شعر گمنام

کهکشان وسعت دیرینه اش را
دیری ست از دست داده
حالا ها آن قدر کوچک شده که
همه اش یکجا می چپد توی
چشم های نیمه تمام کسی

مهدیه لطیفی

اگر می دانستم
کیست که می خواهد
و کیست که نمی خواهد
درباره خواستن و نخواستن خود
روشن تر می شدم

بیژن جلالی

مي دانستم كه توجيه اش آسان نيست
اين قاعده خلافِ جريان بود
و ما از ابهامات آن بي خبر بوديم
يك اتفاقٍِِ نادر
كه به قانون هاي طبيعي توجيه نمي شود
و ما در كتِ آن سال هاست كه مانده ايم .


رزا جمالي

برای گفتن
دهانم را می بندم
چشم بسته راه میروم
تا شاید حرفی
گفته باشم
تا شاید چیزی

دیده باشم

می خواهم در پوست حیوانات
بخزم
و دنیا را از چشم آنها
بنگرم
شاید معنایی را بیابم

به وسعت اندوه خود.

بلقیس آبگینه را
آب پنداشت
و خواست به درون آب رود
ولی آب ها
به آبگینه بازش
دادند!!!

اين كه نباشيم
شكل ديگري از بودن است

آمد...
چشم دلم گشود.

رفت...
و داغ بر دل تنهایی‌ام گذاشت.

حالا من
در میان دریای یادها
چه تلخ شیرینم.

اگر این درد
دمی
نفسی
بیخیال این جان به لب رسیده شود
شاید بهاری ، بهشتی ، چیزی هم در کار باشد!

مهدیه لطیفی

راه افتاده ام کو به کو، سو به سو
سراغ خدا را
از درختان و مردمان و
کتاب ها میگیرم
که سراغ تو را
از خدا بگیرم

مهدیه لطیفی