احـترام به عـقـایـد دیـگـران :: بحث و تبادل نظر

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Iron [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

میتونید بدون بی احترامی عقیدشونو نقد کنید. حتی اگر در نظر اونا نقد بی احترامی محسوب بشه، شما اعمالتونو بر اساس نظر خودتون انجام می دید، نه دیگران.

---

بحث گفتن یا نگفتن ببلکه تقابل دو عقیده هست که همدیگه رو بی احترامی به خودشون میدونن
مثلا فردی در هند گاو رو پرستش میکنه و مقدس میدونه که هیچ اسیبی نباید بهش وارد کرد
دقیقا فردی با مذهبی دیگر وجود داره که کشتن گاو از اصول مذهبش هست و باید هرسال یک گاو رو سلاخی کنه و خونش روی خاک بریزه
حالا تکلیف این دو نفر چیه؟یکی دازه به خداش توهین میشه با کشتنش و یگی با نکشتن همون موجود داره بهش توهین میشه( البته توهین با تعریف شما و اینکه درستی یا غلطی این عقاید مسئله ما نیست بلکه این مهمه یک انسان به این عقیده ایمان داره)

در 7موردی که شما اوردین مشکل مشترکی که وجود داره اینه شما بحث احترام رو عمدا دارید با بحث تمسخر قاطی میکنید که توجیهی باشه
در حالی که بحث احترام و توهین یک کلیت هست و کاملا جدا از بحث تمسخر

حالا ما حتی اگر همون بحث تمسخر رو هم در نظر بگیریم چرا باید ما تمسخر رو در مقابل کشتن و جهاد و ... قرار بدیم؟
مثلا یک کاریکاتور یا یک مقاله یا یک شعر که نفسشون مشخص هست یعنی طنز و هجو و تمسخر چرا ما باید در مقابلش این جبهه رو بگیریم که این کاریکاتور یا این شعر داره به من توهین میکنه؟

هر عقیده ای میتونه نقد بشه .
اگر ما یک درصد به عقایدمون شک داشته باشیم و امکان خطا برای اون در نظر بگیریم و اون رو باور مطلق ندونیم به طور حتم بعد از به نقد کشیده شدن و حتی شوخی یا مسخره کرده عقاید با واکنشی همچون ضربه زدن به طرف یا کشتن اون جواب طرف مقابل رو نمیدیم .
اگر بخوایم اینطوری در نظر داشته باشیم که باید به هر عقیده ای احترام گذاشت پس باید به عقاید اونی که به بچه ها تجا.وز میکنه هم احترام بذاریم یا اونی که زنان رو پایین تر از مردان میدونن و به خودش حق میده اونا رو بزنه حتما باید احترام بذاریم .

بر فرض که بعد از نقد عقایدمون ناراحت هم بشیم ولی باید این ناراحتی رو پیش خودمون نگه داریم . قرار نیست که در هر لحظه ما با فوران احساسی پاسخگوی عقیده مخالف یا شخص منتقد باشیم .
مشکل اینجاست که عقاید رو پیش خودمون در بالاترین درجه از لحاظ اعتبار و درستی در نظر میگیریم و از اون به عنوان تقدس و مقدسات یاد میکنیم .
مقدس پنداشتن هر چیزی تعصب به بار میاره و باور تعصبی در انتها منجر به واکنش های متعصبانه میشه که همگی در سیر تاریخ تا الان نتایجش رو به وفور دیدیم .

اگه یک درصد امکان این رو بدیم که , باورمون اشتباهه و چیزهایی که میدونیم غلطه و کامل نیست و صحبت طرف مقابل رو به دور از احساس بررسی و آنالیز کنیم از بروز خیلی از واکنش های احساسی جلوگیری میکنه .
ولی تا موقعی که مقدس پنداری باورها وجود داشته باشه نمیشه انتظار پیشرفت رو داشت .

جمله احترام به عقیده دیگران بیشتر برای فرار از به نقد کشیده شدن عقاید هست .

نقل قول:

---

نوشته شده توسط havzhini [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بحث گفتن یا نگفتن ببلکه تقابل دو عقیده هست که همدیگه رو بی احترامی به خودشون میدونن
مثلا فردی در هند گاو رو پرستش میکنه و مقدس میدونه که هیچ اسیبی نباید بهش وارد کرد
دقیقا فردی با مذهبی دیگر وجود داره که کشتن گاو از اصول مذهبش هست و باید هرسال یک گاو رو سلاخی کنه و خونش روی خاک بریزه
حالا تکلیف این دو نفر چیه؟یکی دازه به خداش توهین میشه با کشتنش و یگی با نکشتن همون موجود داره بهش توهین میشه( البته توهین با تعریف شما و اینکه درستی یا غلطی این عقاید مسئله ما نیست بلکه این مهمه یک انسان به این عقیده ایمان داره)

در 7موردی که شما اوردین مشکل مشترکی که وجود داره اینه شما بحث احترام رو عمدا دارید با بحث تمسخر قاطی میکنید که توجیهی باشه
در حالی که بحث احترام و توهین یک کلیت هست و کاملا جدا از بحث تمسخر

حالا ما حتی اگر همون بحث تمسخر رو هم در نظر بگیریم چرا باید ما تمسخر رو در مقابل کشتن و جهاد و ... قرار بدیم؟
مثلا یک کاریکاتور یا یک مقاله یا یک شعر که نفسشون مشخص هست یعنی طنز و هجو و تمسخر چرا ما باید در مقابلش این جبهه رو بگیریم که این کاریکاتور یا این شعر داره به من توهین میکنه؟

---

گیرم که من دارم دوتا بحثو قاطی می کنم، شما چطور عمدی بودنشو تشخیص دادی؟ :n01:
آیا درسته من بگم شما عمدا احترامو با پیروی و تایید قاطی می کنی؟ بنظر میاد این نیت خوانی شما هم یکی از اون اشکال مغالطه باشه.
باز متوجه نمیشم وقتی که میگین "توهین با تعریف شما" منظور دقیقن از تعریف من چیه؟ منظورتون تمسخره؟
بنظر من تمسخر از توهین جدا نیست و زیر مجموعه اون هست و هم توهین و هم تمسخر مذمومه. اگر کسی نژاد شما رو مورد تمسخر قرار بده آیا این توهین نیست. من متوجه نمی شم منظور شما از احترام دقیقا چیه (کلا منظورمه، نه فقط در خصوص عقاید) آیا شما نقد رو معادل یا زیر مجموعه بی احترامی می دونید؟ بعضی از دوستان که یکسره بجای لغت "بی احترامی" از لغت "نقد" استفاده می کنن. شاید اگر این مسائل حل بشه نظراتمون خیلی نزدیک باشه.
اگر شما معتقدید توهین در هر زمینه ای مردوده خیلی خوبه ولی این ازنظر شما مسلمه نه الزاما از نظر دیگران. پس با همین تعریف هم این بحث موضوعیت داره. شاید اینکه اینقدر روی احترام به عقاید تاکید میشه اینه که گروهی فکر می کنن فقط نباید به ویژگیهای انسانی افراد که خودشون هیچ نقشی ندارن (نژاد، جنسیت، عقبه خانوادگی، معلویت، هوش و ...) توهین کرد و خودشونو مجاز می دونن که به عقاید شخص توهین کنن. همونطوریکه گفتم منظور من از احترام گزاشتن، تبعیت یا تایید نیست. شما میتونید محترمانه نقد کنید. فکر نمی کنم این مفهوم مبهم باشه.
درخصوص کشتن گاو هم می بینید که اینهمه آدم بدون اینکه ریشه ای در اعتقاداتشون داشته باشه گاو رو میخورن و بالطبع با کشتن گاو مشکل ندارن، چون اعتقادات خودشونو دنبال می کنن و این اعتقادات بهشون نمیگه گاو مقدسه. اما دلیلی نداره به اعتقادات اون گاوپرست هم بی احترامی کنن همونطوریکه اون گاوپرست حق نداره به اینهمه آدم گوشتخوار بی احترامی کنه. اصلا ممکنه کسی خوردن گاو رو چیزی در مرتبه خوردن انسان بدونه چون گاو و انسان رو از یک ریشه می دونه، اما این دلیل نمیشه که عقاید مخالف بی احترامی کنه. فقط میتونه اونا رو نقد کنه و دیگران هم موظف نیستن به نقدش جواب بدن.
البته درست نیست کسی در جمع گاو پرستان گاو قربانی کنه، همونطوریکه درست نیست کسی که برهنگی مطلق رو ارزش میدونه، در جوامعی که اونو ضد ارزش میدونن، برهنه بگرده. حالا گیرم که یکی از این دوطرف گاو پرست و گاو خور به عقیده طرف مقابل بی احترامی کنه. آیا این گرهی رو باز می کنه؟ طرف مقابل بخاطر این بی احترامی در اعتقادش تجدید نظر می کنه؟
اگر اون مقاله شعر یا ... اعتقادی رو مورد تمسخر قرار بده البته که توهینه و بحث من اینه که وقتی احتمال توهین آمیز تفسیر شدن وجود داره (از طرف سایرین با اعتقاد یا بی اعتقاد) چرا بصورت جدی نقد نکنیم. خنده آور بودن استدلال ما رو محکمتر نمی کنه که با صرفنظر از اون چیزی رو از دست بدیم.

نقل قول:

---

چرا باید ما تمسخر رو در مقابل کشتن و جهاد و ... قرار بدیم؟

---

مطمئن نیستم سوالتونو درست فهمیده باشم. اما فکر می کنم از بند 2 پست قبلی مشخص باشه که من اون عکس العمل خشونت آمیز رو تایید نمی کنم. ولی این باعث نمیشه که عمل بی احترامی رو تایید کنم.

درباره کلمات احترام و توهین و تمسخر و نقد و ... زیاد چیزی برای گفتن ندارم چون به عقیده من اینها تماما بازی با کلمات هست نه هیچ چیز دیگه
دلیلش هم اینکه این کلمات ساخته انسان هست و هرشخص هرنوع که خودش بخواد اینها رو تعریف میکنه و افعال و اعمال دیگران رو در هر سبدی که دوست داشت میزاره

نقل قول:

---

اگر اون مقاله شعر یا ... اعتقادی رو مورد تمسخر قرار بده البته که توهینه و بحث من اینه که وقتی احتمال توهین آمیز تفسیر شدن وجود داره (از طرف سایرین با اعتقاد یا بی اعتقاد) چرا بصورت جدی نقد نکنیم. خنده آور بودن استدلال ما رو محکمتر نمی کنه که با صرفنظر از اون چیزی رو از دست بدیم.

---

دقیقا به همین خاطر میگم عمدا احترام و تمسخر رو مقابل هم قرار میدین چون اینجا فقد بحث موارد خنده اور نیست بلکه موارد جدی و خشن و ... هم مورد نظر هست
من با مثال میگم که راحتر بفهید
در یک کشور و جامعه جدا(مثا همون جدا بودن گاوخور و گاوپسرت که گفتین ایراد نداره) فردی مستندی میسازه درباره جامعه خودش حالا در یک جای دیگه دنیا گروهی میان سرچندیدن نفر رو درمقابل اون مستند ساخته شده میبرن
خب طبق نظریه شما کار اون مستندساز توهن نبوده چون در جامعه خودش اینو ساخته و کار خودشو میکرده
خیلی مثالها میشه زد ولی میدونم راه به جایی نمیبره

من بحثم اصلیم این هست کاملات احترام و توهین و... مطلق نیستند و هر فرد اونها رو برای خودش تعریف میکنه
فردی کشیدن کاریکاتور رو فقط هنر میدونه فردی دیگه اون رو تمسخر و توهین میدونه
فردی مرگ بر ... رو ارزش میدونه فردی دیگه اون رو توهین میدونه
فردی سوال کردن رو مفید میدونه فردی دیگه مرود پرسش قرار کردن عقیدش رو توهین میدونه
فردی به هجو گرفته شدن افراد رو فقط سرگرمی میبینه(مثلا ساختن برنامه های طنز درباره مقامات کشوری در امریکا و...) کسی حتی نقد تخصصی اعمال یک مسئول رو توهین میدونه
و....

میبیند مشکل بر سر این تمسخر و احترام نیست بلکه مشکل اینه گروه و افراد دارن از این کلمات سو استفاده میکنن برای نقد نشدن، جلوگیری از فعالیت افراد و گروه های دیگه، توجیه کردن اعمال و رفتار غلطشون و ....

پس از نظر من بحث احترام و توهین و تمسخر و ... کلا بیمعنی هست و فقط یک دستاویز وگرنه کلا تمسخر رو هم در نظر بگیریم چه تاثیری ممیکنه داشته باشه که ما اون رو جدی بگیریم

در مقابل مواردی مثل تهمت و افترا و تهدید و ... هستن که باید جدی گرفته بشن و با اهرم قانون بهشون رسیدگی کرد

شما گفتی

نقل قول:

---

مثلا یک کاریکاتور یا یک مقاله یا یک شعر که نفسشون مشخص هست یعنی طنز و هجو و تمسخر چرا ما باید در مقابلش این جبهه رو بگیریم که این کاریکاتور یا این شعر داره به من توهین میکنه؟

---

من هم عمدا به ویژگی مشترکشون اشاره کردم که خنده آور بودن هست. فکر هم نمی کنم کار اشتباهی کرده باشم.
متوجه نشدم که آیا منظور شما اینه که کلا بحث احترام رو منتفی می دونید؟ یعنی برخورد محترمانه با دیگران و بخصوص نزدیکان رو هم لازم نمی دونید؟
حالا من نمی دونم اون مستند چی توش بوده که بگم توهین بوده یا نبوده. اما مگر اون خشونتها مورد تایید معتقدین به لزوم احترام به عقاید هست که بگیم با توسل به این اصل کارشون توجیه میشه. اصلا برفرض که گروهی از این مساله سوء استفاده کنن ولی این دلیل نمیشه که اصل قضیه زیر سوال بره.
اگر یکی نقد تخصصی یک مسئول رو توهین میدونه به خودش مربوطه. اما اگر کسی زد اون فرد نقاد رو کشت قطعا محکومه. حالا بر اساس هر فلسفه ای که باشه، خود اون خشونته که محکومه.
مساله قطعی نبودن حدود تعاریف در خیلی زمینه ها مطرحه ولی این دلیل نمیشه که بکلی ازشون صرفنظر کنیم. مگر حدود آزادی بیان، کنترل دولت بر ملت، حدود استفاده از مشروبات الکلی، مصرف ماری حوانا، استانداردهای محیط زیست، اختیارات والدین در تربیت فرزندان، استفاده از اسلحه و ... حتی در کشورهای دموکراتیک دقیقا مشخصه و یکسانه؟ ولی در هر جامعه ای این مفاهیم رو دور نمیریزن و اصلاح می کنن.
حالا ممکنه یکی ده تا چیزو بدرستی توهین بدونه و یازدهمی رو به اشتباه توهین ندونه. حداقل وقتی این مساله احترام رو برای اون ده مورد رعایت کنه هم کارکرد مناسب بوده.
اما در مورد اینکه تمسخر چه عیبی داره صرفا میخوام بدونم شما در هیچ شرایطی با اینکه مورد تمسخر (که از نظر من توهینه) قرار بگیری مشکلی نداری؟ حقیقتش از نظر من این روشی غیرانسانی برای تحت فشار قرار دادن طرف مقابل و پیش بردن اهدافه بدون اینکه الزاما حق با مسخره کننده باشه. اما اگر حق با شما باشه بدون مسخره کردن هم می تونید از عقیدتون دفاع کنید.
برخورد با تهمت و افترا هم البته تناقضی با احترام به عقاید نداره و میتونه موازی پیش بره.

نقل قول:

---

متوجه نشدم که آیا منظور شما اینه که کلا بحث احترام رو منتفی می دونید؟ یعنی برخورد محترمانه با دیگران و بخصوص نزدیکان رو هم لازم نمی دونید؟

---

اینجا بحث احترام عقاید هست نه احترام فعلی و عملی پس مثال شما هیچ ارتباطی پیدا نمیکنه
برخورد محترامه در حوضه اخلاق قرار میگره که اون هم تعاریف مختلف داره مثلا یکی نیم ساعت احوال پرسی رو احترام میدونه اگر نیم ساعت احوال عمه و و خان و خان باجی همه رو ازش نپرسی این رو بی احترامی میدونه و میگه طرف مقابل اخلاق نداره . ایا قبول دارید؟

پس بله دیققا من بحث احترام به عقاید منتفی میدونم و کلمه و خواست از نظر من کاملا پوچ هست چون عقیده چیزی نیست که نه قابل احترام باشه و نه قابل بی احترامی چون در مقابل عقیده فقط عقیده قرار داره و اگر ما بخوام عقاید رو بی حترامی بدونیم پس تک تک عقاید مخالف هم نسبت به هم بی احترام هستن

نقل قول:

---

اما در مورد اینکه تمسخر چه عیبی داره صرفا میخوام بدونم شما در هیچ شرایطی با اینکه مورد تمسخر (که از نظر من توهینه) قرار بگیری مشکلی نداری؟

---

میبیند که میگم عمدا دارید فقط از لفظ تمسجر سواستفاده میکنید
کجا من گفتم تمسخر چه عیبی داره؟ و تمسخر چه رفتار چه اعمال دیگران اشکالی نداره؟

تمسخر زشت و محکوم هست و یک عمل مردود
ولی ظنز شوخی مزاح نقد مورد سوال قرار دادن به چالش کشیدن و ... بسیار با تمسخر فاصله دارن
یک کاریکاتور تمسخر نیست بلکه یک هنر انتزاعی هست و میتونه هر چیزی رو از شکل صورت تا عقاید رو در خودش جای بده

نقل قول:

---

حالا من نمی دونم اون مستند چی توش بوده که بگم توهین بوده یا نبوده

---

اصلا مهم نیست چی توی مستند بوده بلکه من اینو اوردم که بگم بر اساس تعریف شما که گفتبن گاوپرست در سرزمین خودش گاو میپرسته و گاوخوار هم در سرزمین خودش گاو میخوره و اینها پس نسبت به هم توهین نمیکنن
حالا شما تصور کنید در گاوخواران در سرزمین خودشون یک مستند درباره گاو ساختن و در اون خوردن گاو رو خوب دونستن و نخوردن اون رو بد و اشتباه

نقل قول:

---

نوشته شده توسط havzhini [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اینجا بحث احترام عقاید هست نه احترام فعلی و عملی پس مثال شما هیچ ارتباطی پیدا نمیکنه
برخورد محترامه در حوضه اخلاق قرار میگره که اون هم تعاریف مختلف داره مثلا یکی نیم ساعت احوال پرسی رو احترام میدونه اگر نیم ساعت احوال عمه و و خان و خان باجی همه رو ازش نپرسی این رو بی احترامی میدونه و میگه طرف مقابل اخلاق نداره . ایا قبول دارید؟

پس بله دیققا من بحث احترام به عقاید منتفی میدونم و کلمه و خواست از نظر من کاملا پوچ هست چون عقیده چیزی نیست که نه قابل احترام باشه و نه قابل بی احترامی چون در مقابل عقیده فقط عقیده قرار داره و اگر ما بخوام عقاید رو بی حترامی بدونیم پس تک تک عقاید مخالف هم نسبت به هم بی احترام هستن


میبیند که میگم عمدا دارید فقط از لفظ تمسجر سواستفاده میکنید
کجا من گفتم تمسخر چه عیبی داره؟ و تمسخر چه رفتار چه اعمال دیگران اشکالی نداره؟

تمسخر زشت و محکوم هست و یک عمل مردود
ولی ظنز شوخی مزاح نقد مورد سوال قرار دادن به چالش کشیدن و ... بسیار با تمسخر فاصله دارن
یک کاریکاتور تمسخر نیست بلکه یک هنر انتزاعی هست و میتونه هر چیزی رو از شکل صورت تا عقاید رو در خودش جای بده


اصلا مهم نیست چی توی مستند بوده بلکه من اینو اوردم که بگم بر اساس تعریف شما که گفتبن گاوپرست در سرزمین خودش گاو میپرسته و گاوخوار هم در سرزمین خودش گاو میخوره و اینها پس نسبت به هم توهین نمیکنن
حالا شما تصور کنید در گاوخواران در سرزمین خودشون یک مستند درباره گاو ساختن و در اون خوردن گاو رو خوب دونستن و نخوردن اون رو بد و اشتباه

---

سوال در مورد احترام به نزدیکان رو پرسیدم چون میخوام بدونم اصلا تعریف شما از احترام چیه؟
اما دارم شک می کنم که آیا من دارم همون متنی رو می بینم که شما میبینی؟ اونیکه من میبینم شما گفتی

نقل قول:

---

پس از نظر من بحث احترام و توهین و تمسخر و ... کلا بیمعنی هست و فقط یک دستاویز وگرنه کلا تمسخر رو هم در نظر بگیریم چه تاثیری ممیکنه داشته باشه که ما اون رو جدی بگیریم

---

بنده هم جواب دادم بعد شما میگی دارم از لفظ تمسخر سوء استفاده می کنم؟ در مورد طنز شوخی مزاح (که با عبارت خنده آور نامیدم) هم قبلا گفتم اونیکه از نظر شما تمسخر نیست ممکنه از نظر دیگری تمسخر باشه. فاصله هم الزاما زیاد نیست ولی اگر در مورد خاص مد نظر شما اینقدر زیاده که نمیتونه تمسخر تلقی بشه، اصلا تمسخر مطرح نیست که دارید دربارش بحث می کنید.
در مورد نقد، چالش و سوال هم اصلا از اول بحثی نبود که مرتب تکرار میشه.
مساله احترام هم بحث محدودیت در بیان عقاید نیست بلکه محدودیت در نحوه بیان عقاید است. مگر معنی احترام به دوستان اینه که همیشه نظرشونو تایید کنید، خیر مساله اینه که با چه بیانی نظرشونو رد می کنید. شما میتونی محترمانه با یه عقیده مخالفت کنی یا غیر محترمانه اینکارو بکنی.
آنچه که در عالم واقع کاریکاتور شناخته میشه هم مثل مقاله میتونه وسیله تمسخر و توهین قرار بگیره اگرچه که کاریکاتور الزاما معادل تمسخر نیست. حالا یه کاریکاتور خاص یا اونقدر واضح از توهین فاصله داره که اصلا مشکلی نیست، یا اینکه میتونه جور دیگری تفسیر بشه که از نظر من باید از اون اجتناب کرد. چون راههای دیگری برای نقد کردن هست.
درخصوص گاو خواران بسته به اینکه این ایده رو چطور بیان کرده اند میشه قضاوت کرد نه اینکه چه ایده ای رو بیان کرده اند.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Iron [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سوال در مورد احترام به نزدیکان رو پرسیدم چون میخوام بدونم اصلا تعریف شما از احترام چیه؟
اما دارم شک می کنم که آیا من دارم همون متنی رو می بینم که شما میبینی؟ اونیکه من میبینم شما گفتی

بنده هم جواب دادم بعد شما میگی دارم از لفظ تمسخر سوء استفاده می کنم؟ در مورد طنز شوخی مزاح (که با عبارت خنده آور نامیدم) هم قبلا گفتم اونیکه از نظر شما تمسخر نیست ممکنه از نظر دیگری تمسخر باشه. فاصله هم الزاما زیاد نیست ولی اگر در مورد خاص مد نظر شما اینقدر زیاده که نمیتونه تمسخر تلقی بشه، اصلا تمسخر مطرح نیست که دارید دربارش بحث می کنید.
در مورد نقد، چالش و سوال هم اصلا از اول بحثی نبود که مرتب تکرار میشه.
مساله احترام هم بحث محدودیت در بیان عقاید نیست بلکه محدودیت در نحوه بیان عقاید است. مگر معنی احترام به دوستان اینه که همیشه نظرشونو تایید کنید، خیر مساله اینه که با چه بیانی نظرشونو رد می کنید. شما میتونی محترمانه با یه عقیده مخالفت کنی یا غیر محترمانه اینکارو بکنی.
آنچه که در عالم واقع کاریکاتور شناخته میشه هم مثل مقاله میتونه وسیله تمسخر و توهین قرار بگیره اگرچه که کاریکاتور الزاما معادل تمسخر نیست. حالا یه کاریکاتور خاص یا اونقدر واضح از توهین فاصله داره که اصلا مشکلی نیست، یا اینکه میتونه جور دیگری تفسیر بشه که از نظر من باید از اون اجتناب کرد. چون راههای دیگری برای نقد کردن هست.
درخصوص گاو خواران بسته به اینکه این ایده رو چطور بیان کرده اند میشه قضاوت کرد نه اینکه چه ایده ای رو بیان کرده اند.

---

دوست عزیز شما فقط دارید روی کلمات بازی میکنید
فاصله طنز و تمسخر رو کی تعریف میکنه؟

بله شما جمله درست نمیبید وگرنه من نگفتم تمسخر خوب هست بلکه گفتم تمسخر رو چرا باید جدی بگیریم یا جدی نگیریم

من باز هم باید تکرار کنم بحث اینجا این نیست احترام باید باشه یا نباید باشه چون من هم میگم باید باشه، بلکه بحث اینه انسانها هستن که تایین میکنن چه چیزی احترزام هست چه چیزی بی احترامی و این باعث میشه نشه یک فرمول کلی برای این مسئله نوشت و هر فرد میتونه بگه حرف طرف مقابل با احترام بو یا نه بی احترامی و توهین بود و هیچ فرد سومی هم با هیچ فرمولی تایین کنه این حرف محترانه هست یا توهین

همون برخورد دوستانه من ممکنه به دوستی بگم دهنش بو میده و اون خیلی راحت بپزیره و حتی تشکر کنه و بره مسواک بزنه ولی به دوست دیگم دقیقا همین حرف رو بزنم ولی این فرد بگه من بهش توهین کردم و این بی احترامی هست و حتی با من قطع رابطه کنه
حالا شما با چه فرمولی میتونید تایین کنید حرف من محترمانه بوده یا بی احترامی؟

دوستان،

تعریف احترام این است به نقل از ویکیپدیا که به نظر میاد تعریف کاملی باشه:

اِحتِرام احساسی مثبت از ارج نهادن و اعتنا به فرد یا شی‌ای است که فرد احترام‌گزارنده آن را سزاوار احترام می‌شمارد. فردی که به شخص یا چیزی احترام می‌گذارد، به آن شخص یا چیز توجه می‌کند و برای آن اندازه‌ای ارزش قائل می‌شود. این ارزش‌گذاری متعاقبا ممکن است خود را در رفتار و عملکرد احترام‌گذارنده نسبت به احترام‌یافته نمایان کند.

احترام به عقاید یعنی داشتن احساس مثبت و ارج نهادن و اعتنای مثبت به اون عقاید. سوال اینه: آیا ضروری است به عقاید دیگران احترام بگذاریم یا میشه در بعضی جاها احترام نگذاریم؟

چیزهایی مثل نقد کردن هم زیرشاخه احترام هستند، من اگه باور به غول چراغ جادو رو نقد کنم و در نهایت بی پایه و اساس بدونم و بگم باور به این قضیه خرافات است، به این عقاید احترامی نگذاشتم. آیا من حق دارم وقتی یک عده به غول چراغ جادو اعتقاد دارند، بگم این باور بی پایه و اساس و بدون هیچ توجیه منطقی است، یا اصلا پا رو فراتر بگذاریم، حق دارم بگم این باور احمقانه است؟

مجددا تکرار می کنم که وقتی قراره عملی از شما سر بزنه باید تشخیص خودتونو ملاک قرار بدید نه دیگران.
بنده اشاره نکردم که شما مدعی هستید تمسخر خوب هست، لطفا فرافکنی نکنید. شما به من ایراد گرفتید که از بحث تمسخر در جوابم سوء استفاده کردم در حالیکه خودتون این بحثو تو سوال مطرح کرده بودید.
اما اگر پاسخ براتون واضح نبود، اضافه می کنم که باید براتون مهم باشه چون شما در قبال کارهایی که می کنید مسئولید. پس مهمه که از تمسخر، که قبول دارید زشت و محکوم هست و یک عمل مردود، خودداری کنید.
در خصوص رفتارتون با دوستتون: شما از بین راههایی که برای بیان این مطب دارید و فکر می کنید بعضی از اونها ممکنه از طرف دوستتون توهین آمیز تلقی بشه، اونی رو انتخاب کنید که این احتمال درش وجود نداره و اگر چنین گزینه ای وجود نداره و به هر دلیلی اصرار بر گفتن این مطلب دارید، گزینه ای رو انتخاب کنید که فکر می کنید احتمال توهین آمیز تلقی شدنش کمتره.