یادداشت روز: اخطارهای تاکتیکی؛ مقصر کیست؟
ژابی آلونسو و سرخیو راموس در مرکز جنجالی جدید هستند. آنها اخطار گرفتند و بازی برگشت با گالاتاسرای را از دست دادند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
– دقیقه 73 بازی رفت یکچهارم نهایی لیگ قهرمانان بود که ضربه سر گونسالو ایگواین رئال مادرید را سه بر صفر پیش انداخت و امیدهای تیم ترک برای راهیابی به نیمهنهایی را عملا نابود کرد. اما خبرهای اصلی برای بسیاری در 17 دقیقه پایانی دیدار روی داد.
شش دقیقه به پایان مسابقه مانده بود که مایکل اسین روی نورالدین امرابط خطا کرد و کارت زرد گرفت. واکنش ژابی آلونسو توهینی بیمورد به سوین اودوار موئن، داور مسابقه بود و او اخطاری گرفت که باعث شد بازی برگشت در استانبول را از دست بدهد.
سپس در آخرین دقایق مسابقه بود که آلونسو پاشنه امانوئل ابوئه را زد. موئن ضربهای ایستگاهی اعلام کرد و سرخیو راموس با ناراحتی توپ را شوت کرد و او هم اخطاری گرفت که از بازی سهشنبه پیش رو محرومش کرد. واکنش دنیا این بود که این دو نفر عمدا کارت زرد گرفتهاند تا بازی بیاهمیت با گالا را از دست بدهند و کارتهایشان برای نیمهنهایی پاک شود.
این اتهام برای این دو بازیکن جدید نیست. در نوامبر 2010 بود که دقیقا همین دو نفر در پیروزی چهار بر صفر در خانه آژاکس در شب پنجم مرحله گروهی لیگ قهرمانان اخراج شدند و بازی آخر گروهی را در حالی از دست دادند که تیمشان صعودش قطعی شده بود. آنها به این ترتیب برای مرحله حذفی حسابی پاک یافتند!
یوفا در آن هنگام هر دو نفر را جریمه کرد. ژوزه مورینیو هم جریمه شد. یرژی دودک و ایکر کاسیاس، دروازهبانان رئال هم در رساندن پیام مورینیو به این بازیکنان شرکت داشتند و به همین دلیل آنها هم جریمه شدند. این تنها باری هم نیست که یوفا با این کارها برخورد میکند. کریس و جونینیو پرنامبوکانو، دو بازیکن لیون هم در سال 2008 به میزان 15 و 10 هزار یورو جریمه شدند چون مقابل فیورنتینا در لیگ قهرمانان کارت زرد عامدانه گرفته بودند.
بیسنته دلبوسکه، مربی اسپانیا پس از بازی با آژاکس از این دو نفر حمایت کرد: «به نظرم بازیکنان کار درستی انجام دادند. آنها مجبور بودند به دیدارهای آینده فکر کنند. شاید این صحنهسازیها ایدهآل نباشد، و نمیدانم که حرکتشان غیرورزشی است یا نه، اما آنها باید به فکر آینده باشند و از این جهت درست عمل کردند.»
پرسشی که دلبوسکه درباره غیرورزشی بودن این حرکات مطرح کرد بیتردید باید دقیقتر ارزیابی شود. اما در هر حالت باید قانون را در نظر گرفت. در آمستردام نسبتا روشن بود که کارت آنها عمدی است. اما در بازی با گالا نمیشد این را به روشنی گفت. یوفا بدون داشتن مدرکی که نشان دهد کارتهای زرد عمدی بوده، حق این را ندارد که کاری به جز محروم کردن بازیکنان از بازی برگشت انجام دهد.
حتی بحث بر سر عمدی بودن این کار هم جنجالی خواهد شد. کوین موران در بازی سال 1985 منچستریونایتد و اورتون اولین بازیکن تاریخ شد که در فینال جام حذفی انگلیس اخراج میشود. جیمی گریوز، گزارشگر بازی گفت که پیتر ویلیس، داور مسابقه این بازیکن ایرلندی را به این دلیل اخراج کرده که آن بازی آخرین قضاوتش بوده و او میخواسته از خودش خاطره به جا بگذارد! ویلیس از گریوز شکایت کرد و موفق به دریافت غرامت هم شد. به این ترتیب یوفا اگر بخواهد راموس و آلونسو را جریمه کند شاید جنجال بالا بگیرد.
از سوی دیگر این کار سالها تاکتیک بسیاری از بازیکنان بوده. دیوید بکام، کاپیتان سابق انگلیس حتی یک بار به این موضوع افتخار کرد که در بازی مقدماتی جام جهانی با ولز عمدا اخطار گرفته تا سفر به آذربایجان را از دست بدهد، چون دقایقی پیش از آن دندهاش شکسته بود و او در هر حال آن بازی را از دست میداد! کاملا قابل انتظار است که بازیکنانی که در آستانه محرومیت هستند عمدا محروم شوند تا دیدارهای نهچندان مهم را از دست بدهند.
اما اگر آرتورو ویدال تصمیم میگرفت در اواخر دیدار رفت یوونتوس در خانه سلتیک – زمانی که تیمش سه بر صفر پیش افتاده بود – اخطاری بیمورد بگیرد، بازی ساده برگشت را از دست میداد. اما او بازیکن صادقی ماند و اکنون بازی بسیار مهم با بایرن مونیخ را به دلیل دریافت اخطار در بازی رفت از دست داده است.
با قوانین فعلی، صداقت داشتن بازیکن لزوما منجر به نتایج مثبت نمیشود. اما مقامات چارهای ندارند که روی مرزی بسیار باریک گام بردارند و تصمیم بگیرند که آیا اخطار بازیکنان در دقایق پایانی عمدی است یا نه.
تا زمانی که راه حلی در این زمینه پیدا نشود، اخطارهای تاکتیکی بخشی از فوتبال خواهند بود. تا زمانی که اعتراض و رفتارهای بد بیشتر باعث کارت زرد شوند تا خطاهای خطرناک، واقعا آیا استفاده از آنها اثربخش است؟ شاید نه. شاید تنها اثر آنها از بین رفتن صداقت در ورزشی باشد که همه دوستش میداریم.