Printable View
آن مرد
كه در كوچه پس كوچه هاي خالي دلم
چون باد مي پيچيد
و در سكوت جاده ها
آواز تنهايي را زمزمه مي كرد
مردي از تبار عشق بود
مردي از جنس انتظار ...
من نشاني از تو ندارم..
اما نشانيم را براي تو مينويسم..
در عصر هاي انتظار به حوالي بي كسي ام قدم بگذار
خيابان غربت را پيدا كن
و وارد كوچه هاي تنهايي شو ..
سپس در كلبه را باز كن ..
مرا خواهي ديد
با بغضي كويري
كه غرق اشك
پشت ديوار ها نشسته ام..............
روزی جدید را با توآغازیدنبی خبر از آنچه پیش می آید وآن گونه که به آخر می رسد!این روز را با تو زندگی کردنآنچنان که گویی واپسین روز ماست،تا عشق را نثار هم کنیم.عشقت از خود رد پایی به جا می گذارددر قلب من ،و تودر این اثر باقی مانده،در رد پای عشقتهمیشه با منی!
سرزمين كوچك تو بازوان توست... اي كاش تنگ تر شود اين سرزمين به من..!!
درسکوت دادگاه سرنوشت
عشق برما حکم سنگینی نوشت
گفته شد دل داده ها از هم جدا
وای بر این حکم و این قانون زشت
دل در دست محبوبی گرفتارو سر در کوچه باغی بر سر داراز این بیهوده گردیدن چه حاصل ؟پیاده می شوم دنیا نگهدار
سلام ...
تو اون شام مهتاب کنارم نشستی
عجب شاخه گل‌وار به پایم شکستی
قلم زد نگاهت به نقش آفرینی
که صورتگری را نبود این چنینی
پریزاد عشق و مه‌آسا کشیدی
خدا را به شور تماشا کشیدی
تو دونسته بودی ، چه خوش باورم من
شکفتی و گفتی ، از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی ، تو گفتی یه بی‌تاب
تا گفتم دلت کو ، تو گفتی که دریاب
قسم خوردی بر ماه ، که عاشق‌ترینی
تو یک جمع عاشق ، تو صادق‌ترینی
همون لحظه ابری رخ ماه و آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت
گذشت روزگاری از اون لحظه ناب
که معراج دل بود به درگاه مهتاب
در اون درگه عشق چه محتاج نشستم
تو هر شام مهتاب به یادت شکستم
تو از این شکستن خبرداری یا نه
هنوز شور عشق و به سر داری یا نه
تو دونسته بودی ، چه خوش باورم من
شکفتی و گفتی ، از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی ، تو گفتی یه بی‌تاب
تا گفتم دلت کو ، تو گفتی که دریاب
قسم خوردی بر ماه ، که عاشق‌ترینی
تو یک جمع عاشق ، تو صادق‌ترینی
همون لحظه ابری رخ ماه و آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت
هنوزم تو شبهات اگه ماه و داری
من اون ماه و دادم به تو یادگاری
هنوزم تو شبهات اگه ماه و داری
من اون ماه و دادم به تو یادگاری
( مینا جلالی )
.
روزی جدید را با توآغازیدن
بی خبر از آنچه پیش می آید و
آن گونه که به آخر می رسد!
این روز را با تو زندگی کردن
آنچنان که گویی واپسین روز ماست،
تا عشق را نثار هم کنیم.
عشقت از خود رد پایی به جا می گذارد
در قلب من ،
و تو
در این اثر باقی مانده،
در رد پای عشقت
همیشه با منی!
همین امشب از غصه ها میمیرم
انتقام خودمو از دوتامون میگیرم
دیگه از دست تو هم کاری بر نمیاد باید آروم بگیرم
به خوابت نمیام کابوست نمیشم
تو شبای سیاه فانوست نمیشم
دیگه از دست تو هم کاری برنمیاد بایدآروم بگیرم
مثل نور یه شهاب کوچیک رد میشم از تو چشات
باز دوباره می یفتم از چشات، بی صدا میمیرم
هيچ كس در بدرت نيست خيالت نرسد
هيچ تاجي به سرت نيست خيالت نرسد
هيچ عاشق صفت و شاعر دلسوخته اي
روز و شب نوحه گرت نيست خيالت نرسد
حق نداري كه بسوزاني و آتش بزني
دلم ارث پدرت نيست خيالت نرسد
بي تو يا با تو به هر حال زمان مي گذرد
و كسي منتظرت نيست خيالت نرسد
گل من پرپر نشوی!
که بلبلی دربازشدن غنچه لبخندتو،
زبان به سرودبازکرده است.
شمع من خاموش نشوی!
که چشمی درپرتوپیوندتو،
به دیدن آمده است.
ساقه گلبن بهارمن نشکنی!
که دلی در رویش امیدوارتو،
دل بسته است.
آفتاب من غروب نکنی!
که شاخه آفتاب گردانی درجستجوی تو،
سربرداشته است.