اشعـار عاشقـانـه

شبی بهانه ی من شو برای بیداری
نگو! دوباره برایم بهانه ای داری

تمام فکر منی و نیامدی حتی
به شب نشینی این خوابهای افکاری

خیال با تو نبودن هنوز هم سخت است
هنوز با همه ی روز های تکراری

مرا ببخش اگر بی اجازه وارد شد
کسی به خانه ی دل از شکاف دیواری!

چه راه سرد و غریبیست راه من بی تو
شبیه مرگ و یا ازدواج اجباری!

نمیشود بروم خسته ام... نمیفهمی؟؟!
چه لذتیست که اینقدر مردم آزاری؟

و حرف آخر من این که تا ابد ممنون.
برای آن همه اشکی که بی تو شد جاری



دوست دارم یه هدیه به مناسبت عید فطر بدم بهت و قبول کنی و فکر جبران هم به ته اعماق مغزت خطور نکنه .فقط قبول کن و تمام.
پلیز ....
به تاریخ ویرایش این پست دقت کن .از الان تو فکرشم .
دلت میاد بزنی تو ذوقم ؟ :(

نگاهي کردي و از خود نگرانم کردي

نگران ،پيش نگاه دگرانم کردي

من نظر باز نبودم،تو به يک چشم زدن

در چراگاه نظر، چشم چرانم کردي

شانه خالی نکنی بار فرو می ریزد
سقف بی پایه به ناچار فرو میریزد

چین ِ محکم نکنی در هنر ِ ساختنت
با تکانی تن ِ دیوار فرو میریزد

من تمام نفسم بسته به جا ماندن توست
بی تو هر لحظه دل انگار فرو میریزد

باد اگر پنجه زند در سبد گیسویت
پرده های شب اسرار فرو می ریزد

مرد را درد نباشد نفسش خاموش است
مثل خاکستر سیگار فرو میریزد

لحظه ای صبر کنی تا عطشم بنشیند
غصه های سَــر تب دار فرو می ریزد

نگذاری بروی بی خبر از کوچه ی دل
به خدا شهر ِ دل این بار فرو می ریزد

تو با دلتنگی های من ، تو با این جاده همدستی
تظاهر کن ازم دوری ، تظاهر میکنم هستی

دلم از گريه گرفته است بيا خنده كنيم

خنده اي گرم و دلاويز و فريبنده كنيم

حرفي از رفته و آينده و بيجا نزنيم

سينه ها را همه از قهقهه آكنده كنيم

آنچه در خلوت دل هست به كنجي بنهيم

همه را يكسره با عاطفه شرمنده كنيم

عشق را حرمت ديرينه و شايسته دهيم

خنده گر روزنه اي هست فزاينده كنيم

بد بگوييم و بجز ميكده جايي نرويم

حركاتي همه خوب و همه زيبنده كنيم

مهربان باش كه بي مهري سر آغاز غم است

بهتر آنست كه اين كار برازنده كنيم

آسمان دل اگر ابر و اگر صاف چه باك

ابرها را همه از سينه پراكنده كنيم

هنوز هر از گاهی
احساس تنگ نفسهایش
مرا در آغوش می گیرد
می خواهد آدمم کند
اما...
حوای من خدای من است
آدم شدن برای چه؟

تو تنها اتفاقی تازه بودی
که در پای دلم افتاده بودی
مد غربی پرستيژی کلاسيک
جلوی راه من ايستاده بودی
وکافی شاپ و هر شب ساعت ۹
سر ميز ششم اماده بودی
وبعد از ان قرار يک ملاقات
برای پچ پچستان داده بودی
وفردا دست مردی توی د ستت
مسافر در غروب جاده بودی
پری قصه های خوب اين مرد
به مرد ديگری دل داده بودی

گاهي هواي من به سرت مي زند ولي
پس مي رود بدون درنگ و معطلي
گاهي براي با تو نشستن ذخيره است
جايي كنار جاي خودت روي صندلي
كف مي زني به حسّ غزل هاي دائمم
حتي چرند هاي پر از نقد اولي
داري براي او عددي مي شوي تو هم
حظ كن! چه لحضه هاي خوش و خوش مبدّلي
اما هنوز چيز زيادي نرفته كه
هرچيز مي رسد به همان جاي اولي
هر دفعه دست رد زده اي خواهش مرا
اين دفعه پاسخي بده از جنس يك بلي
يك خانه ي بدون جواب و پر از جواب
انگار اين تويي كه معماي جدولي
دارد هواي من به سرت مي زند ولي

نمانده فاصله از چشم هاي تو تا من
ببين تو خيره در آيينه ام شدي يا من
به لطف چشم تو فصل پرنده نزديک است
به چشم شاعر چشم انتظار،حتا من
براي ديدن زيباترين منظره ها
هميشه نوبت همسايه بود ، حالا من
چه چشمهاي قشنگي ! خدا به خير کند
دچار اين همه زيبايي تو تنها من
شروع وسوسه در ذهن خام آدم : تو
نيازمند همين حيله هاي حوا : من
به اوج بوسه و لبخند و شعر خواهي رفت
تو مي روي و خدا شاهد است اما من
فقط سلام مرا پاسخي مطمئن ترباش
جواب مساله ي عشق و نان و گل با من

شیرین ِ تلخ ، یا نه ، کمی تلخ ِ بی نمک

مردم کمک کنید اگر می شود ، کمک
من دارد از تمام خودم خسته می شود
گمُ می شوم درون خودم یا بدون شک
پایم به راه ِ چشم ِ کسی بسته می شود
چشمم به پای چوبی ِ این قصه، آدمک
حوّا ، قرار ، کافه ی سیب سه شنبه شب
من با شما شبیه دو گنجشک بی کلک
دو مرغ عشق ، قمری ِ عاشق ، دو مرغ ناز
یک باغ وحش کهنه ی عشقی ، پر از کپک
دنیای غرق می شوم انگار توی آن
امروز های گمشده در فوج قاصدک
هی داد می زنم غزلم را شبیه شعر
وقتی بریده می شوم از تو ، خودم فلک
دارد مرا به برزخ تو هدیه می دهد
جایی شبیه دوزخ من بدتر از درک
جایی به تنگی ِ همه ی چشم های زخم
جایی به ناشناسی ابعاد ِ مردمک
من دارد از تمام فضا خسته می شود
مردم کمک کنید اگر می شود ، کمک