مشاعره

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Alipacino

یکچند ز کودکی به استاد شدیم
یکچند ز استادی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک بر آمدیدم و بر خاک شدیم

---

اين مال من بود ! قبول نيست آقا ! :happy: ( شوخي كردم ... عيبي نداره ) .

===========
ممي لعل ندابست و صراحي كان است
جسم است پياله و پرابش جان است
آن جام بلورين كه ز مي خندان است
اشكي ست كه خون دل در آن پنهان است

به نام خداي من
...
تو اگر خداي‌حقي‌تو بيا و داورم‌كُن‌

شكنم‌، سراب‌خوابت‌، محكِ سيم‌و زرم‌كُن‌

نشوي‌خداي‌رحمت‌، تو اگر خداي‌تاري

‌كه‌به‌عقلِ كس‌نگنجد، ره‌جهل‌كمترم‌من‌

تو اگر حيات‌بودي‌، ره‌عمر، بهر ما بس

‌تو گره‌شدي‌به‌خاكم‌، تو برو رها پرم‌كن‌

نه‌غمِ بهشت‌داريم‌نه‌بدل‌وصال� �حوري

‌تو مرا بحال‌خود نه‌، به‌رهائي‌بهترم‌كن‌

تو برو بكار خود رس‌، نه‌بكار اين‌جماعت

‌سر ما گلي‌نخواهد، نه‌چو خار بر سرم‌كن‌

گلي‌در خزان‌غربت‌، تو اگر دمي‌بكاري

‌ز سراب‌وقت‌چيدن‌بستان‌و پرپرم‌كن‌

سر من‌ببار گاهت‌، ز هراس‌، خم‌نگردد

تو قَدَر شدي‌گمانم‌، به‌يقين‌، تو باورم‌كن‌

...

شرمنده lahij-web جان
من از وسط های کار اومدم شعرهای قبلی رو نخونده بودم. ببخشید
___________________
نمیدونم دلم دیوونه کیست
کجا میگردد و در خونه کیست
نمیدونم دل بشکسته مو(من)
اسیر نرگس مستونه کیست

باباطاهر

تو چه داري ؟
همه چيز
تو چه كم داري ؟ هيچ
بي تو در مي ابم
چون چناران كهن
از درون تلخي واريزم را
كاهش جان من اين شعر من است
آرزو مي كردم
كه تو خواننده ي شعرم باشي
راستي شعر مرا مي خواني ؟
نه ، دريغا ، هرگز
باورنم نيست كه خواننده ي شعرم باشي
كاشكي شعر مرا مي خواندي
بي تو من چيستم ؟ ابر اندوه
بي تو سرگردانتر ، از پژواكم
در كوه
گرد بادم در دشت
برگ پاييزم ، در پنجه ي باد
بي تو سرگردانتر
از نسيم سحرم
از نسيم سحر سرگردان
بي سرو سامان
بي تو - اشكم
دردم
آهم
آشيان برده ز ياد
مرغ درمانده به شب گمراهم
بي تو خاكستر سردم ، خاموش
نتپد ديگر در سينه ي من ، دل با شوق
...

قلب بی حاصل ما را بزن اکسیر مراد___یعنی از خاک در دوست نشانی به من آر
_____________________________
شعر کامل:
ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر___زار و بیمار غمم راحت جانی به من آر
قلب بی حاصل ما را بزن اکسیر مراد___یعنی از خاک در دوست نشانی به من آر
در کمینگاه نظر با دل خویشم جنگ است___زابرو و غمزه او تیر و کمانی به من آر
در غریبی و فراق و غم دل پیر شدم___ساغر می ز کف تازه جوانی به من آر
منکران را هم از این می دو سه ساغر بچشان___وگر ایشن نستانند روانی به من آر
ساقیا عشرت امروز به فردا مفکن___ یا ز دیوان قضا خط امانی به من آر
دلم از دست بشد دوش چو حافظ می گفت___کای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر

رها ز شاخه بر امواج بادها مي رفت
به رودها پيوست
و روي رود روان رفت برگ
مرگ انديش
به رود زمزمه گر گوش كن كه مي خواند
سرود رفتن و رفتن و برنگشتنها

آنچه من ميبينم . ماندن درياست ...
رستن و از نو رستن باغ است ...
كشتن شب به سوي روز است ...
گذرا بودن موج و گل و شبنم نيست ...
گرچه ما ميگذريم ...
راه ميماند ...
غم نيست ...

تا شود روشن به مردم آنکه نور دیده ای------------------جان من امشب لباس سرمه ای پوشیده ای!

يه كم عادل باش و گلدونو بهم برگردون
دلمو بردي كجا راس بگو من چش مي ذارم
برو خونه ، برو بيرونو بهم برگردون
حرف و قولات چي مي شه ؟ يعني فراموشش كنم ؟
پس تو هم قولاي پنهونو بهم برگردون
دل من واسه خودش دار و درخت و گلي داشت
تو سوزونديش ، دل ويرونو بهم برگردون
من مي خوام برم به يه جزيره ، به يه جاي دور
اجازم دست تو ا ... اونو بهم برگردون
...

ناگهی بهلول را خشکی بخاست___رفت پیش شاه از وی دنبه خواست
آزمایش کرد آن شاهش مگر___تا شناسد هیچ باز از یکدگر؟
گفت: شلغم پاره باید کرد خرد___پاره کرد آن خادمش در پیش برد
اندکی چون نان و آن شلغم بخورد___بر زمین افکند و لختی غم بخورد
شاه را گفتا که: تا گشتی تو شاه___چربی از دنبه برفت این جایگاه
بی حلاوت شد طعام از قهر تو___میبباید شد برون از شهر تو

عطار نیشابوری