Printable View
حـوّا گناه كرد و عـشق آفریــده شد
جریان آن گناه به عالم كشیده شد
آدم برای پاكی و شیطان به جای نفس
حــوّا بـه نام وسوسـه هـا آفــریده شــد
مــن با گـنـاه خـوردن یـك سـیب زنـده ام
سیبی كه از حوالی یك خواب چیده شد
من خواب چـشمهای شما را ندیده ام
امّا دوباره درتن و جانم دمیــده شد ...
این گل سرخ من است
دامنی پر کن ازین گل که دهی هدیه به خلق
که بری خانه دشمن
که فشانی بر دوست
راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست
در دل مردم عالم به خدا
نور خواهد پاشید
روح خواهد بخشید
تو هم ای خوب من این نکته به تکرار بگو
این دلاویزترین شعر جهان را همه وقت
نه به یک بار به ده بار که صد بار بگو
دوستم داری را از من بسیار بیرس
دوستت دارم را با من بسیار بگو
حسادت میکنم بر نوازش آزاد باد
در کمند گیسوانت
مگر من اینجا نیستم؟
حسادت میکنم بر لمس آفتاب
بر روی مخمل پوستت
مگر من اینجا نیستم؟
متنفرم از غروب سرخ خورشید
که نگاهت را از من گرفت
و تنها سهم من
عطر خوش حضورت
این را از من دریغ مکن
که به همین راضیم
به به چقدر شاعر جدیدالورود!
کارین جونم خیلی قشنگهنقل قول:
ای ناقلا شعر می گفتی رو نمی کردی آره؟
نشسته بود پسر روي جعبه اش با واکس
غريب بود، کسي را نداشت الّا واکس
نشسته بود و سکوت از نگاه او مي ريخت
و گاه بغض صدا مي شکست: آقا واکس
درست اوّل پاييز هفت سالش بود
و روي جعبه ي مشقش نوشت: بابا واکس...
غروب بود، و مرد از خدا نمي فهميد
و مي زد آن پسرک کفش سرد او را واکس
سياه مشقي از اسم خدا، خدا بر کفش
نماز محضي از اعجاز فرچه ها با واکس
****
براي خنده لگد زد به زير قوطي، بعد ـ
صداي خنده ي مرد و زني که ها...ها...واکس ـ
چقدر روي زمين خنده دار مي چرخد
(چه داستان عجيبي) بله، در اين جا واکس ـ
پريد توي خيابان، پسر به دنبالش
صداي شيهه ي ماشين رسيد امّا واکس ـ
يواش قل زد و رد شد، کنار جدول ماند
و خون سرخ و سياهي کشيده شد تا واکس
****
غروب بود، و دنيا هنوز مي چرخيد
و کفش هاي همه خورده بود گويا واکس
و کارخانه به کارش ادامه مي داد و
هنوز طبق زمان و دقيقه صدها واکس...
کسي ميان خيابان سه بار مادر گفت
و هيچ چيز تکان هم نخورد حتّا واکس
صداي باد، خيابان، و جعبه اي کهنه
نشسته بود ولي روي جعبه، تنها واکس.
نبراس میر رکنی - یزد
یخ زده بی هوای ماه
تو گنگ وهم ته چاه
شک شده صورت سیاه
خاطره ساز بیم آه
وازه تلخ گور تار
سبزترین سرخ بهار
حک شده یاد منتظر
رو تن اسب بی سوار
خاطره ساز واژگون
تو شک بی نظم جنون
باغ سیاه خط به خط
تودفترای مهربون
گم شده این بستر یاد
تو غربت سخت خزون
آهای بیا ناظم سرد
به قصه های بی سکون
هیهات یک فریاد دور
گیج پریشان وار نور
تصویر بی شک صدا
خواب است نماد آشنا
دنیای بی رحم نگاه
پشت سکوت وهم و آه
راه است بی مقصد غریب
در خاطر مرد فریب
هیهات سوز بی غزل
از روز آغاز و ازل
مرده هوای نام ما
در وحشت دود صدا
گم کن تو ذهن سرد من
در بی کران زخم تن
گم کن مرا به آرزو
شب کن مرا از آن او.
هر گذری بی گذر از بی گذران
هر نفسی بی نفس از شعر میان
خاطره ای ،پرنده ای در پس او
هر هوسی،بغض غریب بیدلان
ناب شدی در گذر از عالم دور
هر گل شب در پس این یاد نهان
هر سخنی بی سخنی قصه نور
یاد بده به قصه ام،خاطره های بی امان
سرد شده است ساز غریب آرزو
یخ شده است ،کوچه این مسافران
راه نرو،حرف نزن،یاد بگو گذشت و رفت
سوز هوا،یاد صدا،گم شده در خواب زمان .
--------------------------------------------------------------------------------
کم شده ام در خواب تو
ای سرد بی مهتاب تو
ما را ببر به شوم روز
ای صبح دیروز هنوز
من درد او در ناب او
او بی سفر در جستجو
هر جا خطر هم پشت سر
هر جا نگاه بی سایه تر
من مرگ او او مرگ من
خاکستر تلخ یه تن .
--------------------------------------------------------------------------------