Printable View
هان ، كجاست
پايتخت قرن ؟
ما براي فتح مي آييم
تا كه هيچستانش بگشاييم
اين شكسته چنگ دلتنگ محال انديش
نغمه پرداز حريم خلوت پندار
جاودان پوشيده از اسرار
چه حكايتها كه دارد روز و شب با خويش
اي پريشانگوي مسكين ! پرده ديگر كن
پوردستان جان ز چاه نابرادر نخواهد برد
مرد ، مرد ، او مرد
داستان پور فرخزاد را سر كن
آن كه گويي ناله اش از قعر چاهي ژرف مي آيد
نالد و مويد
مويد و گويد
آه
.......
سلام دوستای گلم ! چطورین ؟
همه خفتند به غير از من و پروانه و شمع
قصه ما دو سه ديوانه دراز است هنوز
گرچه رفتى ز دلم حسرت روى تو نرفت
در اين خانه به اميد تو بازست هنوز
*-*
سلام بر شما نیز
ز طبع زهره شادی آفرینی
ز پروین شیوه بالا نشینی
ز آتش گرمی و دم سردی از آب
خیال انگیزی از شبهای مهتاب
گرانسنگی ز لعل کوهساری
سبکروحی ز مرغان بهاری
فریب مار و دوراندیشی از مور
طراوت از بهشت و جلوه از حور
ببین چگونه من
ز ترس روزهای بعدتر
روزهای رو به رو
روزهای سردتر
روزهای حال را
ز یاد برده ام
ببین چگونه پیش تر ز مرگ
مرده ام !
من خوب می دانم دلم بی تو زمستانیست
تنها پناهم اشک های سرد و بارانی ست
من خوب می دانم تنفس بی تو دشوار است
غم با وجود تو سرش بر دار است
با من بمان ای خوب من ای ماه شب هایم
من با حضور سبز تو از عشق سرشارم...
من ره نمی‌برم مگر آن جا که کوی دوست
من سر نمی‌نهم مگر آن جا که پای یار
گفتی هوای باغ در ایام گل خوشست
ما را به در نمی‌رود از سر هوای یار
بستان بی مشاهده دیدن مجاهدست
ور صد درخت گل بنشانی به جای یار
ای باد اگر به گلشن روحانیان روی
یار قدیم را برسانی دعای یار
ره كجا ... ؟ منزل كجا ... ؟ مقصود چيست؟
بوسه می بخشم ولی خود غافلم
كاين دل ديوانه را معبود كيست
تشویش وقت پیر مغان می‌دهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند
صد ملک دل به نیم نظر می‌توان خرید
خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند
قومی به جد و جهد نهادند وصل دوست
قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند
فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر
کاین کارخانه‌ایست که تغییر می‌کنند
در خطوط چهره اش نا گه خزید
سایه های حسرت پنهان او
چنگ زد خورشید بر گیسوی من
آسمان لغزید در چشمان او
آه ... کاش آن لحظه پایانی نداشت
در غم هم محو و رسوا میشدیم
کاش با خورشید می آمیختیم
کاش همرنگ افقها می شدیم
مهتاب بنور دامن شب بشکافت
می نوش دمی خوشتر از اين نتوان يافت
تو قله ي خیالی و تسخیر تو محال
بخت منی که خوابی و تعبیر تو محال
ای همچو شعر حافظ و تفسیر مثنوی
شرح تو غیر ممکن و تفسیر تو محال
عنقای بی نشانی و سیمرغ کوه قاف
تفسیر رمز و راز اساطیر تو محال
لذت ببر ای غم تو هم از این همه آزار من
در لحظه بیداد غم کی میشود غمخوار من
ای لحظه پایان این امشب و فردا نکن
درد بزرگ بودنم را ای زمان حاشا نکن
نيازمند بلا گو رخ از غبار مشوي
كه كيمياي مراد است خاك كوي نياز
ز مشكلات طريقت عنان متاب اي دل
كه مرد راه نينديشد از نشيب و فراز
زندگی خالی نيست :
مهربانی هست، سيب هست ، ايمان هست.
آری
تا شقايق هست ، زندگی بايد کرد
دل گفت كه فروكش كنم اين شهر به بويش
بيچاره ندانست كه يارش سفري بود
منظور خردمند من آن ماه كه او را
با حسن ادب شيوه صاحب نظري بود
دل همان بسته زنجير وفا هست که بود
ديده مخمور همان برق نگاه است که بود
شمع دل در طلب ديدن تو مى سوزد
ورنه پروانه بدان قدر و مقام است که بود
در سيه خانه ي افلاك دل روشن نيست
اخگري در ته خاكستر اين گلخن نيست
دل چو بينا ست چه غم ديده اگر نابيناست
خانه ي آينه را روشني از روزن نيست
تا نپیمایی ره سعی و عمل
این معما را نخواهی کرد حل
هرکجا راهیست ما پیموده ایم
هرکجا توشیست آنجا بوده ایم
من از آن حسن روز افزون كه يوسف داشت دانستم
كه عشق از پرده ي عصمت برون آرد زليخا را
اگر دشنام فرمايي وگر نفرين دعا گويم
جواب تلخ مي زيبد لب لعل شكر خا را
نصيحت گو شكن جانا كه از جان دوستتر دارند
جوانان سعادتمند پند پير دانا را
حديث از مطرب و مي گو و راز دهر كمتر جو
كه كس نگشود و نگشايد به حكمت اين معما را
غزل گفتي و در سفتي بيا و خوش بخوان حافظ
كه بر نظم تو افشاند فلك عقد ثريا را
از رنگ و بوی دل انگیز برگ و گل
من در دلم نشسته نشاطی
کز آفتاب سیراب نمی شود.
بیهوده نیست همه غوغای عمر
بیهوده نیست همه آمد شد جهان
بیهوده نیست آوای خوش الحان زندگی.
بیهوده آنکه مانده به راهی ست
یا دل سپرده به افسوس و آهی ست.
یا آنکه در خیال،
افسون یک خدا،
از ذهن او تهی نموده شعور زندگی.
يک نفر در دل شب
يک نفر در دل خاک
يک نفر همدم خوشبختي هاست
يک نفر همسفر سختي هاست
چشم تا باز کنيم عمرمان مي گذرد
ما همه همسفريم ...............
با سلام
مـثـل بــاد سـرد پـایــیـز
غــم لعـنـتـی بـه مـن زد
حـتـی بـاغـبـون نـفـهـمـیـد
کـه چـه آفــتـــی بـه مـن زد
رگ و ریـشــه هـام سـیــاه شـد
تـو تـنــم جــوونــه خـشـــکـیــــد
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ، اولین پست من در این انجمن نبود [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ولی آخرین پست مشاعره من ، آخرین پست من شد [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
از همه دوستانی که در این مدت من رو تحمل کردند و با لحن ، پست ها ، بحث و جدل ها و قول هایی که دادم و عملی نشد و ناراحتشون کردم عذرخواهی میکنم و حلالیت می طلبم.
بدون مشکلی از طرف انجمن و اعضا و به دلایل شخصی برای همیشه از انجمن خداحافظی میکنم ( اگه زنده بمونم پیغام های خصوصی رو چک میکنم )
این هم آخرین شعر :
بوسه بر عكست زنم ترسم كه قابش بشكند.
قاب عكس توست اما شيشه ي عمرمن است
بوسه بر مويت زنم ترسم كه تارش بشكند.
تارموي توست اما ريشه ي عمر من است
به اميده ديداره دوباره دوسته عزيزه من
تركان پارسي گو بخشندگان عمرند
ساقي بشارتي ده پيران پارسا را
اگر نیک خواهی به هر دو سرای.......................................... .....به نزد نبی و وصی گیر جای
یکی روبهی دید بی دست و پای ...................فرو مانده از لطف و صنع خدای
یکی قطره باران ز ابری چکید.......................................... .خجل شد چو پهنای دریا بدید.
که جایی که دریاست من کیستم ...............................................گ او هست حقا که من نیستم
می روم من یک دو روز اینجا بمان..................همچو من دانستنی ها را بدان
تک بیت نویس
نکو یی به هر جا چو آید به کار............................................ .......نکویی گزین وز بدی شرمدار
روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست................بهر طلب طوئمه پر و بال بیاراست
تا خلق ازو رسند به آسایش........................................ .............هرگز به عمر خویش نیاساید
تا دیگران گرسنه و مسکین اند............................................ .......بر مال و جاه خویش نیفزاید.
دانی که را سزد صفت پاکی................آن کاو وجود پاک نیالاید
احمد شعر صفت آزادگانت تکراری بود.
در ظلام شب خروش بام ها
لرزه می افکند بر اندام ها
نغمه ی الله اکبر می ربود
خواب نوشین از سر خودکام ها
اي كه كرده اي اسيرم به اسير كن مدارا
كه جز اين روا نباشد دل بي زبان ما را
كه دو چشم فسونگر تو بربوده قلب ما را
كه قلبم توان ندارد غم عشق ماه رو را
كه تويي فسونگر او و همه عشق پاك ما را
از مس دل ساختن با دست دانش زر ناب...................علمو جان را کیمیا و کیمیا گر داشتن
نسیمی خیالی و دل انگیز می وزد
و رقص گیسوانت
وای دل انگیز عشق خیالی را به یاد می آورم
من با تو
تو با من
هر دو با همیم
همه فقط در عالم خیال
احمد اگر قصد داری از چند پست قبل بنویسی نقل قول کن.
احمد ایسته کن ببینم چرا بچه های دیگه نمیزنن نمیشه فقط من و تو.این شعرم من نمیگم تا بقیه هم فعالیت کنن.
این جا کلا سه نفر هست
ایول بچه ها اومدن تو کار .پس منم مینویسم:
نگردد شاخک بیبن برومند .................................................. ز تو سعی و عمل باید زمن پند
خوب منظورم اینه که ایسته کنیم تا بقیه هم وارد تاپیک شن.نقل قول: