اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

ماه و مرداب


ماه در حاشیه شوق سحر

چه قراری دارد

و چه بی تاب در آیینه صبح

اشک شب می شکند

می نشیند آرام

روی چشمان سپیدار بلند

می سپارد تن و جان

به نسیمی خاموش

می خورد غوطه درون رویا

و چه سخت می گیرد

عکس او را در بر

باز مرداب خیال

وقـتی کـه نیـستی …

پـرنـده خیـالـم بـه سـرش مـی زند…

کـه خـود را حلـق آویـز کـند از دار دلتنگی ات!

بـه دادش نمـی رسـی؟

آسمان دلم امشب ابری است

و کویر کف دستم هوس نم نم باران دعا را دارد

حلقه ی بغض همانند طناب سر دار
...
هر دم افزون ز دم پیش گلوگاه مرا می فشرد

به خدا می نگرم

از یکی عالم شرم

از لب تشنه ی خاک

تا سر چشمه ی افلاک پلی می سازم

و هوا بوی خدا را دارد

از روزی که تو رفتی خونه سوت و کوره
کوچه ی خاطره هامون بی عبوره
د بگو چی شد دل عاشق من دلتو زد
رفتیو تنهام گذاشتی تو این شبای سرد

خداحافظ ای دیار غریبانه ای که غربت زیستنم را
در تو سالها تکرار کردم!
خداحافظ ای سرزمین رویای در خاک خفته ی من....
بدرود ای سالهای ممتد تنهایی و سکوتـــــــــــــــــ !

بدرود ای لحظه های پایانی
آغازی دوباره ام آرزوستـــــــــــــــــــ ـ...

تیغ روزگار

شاهرگ "کلامم" را

چنان بریده ، که سکوتم

"بند" نمی آید !



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمی خواهم پدر جان !
نمی آیم
من هنوز جوانم
آرزوها دارم
كنكور نزدیك است
دختر همسایه هنوز جواب قطعی نداده
بیایم كه چه ؟
آمدیم گوسفندی از آسمان
نیفتاد !
چاقوی تو كه شوخی سرش نمی شود
اصلاً هزار بار نگفتم با دل پر نخواب ؟!



حمید رضا سر شکاری

دور از تو در این شهر مرا همنفسی نیست

فریاد کنم ازدل و فر یاد رسی نیست

ما را نفس از هجر به لب آمد و مردم

گویند که این عشق تو هم جز هوسی نیست

ای آه بسوزان به شرر سینه ما را

کین سینه برای دل ما جز قفسی نیست

گفتم به دل از همهمه در سینه چه غوغاست ؟

.. گفتا که در این خانه بجز یار کسی نیست
.. گفتا که در این خانه بجز یار کسی نیست

تو که نیستی،

دیگَر رویـ ـاهــایَـ ـ ـم هَم تَمام میشَوَند،

وَ زِندِگی چِقَدر زیــبـ ــا به نَظَر میرِسَد،

هَمه چیز واقِــ ــعــ ـیــ ـســتــ ــ ...


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

من سالهاست که
درد میکشم...
فریاد میزنم...
و زندگی ارضا میشود!