خواص خوراكیها

کاهو

اين ماده غذايي بويژه حاوي ويتامين C است كه ضد اسكوربوت است. كاهو ارزش غذايي چندان ندارد، اما از لحاظ درماني فوق العاده است مملو از نمكهاي معدني است كه خاصيت قليايي دارند. بنابراين، سبب تصفيه


خون مي شود به حفظ هوشياري مغز و سلامت بدن كمك مي كند. برگهاي بيروني كاهو ارزش خوراكي بسيار دارند.

اين برگها بيشتر در معرض نور آفتاب قرار مي گيرند و نسبت به برگهاي داخلي كه فشرده ترند ويتامين بيشتري دارند. هرچه كاهو سبزتر باشد ويتامين بيشتری دارد.

كاهو محتوي چند ماده مهم و شفابخش است. براي بدن مفيد است. به مغز، دستگاه عصبي و ريه ها كمك مي كند. آب كاهو، خنك و شادابي بخش است. ميزان فراواني منيزيم در آب آن وجود دارد كه سبب تقويت بافت عضلاني، اعصاب و مغز مي شود. آب كاهو جنبه درماني دارد.

بهتر است، برگهاي سبز تيره آن مصرف شوند. برگهاي داخلي يا مغز كاهو كه روشن تر و سفيدترند را مصرف نكنيد. برگهاي سبز محتوي كلروفيل و مواد مغذي هستند در حالي كه مغز كاهو اين مواد را ندارد.

كاهو مملو از سلولز است كه حجم مواد داخل روده و حركات روده را افزايش مي دهد، بنابراين، در درمان يبوست بسيار مفيد است. كاهو در درمان بي خوابي مؤثر است. چرا كه ماده خواب آوري به نام لكتوكاريوم دارد كه سه درصد يا كمتر كربوهيدرات دارد. پس ماده غذايي مناسب براي درمان ديابت است.

افراد ديابتي مي توانند به راحتي از آن استفاده كنند. كاهو ميزان قابل توجهي آهن دارد و بنابراين هموگلوبين ساز است. براي درمان كم خوني مفيد است، ميزان آهن قابل جذب از اين طريق بسيار بيشتر از جذب آهن غير آلي است.

اسفناج

اسفناج، گياه بسيار مشهوري كه حتي نام لاتين و يا اروپايي آن از كلمه فارسي اسفناج گرفته شده است. اسفناج گياهي است سرشار از كلروفيل و پروتئين و كارش نه تنها كمك به عمل هاضمه و تحريك ترشحات


معدي، كبدي، لوزالمعدي و غدد داخلي است بلكه مواد معدني قابل توجهي نيز در بر دارد. اين گياه داراي مقداري آهن، منيزيوم، فسفر، يد و مقداري مواد معدني است كه با عنوان " عناصر قليل" نام ميبرند و جهت تعادل اعمال حياتي بدن بسيار لازم مي باشند.

به كودكان، جوانان، سالخوردگان، اشخاص كم خون و بتمام كساني كه بيماريهاري مزمن دارند خوردن اسفناج موكدا توصيه مي شود.

وجود فسفر در اسفناج مخصوصا براي كساني كه بكارهاي فكري اشتغال دارند و آهن آن براي شهر نشينان كه گلبول هاي سرخ خونشان جهت تامين اكسيژن سلول هاي بدن، بايد فعاليت بيشتري كنند بسيار الزامي است. در خاتمه اسفناج براي كساني كه از بيمار هاي پوستي رنج مي برند توصيه ميشود.

آويشن

گياهي است علفي شبه درختچه اي چند ساله كه تاريخ گل آوري آن از ارديبهشت تا شهريور مي باشد. پراكنش آن بفراواني در نقاط كوهپايه اي, مراتع, خاكهاي شني, سنگلاخي, در جنگلهاي آزاد و در مناطق كم درخت پست تا مرتفع رشد مي كند. توزيع جغرافيايي آن در مناطق معتدل اروپا و آسيا و همچنين گرينلند, ايسلند و مناطق اطراف رودخانه يني سئي سيبري مي باشد. محل استقرار آن در آمريكاي شمالي مي باشد. قسمت هاي هوايي آن قبل از مرحله گل آوري جمع آوري مي گردد. قسمت هاي فوقاني بهمراه گل چيده شده و در سايه و يا درون اطاقك هاي خشك كن با حرارت

مصنوعي تحت شرايط 40 درجه سانتي گراد خشك مي شود. دارو داراي عطر و قدري طعم تلخ, مزه ادويه اي مي باشد. اين دارو حاوي 0.3 درصد اسانس است كه تركيبات آن بستگي به منشا جغرافيايي و ساير فاكتورها دارد. همچنين دارو داراي فلاون ها, تانن ها و تركيبات تلخ مي باشد.

اثرات مفيدي در درمان بيماريهاي مجاري تنفسي فوقاني و نيز ناراحتي هاي جهاز هاضمه دارد و اين بعلت كاهش اسپاسم وجلوگيري از نفخ مي باشد.

بصورت مصرف داخلي بفرم دم كرده قطره يا شربت براي سرفه هاي محرك زكام و آبريزش مجاري تنفسي فوقاني و هم چنين ناراحتي هاي جهاز هاضمه بكار مي رود.

به عنوان استعمال خارجي در درمان زخم هاي چركي و روماتيسم كاربرد دارد. اسانس اين گياه داراي خاصيت ضد عفوني كننده است و براي تهيه برخي غرغره و دهان شويه ها و خميردندان بكار مي رود ولي ازطرف ديگر شبيه روغن آويشن است. دارو منحصرا بصورت وحشي جمع آوري شده و بنابراين شامل گونه هاي مختلفي از آويشن مي باشد.

سلام به تمامی اعضای پی سی ورلد
ما قصد داریم در این تاپیک به بحث در مورد بیماری هایی :)
که می تونیم توسط دارو های گیاهی درمان کنیم بپردازیم.

بررسی نیاز های بدن ( آهن)

آهن:
آهن یکی از فلزات لازم و ضروری انسان است ، برای نشان دادن درجه اهمیت این فلز کافی است بگوییم رنگ قرمز خون و گوشت مدیون وجود این فلز می باشد ، زیبایی چهره یعنی سرخ و سفید بودن آن ؛ قرمزی لب هایی که با ماتیک رنگ نشده اند ، خوش رنگی ناخن هایی که با لاک رنگ نشده اند مدیون این فلز است.
کمبود این فلز سبب کم خونی ، رنگ پریدگی ، ضعف مفرط می گردد.
توت فرنگی ، اسفناج ، سیب ، گلابی ، انگور شاهی و انگور سیاه ، یاقوتی ، گندم ، برگ چغندر ، لوبیا ، عدس ، کلم قمری ، هویچ ، انجیر ، بادام ، موز ، بلوط ، انار به مقدار کافی آهن دارند و خوردن همه ان ها ضروری است ولی نباید به مقدار زیادی ان ها را مصرف کرد چون مصرف زیاد نیز خطرناک است و باعث بروز بعضی از بیماری ها میشود.

بررسی نیاز های بدن ( مس)

مس:
مس نیز از دیگر فلزاتی است که وجود ان در ساختمان بدن ضروری است.این فلز به مقدار کم در خاک وجود دارد و در علف ها و سبزیجات وارد میشود و از راه خوراکی ها به انسان میرسد ، پس گوشت انسان و حیوان دارای مقدار کمی مس است. چون بچه مقداری از مس بدن مادر را می گیرد ، معمولا زنان حامله دچار فقر مس می شوند.
اخیرا مرکبات شمال ایران دچار افتی شده اند که دلیل ان کمبود مس در خاک آنجا است.
مس در سبزیجات و گوشت موجود است و با خوردن ان ها مشکل کمبود مس رفع میشود.خورش فسنجان و کله جوش که با گردو درست میشوند چنان چه رنگ این مواد را با مواد اهن دار سیاه نمایند ، از مقدار مس ان کاسته میشود.
خوردن مس برای رفع خارش بسیار مفید است.
ظروف مسی که در اشپزخانه انقدر که میگویند خطرناک نیستند. فقط طعم غذا را مقدار کمی تغییر می دهند اما این تغییر بسیار مفید است ؛ چون به غذا مقداری مس میدهد.
«در ضمن نباید ظروف مسی را با سرب سفید کاری کرد»

بررسی نیاز های بدن ( کلسیم)

------>درمان نقرس<------

آبلیموی مرمری:
استفاده از سنگ های اهکی به منظور تامین کمبود کلسیم مدت هاست مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است.

طرز تهیه ی آبلیموی مرمری

«مقداری سنگ تمیز مرمر را تهیه کرده و ان را مانند قند خرد کنید دو ساعت قبل از تهیه سالاد ابلیمو یا سرکه ان را در یک استکان ریخته و یک قطعه کوچک مرمر در ان بیندازید ، ترشی روی سنگ اثر کرده و مقداری از کلسیم ان را در خود حل می کند ، این عمل جوشش خاصی دارد .
موقع تهیه سالاد ، سرکه یا ابلیمو را به ان اضافه کنید و بقیه سنگ را برای دفعات بعد نگهدارید.
ابلیموی مرمری را بلید تازه تهیه کرد و نباید ان را نگهداری کنیم زیرا ترشی در ابلیمو برای حفظ ویتامین<ث>است و وقتی با مرمر ترکیب میشود ویتامین ان دوام زیادی ندارد.

فسفر

فسفر از نظر فراواني در بدن ، پس از کلسيم است . اين عنصر که در گروه ماکرو ميزال ( املاح فراوان دربدن ) قرار دارد 1 درصد وزن بدن را تشکيل مي دهد يعني اگر شما يک مرد 70 کيلوگرمي هستيد ، در بدنتان 700 گرم


فسفر وجود دارد. فسفر در بيشتر غذاها موجود است ، پس نگران دريافت آن نباشيد. ولي بهتر است زنان و افراد مسن اطلاعات بيشتري راجع به آن داشته باشند چون فسفر همراه کلسيم استحکام بخش استخوانهاست.

فسفر در بدن چه نقشي بر عهده دارد؟
از کل فسفر موجود در بدن 80 درصد آن در استخوانها موجود است و 20 درصد آن در ديگر قسمتهاي بدن وجود دارد. عملکرد فسفر در استخوان معلوم است ، با کلسيم کريستالهايي را تشکيل مي دهند که در اسکلت پروتئيني استخوان نشسته و موجب استحکام استخوان مي گردد.

در بقيه بخش هاي بدن فسفر به عنوان يک عنصر مهم ، نقش هاي زيادي را برعهده دارد. فسفر در ساختمان کليه کروموزومهاي بدن ما موجود است. در غشا همه سلولهاي بدن ما وجود دارد.

فعال شدن بسياري از آنزيمها با اتصال يک مولکول فسفر صورت مي گيرد و در خون به حفظ Ph ثابت کمک مي کند ، و به اين ترتيب نمي گذارد خون بدن ما قليايي يا اسيدي شود.

و بالاخره هر چه ماده انرژي زا در بدن ما وجود دارد مثل Atp و Cp همه با اتصال مولکول فسفر انرژي را در خود ذخيره مي کنند.

پس مي بينيد اگر فسفر وجود نداشته باشد حيات امکان پذير نيست. به همين دليل است که خداوند عنصر فسفر را به وفور در مواد غذايي قرار داده است.

مواد غذايي غني از فسفر: فسفر بيشتر در منابع حيواني موجود است . گوشتهاي گاو و گوسفند ، ماکيان و ماهي که غني از پروتئين هستند داراي فسفر زيادي مي باشند . يعني در حقيقت هر جا پروتئين هست ، فسفر زيادي يافت مي شود. لبنيات، حبوبات مثل عدس ، دانه هايي مثل بادام و تخم مرغ نيز محتوي فسفرهستند.

هضم و جذب فسفر
هضم و جذب فسفر در دستگاه گوارش به کمک آنزيمهاي گوارشي صورت گرفته و در ابتداي روده جذب مي شود ، اين ماده سريعتر از کلسيم وارد خون شده و ذخائر بدن را تکميل مي کند .

ميزان متوسط فسفر در خون 3 تا 4 ميلي گرم در 100 ميلي ليتر است. ويتامين D به جذب فسفر همانند کلسيم کمک مي کند. لازم به ذکر است که مصرف بيش از اندازه فسفر موجب کاهش جذب کلسيم مي شود . زيرا اين دو عنصر در ورود به سلولهاي روده رقابت مي کنند. ميزان فسفر در خون ، توسط هورموني به نام پاراتورمون کنترل مي شود.

اين هورمون از غده پاراتيروئيد موجود در گردن ترشح شده و در صورتي که فسفر موجود در بدن کمتر از حد استاندارد باشد دستور به کاهش دفع و افزايش جذب فسفر مي دهد. دفع فسفراز طريق ادرار است. اگر فسفر ِ دريافتي بيش از حد نياز باشد اضافي آن از ادرار دفع مي شود. مقدار نياز بدن به فسفر روزانه 700 تا 1200 ميلي گرم در روز است.

کمبود فسفر
در انسان نادر است وليکن در اثر مصرف بعضي داروها جذب فسفر کاهش مي يابد مثل آنتي اسيدهايي که براي معده درد تجويز مي شود ، ( مثل ئيدروکسيد آلومينيوم ) و در طولاني مدت موجب کمبود فسفر مي گردند ، البته در افرادي که مبتلا به هيپرپاراتيروئيديسم ( بزرگ شدن غده پاراتيروئيد) هستند و در کودکان نارس احتمال کمبود فسفر وجود دارد.

علائم کمبود فسفر از اختلال در عمل Atp انرژي زا شروع مي شود. در اثر کمبود فسفر ، اختلال عصبي، اسکلتي ، خوني و کليوي به جود خواهد آمد.

سالمندان و بانوان يائسه متوجه باشيد که شما نياز بيشتري به فسفر داريد تا مبتلا به پوکي استخوان نشويد.

موارد احتياط
مصرف روزانه بيش از 1 گرم فسفر مي تواند باعث مسموميت شود. مصرف زياد فسفر مي تواند منجر به اسهال و كلسيفيكاسيون (سخت شدن) اعضا و بافت نرم شده و توانايي جذب آهن، كلسيم، منيزيوم و روي را توسط بدن كاهش دهد.

اگر شما ورزشكار هستيد و از مكمل هاي حاوي فسفات استفاده مي كنيد، بايد دقت كنيد كه از اين مكمل ها فقط بايد به صورت گاه گاهي استفاده كنيد.

متخصصين تغذيه يك ميزان مساوي از كلسيم و فسفر را در رژيم غذايي توصيه مي كنند، اما رژيم غذايي تيپيك آمريكايي حاوي كلسيم كم و فسفر زياد (ميزان فسفر 2 تا 4 برابر كلسيم) است. علت اين امر بسيار ساده است.

گوشت قرمز و مرغ و بوقلمون حاوي فسفر به ميزان 10 تا 20 برابر ميزان كلسيم آن است، و آشاميدني هاي حاوي كربنات مانند "كولا" حدود 500 ميلي گرم فسفر در هر بار مصرف دارد.

وقتي در سيستم شما فسفر بيشتر از كلسيم باشد، بدن كلسيم ذخيره شده داخل استخوانها را برداشت مي كند تا عملكر طبيعي بدن انجام شود. اين امر منجر به كاهش تودة استخواني و در نتيجه شكنندگي استخوان و يا مشكلات لثه و دندانها ميشود. پايين بودن نسبت كلسيم به فسفر همچنين باعث افزايش خطر فشار خون بالا و سرطان كولوركتال ميشود.

يك تعادل مناسب بين كلسيم و فسفر رژيم غذايي مي تواند باعث كاهش استرس، كاهش خطر پوكي استخوان و بهبود علايم آرتروز و ديگر مشكلاتي شود كه مرتبط با توانايي بدن در استفاده از كلسيم است.

تداخل هاي احتمالي
موارد زير مي تواند به كمبود فسفر كمك كند:

*

آلبومين شامل آنتاسيد
*

آهن
*

منيزيوم
*

ناكافي بودن ويتامين «دي»

بادام

داراي روغني مفيد جهت : سرفه هاي عصبي ، برونشيت حاد ، حبس ادرار ، فلج كليوي ، دردهاي زايمان ، دل پيچه كودكان، مخلوط با شربت هاي ديگر مصرف دارد .


بادام زميني : تحقيقات و بررسي هاي متعدد نشان داده اند، چربي بادام زميني و كره بادام زميني براي انسان مفيد است.

طي يك مطالعه در يكي از دانشگاه هاي آمريكا، اثرات رژيم غذايي حاوي بادام زميني و كره آن در كاهش كلسترول خون، با ميانگين رژيم غذايي آمريكايي ها مقايسه شد. نتايج نشان داد كه خطر بيماري هاي قلبي با مصرف متناوب و مكرر بادام زميني( هر بار به مقدار كم) كاهش مي يابد.


اثرات رژيم غذايي داراي بادام زميني

1- كاهش كل كلسترول و Ldl كلسترول ( كلسترول بد)

2- حفظ و نگهداري Hdl كلسترول ( كلسترول خوب)

3- كاهش تري گليسيريد


همچنين داراي مقدار زيادي چربي غير اشباع است. بادام زميني و كره آن، منبع خوب و با صرفه اي از پروتئين هستند و بيشتر ويتامين ها و املاحي را كه به سختي بدست مي آيند، تامين مي كنند كه اين ويتامين ها و املاح شامل اسيد فوليك، ويتامين E ، مس، سلنيوم، منيزيم، روي و همچنين رنگدانه هاي گياهي و فيبر خوراكي مي باشند.

نكته: يك واحد بادام زميني معادل 2 قاشق غذاخوري بادام زميني است كه تقريباً به اندازه انگشت شست شما است.

بادام زميني منبع بسيار خوبي از پتاسيم- اسيد فوليك- نياسين- اسيد پانتوتنيك- فسفر- منيزيم- روي و ويتامين B1 مي باشد. كره بادام زميني منبع ويتامين B6 - اسيد فوليك- فسفر- منيزيم- روي و پتاسيم است و نيز منبع بسيار خوب و عالي نياسين مي باشد.

وقتي توصيه مي شود افراد بايستي دريافت چربي خود را بصورت متعادل تنظيم كنند به اين معنا نيست كه بايستي چربي را از رژيم غذايي خود حذف كنند. طبق توصيه هاي تغذيه اي تا 30 درصد انرژي غذا را مي توان از چربي ها بدست آورد و اين مقدار مناسبي است . البته نوع چربي كه اين 30 درصد را تشكيل مي دهد، خيلي مهم است.

چربي موجود در بادام زميني و كره آن:

- چربي غير اشباع پلي ( چربي خوب )

- چربي اشباع ( چربي بد )

- چربي غير اشباع مونو ( چربي خوب )

85 درصد چربي بادام زميني، چربي غير اشباع (خوب) است. (50 درصد چربي هاي غيراشباع مونو و 35 درصد چربي هاي غيراشباع پلي )

چربي هاي غيراشباع، كلسترول خون را پائين مي آورند و از اين طريق در سلامت قلب مؤثرند. 15 درصد چربي بادام زميني و كره آن، چربي اشباع ( بد) است. بادام زميني و كره آن، چربي هاي ترانس ندارند. چربي هاي اشباع و ترانس، هر دو باعث افزايش كلسترول خون ميشوند. بادام زميني و كره آن كلسترول ندارند.

پتاسيم

پتاسيم يكي از مهمترين الكتروليت هاي موجود در بدن است كه باعث بهبود عملكرد كليه ها، غدد فوق كليوي، قلب، سلول هاي عصبي و عضلاني و نيز باعث حفظ تعادل آبي و اسيدي بدن مي شود.


علائم كمبود آن در بدن شامل موارد زير است:

خستگي، خواب آلودگي، ضعف عضلاني، يبوست، نامنظمي ضربان قلب و تأخير در تخليه معدي. بهترين منابع غذايي پتاسيم؛ آرد سويا، لوبيا سفيد، عدس، موز و اسفناج مي باشد. ولي در بيشتر موادغذايي وجود دارد. رژيم غذايي غني از كلسيم، پتاسيم و منيزيم و نيز محدود در سديم باعث كاهش فشار خون بالا در افراد دچار فشار خون بالا مي شود.

طبق گزارش يك پزشك آمريكايي، يكي از بهترين دوندگان زن( دوي مسافت هاي طولاني) به او مراجعه مي كند و دليل افت كارآيي خود را در ورزش از او مي پرسد. آزمايش خون در مورد او انجام مي شود. آزمايش خون نشان داد كه تمامي فاكتورهاي خوني طبيعي بودند، به غير از پتاسيم موجود در خون كه مقدار آن كم بود. بيشترين علت كمبود پتاسيم، تهوع مي باشد ولي زن ورزشكار ادعا مي كرد دچار تهوع نشده است.

سپس از او خواسته شد ادرار خود را براي مدت يك روز جمع آوري كند. آزمايش ادرار نشان داد ميزان پتاسيم موجود در ادرار او سه برابر حالت طبيعي بود كه ثابت مي كرد اين فرد دچار پرخوري عصبي است و براي كنترل وزن خود، با فرو بردن انگشت دست در گلويش عمداً مي خواسته دچار تهوع شود تا غذاهاي خورده شده را بالا آورده و وزنش افزايش نيابد.

بعد از اينكه زن ورزشكار قانع شد و گفت كه اين عمل را انجام مي داده است، دست از اين كار برداشت و بعد از آن در چندين مسابقه ي دو برنده شد. كليه ها و غدد عرق، هنگاميكه بدن دچار افت پتاسيم مي شود، از اتلاف آن جلوگيري كرده و مقدار آن را در حد طبيعي نگه مي دارند. به همين دليل، كمبود پتاسيم به ندرت در ورزشكاران رخ مي دهد.

نياز بدن به پتاسيم حتي با ورزش كردن طولاني در هواي گرم، با خوردن يك رژيم معمولي برآورده مي شود، چون اين عنصر در تمامي موادغذايي به جز شكر تصفيه شده وجود دارد. مصرف داروهايي مثل ديورتيك ها و كورتيكواستروئيدها مي توانند باعث كمبود پتاسيم در بدن شوند. همچنين اسهال و تهوع مكرر باعث كمبود آن مي شود. در اسهال، پتاسيم بدن از طريق مدفوع و در تهوع از طريق ادرار دفع مي شود. هم در ورزشكاران و هم در افراد عادي، تهوع و استفراغ بيشترين علت كاهش پتاسيم خون و افزايش آن در ادرار مي باشد.