هواپيماهاي نظامي و غير نظامي و هليکوپترها و موضوعات مربوط به خلباني

بمب افكن ‌‌‌‌‌‌‌‌‌B-3 كابوسی برای آینده


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در شرایطی كه هوز جنگنده های نسل پنجم به طور كامل وارد خدمت نشده اند نیروی هوایی آمریكا پروژه پژوهشی را شروع كرده برای بررسی طزاحی بمب افكن نسل هفتم B.3 این بمب افكن قرار است برای سالهای 2035 وارد میدان شود شاید هم تا 2050 طول بكشد این نوید آینده ای حولناك است چون پیشبینی بمب افكنی برای دونسل آینده نوید دهنده ی رشد سریع تكنولوژیست این بمب افكن قرار است بتواند هم با سرنشین و هم بدون سرنشین پرواز كند كامپیوتر ماموریت آن باید بسیار باهوش باشد تا بتواند در برابر خطرات احتمالی از خود واكنش نشان دهد این هواپیما به معنای واقعی ضد رادار است در ضمن سرعت پیمایشی آن هم بیش از 2.7 ماخ و تا 10 ماخ است(B.2 كه اكنون فعال است سرعتش زیر سرعت صوت است) قرار است B.3 بتواند به هرنقطه ای از جهان در كمتر از سه ساعت و بدون سوختگیری هوایی برسد

و اما نیاز های استراتژیك ببینید آمریكا بیشترین بار مسولیت بمب افكنهایش بعهده ی بمب افكن های فوق سنگین B.52 است كه با وجودی كه ضد رادار نیست اما بیشترین میزان محموله را میتواند حمل كند برای ماموریت هایی كه نیاز به سرعت عمل و پنهانكاری دارند از B.1 استفاده می كند و در ماموریت های ویژه از B.2 باید توجه كنید نگهداری بمب افكنها بسیار هنگفت وهزینه بر است به طور مثال امسال در بودجه نیروی هوایی آمریكا قرار است بمب افكن های سبك F.117 را بازنشسته و از رده خارج كنند چون با وجود ارزش ضد راداریشان نگهداری آنها نمیصرفد و یا آمریكا كلا 20 فروند بمب افكن B.2 سفارش داد(هركدام 2 میلیارد دلار) ولی هزینه كمر شكن پرواز آن(هر پرواز در حدود 1 میلیون دلار) باعث شد اكنون بیش از 12 فروند فعال نباشد كه آن هم تا حداكثر 2020 فعال خواهد بود بمب افكنهای B.52 با وجودی كه بیش از 50 سال عمر دارند هنوز بصرفه ترین گزینه برای نیروی هوایی بشمار می آیند و گفته می شود تا 2050 هم در خدمت خواهند بود امكان زیادی دارد B.1 ها هم تا 2050 در خدمت باقی بمانند اما بمب افكنهای B.2 باوجودی كه پیشرفته تر هستند بزودی از رده خارج خواهند شد بنا بر این نیروی هوای تا سال 2030 الا 2050 نیاز به جایگزینی بمب افكنهایش با یك بمب افكن فوق مدرن كه در عین كارامدی كم هزینه بوده و بتواند هم با خلبان و هم بدون خلبان پرواز كند و بدون محدودیت به هرجا برود

دیگر بحثی كه در مورد این بمب افكن مطرح است امكان هوا فضا پیما بودن آن است یعنی بتواند همچون شاتل ها از جو خارج شود كه در این صورت اولین فضاپیمای مسلح خواهد بود یعنی بتواند حتی ماهواره ها را نیز هدف قرار دهد و یا حتی كار شاتل هایی همچون X.33 را به انجام رساند

باید توجه داشت بهر صورت این بمب افكن چندان ارزان نخواهد بود چون فقط 35 میلیون دلار هزینه تحقیقات اولیه آن است

در مورد تسلیحات گفته های در مورد افكان نصب لیزر هوابرد در آن برای نابودی اهداف(در مورد لیزر هوابرد بعدا شرح خواهم داد) ویا استفاده از امواج مایكرو ویو(HPM) در آن شنیده می شود كه در صورت واقعیت باید فیلم های علمی تخیلی با سلاح های لیزری را جدی بگیریم

بهرصورت B.3 پرنده ای خواهد بود كه اوج نبوق و خلاقیت را در خود داشته باشد و نمادی كامل از سلاح های جنگی حولناك در آینده ای كمتر 50 سال است.

ارزیابی قرارداد تسلیحاتی آمریكا با كشورهای منطقه خاورمیانه و تأثیرات منطقه‌ای آن

روز چهارم اوت 2007، نیكلاس برنز معاون سیاسی وزارت امور خارجة آمریكا اعلام كرد، رئیس جمهور با فروش 53 میلیارد دلار تسلیحات متعارف پیشرفته به چهار كشور خاورمیانه موافقت كرده است. این پیشنهاد بایستی به تصویب كنگره برسد، اما برخی از سناتورها با فروش اسلحه به عربستان و امارات مخالفت كردند.
فروش این حجم از سلاح‌های مدرن و متنوع از سوی آمریكا به كشورهای مصر، عربستان و امارات (به غیر از اسرائیل)، نشان‌دهندة تغییر راهبرد نظامی واشنگتن نسبت به منطقة خاورمیانه است. این قرارداد جنجالی گرچه رسماً تحقق پیدا كرده، اما در آمریكا، اتحادیة اروپا و بویژه در منطقه، با عكس‌العمل‌های متفاوت و گاهی شدید روبه‌رو شد. طبق اظهارنظر برخی از خبرگزاری‌ها، جمهوری اسلامی ایران نیز مذاكره برای خرید 250 فروند میگ 21 را با روسیه آغاز كرده است. گرچه این تغییر راهبرد این روزها ناشی از ناكامی نظامی – سیاسی آمریكا در عراق است، اما از زمان فروپاشی شوروی تاكنون آمریكا راهبرد منطقه‌ای خود را بارها تغییر داده است. پیش از 11 سپتامبر 2001، راهبرد نظامی آمریكا بیشتر روی شوروی – اروپا – شرق آسیا و خاورمیانه مستقر شده بود. آنچه برای رؤسای جمهور آمریكا، قبل از بوش، در اولویت قرار داشت، پیاده كردن طرح «نقشة راه» به منظور برقراری صلح میان فلسطین و اسرائیل و اعمال سیاست مهار دوگانة ایران و عراق بود. در این دوره، عربستان به عنوان مهم‌ترین متحد واشنگتن به حساب می‌آمد؛ به‌طوری كه آمریكا به اتكای عربستان و دیگر اعضای شورای همكاری خلیج فارس، سیاست‌های خود را علیه ایران و عراق پیش می‌برد. در پی شكست سیاست مهار دو گانه و ناكامی در اجرای نقشة راه و بویژه پس از حادثة 11 سپتامبر، عملاً آمریكا در خاورمیانه در انزوا قرار گرفت. هرچند روابط تهران – واشنگتن برای مدت كوتاهی بعد از 11 سپتامبر رو به بهبودی گذاشت، زیرا ایران جزو نخستین دولت‌هایی بود كه اقدام تروریستی 11 سپتامبر را محكوم و در حملة آمریكا به افغانستان برای سقوط طالبان با واشنگتن همكاری كرد. اما بهبودی روابط به سرعت به سردی گرایید و سیاست آمریكا نسبت به عراق رفته‌رفته شكل حملة نظامی به خود گرفت.


دكتر علی بیگدلی، استاد دانشگاه و كارشناس مسائل بین‌المللی

روز چهارم اوت 2007، نیكلاس برنز معاون سیاسی وزارت امور خارجة آمریكا اعلام كرد، رئیس جمهور با فروش 53 میلیارد دلار تسلیحات متعارف پیشرفته به چهار كشور خاورمیانه موافقت كرده است. این پیشنهاد بایستی به تصویب كنگره برسد، اما برخی از سناتورها با فروش اسلحه به عربستان و امارات مخالفت كردند.
فروش این حجم از سلاح‌های مدرن و متنوع از سوی آمریكا به كشورهای مصر، عربستان و امارات (به غیر از اسرائیل)، نشان‌دهندة تغییر راهبرد نظامی واشنگتن نسبت به منطقة خاورمیانه است. این قرارداد جنجالی گرچه رسماً تحقق پیدا كرده، اما در آمریكا، اتحادیة اروپا و بویژه در منطقه، با عكس‌العمل‌های متفاوت و گاهی شدید روبه‌رو شد. طبق اظهارنظر برخی از خبرگزاری‌ها، جمهوری اسلامی ایران نیز مذاكره برای خرید 250 فروند میگ 21 را با روسیه آغاز كرده است. گرچه این تغییر راهبرد این روزها ناشی از ناكامی نظامی – سیاسی آمریكا در عراق است، اما از زمان فروپاشی شوروی تاكنون آمریكا راهبرد منطقه‌ای خود را بارها تغییر داده است. پیش از 11 سپتامبر 2001، راهبرد نظامی آمریكا بیشتر روی شوروی – اروپا – شرق آسیا و خاورمیانه مستقر شده بود. آنچه برای رؤسای جمهور آمریكا، قبل از بوش، در اولویت قرار داشت، پیاده كردن طرح «نقشة راه» به منظور برقراری صلح میان فلسطین و اسرائیل و اعمال سیاست مهار دوگانة ایران و عراق بود. در این دوره، عربستان به عنوان مهم‌ترین متحد واشنگتن به حساب می‌آمد؛ به‌طوری كه آمریكا به اتكای عربستان و دیگر اعضای شورای همكاری خلیج فارس، سیاست‌های خود را علیه ایران و عراق پیش می‌برد. در پی شكست سیاست مهار دو گانه و ناكامی در اجرای نقشة راه و بویژه پس از حادثة 11 سپتامبر، عملاً آمریكا در خاورمیانه در انزوا قرار گرفت. هرچند روابط تهران – واشنگتن برای مدت كوتاهی بعد از 11 سپتامبر رو به بهبودی گذاشت، زیرا ایران جزو نخستین دولت‌هایی بود كه اقدام تروریستی 11 سپتامبر را محكوم و در حملة آمریكا به افغانستان برای سقوط طالبان با واشنگتن همكاری كرد. اما بهبودی روابط به سرعت به سردی گرایید و سیاست آمریكا نسبت به عراق رفته‌رفته شكل حملة نظامی به خود گرفت.
بعد از 11 سپتامبر روابط ریاض – واشنگتن پس از نیم قرن اتحاد و دوستی به یكباره به تیرگی كشیده شد، زیرا از یك طرف مردم مصر، عربستان و امارات در یك واكنش دور از انتظار در ساعات پس از واقعة 11 سپتامبر دست به شادمانی زدند و این سه دولت، بویژه عربستان تحت فشار كانون‌های سلفی‌گری در محكوم كردن این اقدام تروریستی عكس‌العمل مناسبی از خود بروز ندادند. روابط میان آمریكا و عربستان زمانی به تیرگی بیشتر گرایید كه مشخص شد از نوزده هواپیماربای تروریست كه مرتكب واقعة 11 سپتامبر شدند، پانزده نفرشان از شهروندان سعودی و چهارنفرشان از اتباع امارات بوده‌‌اند. ادعای محافل اطلاعاتی آمریكا دایر بر كمك‌های سعودی و امارات و تجار این كشورها به القاعده، سطح تیرگی روابط را افزایش داد. هرچند عربستان و امارات اعلام كردند كه تابعیت این افراد را قبلاً لغو كرده بوده‌اند.
در این راستا، چارلز اسكامر Charles Schumer سناتور سرشناس جمهوریخواه، عربستان را متحدی «دغل‌باز» نامید كه در برابر منافع آمریكا دست به بازی دو گانه‌ای زده است. وی پیشنهاد كرد كه دولت بوش بایستی تمام همكاری خود با دولت ریاض را به سرعت كاهش دهد. جورج بوش نیز در بحبوحة سردرگمی دولت و ملت آمریكا، عربستان را پمپ بنزینی بزرگ دانست كه بدون هیچ مسئولی به حال خود رها شده و ممكن است هر لحظه منفجر شود.
بعد از 11 سپتامبر و پس از طرح راهبرد «محورت شرارت» و میلیتاریزه كردن سیاست منطقه‌ای خود، بوش، اسلام و كشورهای اسلامی را كانون پرورش و حمایت تروریسم اعلام و اضافه كرد موج جدید اسلام‌گرایی خشن، به مراتب از كمونیسم دهه 1960 برای مردم و منافع آمریكا خطرناك‌تر است. به این ترتیب در پی بحران‌‌سازی جدید، راهبرد مبارزة همه جانبه با تروریسم اسلامی، در صدر سیاست نظامی نو محافظه‌كاران آمریكا در منطقه قرار گرفت و بی‌اعتمادی عمیقی بر روابط عربستان و امارات با آمریكا حاكم شد.1 آمریكا به جای پایگاه‌های نظامی خود در عربستان و امارات، پایگاه‌های جدیدی در قطر و بحرین تأسیس كرد. قطر به عنوان مركز فرماندهی نیروهای نظامی آمریكا در منطقه، اجازه داد آمریكا هرگونه عملیات نظامی در منطقه رااز قطر هدایت كند. پایگاه قطر، پس از پایگاه ناتو در تركیه، بزرگ‌ترین پایگاه نظامی آمریكا در منطقه، با 262 هزار متر مربع و 750 نیروی واكنش سریع و انبار بزرگی از صدها تانك ام – 1 و خودروهای جنگی برادلی Bradly و جنگنده بمب‌افكن‌های پیشرفته اف – 18 و رادارهای فوق‌مدرن است.
پس از حمله آمریكا به افغانستان در سال 2001 كه منجر به سقوط رژیم طالبان و سردی روابط با سعودی شد، سرنگونی رژیم صدام حسین در مارس 2003 توسط آمریكا، مورد حمایت مقامات سعودی قرار گرفت، زیرا صدام همیشه عامل تهدید بالفعلی برای منطقه بود. با تصرف عراق، آمریكا اطمینان پیدا كرد كه در قلب خاورمیانه هم بر منابع عظیم نفتی دست یافته و هم به پایگاه زمینی ارزشمندی كه می‌تواند منطقه و بویژه جمهوری اسلامی ایران را تحت فشار و كنترل خود درآورد. از سوی دیگر سرمایه‌گذاری‌های آمریكا و اسرائیل روی منابع نفتی كشورهای تازه استقلال یافتة شوروی در قفقاز و آسیای میانه و تأسیس پایگاه نظامی در این منطقه، سطح وابستگی نظامی و نفتی آمریكا به عربستان و امارات را كاهش داد. اما هنوز وجود 65 درصد از ذخائر شناخته شدة نفت جهان در منطقة خلیج فارس و همچنین سطح بالای سرمایه‌گذاری كمپانی‌های آمریكا در این منطقه و بویژه در ظهران عربستان است و نقش عربستان در كنترل تولید و قیمت نفت در اوپك به نفع غرب، به آمریكا شهامت ایستادگی و رویارویی در مقابل عربستان را نمی‌دهد. 2 غیر از نفت، احساس نگرانی كشورهای حوزة خلیج فارس از تبدیل ایران به یك كشور اتمی، بار دیگر آمریكا و این كشورها را به هم نزدیك كرده است.
از جانب دیگر، گرفتار شدن آمریكا در عراق و افغانستان و نفوذ ایران در میان شیعیان عراق، باعث شد تا آمریكا نزدیكی روابط با كشورهای همسایة عراق و بویژه عربستان را بیشتر مورد توجه قرار دهد. دیدار ملك‌عبدالله پادشاه عربستان در سال 2006 از آمریكا، به عنوان میهمان ویژة رئیس جمهوری، روابط میان دو كشور را تا حدود زیادی احیاء‌كرد. اما در چنین موقعیتی آنچه حائز اهمیت است، بی‌توجهی آمریكا به موضوع حقوق بشر در مصر و بویژه در عربستان است؛ زیرا قبلاً و در دورة ابهام روابط، هر روز سازمان‌های بین‌المللی و وزارت امور خارجة آمریكا، مصر و عربستان را به نقض حقوق بشر و عدم رعایت دموكراسی متهم می‌كردند، ولی اینك دموكراسی بوش در خاورمیانه با شكست روبه‌رو شده است.
آمریكا به‌منظور كنترل نفوذ ایران در عراق و افغانستان، دست به تشكیل ائتلافی مركب از مصر، عربستان و اردن زده است تا این كشورهای سنی را وادار به جلوگیری از اشاعة مثلث شیعی ایران، عراق و لبنان كند. بنابراین فروش سخاوتمندانه تسلیحات آمریكا به كشورهای عرب به اضافه اسرائیل، نتیجة این چنین معادلاتی طی سال‌های پس از 11 سپتامبر می‌باشد. اینك تأثیر فروش اسلحه را بررسی می‌كنیم.
1 – سازمان ملی بازرسان آمریكا در گزارشی به سنا اعلام كرده است كه پرزیدنت بوش از 18 هدفی كه در عراق دنبال می‌كرد، پس از سه سال و نیم فقط به سه هدف - آن هم به طور نسبی - دست یافته است. بنابراین با توجه به ناكامی آمریكا در عراق و نظر به اینكه بوش ماه‌های آخر ریاست جمهوری را پشت سر می‌گذارد و شدیداً تحت فشار كنگره، با اكثریت دموكرات برای خروج نیروهای آمریكایی از عراق قرار گرفته است، پیش‌بینی می‌كند چنانچه ناچار شود به هر دلیلی و به هر شكلی عراق را رها كند، بایستی در پی تأسیس و تقویت پایگاه‌های نظامی خود در كشورهای متحد منطقه‌ای خود باشد تا از نفوذ و دخالت همسایگان عراق و بویژه ایران در آینده و شكل حكومت این كشور جلوگیری كند.
2 – تنها هدف آمریكا در حوزة خلیج فارس و خاورمیانه، محدود كردن حاشیة امنیتی و نفوذی ایران است. اگر فروش اسلحه با این حجم صحت داشته باشد، اولاً منطقه را با نوعی ناامنی نظامی روبه‌رو خواهد كرد، ثانیاً همانند دوران جنگ سرد، دور جدیدی از مسابقة تسلیحاتی و خرید و انبار كردن تجهیزات نظامی را به راه خواهد انداخت و ثالثاً ممكن است فروش اسلحه یك ترفند سیاسی باشد تا به این وسیله ایران و برخی دیگر از كشورهای منطقه از جمله سوریه را وادار كند كه برای خرید اسلحه به روسیه و اروپای غربی متوسل شوند؛ زیرا موضوع فروش اسلحه موج كوتاهی بود كه زود فروكش كرد. فروش 300 میلیون دلار هواپیمای جنگی از سوی روسیه به اندونزی كه تحت نفوذ آمریكاست، در واقع باجی بود كه آمریكا به روسیه داد. روسیه در رویارویی ایران و آمریكا كاملاً به یك بازیگر دو چهره تبدیل شده است. شاید در چنین شرایطی ما هم چاره‌ای جز این نداریم كه روسیه را به نوعی در كنار خود و در شورای امنیت داشته باشیم. بنابراین به نظر می‌رسد جنجال فروش اسلحه با این حجم بیشتر به یك حقة سیاسی شباهت داشته باشد تا یك واقعیت نظامی؛ زیرا عربستان به قدری از منابع متنوع اروپایی – آمریكایی طی چند سال گذشته سلاح خریداری كرده كه قطعاً ظرفیت كاربری آن را ندارد. به این ترتیب با نگاه بدبینانه، این امر می‌تواند بازی سیاسی و به راه انداختن یك جنگ روانی علیه ایران باشد. بنابراین بایستی در مواجهه با چنین رفتارهای سیاسی، دولتمردان ما با دقت نظر و خویشتن‌داری روبه‌رو شوند؛ زیرا اصولاً سیاست، بیشتر گزافه‌گویی است تا واقعیت‌گویی و غربی‌ها در این شیوه مهارت كافی دارند!

پی‌نوشت‌‌ها:
1 – دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه، خلاصه مقالات دوازدهمین همایش بین‌المللی خلیج فارس 14 و 15 اسفند 1380.
2 – از 1003 میلیارد بشكه نفت ذخیره شدة جهان، 663 میلیارد بشكة آن در خاورمیانه به اثبات رسیده است. برای اطلاعات بیشتر به مجلة نگاه سال سوم شمارة 28 – آبان 1381، ص 4 مقالة «استراتژی امنیت ملی آمریكا پس از 11 سپتامبر» رجوع كنید.



منبع:

کد:

---

http://iranianairforce.mihanblog.com/

---

گزارش بازديد يک ايراني از کارخانه هواپيما سازي (( بوئينگ ))

قسمت سوم

هواپيماي تعقيب يا chase plane نيز که در نزديکي هواپيماي تازه پرواز کرده و علاوه بر فيلم برداري در صورت لزوم اطلاعات از وضع ظاهري هواپيما را به خلبان مي دهد در حال گردش بر روي باند بود.انتظار براي اين هواپيما که به عنوان مسافر در مدل 100_777 آن پرواز کرده بودم مرا به ياد اواخر دهه شصت و دوران دبيرستان انداخت که در محوطه باند فرودگاه مهرآباد منتظره اولين پرواز 747 به تهران بودم هنگامي که هواپيماي غول پيکر با فاصله کم از روي باند فرودگاه

پرواز عبوري fly by انجام داد اندازه غول پيکره آن همه را متعجب کرده بود.قبل از آن بزرگترين هواپيمايي که ديده بودم بوئينگ 707 بود هنگاميکه هواپيما به زمين نشست فرودگاه مهرآباد پله اي که به ارتفاع چنين هواپيمايي بخورد نداشت و به نظرم رسيد که خروج خلبان و خدمه با تاخير انجام شد.به هر صورت به محض اين که ديدم هواپيماي تعقيب با يک دور بزرگ

و کم کردن ارتفاع خود را در امتداد باند قرار داد فهميدم که زمان پرواز فرا رسيده است.در همين ضمن صداي دو موتور غول پيکر 777 که مي تواند محل بدنه 727 را در خور جاي دهد به صدا در آمد و لحظاتي بعد چرخ هاي هواپيما از زمين جدا شد.جمعيت شروع به کف زدن و هورا کشيدن کردند.اين درازترين هواپيمايي است که بوئينگ در تاريخ خود توليد کرده است.

از اينکه بر حسب شانس موفق شدم که در يکي از اين روز هاي مهم به بازديد بوئينگ بروم خيلي خوشحال شده قبل از اينکه چيزي يادم برود خود را به فرودگاه سياتل رسانيده و در حال انتظار مشغول نوشتن اين گزارش شدم.پرواز از سياتل يه سانفرانسيسکو با بوئينگ 737 در حدود کمتر از دو ساعت طول مي کشد.

آخرين آزمايش بوئينگ قبل از تحويل هواپيما يکي b1 و ديگري c1 است.b1 به مدت 2 ساعت و توسط خلبانان بوئينگ انجام مي شود و b اول نام بوئينگ است و پرواز c1 يا customer خريدار توسط خلبان خريدار به مدت 3 ساعت قبل از تحويل انجام مي شود.در قسمتي از کارخانه يک برش 1 متري از بدنه يک بوئينگ 747 که 25 سال پرواز کرده و سپس توسط کارخانه بوئينگ براي آزمايشات فرسودگي خريداري شده ديده مي شود. اين برش متعلق به قسمت دو طبقه يعني

جلوي هواپيما بوده و مي توانيد در آن صندلي هاي بالا و پايين و قسمت بار و غيره را آن مشاهده نمائيد.کارخانجات بوئينگ علاوه بر هواپيماهاي بازرگاني هليکوپتر هاي دو موتوره شينوک و هواپيماهاي عمود پرواز نيز مي سازد.در هواپيماهاي بازرگاني معمولا از موتورهاي جنرال الکتريک يا پرت و ويتني و يا رولزرويس بسته به سفارش خريدار استفاده مي شود.

بوئينگ 747 روزانه 42 درصد تمام محموله هاي باري جهان را حمل مي نمايد و بوئينگ هاي 737 روزانه بيشترين تعداد افراد بشر را از يک نقطه به نقطه ديگر مي برند.بوئينگ 777 با طول هفتاد متر در حال حاضر کشيده ترين بدنه را در هواپيما هاي اين شرکت دارد و بوئيگ 747 با بال 70 متري خود پهنترين بال هواپيما را دارا مي باشد.حداکثر وزن پروازي را بوئينک 747

با 400 تن دارا مي باشد و حداکثر برد پروازي نيز متعلق به همين هواپيما به 350/13 کيلومتر مي باشد و حداکثر سرعت در ميان هواپيماهاي بوئينگ متعلق به 777 با سرعت 940 کيلومتر در ساعت است.

پايان

اتو جايرو

اتو جايرو چيست؟
اتو جايروها هواپيماهايي هستند كه حدود چندين دهه از عمر آنها مي گذرد. اتوجايرو يك ماشين پرنده
است و ظاهر آن چيزي بين يك هواپيما و يك هلي كوپتر مي باشد. مانند هواپيما و هلي كوپتر يك بدنه دارد. اتوجايرو به واسطه يك روتور ( rotor مجموعه چرخنده و نگهدارنده اصلي پره ها و مکانیزم تغییر گام در هلیکوپتر یا اتوجایرو) كه آزادانه ميچرخد ، شناخته ميشود. تفاوت اتو جايرو با هواپيما و هليكوپتر در اين است كه روتور اتوجايرو موتور ندارد و توسط نيروهاي ايروديناميكي به گردش در مي آيد و دليل گردش آن عبور هوا از قسمتهاي بالايي روتور است ، اين پديده اتوروتيتور ناميده مي شود.
عكس العمل هاي آيروديناميكي پروانه توسط يك سازه ي به وجود مي آيد كه براي حفظ كردن موقعيت اتو جايرو در هوا نيروي برا(lift) را به وسيله ي نقليه ميدهد . براي حركت و ايجاد نيروي پيشرانش ، اتوجايرو داراي يك موتور است كه نيروي تراست لازم در جهت افقي ايجاد كرده و بابه حركت در آوردن اتوجايروروبه جلو سبب بالا رفتن آن مي شود، كه پيشرانش لازم براي حركت به جلو توسط
ملخي مجزا يا نيروي تراست جت به طور متناوب تامين ميشود.
پره هاي روتور جايرو كوپتر نيروي بالابرنده ي (lift) را به روشي همانند يك گلايدر ايجاد ميكنند كه در اين روش ، تغيير زاويه ي بالها در هوا و حركت به سمت بالا و چپ به عملكرد پره هاي روتور بستگي دارد، در حالي كه يك هليكوپتر توسط نيروي پره هاي روتور در ميان هوا و نيرويي كه هوا به سمت پايين به آن وارد ميكند ،عمل ميكند.
پره هاي روتور كه زاويه دار شده اند ، نه تنها نيروي بالابرنده را فراهم ميكنند ،بلكه به ميزان چرخش پره ها شتاب ميدهد ، تا زمانيكه پره با سرعت ثابت توسط نيروهاي درگ ( نيروهاي كششي) و پيشرانش تراست ميچرخد در تعادل مي ماند.
تنظيم كنترل اتو جايرو با كج كردن پره ها به سمت جلو و عقب ، و كنترل flapping ( بال زدن - حركت به بالا و پايين پره هاي روتورحول لولا ) ايجاد شده با كج كردن جانبي پره ها ( پهلو به پهلو ، چپ و راس) انجام ميشود. علت كج شدن و flapping روتور ممكن است به دليل وجود كانون نوسان (cierva Air & Space 18A يا بالهاي خود مهار (saver) باشد.
كنترل نوسانها و flapping توسط سكان فراهم ميشود كه اين مكان معمولاً در ملخ قرار داده مي شود تا كنترل نوسان در سرعتهاي پايين هواپيما ،بالاترين برسد.
اتوجايرو ها با عنوانهاي مختلفي همچون جايرو پلن ، جايرو كوپتر و روتا پلن شناخته ميشوند . هنگامي واژه ي اتو جايرو به كار برده در واقع يك نام تجاري و بازرگاني ست و تنها زماني ميتواند معتبر و قابل قبول باشد كه توليد شركت اتو جايرو سيروا(Cierva Autogiro Company ) يا تحت ليسانس آن باشد.
اتوجايرو ها هواپيماهايي با بال چرخان هستند كه مي توانند بخوبي با كنترل خوب پرواز نمايند. طراحي ذاتي
اين نوع هواپيما در سرعتهاي پايين نسبت به نشست و برخاست عمودي داراي ايمني بهتري نسبت به هواپيما
و هليكوپتر مي باشد. مزايا و معايب اتوجايرو نسبت به هواپيما و هليكوپتر به صورت زير مي باشد:
1. اتو جايرو در مقايسه با يك هواپيما داراي دو مزيت مجزا مي باشد، اول مسافت مورد نياز جهت نشست و برخاست و دوم عملكرد پروازي آن در سرعتهاي پايين است .
2. اتو جايروهاي اوليه فقط در حدود 15 متر باند براي برخاست و در كمتر از 6 متر قابل فرود بودند ،
در حالي كه هواپيماها نياز به دهها متر داشتند. اين واقعيت باعث مي شود كه اتو جايروها در هر
جايي بتوانند پرواز كنند و نيازي به باند پروازي نداشته باشند.
3. مزيت اصلي ديگر اتوجايروها نسبت ب هواپيما توانايي آنها در پرواز آرام بدون ايجاد واماندگي (استال ، STAL) است.
4. اتوجايروها مي توانند با سرعتهايي كمتر از 15 mph پرواز كنند . سرعت دويدن يك مرد از اين سرعت بيشتر است.
5. در سرعتهاي بالا اتوجايرو در مقايسه با هواپيما در همان سرعت داراي پساي بيشتري مي باشد ،
به همين دليل اتوجايروها براي پرواز در سرعتهاي بالا يا مسافت هاي طولاني مناسب نيستند.

وقتي اتوجايروها را با هليكوپتر مقايسه مي كنيم تنها برتري آن قيمت ان است . در يك اتوجايرو روتور داراي قدرت نيست در صورتي كه ملخ هليكوپتر دارا قدرت است . هليكوپتر داراي يك مزيت بزرگ نسبت به
اتوجايرو مي باشد ، كه آن قابليت در جا ايستادن است. اتو جايرو يك مزيت برتري نسبت به هواپيما و هليكوپتر داردكه عبارت است از : ايمني در مقابل خطر از دست رفتن موتور . در صورتي كه موتور در اتوجايرو از دست برود ، آنچه كه تاكنون اتفاق افتاده است ، پرواز آرام تا جايي كه بتواند روي زمين بنشيند.
درواقع روش نشستن اتوجايرو بعد از رفتن موتور مانند نشستن معمولي آن مي باشد.
ويژگيها:
1. - قابليت نشست و برخاست بر روي زمين هاي آسفالت ، چمن ، خاكي و همچنين بر روي آب
2. - سرعت نشست و برخاست كم ( 5 الي 25 مايل بر ساعت)
3. - سرعت كروز مناسب ( نزديك 70 مايل بر ساعت )
4. - وزن برخاست كم ( حدود 300 كيلوگرم)
5. - استفاده از بنزين معمولي
6. - هزينه نگهداري پايين
7. - ارزان بودن و پشتيباني كم هزينه
8. - سقف پرواز خوب ( تا 3000 متر )
9. احتياج نداشتن به باند مخصوص و بلند
10. قابليت در گلايد كردن همانند فرود در صورت از دست رفتن موتور

موارد كاربرد جايرو پلان :
1. تفريحي
2.
3. عكس برداري و فيلم برداري هوايي
4. سمپاشي مزارع كوچك
5. آموزشي
6. حمل محموله تا سقف 80 كيلو
7. ديدباني
8. استفاده نظامي
9. گشت زني

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به گفته پژوهشگران؛ خلبانان و ساير خدمه هواپيماها كه به دلايل شغلی، زمان قابل توجهی از طول عمر خود را در ارتفاعات سپری ...



پژوهشگران هشدار دادند: خلبانها و خدمه هواپیمایی به دلیل قرار گرفتن در میان تشعشعات كیهانی در معرض خطر هستند.

به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، به گفته پژوهشگران؛ خلبانان و سایر خدمه هواپیماها كه به دلیل اندام شغلی، زمان قابل توجهی از طول عمر خود را در ارتفاعات سپری می‌كنند اغلب به دلیل قرار گرفتن در معرض پرتوهای كیهانی دچار آسیب‌های ژنتیكی می‌شوند.

پژوهشگران در آمریكا در بررسی‌های خود مولكولهای وراثتی دی ان آ را كه از خلبانها بدست آورده بودند مورد آزمایش قرار دادند و دریافتند: آن دسته از خلبانها و خدمه‌ای كه مدت زمان طولانی‌تری را در پرواز سپری كنند، آسیب‌های وارد شده به دی ان آ آنها به مراتب شدیدتر و بیشتر است.

به گفته پژوهشگران؛ در یك سفر هوایی با هواپیمای جت در ارتفاعات زیاد از سطح زمین، مسافران و خدمه هواپیما در معرض تشعشعات بیشتری از فضا قرار می‌گیرند.

اما كارشناسان اعلام كردند: پژوهش فوق كه از سوی مركز طب مشاغل و محیط زیست صورت گرفته ثابت نمی‌كند كه این فاكتور،‌ خطر بروز بیماری خاصی را تشدید می‌كند.

پژوهشگران می‌گویند؛ هرچند یافته‌های اخیر جالب توجه است اما هنوز نمی‌توانیم ثابت كنیم كه این پرتوها می‌توانند مشكلاتی را برای سلامتی این افراد به همراه داشته باشد.

بر اساس این گزارش، تهدید احتمالی از پرتوهای كیهانی، ذرات منتشر شده از خورشید و سایر ستاره‌ها سالهاست كه كارشناسان را نگران كرده است اما با این حال هنوز هیچ مدرك علمی‌قوی و جود ندارد كه ثابت كند این تشعشعات به سلامت افراد آسیب می‌رساند.

در این تحقیق پژوهشگران اوهایو و مری لند روی نمونه‌های خونی حاصل از 83 خلبان هواپیمایی مطالعه كرده و نتایج آزمایشات را با نمونه‌های خونی 50 نفر كه مشاغل دیگری داشتند، مقایسه كردند.

گفتنی است، تحقیقات بیشتر در این زمینه ادامه دارد.

امارات آماده تولید هواپیمای بدون سرنشین می شود

امارات متحده عربی قصد دارد ظرف دو سال آینده صادرات هواپیماهای جاسوسی بدون سرنشین به بازارهای جهانی را آغاز کند.

به گزارش روزنامه Emirates Business تولید این هواپیماهای بدون سرنشین را شرکت "اینگما" برعهده گرفته است که در ماه فوریه سال 2007 تاسیس شده بود.
این شرکت در کار تولید هواپیمای بدون سرنشین با کمپانی های سوئد، آلمان و کره جنوبی همکاری می کند.

این روزنامه درباره میزان تولیدات اطلاعی نداده و اشاره می کند که محصولات برای فروش به کشورهای حاشیه خلیج فارس، خاور نزدیک و آفریقا هستند.

توسعه صنایع نظامی یکی از راستاهای در سیاست متنوع سازی اقتصاد امارات متحده عربی است.
دو سال قبل در امارات تولید اسلحه های "کاراکال" آغاز شد که ویژه صادرات هستند.
همچنین در ابوظبی قایق های سبـُک دریایی کلاس های مختلف تولید می شوند که برای استفاده در ارتش و نیروهای پلیس به عمان، قطر و بحرین صادر می شوند.

نورثروپ-گرومن برنده بزرگ ساخت بمب افكن
جديد نيروي دريائي آمريكا شد

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


Northrop Grumman X-47B


اول آگوست ،‌نيروي دريائي آمريكا اعلام كرد كه شركت نورثروپ-گرومن برنده قرار داد ساخت بمب افكن جديد نيروي دريائي آمريكا به ارزش 635.8 دلار شده است. نيروي دريائي آمريكا در اول آگوست اعلام داشت كه X-47B نورثروپ را بر طرح X-45N بوئينگ ترجيح داده ، اين هواپيماي جديد كه موقتا (UCAS-D) ناميده ميشود فاقد دم بوده و داراي قابليت پنهان كاري و نشست و برخاست از روي ناوهاي هواپيمابر ،‌بقا پذيري زياد در ميدان نبرد و خود كار بودن ميباشد. مدت اين قرار 6 سال ميباشد و اولين مدل ناو نشين آن براي سال 2011 برنامه ريزي شده است.

Flight International

روسیه هلیکوپترهای نسل پنجم را طراحی می کند

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سرلشکر "الکساندر زلین" فرمانده کل نیروی هوایی روسیه روز جمعه به خبرنگاران اعلام کرد که این نیرو هلیکوپترهای نسل پنجم را طراحی می کند.

وی برای اولین بار به ایجاد هلیکوپترهای نسل پنجمی در روسیه اشاره نمود. پیش از این کارشناسان هلیکوپتر "می-28 ان" معروف به "صیاد شب" را نسل جدید هلیکوپترها می شمردند.

"صیاد شب" برای انجام عملیات نظامی در اوقات مختلف شبانه روز و انهدام اهداف زمینی، سطحی و هوایی دشمن و همچنین پشتیبانی هوایی نیروی زمینی در نظر گرفته شده است. هلیکوپتر به دوربین های حرارتی، کانال های نظارتی تلویزیونی، دورسنج لیزری و سیستم های ردیابی ماهواره ای مجهز شده است.

هلیکوپتر در کنار مسلسل می تواند از موشک های ضد تانک، موشک های کلاس "هوا-هوا"، بمب و تسلیحات دیگر نیز استفاده کند. حداکثر مهمات مجاز برای پرواز 2300 کیلوگرم است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یک فروند تانکر سوخت رسان بوئینگ KC-767 ساخته شده برای نیروی هوائی ایتالیا در جریان یک پرواز بر فراز کانزاس شمالی در تاریخ 17 دسامبر موفق شد به بوئینگ KC-767 دیگری متعلق به ایتالیا سوخترسانی کند. برای اولین بار است که KC-767 از هواپیمای دیگری سوختگیری میکند. در جریان عملیات سوخترسانی خدمه KC-767 موفق شدند 7 بار تماس انجام داده و بیش از 10.000 پاوند سوخت - از تانکری به تانکر دیگر منتقل گردید.

تانکرهای سوخترسان ساخته شده برای ایتالیا مجهز به بوم سوخترسانی هوائی پیشرفته و مقر سوخترسان هوائی RARO میباشند.

طراحي سامانه جلوگيري از سقوط هواپيما

جوان مبتكر مرندي موفق به طراحي سامانه‌اي براي جلوگيري از سقوط هواپيما شد.

حسن اكبري‌لايق در جمع خبرنگاران گفت:
اين سامانه استوانه‌اي شكل در زير هواپيما و بال‌هاي آن نصب مي‌شود و هنگام از كار افتادن موتور روشن شده و خلبان مسير و سرعت هواپيما را با استفاده از اين سامانه تعيين مي‌كند.
اين جوان مبتكر افزود:
خلبان با استفاده از اين سامانه قادر است پس از خاموش شدن موتور، هواپيما را تا يك ساعت و 24 دقيقه كنترل و در مكان مناسب بنشاند.

دانشجوي رشته حسابداري دانشگاه آزاد اسلامي واحد مرند در ادامه اظهار داشت:
جنس اين سامانه فولادي و سوخت آن هيدروژن مايع است و در طراحي آن از قوانين فيزيك نظير ترموديناميك، حالت گازها و طراحي هواپيما استفاده شده است.
وي پيش‌بيني كرد، با حدود 40 ميليون تومان بتوان اين سامانه را ساخت.

اكبري‌لايق گفت: وزن و حجم كم، نداشتن آلودگي، قابل استفاده بودن در تمام مناطق جغرافيايي، نداشتن مشابه داخلي و خارجي از ويژگي‌هاي اين سامانه است.

وي تحقيقات خود را در زمينه طراحي اين سامانه از سه سال پيش و پس از سقوط هواپيماي سي 130 حامل خبرنگاران آغاز كرده است.

اكبري‌لايق گفت:
اين طرح پس از مطالعه و بررسي از سوي كارشناسان جشنواره خوارزمي، استادان فيزيك و مكانيك دانشگاه‌ها و كارشناسان سازمان هواپيمايي كشوري تاييد و به شماره 47879 در اداره كل شركت ها و مالكيت صنعتي كشور ثبت شده است.