مشاعره

با سلام

یـا رب آن شاهـوش مـــاه رخ زهــره جبیـن ******* در یکـتــــای کـه و گـوهــــر یــک دانـه کیـســت

گـفتـــم آه از دل دیـــوانـه حــافـــظ بی تـــو ******* زیر لــب خنـده زنان گـفــت که دیــوانه کیـســت

======================

یــا رب سـببی ســاز که یـــارم به ســـلامـــت*******بــاز آیــــد و بــرهــــانـــدم از بــنــد مــــلامـــت

خــــاک ره آن یـــــار ســـفـر کــرده بـیــــاریـــد*******تــا چــشم جهــان بیــن کنمش جـای اقـــامـــت

فـــریــــاد که از شــش جـهتـم راه بـبـســـــتـنـد*******آن خـال و خط و زلــف و رخ و عـارض و قــامـــت

امـــروز کـه در دســــت تـوام مـرحمـــتی کـــن*******فـردا که شوم خــاک چه ســود اشـک نـدامــــت

ای آن که به تقـریر و بیـان دم زنی از عـشـــق*******مـا بـا تو نـداریــــم ســـخن خـــیـر و ســـلامـــت

درویـــش مـکــن نـــالـه ز شــمشــیــر احــبــــا*******کاین طـایـفـه از کـشـــتـه ســــتـانـنـد غــرامـــت

در خــرقه زن آتش که خــم ابــروی ســـاقـــی*******بـــر میــشــکـنـد گــوشــــه مــحــراب امــامـــت

حــاشــا که مــن از جــور و جـفــای تـو بـنــالـم*******بـیداد لـطیــفـان هـمـه لـطــف اسـت و کـرامـــت

کوته نـکـنـد بـحــث ســــر زلـــف تــو حـــافـــظ*******پیـوســته شـد ایـن ســلـســلـه تا روز قـیــامـــت

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تک قطره نگاهِ يخزدهء ماه

در چهاردهمين روز گشودن پلکهايش

نگاهي که شيشه مي کُنَدَم

لُخت

دلهره هر ماه

زير اين تک نگاهِ مردمکِ سفيدِ چشمِ بزرگِ شب

بر نردبام کهنه ء چوبی
بر رشته ء سست طناب رخت
بر گیسوان کاجهای پیر
وو فکر می کردم به فردا ، آه
فردا –
حجم سفید لیز .
با خش خش چادر مادر بزرگ آغاز میشدئ
و با ظهور سایه مغشوش او، در چارچوب در
- که ناگهان خود را رها میکرد در احساس سرد نور –

وطرح سرگردان پرواز کبوترها
. در جامهای رنگی شیشه
… فردا

از سراب پرده ها گذشته ام !
آنسو آتشي است
كه پيري در صفحه جادو
به انكار خويش بر آمده است
به فرمان شلاقي !!
ودهان هايي ،
گر گرفته از كف دروغ
بر شانه هاي فخيم قدرت
مدال هاي افتخار مي نشانند .


زهي سعادت !؟
درعصري به تجربت دانايي امده ام
كه بر تووابي خرد فرمان مي رانند
واز چنبر هزارلاي تاريخ
باز تجسم گاليله هايند به محكمه
وانگار هنوزهم پاپ اعظم درنيافته است
زمين زير پايش را زلزله هايند درراه !!


آه خورشيد بي دريغ
بر انجماد اين غافلان شب پرست
شرري ، شعله اي ،
شورشي باش .
از سراب پرده ها گذشته ايم
اينسو آتشي است
كه پاي تاسر نفس هاي مفلوك قدرتي را
نشانه رفته است .!

توي راه عاشقي فرصت ترديدي نيست
مي دوني توقلب من نقطه تزويري نيست
گريه شبونه روجزتوكه تسكيني نيست
مثل اين شكسته دل هيچ دل غمگيني نيست

توچه ديدي كه بردي توزهم پاشيدي!
توچه بيهوده زمن رنجيدي !
به چه جرمي چه گناهي تو منو سوزوندي!
غم عالم به دلم كوبندي

به تونفرين دل عاشق دل زار
تومنوغرق خجالت كردي
من آزاده مغروروببين
توچطوربنده عادت كردي!

بر سر رؤيايي معوق چه مي آيد ؟

خشكيده مي شود

چونان دانه اي انگور به زير آ‏فتاب ؟

يا چون زخمي چرك مي كند

و برجاي مي ماند ؟

آيا چون گوشتي فاسد مي گندد ؟

يا كبره مي بندد و قندك مي زند

چونان تكه شيريني اي شهد دار ؟

شايد تنها از وسط خم مي شود

چونان باري سنگين.

يا اينكه مي تركد ؟

دستامون اگركه دورن دلامون كه دورنمي شن
دل من جزبادل تو بادلي كه جورنمي شه
تومي خواي مرمر قلبت
آب شه وگرماي عشقم
دلت ازسنگه عزيزم
سنگي كه صبورنمي شه...

زير بام اين شهر عروسکها درخوابند

گويي همه خسته اند

خسته از امروز

بي خبر از فردايي دور

صدايي از کوچه ها نمي آيد

رهگذري نيست تا بگذرد از کوچه ها

همه با هم قهرند

فقط با لبخندي تلخ در کنار هم

مثل زلال آب من باورت كردم
ميناي يك رنگي درساقرت كردم
سلطان قلب خود تاج سرت كردم
درچشم دل پاكان پيغمبرت كردم

آن شب كه گفتي باورم كن،باتومي مانم
دلواپسي هاي من ازصبح فردابود
آن شب كه گفتي باتوهستم،تاكه دنياهست
باورنكردم،گرچه،اين جمله زيبابود...

در هر طرف ز خيل حوادث كمين گهيست
زان رو عنان گسسته دواند سوار عمر

بي عمر زنده ام من و اين بس عجب مدار
روز فراق را كه نهد در شمار عمر