نثرهای عاشقانه

پیشکش به آستان مقدس علی بن موسی الرضا علیه السلام:

- در غمگین ترین غروب تاریخ و در انتهای دورترین نشانی روزگار کهنه ترین بغض های خود را فرو خورده ام و به پابوس درگاه بلندت آمده ام چونان همیشه تنها با بضاعت اشک و آه.

- با پایی خسته به آستان تو قدم گذاشته ام.
که رهنمود بی انتهاترین جاده ها، که درد آشنای سنگلاخ ترین بن بست ها که فرسوده ی دردناک ترین تاول هاست.

- دستی درمانده را به سوی تو دراز کرده ام.

- که افسرده ی بی فایده ترین جست و جوها، که زخمی اشتباه ترین دوستی ها که گم شده خطا ترین همراهی هاست.

- چشمی امیدوار را خیره به راه نگاهت نشانده ام.
که مسافر تاریک ترین شب ها، که تماشاچی هرزه ترین مضحکه ها، که عزادار سیاه ترین مصیبت هاست.

- گوشی منتظر را بر در پیغامت خوابانده ام.
که آشفته ی پر ازدحام ترین صداها، که دردمند خراشنده ترین زنجموره ها که رنج دیده ی ناموزون ترین نغمه هاست.

- زبانی ناتوان را به پرسش و خواهش تو گماشته ام.
که خسته ی خاکی ترین التماس ها، که آزرده ی سست ترین بافته ها که عفونت زده ی دروغ ترین بدگویی هاست.

- ای ریشه دا رترین درخت مهر.
خنکای سایه سارهای نگاهت را از جان کویری و تشنه ام دریغ مکن.

- ای زود جوش ترین چشمه ی لطف و صفا.
اندوه مرا از زلال بی دریغ لبخندت محروم نساز.

- ای نزدیک ترین آسمان آشنایی.
بال های خسته ی مرا در سخاوت بی پایان خود رها کن.

- ای پاسخ پرسش های بی جواب
ای آرامش التهاب های بی سرانجام
ای ضامن گریختن های مضطرب ...
باز هم آهوی همیشه ی تو از صیاد گریخته است
ای آغوش همیشه باز ...

هیچ کس اینجا پست نمی ده؟
بابا من می خوام بدونم کارم چطوره !!!
یه پیشنهادی انتقادی چیزی
ادامه بدم یا نه؟؟؟

ادامه بده رونیکا جان، استفاده می کنیم... :10:

مرد از راه چشم و زن از راه گوش به دام عشق می افتد .

دوری ، عشق را شدت می بخشد و نزدیكی ، قوت .

پیری مانع از عشق نیست . اما عشق تا حدی مانع از پیریست .

هرگز ندانستم چگونه ستایش كنم تا آنكه آموختم چگونه دوست بدارم .

عشق ناتمام می گوید : من تو را دوست دارم چون به تو نیاز دارم .

عشق تمام می گوید : من به تو نیاز دارم چون تو را دوست دارم .

در حساب عشق یك به اضافه یكی برابر است با همه چیز و دو منهای یك برابر با هیچ .

محال است عاشق باشی و عاقل .

عشق چیزی جز یافتن خویش در دیگران و شادكامی در شناخت نیست .

عشق همانند پروانه ایست كه اگر سفت بگیری له می شود و اگر سست بگیری می گریزد .

عشق چون میوه است . ممكن است خوب به نظر آید اما تا وقتی كه نرسیده آن را گاز نزن .

عشق چون ساعت شنی است . با خالی شدن مغز ، قلب پر می شود .

عشق غلبه خیال بر خرد است .

مرد به كرات عشق میورزد ، اما كم . زن به ندرت ، اما بسیار .

مردها همواره میخواهند اولین عشق یك زن باشند و زن ها دوست دارند آخرین عشق یك مرد باشند .

تنها پاداش عشق ، تجربه عاشقی است .

با عشق وشكیبائی چیزی نا ممكن نیست .

سه نوع از دست دادن داریم که به ترتیب از یکدیگر دردناکترند:
اول آنکه زنده باشی وکسی به خاطر تو بمیرد
دوم آنکه بمیری وکسی به خاطر تو زنده باشد
وسوم اینکه همدیگر را از دست بدهید در حالی که هردو محکوم به زندگی کردن باشید!

چرا وجودت اینقدر برایم ناباور است؟
می ترسم به تو نزدیک شوم ویکباره تز دیدگانم محو شوی
اگر میتوانستی دنیای زیبای صداقتم را ببینی اینگونه از من نمی گریختی
می خواستم جسم مرده ام را روح باشی وبرای تو مامنی ازآسایش محض باشم ... برای تو ای همیشه در سفر
می خواستم با گامهای تو باشم وچه زیبا بود اگر همراهم بودی اگر دمی به راستی با من همنفس می شدی!
آنگاه شبهایم چه نورانی بود و با تو خورشید چه ناچیز ! آه خدایا از این بی سر وسامانی به تنگ آمده ام از این حیرانی به عذابم
آه خدایا چه کرده امکه این چنین بر من خشم گرفته ای و اسیر غم هایم ساخته ای؟
رنگ رخسارم خبر از درد دارد ... دردی که چون مار حلقه بز ذره ذره وجودم دارد
خدایا چرا چنین عذابی برایم نوشتی میان جمعی آشنا به تنهایی محکومم کردی؟!همه آشنا ولی بیگانه گشته اند نه بد بختان مرا به بدبختی قبولم میکنند که همدلم باشند ونه خوشبختان مرا میپذیرند چون که نشانی از آن با خود ندارم ...
عجب دردیست تنهایی عجب غمیست بی همزبانی
خداوندا در این نیمه شب صدایم را بشنو ویاری ام ده!

امشب همه چيز رو به راه است

همه چيز ........ باورت مي شود ؟

ديگر ياد گرفته ام شبها بخوابم " با یاد تو "

تو نگرانم نشو !

همه چيز را ياد گرفته ام !

راه رفتن در اين دنيا را هم بدون تو ياد گرفته ام !

ياد گرفته ام که چگونه بي صدا بگريم !

ياد گرفته ام که هق هق گريه هايم را با بالشم ..بي صدا کنم !

ياد گرفته ام چگونه با تو باشم بي آنکه تو باشي !

ياد گرفته ام ....نفس بکشم بدون تو......و به ياد تو !

ياد گرفته ام که چگونه نبودنت را با روياي با تو بودن...

و جاي خالي ات را با خاطرات با تو بودن پر کنم !

ياد گرفته ام که بي تو بخندم.....

ياد گرفته ام بي تو گريه کنم...و بدون شانه هايت....!

ياد گرفته ام ...که ديگر عاشق نشوم به غیر تو !

ياد گرفته ام که ديگر دل به کسي نبندم ....

و مهمتر از همه ياد گرفتم که با يادت زنده باشم و زندگي کنم !

اما هنوز يک چيز هست ...که ياد نگر فته ام ...

که چگونه.....! براي هميشه خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم ...

و نمي خواهم که هيچ وقت ياد بگيرم ....

تو نگرانم نشو !!

"فراموش کردنت" را هيچ وقت ياد نخواهم گرفت ...

سلام جالب بود

به هرجا که نگاه میکنم تو را میبینم،تصویر تو تنها چیزیست که

چشمهایم باور میکند.دستان لرزانم را دراز میکنم تا صورت مهربانت را

لمس کنم،اما تصویرت به یکباره محو میشود و من به یاد میاورم که تو ...

چشمانم را آرام میبندم،صدایت در گوشم میپیچد ، طنین خنده هایت

همه جا را پر میکند.بی اختیار لبخند میزنم،ولی صدایت دورو دورتر

میشود و من به یاد میاورم که باز هم تو نیستی و این فقط خیال توست

که مرا دنبال میکند.و چه شیرین است رؤیایی که رنگ از وجود تو

میگیرد . دلم میخواهد با تو کنار ساحل بنشینم،سرم را روی شانه های

مردانه ات بگذارم و امواج آبی کف آلود را نگاه کنم و به آواز امواج گوش

بسپارم.دلم برای آرامش نیلگون امواج تنگ شده است...

به نام دل، که دل تنگِ توست، به نام لحظه ای که دل، دل تنگت می شود، به نام لحظات دل تنگی، که پُر از یادِ توست... به نام ِ یادِ خوشَت که پُر از شوقِ دیدار ِ توست. گوشه ای تنها نشسته ام... تو را نمی بینم، ولی تو را در قلبم می شنوم، زیرا هنوز دلم در رهن عشق توست... مرا می بینی؟ مرا می شنوی؟ فقط باورم کن...