شعر گمنام

هوای اشتی ندارم !
بی خیال ما
امروز عشق بازی را تعطیل کرده ایم
تا با هم دو کلمه حرف حساب بزنیم
برایم از خودت نگو !
تمام شعرم شدی تو تو تو
.
..
حوصله ام را سر بردی
اری
بیا تمام لحظه ها را حبس کنیم !
به جهنم برو
و من سر بلند به بهشت پدرم
من سربلند نزد حوا میرم
تا تو باشی دیگر
عشق را به سخره نگیری !

از شوكت فرمانرواييها سرم خالي است
من پادشاه كشتگانم، كشورم خالي است

چابك‌سواري، نامه‌اي خونين به دستم داد
با او چه بايد گفت وقتي لشگرم خالي است

خون‌گريه‌هاي امپراتوري پشيمانم
در آستين ترس، جاي خنجرم خالي است

مكر وليعهدان و نيرنگ وزيران كو؟
تا چند از زهر نديمان ساغرم خالي است؟

اي كاش سنگي در كنار سنگها بودم
آوخ كه من كوهم ولي دور و برم خالي است

فرمانروايي خانه بر دوشم، محبت كن
اي مرگ! تابوتي كه با خود مي‌برم خالي است

كاش من و تو در عشق
فيلسوف بوديم
به دو راهي ها كه ميرسيديم
هميشه راه سوم را
انتخاب ميكرديم!

به چشمانت عادت کرده بودم

با دستانت رفاقت کرده بودم

نمى آیى توامشب کاش دیشب

دل سیرى نگاهت کرده بودم

شب
با چراغ ھای روشن می آید

روز
با پنجره ھای گشاده

زندگی
اما
با تو

بھانه ھای بودنم که تمام می شود
سراغ پنجره می آیم
خورشید
آنسوی پنجره ھا خانه دارد
و شیشه ھا
اگرچه گشاده نیست بروی نور
آفتاب از آن می گذرد

چنان زیبایی

که نمی توانم به یادت بیاورم

تصویرت

سر می رود از آیینه

زورقی
پهلو می‌گیرد
ساحل نشینان به استقبالش می‌شتابند.

زورق آمد و رفت
کسی را آورد
کسی را برد.

یک روز
صبحِ خیلی زود
- که همه جا را مه گرفته-
کسی را می‌برد
بی آنکه
کسی را آورده باشد.

و دنيا
يکی از قفسه های کتابخانه ی من بود
وقتی موهايت را فلسفه می بافتم،
- دکارت دم اسبی ! -
من خودکشی می کنم پس هستم،
و می توانم از فردا
در کتابی که آدم هايش
يک سطر در ميان گریه می کنند،
تا آخر آفتاب بخوابم .
من خودم را از يک کتابخانه ی عمومی امانت گرفته ام
آقا!شما مرگ مرا نديده ايد؟
نديده ايد گوشه ی اين شعر
دستفروشی کتاب هايش را با کمی اسب
حراج گيسوی زنی
که بر زخم ،شيهه می کشيد؟
ديده بود
از توی کتاب زده بود بيرون
و برای فصل بعدی
از مرگ های من يادداشت برداشته بود.
*‌‌‌‌‌ * *
حالا از آن همه دنيا و مرگ
يک تار سپيد فلسفه باقی ست
و زخمی که سنگ را
اين گونه می نویسد:
مرا به جای «بوف کور» از کتابخانه بر داريد.

kafekagazi.blogfa

قدر بودن رو بدان
شايد فردا نباشي
شايد حتي دقيقه اي ديگر
چه كسي مطمئن است
كه فردا هست...
پس چرا دروغ
چرا بد بودن.....