آمادگی مداوم مغز انسان برای کنش
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مغز هنگام استراحت خود را برای فعالیت‌های بعدی آماده می‌کند. دو پژوهشگر آمریکایی به این موضوع پرداخته‌اند و نتیجه گرفته‌اند که مغز در حالت آرامش دریافت‌های پیشین را نیز بررسی و طبقه‌بندی می‌کند.
این پژوهشگران آمریکایی نتایج پژوهش‌های خود را در نشریه‌یNature به چاپ رسانده‌اند. آنها دریافته‌اند که هر جا کاری به انجام می‌رسد، انرژی مصرف میشود. این قانون ساده، دربارهی مغز انسان نیز صادق است. پژوهشگران آمریکایی دریافته‌اند که فعالیت‌های مغز تنها به بخش‌هایی محدود نمی‌شود که خون مملو از اکسیژن در آن جریان دارد.
انیرودا داس و یوگنی سیروتین در اصل دربارهی این موضوع پژوهش می‌کنند که میمون‌ها چگونه شکل‌ها را ادراک می‌کنند. این دو پژوهشگر مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در نیویورک، به واکنش قسمت‌های مربوط به حس بینایی در مغز میمون‌ها می‌پردازند. برای این کار آنها تصویری با خط‌های جانبی روشن را در اختیار میمون می‌گذارند و در این حین مغز حیوان‌آزمایشگاهی را مشاهده می‌کنند. به‌این منظور، دریچه‌ای شیشه‌ای روی مغز میمون کار گذاشته میشود و نوری دورنگ به سطح مغز تابانده میشود. از طریق مولکولهای در حال انتقال هموگلوبین می‌توان میزان جریان خون پراکسیژن را در بخش‌های مختلف مغز سنجید.
یکی از الگوهای رایج میان پژوهشگران مغز و اعصاب این ایده را بیان می‌کند که کنش اعصاب، میزان خون تازه را افزایش می‌دهد و تأمین اکسیژن را بیشتر می‌کند. این دو پژوهشگر آمریکایی نیز این فرایند را مشاهده کرده‌اند و براساس یافته‌های آنها در حین تحریک بیرونی در بخشی که حس بینایی را کنترل می‌کند، جریان خون پراکسیژن بیشتر دیده میشود. آنها معتقدند که ممکن است در مغز مرکزی وجود داشته باشد که به شکلی بسیار عمومی به حواسی مانند بینایی، شنوایی، حرکات بدن و ... واکنش نشان می‌دهد. این مرکز هماهنگی وظایف را به‌دقت شناسایی می‌کند، آنها را پیش‌بینی و علائم را به قسمت‌های عمومی مانند قلب و عدسی چشم‌ها وهمچنین به بخش‌های خاصی از مغز منتقل می‌کند که مخصوص شنوایی و بینایی هستند.
این نتایج برای پژوهشگران مغز و اعصاب از دو جهت قابل توجه است: از یک طرف الگوی گذشته‌ی پیوند فعالیت اعصاب و جریان خون در بخش‌های گوناگون مغز باید دوباره بررسی و بازبینی شود. از طرف دیگر این پژوهش‌ها پاسخی است به پرسش فعالیت مغز هنگام استراحت آن. مغز انسان در حالت آرامش دریافت‌های پیشین را بررسی می‌کند، به آنها نظم می‌بخشد و خود را برای وظایف پیش رو آماده می‌کند. برای این کار نه تنها اتصال‌های عصبی‌ِ بخش‌های گوناگون مغز نقش مهمی ایفا می‌کنند؛ بلکه تأمین مواد غذایی و ارتباط آنها از راه رگ‌ها نیز عامل‌های مهمی هستند.
تاثير ميدان مغناطيسي زمين براوضاع اقليمي آن ، بیشتراز تاثیر گازهاي گلخانه اي زمین است
ميدان مغناطيسي زمين بر اوضاع اقليمي تاثير مي گذارد .
پژوهشگران دانمارکي مي گويند اوضاع اقليمي زمين به ميزان قابل توجهي تحت تاثير ميدان مغناطيسي زمين قرار دارد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از خبرگزاری فرانسه ، اين يافته ها مي تواند اين تفکر رايج را که انتشار گازهاي گلخانه اي توسط انسان ها را عامل گرم شدن زمين مي داند، به چالش بکشاند.
“مدز نودسن” از بخش زمين شناسي “دانشگاه آرهوس” در غرب دانمارک گفت: نتايج مطالعه ما نشان مي دهد بين نيروي حوزه مغناطيسي زمين و ميزان بارندگي در مناطق استوايي، ارتباط قدرتمندي وجود دارد.
وي و همکارش “پيتر ريساگر” از “سازمان نقشه برداري جغرافيايي دانمارک و گرينلند”، تغيير ميدان مغناطيسي ماقبل تاريخ مربوط به پنج هزار سال پيش را بر اساس اطلاعات حاصل از استالاگميت ها و استالاکتيت هاي (چکيده و چکنده) کشف شده در چين و عمان مقايسه کردند.
نتايج اين مطالعه که در مجله علمي ژئولوژي آمريکا منتشر شده، فرضيه بحث انگيزي را که يک دهه پيشف اخترفيزيکدان دانمارکي به نام “هنريک سونس مارک” مطرح کرد تاييد مي کند. اين اخترفيزيکدان مدعي بود اوضاع اقليمي زمين به ميزان زيادي تحت تاثير ذرات پرتوهاي کيهاني gcr قرار دارد که وارد جو زمين مي شوند.
فرضيه سونس مارک برخلاف فرضيه هاي مطرح امروزي است که دي اکسيد کربن را عامل گرمايش زمين معرفي مي کنند. فرضيه سونس مارک، ميدان زمين را با اوضاع اقليمي زمين مرتبط مي داند، چرا که اين ميدان به تنظيم تعداد ذرات پرتوهاي کيهاني که وارد جو زمين مي شود کمک مي کند.
اين محققان مي گويند اگر تغييرات حوزه مغناطيسي زمين که مستقل از اوضاع اقليمي زمين رخ مي دهند، با تغييرات در ميزان بارندگي ارتباطي داشته باشد، به اين معناست که ميدان مغناطيسي زمين، پرتوهاي کيهاني را مسدود مي کنند.
ريساگر گفت: دي اکسيد کربن نقش مهمي در تغيير اوضاع اقليمي زمين دارد، اما اوضاع اقليمي زمين يک سامانه بسيار پيچيده است و بعيد به نظر مي رسد، بتوانيم از عواملي که در اين تغيير نقش دارند و ميزان اهميت هر يک از آنها در يک شرايط خاص، ديدگاه جامعي بدست آوريم.
