دو کلام با شما دوست عزیز که سرباز هستی یا قراره بری خدمت
سلام دوستان
رویِ سخنم بیشتر اونهائی هستند که یا غمگین هستند یا ترس و دلهره و نگرانی دارند از خدمت .
به عنوانِ کسی که در سخت ترین روزهای جنگ رفت خدمت و در بدترین جاها آموزشی رو گذروند ( سه ماه ) و در خطرناکترین جبهه ها دو سال سر کرده نصیحتی دارم براتون :
دورانِ خدمت میگذره تموم میشه . سخت بگیری میگذره ,آسون هم بگیری میگذره .
اما فرق این دو با هم فرق زمین تا آسمونه .
عقل سلیم میگه آسون بگیر به نفعته .
مرد سربازی رفته قوی تر از سربازی نرفته هست .
شما فردا زن و فرزند میخوان بهت تکیه کنند خصوصاً تو سختیهای زندگی .
اگر الان نتونین خودتون اندکی دوری از خانواده و دویدن و غلتیدن و راه رفتن و نگهبانی و این جور چیزها رو تحمل کنین چطور میخواین فردا تکیه گاه خانوادتون بشین ؟
اشیاء قیمتی رو ببینین .
اونی که بیشتر چکش خورده و بیشتر گرما دیده و بیشتر سائیده شده و صیقل خورده ارزشش بیشتر هست .
از مشکلاتی که باهاش روبرو میشین حداکثر استفاده رو ببرین برای ساخته شدن و محکم شدن ..
جای خواب بد , پتوهای بو گندو , غداهائی که دوست ندارین , بوی عرق , بوی پا , گرما , سرما , شرجی , بیدار باش نصف شب , نگهبانی , آدمهای بی تربیت , خودخواه , صفهای طولانی برای دست به آب , رخت شستن , دوری از عزیزان ( گرچه بیشتر جاها موبایل هست ) , پوشیدن لباسهایی که ازش خوشتون نمیاد , خوابیدن توی خوابگاه و تحمل خررر و پف و بوهای ناجور !!! و دهها مشکل دیگه , همه رو آسون بگیرین و خودتون رو خیلی قویتر از اونها بدونین .
یه جوری که دوست داری به خودتون بگین :
من مرغ طوفانم
من گرگ بارون دیده ام
من کوه استقامتم
من رامبو هستم
تصور کنین که ماموریت دارین از این آزمون موفق بیرون بیاین .
اگر با افکار مثبت خودتون رو قوی نکنین , نه تنها صیقل نمیخورین و دنیا دیده نمیشین بلکه خورد و خمیر میشین خصوصاً از نظر روانی .
بنده تو تمام عمرم از نون و کره و شکر متنفر بودم .
اما تو خدمت دو لُپّی میخوردیم .
همیشه توی برف و سرما با کلی لباس گرم و کفش زمستونه و چتر و اینا میرفتیم بیرون اما باز هم میلرزیدیم و زود میرفتیم خونه .
اما تو خدمت با پای برهنه و فقط یک لباس زیر یک ساعت تو هوای 20 درجه زیر صفر روی 30 سانت برف دویدیم و راه رفتیم و غلتیدیم و اصلاً احساس سرما نکردیم و برعکس میگفتیم چه برفهای نرم و خنکی ! .
خورشید هر روز طلوع میکنه و غروب میکنه و زمین هم به دور خودش میچرخه و روزگار میگذره و اصلاً کاری ندارند کی شاده کی غمگین .
این مرحله از آزمایش زندگی رو با آرامش و صبر و قدرت سپری کنین .
فردا وقتی برای بچه هاتون تعریف میکنین کلی لذت میبرین که یاد گرفتین تو روزها و ساعتهای سخت , محکم و قوی باشین چون بی شک میگذره و تموم میشه .
وقتی مشکلی براتون پیش میاد به خودتون بگین :
این مشکل هم مثل مشکلات دیگه . بالاخره تموم میشه .
اگر طرز فکرتون غیر از این باشه هم خودتون داغون میشین هم اطرافیانتون .
در خانه اگر کس است , یک حرف بس است .