نقل قول:
مهمترین عوامل در رشد و تکامل تکلم خصوصیات فیزیولوژیکی و تشریحی بخشهای پیشانی قشر مغز هستند (به موازات رشد و تکامل مناطق آهیانهای و گیجگاهی). تلاشهای زیادی به کار رفته است تا درجهی تکامل مغز را که به وسیلهی این مهمترین قسمت مغز روی قالبهای جمجمههای فسیل شده نشان داده شده است به اثبات برساند. متأسفانه اخذ هرگونه نتیجهی مربوط به تکلم از قالب جمجمه، حتی وقتی که با قالبهای انسان کنونی مقایسه شود، مشکل است(1)
یه توضیحی هم بهتر هست درباره علت اصلی این تفاوت داده بشه :
نقل قول:
دانشمندان دانشگاه واشنگتن موفق به شناسايي ژني شدهاند كه نقشي اساسي در تكامل انسان، هنگام آغاز تكلم ايفا كرده است.
اين ژن احتمالا با تكثير خود در دو و نيم ميليون سال پيش به مغز انسان قدرت صحبت كردن و ابداع داده و آن را از وابستگاني مانند شامپازهها جدا كرده است.
اين ژن كه «SRGAP2» نام داشته، به كنترل رشد بخش نئوکورتکس در مغز پرداخته كه مسؤول عملكردهاي بالاتر مانند زبان و تفكر هوشيار است.
برخورداري از نسخههاي اضافي باعث آهستهشدن رشد مغز شده و به آن اجازه داده تا به ساخت ارتباطات بيشتر ميان سلولهاي عصبي پرداخته و با اين كار مغز را بزرگتر و پيچيدهتر كرده است.
در پژوهشي كه در مجله Cell منتشر شده، دانشمندان اين موضوع را گزارش كردند كه اين ژن در حدود 3.5 ميليون سال قبل تكثير شده و يك ژن دختر ايجاد كرده و يك ميليون سال بعد به توليد يك نسخه نوه دختر پرداخته است.
اگرچه انسان و شامپانزه حدود شش ميليون سال قبل از هم جدا شدند، اما هنوز 96 درصد از ژنوم آنها با هم مشترك بوده و اين ژن يكي از تنها 30 ژني است كه از آن زمان به تكثير خود پرداختهاند.
اولين تكثير تقريبا غيرفعال بوده اما دومين نسخه در زماني اتفاق افتاده كه هوموساپنها از گونههاي استرالوپیتکوس جدا شده و ساخت ابزارها و رفتارهاي پيچيدهتر را آغاز كردند. (2)