Printable View
وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند
از من جز این هر لحظه فرسودن چه می ماند
از من چه می ماند جز این تکرار پی در پی
تکرار من در من مگر از من چه می ماند
غیر از خیالی خسته از تکرار تنهایی
غیر از غباری در لباس تن چه می ماند
از روزهای دیر بی فردا چه می آید؟
از لحظه های رفته ی روشن چه می ماند؟
چشم من ، چشمه زاینده اشک ،
گونه ام بستر رود
کاشکی همچو حبابی بر آب
درنگاه تو رها می شدم از بود و نبود...
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
:8::8::8:این شعر خودمه نظر بدین 5 سال پیش گفتم
ولی همه میگن بد هست:41:
عاشقی
توی اون شب های تاریک
توی این روزهای روشن
توی جاده های غربت
من و تو تنهایی با هم
دستت رو دادی به دستم
گفتی که عاشقت هستم
واسه ی به تو رسیدن
باید از دریا گذر کرد
یا با یک سینه پر از غم
همه دنیا رو سفر کرد
من واسه به تو رسیدن
از همه دنیا گذشتم
که بگم ای عشق خوبم
آره من عاشقت هستم
تو را از دور می‌بینم که می‌آیی
تو را از دور می‌بینم که می‌خندی
تو را از دور می‌بینم که می‌خندی و می‌آیی
نگاهم باز حیران تو خواهد ماند
سراپا چشم خواهم شد
تو را در بازوان خویش خواهم دید
سرشک اشتیاقم شبنم گلبرگ رخسار تو خواهد شد
تنم را از شراب شعر چشمان تو خواهم شست
برایت شعر خواهم خواند
تبسم های شیرین تو را، با بوسه خواهم چید
من امشب تا به سحر خوابم نخواهد برد
فریدون مشیری
بسپار با نگــــــــاه غریبت مـــرا به عشق
پر ده مرا به اوج مه آلـــــود ـ تا به عشق ـ
حیف است حرفی از تو و آیینه هــــــا نزد
امشب که گشته ایم همــــــــه مبتلابه عشق
یاد دلـــــم به خیــــــر که آن روزهای سبز
سوگندیا به چشم تـــو می خورد یا به عشق
چیز زیادی از تــــــو نمی خواهم ای عزیز
جز یک نگاه سبز ودلی آشنــــــــا به عشق
با چشم تو مجـــــــال نیایش نمانــــده است
باید شبی دوبـاره کنـم اقتـــــــــــدا به عشق
با تو تمام شعـــــــر وســــــــرود وترانه ام
حتی تمـــــــــــــام قافیه هایم خـراب عشق
حرف دل تو را ز نگـــــــــــاه تو خوانده ام
دیریست تاشناخته ام عشـــق را به عشــــق
روحـــــــم تمـــام غربت خـود را ترانه کرد
آنشب که ختم شدهمه ی جـــــاده هابه عشق...
سعید سلیمان پور ارومی
در خلسه های سبز رهـا می کنی مـراوقتیکه عاشقــانه صــــدا می کنی مرا
با جلوه ای به رنگ گـل و شبنم و بهارعاشق ترین آینـــــــــه ها می کنی مرا
با غیبت معطّر خـود ای شهود محض!آکنده از حضـــور خـــدا می کنی مرا
رخ درمحاق می کشی ودرهجوم اشکشبگرد کوچه های دعــا می کنی مرا
در روشنای خلـــــوت چشمان شرقیتاز ظلمت وجــــود رهــا می کنی مرا
می بینمت هنوز که با دستهای مهــــــردر یک قنوت سبــــزدعا می کنی مرا
سعید سلیمان پور ارومی
توي خاک باغ خونه
يه روزي دست زمونه
مارو کاشت با مهربوني
پيش هم مثل دو دونه
ما تو باغ مأوا گرفتيم
بارون اومد پا گرفتيم
دوتايي تو خاک باغچه
ريشه کرديم جا گرفتيم
غافل از رنگ گلامون
غم فرداي دلامون
توي خاک زير يه بارون
توي باغ روي زمين
گل اون شد گل سرخ
گل من زرد و غمين
گل اون گلهاي شادي
گل من گلهاي درد
اون تو گلخونه ي گرمِ
من اسير باد سرد
سرگشته ی یک نگاه باید بودنبهر دگری تباه باید بودنهر چند که عشق اشتباه است ولیپیوسته در اشتباه باید بودن
هر روز عمرم از ديروز بدتره
عمري كه هر نفس بي غم نمي گذره
دلگير و خسته ام بي روح ساكتم
نبضم نمي زنه پلكم نمي پره
مي دونم امشبم از خواب مي پرم
از گريه تا سحر خوابم نمي بره
اين زنده موندنه بازنده موندنه
بي دوست زندگي مرگ از تو بهتره
اون روبرو داره پرواز مي كنه
مي بينمش هنوز از پشت پنجره
هي دست تكون ميدم هي داد مي زنم
اون سنگدل ولي هم كوره هم كره
حتي اگه من از اين عشق بگذرم
قلب شكستم از عشقش نمي گذره
دوران گيجي و سرگيجگيت گذشت
محكم بشين دلم اين دور آخره
پر می کشــــد دل در هوایش
وقتیکه دلتنگــــــــــم بــرایش
درخاطراتم چون نسیمی است
رقص دل انگیـــــــز صدایش
بر جـــاده های باد باقی است
چـــون قاصدکهــــــا ردّ پایش
می بینمش آه این خود اوست
با خنــــــده های آشنـــــــایش
در کوچـــــه ها گل می فشاند
عطـــــری که آیــد پا به پایش
اوبار دیگـــــــــراز کنـــــــــارم...
من بار دیگـــــــر مبتـلایش...
من کودکی مشتاق و آنگــاه:
شهــر فرنگ چشمهـــایش !
مانـنــــد مــــــوج آرزو هاست
دربــــــاد گیســـوی رهــایش ....
سعید سلیمان پور