خدا [ عارفانه ]

الهی اگر سزاوار زیستنیم ما را توانایی آن ده تا زندگی راحت داشته و از زیستن خویش در این جهان فانی لذت ببریم،معنای عشق و دوست داشتن را درک و عاشقانه به دیگر همنوعان مدد و یاری رسانیم و اگر سزاوار مردنیم ما را یاری ده تا با نبرد بر علیه آنچه و آنکه ما را سزاوار مردن کرده است شجاعانه بمیریم،افکار تخریبی مردن در راه حصول آنچه عنوانش مال دنیاست و جمع کردنش موجب گرفتاری و نقصان عشقهای واقعی می شود را از ما فرزندان آدم دور فرما،و آنچه که هدف اولیه ات از خلق این موجوی که خمیرمایه اش را از خاک سرشته ای از ذهن ما دور مگردان.

تو را قسم مي‌دهم به تمام اطلسي‌ها

ديگر نگو تنهايم

نگهبان‌ها پشت ديوارند

شايد صدايت را بشنوند

ديگر نگو كه تنهايم

چرا تنها باشي

وقتي خدا هست؟

خدايي كه دوستت دارد

و تمام كوچه را براي آمدنت

آب‌پاشي كرده است...

خدا بود و ديگر هيچ نبود،

خلقت هنوز قباى هستى بر عالم نياراسته بود،

ظلمت بود، جهل بود، عدم بود،

سرد و وحشتناك،

و در دايره امكان،

هنوز تكيه‏گاهى وجود نداشت.

خدا كلمه بود،

كلمه‏اى كه هنوز القاء نشده بود،

خدا خالق بود،

خالقى كه هنوز خلاقيتش مخفى بود،

خدا رحمان و رحيم بود

ولى هنوز ابر رحمتش نباريده بود،

خدا زيبا بود،

ولى هنوز زيبايى‏اش تجلى نكرده بود،

خدا عادل بود

ولى عدلش هنوز بروز ننموده بود،

خدا قادر و توانا بود

ولى قدرتش هنوز قدم به حوزه عمل نگذاشته بود،

در عدم

چگونه كمال و جلال و جمال خود را بنماياند؟

در سكوت

چگونه كلمه زاييده شود؟

در جمود

چگونه خلاقيت و قدرت تظاهر كند؟

عدم بود، ظلمت بود،

سكوت و جمود و وحشت بود.

الهی!

کجا باز یابیم آن روز را

که تو ما را بودی و ما نبودیم

......معبودا! ......

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم. گفتی: .::من به شمانزدیکم ( بقره/186 ) ::.

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم... کاش می‌شد بهت نزدیک شم . گفتی:.:: خدای خودراباتضرع وپنهانی وبی آنکه آوازبرکشی ،درصبح وشام یادکن (اعراف/205) ::.

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد! گفتی:.:: آیا دوست نمی داریدکه خدا هم درحق شما مغفرت (واحسان)فرماید ؟! (نور/22) ::.

گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی گفتی: .:: از خدای خودآمرزش طلبید وبه درگاهش توبه وانابه کنید (هود/90) ::.

گفتم: با این همه گناه... آخه چیکار می‌تونم بکنم؟ گفتی: .:: آبا مومنان ندانسته اندکه محققا خداست که توبه بندگان را می پذیرد ؟! (توبه/104) ::.

گفتم: دیگه روی توبه ندارم گفتی: .:: خدا بخشنده گناه وپذیرنده توبه (بندگان باایمان)است.(غافر/2-3) ::.

گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟ گفتی: .:: البته خدا همه‌ی گناه‌ها ن را، چون توبه کنیدخواهدبخشید. (زم53)

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟ گفتی: .:: به جز خدا کیست که گناهان را ببخشد؟ (آل عمران/135) ::.

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌کنه؛ عاشق می‌شم! ... توبه می‌کنم گفتی: .:: هماناخداآنان راکه پیوسته به درگاهش توبه کندو هم پاکیزگان دوراز هرآلایش را دوست می دارد (بقره/222)

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک گفتی: .:: آیا خدای مهربان برای بنده‌اش کافی نیست؟ ( زمر/36)

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیکار می‌تونم بکنم؟ گفتی: .:: ای کسانیکه ایمان آورده اید. ذکرحق ویاخدا (به دل وزبان ) بسیارکنیدودائم صبح وشام به تسبیح ذات پاکش بپردازید. اوست خدایی که هم اووهم فرشتگانش برشمابندگان رحمت می فرستندتاشما را ازظلمتها ی جهل وگمراهی بیرون آرد وبه عالم نوررساند. و اوبراهل ایمان بسیارمهربان است (احزاب 41-43)

خدایا!فرصت راز و نیازم ر ا در خلوت دلپذی بندگی به بار می نشانم . من همان گدای غریبی هستم که عرض حاجت دل بینوا و درد مندم را با جام تهی ای که دست گرفته ام به پیشگاه مقدست می آورم و از درگاهت خواستارم که رویای وصال مرا تعبی کنی.

براي اعتراف به کليسا مي روم
روي در روي علفهاي روئيده
بر ديوارکهنه مي ايستم
و همه گناهان خودم را يکجا اعتراف مي کنم
بخشيده خواهم شد به يقين
علفها بي واسطه با خدا سخن مي گويند

از حسین پناهی

خدايا ني مشتاقم من!

بر لبان خود بنشان مرا

نفس خويش را در دلم بدم

و نغمه اي بساز از من كه به رقص آورد

دل هاي مرده را!

خدايا

مي سپارم خود را به دستان تو

عشقي بساز از من

براي آناني كه جز نفرت نمي ورزند

مرهم كن مرا بر زخم هاي بي التيام

ايمان كن مرا بهر ناباوران

روشن كن مرا و به تاريكي هايم ببر

شادمانم كن و به قلب غم هديه ام كن

آه چه شگفت انگيز است زندگي

اي خدا

آبي بي كرانه آسمان

آيينه ي شكوه بي پيرايه ي توست

دوست مان داري مي دانم

تو توان مان دادي تا صورت زيباي تو را

در صورت همه چيز ببينيم

خورشيد وماه وستارگان

قله ها ودره ها رود ها و دريا ها

حضور تو را جشن گرفته اند

امواج سركش وخروشان دريا

حماسه قدرت تو را مي سرايند

جانوران جنگل و بيشه

پرندگان آسمان و همه جنبندگان زمين

اراده ي تو را دنبال مي كنند

تو خوبي تويي كه ما را شنواي

موسيقي زندگي كردي

صدايت را در آهنگ صداي كساني كه

دوست شان مي داريم مي شنويم

آري تو در ميان مايي

همه آهنگ تو را دارند جز ما

دل هاي خوشگل ما را نيز پر از

نغمه هاي نيايش كن!

آمين

خدایا!
خطاها و گناهانم بی شمارند،
اما رحمت تو بیش از تمامی انهاست
تو هر روز فرصت زندگی تازه ای را به من می بخشی
مرا خردی عطا کن
تا درست را از نادرست تشخیص دهد
و مرا نیروی ان بخش
تا راه های ناهموار را بپیمایم.

خدایا
ایا به من لبخند خواهی زد
تا شکوفه های معطر و زیبای عبودیت
در قلبم شکفته شوند؟
و هر شکوفه بخواند:
خدایا به تو عشق می ورزم