اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

اگر بخواهم درگیر وزن و عروض و قافیه شوم، شاید هیچ‌گاه ترانه‌هایم به دل خودم ننشیند. مفهوم ترانه برایم مهم است. نوشتن ترانه گاهی ساده می‌شود، مثل ترانه‌ی شاملو، شروع که کردی به نوشتن، هی می‌خواهی تمامش کنی. هر چند این تمام کردن یک ماه یا بیشتر طول بکشد. دلت با ترانه است. لذت دمادم است. واژه‌سازی که می کنی زیاد غلط نمی‌چینی. برای همین است از ترانه‌ی سفارشی همیشه می‌ترسم

می خواهم وقتی مردم به آسمان بروم
راستش نمی خواهم بمیرم
اما دلم می خواهد به آسمان بروم
برای اینکه خیالم تخت باشد
که در دستها ی امنی هستم
نمی دانم چرا همه می خواهن د به آسمان بروند
اما هیچ کس نمی خواهد بمیرد

خیلی تنهام ...


از تنهایی خسته شدم ...


منتظر یه عشقم ...


یه عشق حقیقی ...


کاش یه عشق واقعی میومد و من و همراش می کرد ...


کاش همه ی عشقها واقعی بودن ...


مثل کویری که منتظر بارونه ...


کاش ...

به دیدارم بیا هر شب،

در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند،

دلم تنگ است.

بیا ای روشن، ای روشن تر از لبخند.

شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهیها.

دلم تنگ است

دستم به شعر نمی رود از بس که روزگار
پیچانده راه رسم
پوشانده رسم راه
ساقی بیار باده که می را حلاوتی است
زین تلخ سخت راه
یا تلخ راه سخت

فــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــریــــــــــــاد



فــــــــــــــــــــریــ ـــــــــــادی بـــــــرای تــــــــــــــــو


فریادی که از اعـــــماق قلـــــب خستـــه ام پا می گیرد


و هــــــــــــــنـــــــــ ـوز کــــــــــــــــه هـــــنـــــــــوز اســـت


و بــــا ایـــــــــــــن کــــــــه مـــــــدت ها از رفتنــــــت گذشته


هنــــــــوز بر حنــــــــــــــجره خســــــته ام جاری نگـــــــــــشته

دشت خواب با كوه هاي
آبي ، نه شعري نه
ميلاد ي
طلوعي بود كه مغربش
گريه ميكرد
ستاره ها دل نداشت ند كه
بخواب ند
سوخته حتي خاكست ر دشت
ستون ستون، حرمت ِ
احساس بي ريشه گي
قدم قدم، درد ِ بي
همخون ان
بغض بغض زجر ِ من بودن

دنيا را بد ساخته اند ... کسي را که دوست داري ، تو را دوست نمي دارد ... کسي که تورا دوست دارد ، تو دوستش نمي داري ... اما کسي که تو دوستش داري و او هم تو را دوست دارد ... به رسم و آئين هرگز به هم نمي رسند ... و اين رنج است ...

غـــــ ـــ ـم
دانه دانه می افتد روی صورتـــ ــ ـم
شــور استــــــ ـــ ـ
طعمــــ ـــ ـ نبودنــت ..

او امد و ارامش قلبم را ربود
با یک نگهش گفت به من هر چه بود .
من نبدم در پی این قیل و داد
او به من گفت عاشقتم هر چه باد
ترس سرا پای مرا در برگرفت
کوله ای غم مرا در بغل گرفت
آیی ! که عاشق میشوی دراین روزگار
لحظه ای فکر کنبه این کرد و کار.