Printable View
تو.....به من گفتی تا که دل دریا کن، بند گیسو وا کن٬سایه‌ها رویا با، بوی گل‌ها!که بوی گل، ناله ی مرغ شب٬ تشنگی‌ها بر لب٬پنجه‌ها در گیسو، عطر شب‌بو!بزن غلطی٬ اطلسی‌ها را٬ برگ افرا در٬ باغ رویاها٬بلبلی می‌خواند٬ سایه‌ای می‌ماند، مست و تنها ...نگاه تو، شکوه‌ی آه تو، هُرم دستان تو٬گرمی جان تو، با نفس‌ها!به من گفتی تا که دل دریا کن، بند گیسو وا کن٬ابر باران‌زا شب، بوی دریا!به ساحل‌ها، موج بی‌تابی را٬در قدم‌های پا، در وصال رویا٬گردش ماهی‌ها، بوسه ی ماه٬بوسه ی ماه...
تا شب چشم تو در بیشه ی رویا رویید
صبحِ تصویر تو در قاب تماشا رویید
طرح چشمان تو در باغ خیالم گل کرد
یک بغل آینه در ذهن معما رویید
اشکها٬ قصه تنهایی من را خواندند
واژه در واژه اش اندیشه ی دریا رویید
باز بر شانه ی تردید نگاهت دیدم
کوهی از شاید و اما و اگرها رویید
شور شیرین لبت در سر من افتاده است
تا که بر نخل لبت بوسه ی خرما رویید
بوی پیراهن تو مصر دلم روشن کرد
داغ خورشید تو بر قلب زلیخا رویید
تا مسیحا نفست جان به نسیمی بخشید
مریم روح تو هر گوشه ی صحرا رویید
اشکِ پای غزلم گریه ی خوشحالی بود
تا به لبهای تو گلخنده ی امضا رویید
سکوت کردهامکه فراموشت کنماما مداممثل زنبوری سرگردانرانده از کندویشدورِ گلم می‌گردم..
نغمه درددر من و اين همه زمن جدابا مني وديده ات بسوي غيربهر نمانده راه گفت وگوتو نشسته گرم گفتگوي غيرغرق غم دلم به سينه مي تپدبا تو بيقرار وبي تو بي قرارواي ازآن دمي كه بي خبر زمنبر كشي تو رخت خويش از اين ديارسايه ي توام بهر كجا رويسر نهادم به زير پاي توچون تو در جهان نجسته ام هنوزتا كه بر گزينمش بجاي توشادي وغم مني به حيرتمخواهم از تو...در تو آورم پناهموج وحشم كه بي خبر زخويشگشته ام اسير جذبه هاي ماهگفتي از تو بگسلم...دريغ و دردرشته ي وفا مگر گسستني است؟بگسلم ز خويش و از تو نگسلمعهدعاشقان مگر شكستني است؟ديدمت شبي،بخواب و سر خوشموه...مگر به خواب ها ببينمتغنچه نيستي كه مست اشتياقخيزم و ز شاخه ها بچينمتشعله مي كشد به ظلمت شبمآتش كبود ديدگان توره مبند... بلكه ره برم بشوق.در سراچه غم نهان تو
ديروز به ياد تو وآن عشق دل انگيزبر پيكر خود پيرهن سبز نمودمدر آينه بر صورت خود خيره شدم بازبند از سر گيسويم آهسته گشودمعطر آوردم بر سر سينه فشاندمچشمانم را ناز كنان سورمه كشاندمافشان كردم زلفم را بر سرشانهدر كنج لبم خاي آهسته نشاندمگفتم به خود آن گاه صد افسوس كه او نيستتا مات شود زين همهافسون گري نازچو پيرهن سبز ببيند تن منبا خنده بگويد كه چه زيبا شدياو نيست در مردمك چشم سياهمتا خ۰يره شود عكس رخ خويش ببينداين گيسوي افشان به چه كار آيد امشبكو پنجه او تاكه در آن خانه گزيندمن خيره به آينه و او گوش به من داشتگفتم كه چه سان حل كني اين مشكل ما رابشكست و فغان كرد كه از شرح غم خويشاي زن،چه بگويم،كه شكستي دل ما را
بيا با ما تا ابد عاشق بمانيمسرود عشق ياد عاشقان استصداي بلبلي در آسمان استسرود عشق فرياد رهايي استيكي از نغمه هاي آشنايي استسرود عشق يعني با تو بودنمحبت را از آدم ها ربودنقناري جان بمان عاشق هميشهكه عشق هرگز ز دل ها گم نميشهبيا ما تا ابد عاشق بمانيمسرود عشق را با هم بخوانيم
امشب دوباره زمزمه ي عشقياز كوچه هاي خاطره مي آيدامشب دوباره ياد گريزانيبر گشته از ديار فراموشيدر كوي ذهن دلشدهمي خواندپژواك راه رفتن او در شبآهنگ دلنواز جواني راتكرار مي كندچشم به سوي خاطره مي چرخدانيدشوقترستركيب صادقانه ي احساسدر لحظه هاي ملتهب ديدار**در باز مي شودمن در ميان زمزمه هاخاموشتكرار صحنه هاي زمان رابه تمشا نشسته ام
به لبخندی مرا از غم رها کن / مرا از بی کسی هایم جدا کناگر مردن سزای عاشقان است / برای مردنم هر شب دعا کن
از غمت اشک نریزم تو بگو پس چه کنم / آتش قلب خود را با چه خاموش کنممطمئن باش که مهرت نرود از دل من / مگر آن روز که در خاک شود منزل من . . .
تو مثل اون گل سرخی كه گذاشتم لای دفتر
مثل اون حرفی كه ناگفته می مونه دم آخر
تو مثل بارون عشقی روی تنهايی شاعر
تو همون آبی كه رسمه،بريزن پشت مسافر
مثل دو تا چشمی ،توی يه قاب شكسته
مثل پرواز واسه قلبی كه يكی بالاشو بسته