر وا مي‌گردم
و از تنهايي خودم وحشت مي‌کنم.
بي تو زندگي کنم
يا بميرم؟
نمي‌دانم تا کي دوستم داري
هرجا که باشد.....باشد.
هرجا تمام شد
اسمش را مي‌گذارم
آخر خط من.
باشد؟

می‌نویسم: پر
پری
پرواز

می‌نویسم: روز
لحظه‌ی آغاز

می‌نویسم :آفتاب
آواز

می‌نویسم: تو !
پرده در پرده شکوه و راز.

برخیز نوح!
پس ِ این انتظارهای هزار ساله هم باید
تنهایی کشتی ات را
بگیری و بروی پی خدایت..