Printable View
یه چیزی که من واقعا نمیفهمم اینه که چرا تو مهمونی ها همه با گوشیشون ور میرن و افراد نسبت به سالهای قبل کمتر با هم حرف میزنن. من خودم چند سالی هست که وقتی میرم مهمونی اصلا گوشیمو از جیبم در نمیارم مگر اینکه زنگ بخوره . ما تو عید مهمون داشتیم که اومده بود خونمون و پسرش همش سرش تو گوشی بود و به غیر از سلام و علیک شاید باورتون نشه حتی یه کلمه هم حرف نزد، اگه قرار بشه آدم تو مهمونی هم با گوشی مشغول باشه خب اصلا چه کاریه همونو بمونه تو خونه و الکی زحمت بیرون رفتن به خودش نده
معمولا دلیلش اینه که فرد دلش نمی خواد اونجا باشه ولی به زور و فشار اطرافیان اومده. :n26: در حقیقت اشکال فرهنگی از اون فرد نیست که سرش توی گوشیشه یا تمایل زیادی به حرف زدن نداره، از فرهنگ و رسم و رسوماتیه که اینطور به افراد فشار میارن کارهایی که دلشون نمی خواد رو انجام بدن. همون فرد شاید اگه جای دیگه ای در مهمانی دیگه ای با افراد دیگه ای بود بسیار سرحال تر و شاداب تر بود و خیلی هم بیشتر در صحبت ها شرکت می کرد.نقل قول:
البته روی دیگه ماجرا اینه که اگه این فرد الان به این مهمانی نمیومد همون افراد (یا افراد دیگه ای) احتمالا خرده می گرفتن که جدیدا دیگه کمتر به دید و بازدید اهمیت میدن و این بی فرهنگیه که همراه خانواده به مهمانی نیومده و ... ، خلاصه که در خیلی از مواقع باخت-باخت هست برای فرد مگر اینکه به دروغ فیلم بازی کنه و تظاهر کنه که از در اون جمع بودن داره لذت می بره. رفتاری که حداقل در فرهنگ و رسم و رسوم ما به نوعی اوج بافرهنگی است.
دوستان آیا امکان داره آدم در خیابان به دحترا نزدیک بشه بگه دو ست دارم باهاتون آشنا شم ؟ ما شهرمون یه دانشگاه داره بعد بعضی دخترا مثلا از تهران یا جاهای دیگه بدون آرایش خیلی جذابند ولی من خودم ترک تحصیل کردم . آدم با این دخترا چه جوری میتونه آشنا شه ؟
اگر تعدادتون سه نفر به بالاس و مجبورید یه مسیری رو پیاده برید و عرض پیاده رو کمه جوری نباشه که کل عرض مسیر رو شما اشغال کنید و دیگران مجبور باشن ازتون خواهش کنن راه رو باز کنید یا اینکه بدترش برن از خیابون رد شن !
زیاد به این موارد برخورد دارم و صددرصدشون هم خانم !
هم آقایون اینطور هستن و هم خانوم ها ..نقل قول:
مشکل اینجاست که اکثر آدم ها فقط خودشون رو میبینن و فکر میکنن پیاده رو ، خیابون، فروشگاه، تاکسی و .. فقط و فقط مال اوناس و فکرشون هیچ وقت فراتر از خودشون و مسائل مربوط به خودشون نمیره کلا انگار متوجه محیطی که توش دارن زندگی میکنن نیستن و نمیشن ..
مثلا :
- تو پیاده رو یه ویترین مغازه ببینن همونجا وسط راه متوقف میشن!
- همه دوستان و آشنایان باید حتما در کنار هم راه برن و کل عرض پیاده رو رو اشغال کنن!
- متوجه نیستن رو پل هوایی دو لاین وجود داره یه لاین برای مسیر رفت ما و لاین دیگه برای افرادی هست که از روبرو میان و هر کسی باید از لاین سمت راست خودش حرکت کنه! نمیفهمن که کسی که از روبرو میاد باید برن کنار تا اون هم رد شه ..
- تو تاکسی یا بوی نامطبوع میدن یا تو محیط بسته و عمومی تاکسی و در حضور بقیه افراد اسپری و ادکلن رو خالی میکنن رو خودشون!
- باصدای بلند تو یه محیط بسته عمومی با تلفن صحبت میکنن و بقیه افراد باید بفهمن مشکل و موضوع زندگیشون چیه!
- تو اتوبوس و رستوران و خیابون و مهمونی و .. همینجور زل میزنن به مردم! (بعضی وقتا فکر میکنم بعضی آدم ها تابحال آدمیزاد ندیدن و برای بار اولشون هست که با انسان های دیگه روبرو میشن)
- تو رانندگی به محض اینکه یادشون بیفته یه چیزی رو جا گذاشتن یا به طور اتفاقی فروشگاهی رو پیدا کردن یا یه اشنا دیدن همونجا وسط خیابون میزنن رو ترمز! دیگه نمیگه پشت سرم ماشینه!
- همونطور که تو پیاده رو راه میرن و قدم میزنن با ماشینشونم قدم میزنن مثلا وسط بزرگراه با سرعت 20 داره میره به مسائل زندگیش هم فکر میکنه و حل و فصلشون میکنه! بعد اگه صدای بوق یا ترمز بشنوه خیلی متعجب هم میشه!
- هر وقت یادشون می افته به خیابونی رسیدن همونجا میپیچن دیگه با خودش نمیگه الان ماشین من کجاست اون خیابون که باید بپیچم کجاست ماشین های دیگه کجان؟!
- بچه شیرین و دوست داشتنیه ولی هر جایی تو بیمارستان و تاکسی و اتوبوس و مترو و رستوران و .. بقیه افراد هم حضور دارن و اکثر افراد تمایلی ندارن صدای داد و بیداد و جیغ بچه رو گوش بدن! متوجه نیستن که اگر قدرت کنترل بچه شون رو ندارن نباید تو محیط بسته عمومی باشن یا حداقل بچه رو کنترل کن.
اینا ابتدایی ترین اصول اداب و معاشرت اجتماعیه من برام عجیبه اگر ابتدایی ترین مسائل رو بعضی ادم ها هنوز نمیدونن پس چی یاد گرفتن؟ چه اموزشی دیدن تا بحال ؟ و چه اصراری دارن تو شهر زندگی کنن ؟ خارج از شهر خیلی از این قید و بند های زندگی شهر نشینی نیست اگر امکانات زندگی شهر نشینی رو انتخاب میکنن باید اصول زندگی شهر نشینی رو هم رعایت کنن.
سلام
دوست محترم VESTA
طبق معمول , باید فرهنگسازی بشه !!!
البته با زبان خوش پیشرفت چندانی نداره
با زبان زوووور نتیجه قابل قبولی داره یعنی با جریمه و توقیف و بازداشت و زندان و مصادره و محرومیت , اخراج و غیره چون ما ملتی هستیم با فرهنگ چند هزار ساله !!! از نوعِ "من آنم که رستم بود پهلوان"
به این میگن :
کنترل از راهِ زور !
اگر بخواین یک لیست تهیه کنین از چیزهایی که احتیاج به فرهنگسازی داره, خواهید دید که این لیست تَه نداره !
P===================================
صرفه جویی های میلیونی در هزینه های خودرو و هزینه های زندگی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منم میخواستم 2 تا نکته رو بگم..
1- جلوی خونه من جلوی مغازه من واسه من نیست..که حتما ماشین من بزارم اونجا و کسی حق نداشته باشه ماشینشو بزاره. طرف جلوی مغازش رو بسته نوشته جای پارک مخصوص مشتریان است..یا مثلا یه نفر داره جلوی خونش پارک میکنه میگه برو انور پارک کن اینجا خونه منه...بله خونه شما هست مغازه شما هست ولی کوچه و خیابون مال همه است برو سند کوچه و خیابون رو بیار اگر راست میگی نوشته باشه جلوی خونه و و جلو این مغازه مربوط به جناب X می باشد..فقط حق نداره کسی جلوی درب پارکینگ پارک کنه ولی جلوی خونه من مال همه است نه مال ماشین من فقط!
نکته بعدی
2- این حرکت خیلی ضایع شده البته خیلی قدیمی هم شده حدود 15 سال پیش خیلی میدیدم الان کم شده ولی تعجب کردم دیدم امروز تو اتوبوس عکسم گرفتم:
اینکه سویچ ماشین رو بگیریم تو دست به مردم نشون بدیم اونم چه ماشینی 206! الان دیگه پژو ارزونترین ماشین تو ایرانه.. واقعا من خودمم پژو دارم خجالت میکشم سوار میشم اینقدر که تو تهران بنز/ بی ام و /پورشه/ ولکس واگن/ آئودی/ لکسوز هستش که شرمنده میشم با پژو میرم بیرون ولی چه کنم دیگه پول ندارم بیشتر از پژو سوار شم.کد:uupload.ir/files/nlfe_20180519_124736.png
ولی این حرکت خیلی تابلو شده که سویچش رو بگیریم دستمون بگیم ماشین داریم اونم پژو!
سلام
ذاتِ انسان طوری طراحی و ساخته شده که دوست داره داشته هاش رو به نمایش بذاره و بهشون افتخار میکنه
موی بلند و پرپشت , عضلات و هیکل , صدای زیبا , فررندِ زیبا یا درسخوان یا خوش هیکل , علم و دانش مثل چند زبان بلد بودن و غیره , مدرک تحصیلی , اموال مثل دوچرخه و موتورسیکلت و ماشین ساعت و موبایل و پوشاک و زیورآلات و خانه و پول و غیره
مال و اموال و فرزند , زینت و زیورِ زندگیِ دنیاست . قرآن کریم
===============================
صحیحش اینه :
از داشتن چیزهایی که خداپسندانه نیست خودداری کنیم مثل ماشین بسیار گرانقیمت که هدف از خریدش فقط پز دادن و سوزاندن دل مردم و یا فخر فروختن و تکبر هست
از اموال و دارائیهامون درست و خداپسندانه استفاده کنیم . این مهمترین کار برای شکرانه ی این نعمتهاست .
به رخ دیگران نکشیدن و هرگز از یاد نبردن که : این نعمتِ از آنِ خداست و فقط امانت هست دستِ ما فقط برای امتحان ما و یقیناً یک روز هم از ما گرفته میشه
یکی از کارهای خداپسندانه (عبادات) این هست که چیزی رو که از راه درست و قانونی و حلال به دست آوردیم و دوستش داریم و بهش احتیاج داریم رو ببخشیم به یک نیازمند , بدونِ منت و سرکوفت و تحقیر و بدونِ مقابل و فقط برای گلب رضای خدا . به این عبادت میگن بِرّ یعنی نیکوکاری .
فراموش نکنین که بخشیدنِ چیزهای به درد نخور که دیگه دوستشون نداریم و بهشون هم احتیاج نداریم , به دیگران , نیکوکاری حساب نمیشه .
نیکوکار حساب نمیشید تا اینکه از آنچه دوستش دارید انفاق کنید (قرآن کریم )
اوج بی فرهنگی ملت ما در اونجاست که مساله با فرهنگ بودن و روشنفکر بودن اونقدری که در محیط اینترنت (ظاهرا) مساله ی مهم و پسندیده است در جامعه ی واقعی (یعنی محیط بیرون) جزو ارزشها نیست و برای فرد بافرهنگ سوژه مسخره و خنده میشه. و فرد بافرهنگ و باشعور و مودب از نظر شاید 80درصد مردم ایران موجودی اسگل و فرومایه و ضعیف و مظلومه. مظلوم یعنی چی؟ یعنی بهش ظلم میشه. کی ظلم میکنه؟ همونایی که اون فرد را مظلوم می خوانند.
من خودم شخصا در یک محیط و فامیل و خانواده ی کاملا بی فرهنگ و احمق و پست فطرت بزرگ شدم متاسفانه... بخصوص جمع فامیل ما که یک مشت وحشی درنده و کثافت به تمام معنا و حرامزاده بالفطره بودند... یعنی حرامزادگیشون در حدی بود که مادربزرگ مادریم جلوی دایی هام از داستانای بابای واقعیشون تعریف میکرد :) :n02: .
سالها به همراه خانواده ام در مناطق پایین شهر و در یکی از بدترین محله های یکی از بی فرهنگ ترین شهرهای ایران سکونت داشتم و از کلیه ی افرادی که در سالهای کودکی و نوجوانی با آنها آشنا شدم به خصوص هم سن و سالانی که در دوران راهنمایی با اونها در یک مدرسه بودم احساس تنفر و انزجار و تهوع دارم و حتی هنوز هم یادآوری خاطراتشون برام آزار دهنده است.
تعداد افراد به معنای واقعی کلمه بافرهنگ و باکلاسی که در تمام طول عمرم دیدم شاید به تعداد انگشتان یک دست هم نرسه. هیچکدام از آن عزیران هم امروز در دنیای کوچک من حضور ندارند.
خودم غالبا سعی کردم مودب و بافرهنگ و باشعور باشم و به حقوق دیگران احترام بگذارم... اما واقعیتش اینه که این رعایت آداب و فرهنگ کمکی به من نکرد و از مهربونی لعنتیم و ذات پاکم خیلی ضریه ها خوردم... اگر مثل بقیه آدم کثیف و بیشعوری بودم شاید زندگی شادتر سالم تر و پربازده تری داشتم.
تو خیابون مزاحم زن و بچه و ناموس ملت نشیم و فکر نکنیم هرکس که داره تو خیابون راه میره خراب و مشکل داره که بیاد سوار ماشینمون بشه!