>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

فضا پیمای AKARI آژانس فضایی ژاپن در ادامه ماموریت نقشه برداری فرو سرخ از آسمان ، ابرهای ماژلانی را به تصویر کشید.این ابرها همچون ماهواره ای در اطراف کهکشان راه شیری قرار دارند وبا فاصله ای برابر 160 هزار سال نوری از ما در گروه کهکشان های نا منظم طبقه بندی می شوند.


فضا پیمای AKARI که هم اکنون در حال پایان داده به بخش نخست ماموریت خود می باشد ، تقریبا تمام آسمان را در طیف فرو سرخ بررسی نموده است.در این بین AKARI توانسته است بزرگترین نما در طول موج فرو سرخ از کهکشان ابرهای ماژلانی را با وضوح بسیار بالا به تصویر بکشد. با توجه به پارامتر های نجومی ابر ماژلانى بزرگ در فاصله 160 هزار سال نوری ، همسایه ای بسیار نزدیک به کهکشان راه شیری می باشد، جایی که منظومه شمسی نیز به آن تعلق دارد. به عقیده دانشمندان این کهکشان با جمعیت ده هزار میلیونی ،یک دهم کهکشان راه شیری ستاره در خود جای داده است. ابر ماژلانى بزرگ فقط از نیم کره جنوبی زمین قابل رویت است.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف مرئی


نخستین تصویر توسط نقشه بردار فرو سرخ FIS فضا پیمای AKARI بدست آمد و در آن نحوه توزیع مواد بین ستاره ای (ذرات گاز و غبار) در نقاط مختلف کهکشان مشخص گردید.ذرات گاز و غبار در اثر دمای ستارگان تازه متولد شده اطرافشان گرم شده و انرژی حاصل را در طیف فرو سرخ گسیل می کنند. گسیل امواج فرو سرخ گویای این حقیقت است که در منطقه مذکور ستارگان بسیاری در حال شکل گیری می باشند.چنین فعالیتی در کهکشان ها انفجار ستاره ای خوانده می شود.





با برسی تضاد بین توزیع ستارگان و مواد بین ستاره ای ، ماهیت ابر های ماژلانی بزرگ بیش از پیش برای اخترشناسان آشکار شد. در واقع مواد بین ستاره ای ساختار صفحه مانندی را پدید می آورند، در حالیکه ستارگان در ناحیه دوک مانند در نیمه پایین تصویر مشخص اند؛به بیان دیگر این دو گروه به طور آشکار جای خود را تغییر داده اند. به عقیده دانشمندان این جابجایی در اثر نیروی گرانش کهکشان راه شیری صورت گرفته است.

ناحیه درخشانی که در پایین تصویر مشخص شده ، سحابی رتیل (ابرى طلاماهى) می باشد که خود یک زایشگاه ستاره ای است.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف فرو سرخ


تصویر دوم نیز توسط دوربین نزدیک به طیف فرو سرخ IRC فضا پیمای AKARIتهیه شده و بخشی از ابر ماژلانى بزرگ در آن مشخص است. در این تصویر علاوه بر ابرهای بین ستاره ای تعدا زیادی از ستارگان همانند نقاط سفید رنگ مشخص گردیده اند.با مشاهده این تصویر دانشمندان قادر خواهند بود ،چرخه ستاره ای در این کهکشان را بررسی نمایند. چرخه ستاره ای بدین گونه است که ابتدا گازهای موجود در سحابی ها ستارگان را شکل می دهند و پس از مرگ ستاره دوباره به سحابی باز می گردند.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف نزدیک به فرو سرخ



دانشمندان امیدوارند با بهره گیری از داده های فضا پیمای AKARIبرای یکی از اسرار آمیز ترین سوالات کیهان شناسی، یعنی نحوه شکل گیری و تکامل کهکشان ها از جمله کهشان راه شیری ، پاسخی بیابند.

با اندکی دقت در این تصویر به سادگی در می یابید که این کهکشان از لحاظ شکل ظاهری با سایر کهکشان های متفاوت است.



با مشاهده این تصویر در حقیقت به بر خورد دو کهکشان در طی صد ها میلیون سال پیش نگریسته اید.در گوشه راست تصویر ،کهکشانی کوچک دیده می شود که در حال دور شدن است.کهکشان دیگر هم زمانی از نوع کهکشان های مارپیچی بوده که در اثر این برخورد و نیروی گرانش،تغییر شکل داده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



چنین تصور می شود که هیچ یک از ستارگان این دو کهکشان به طور مستقیم با یکدیگر برخورد نکرده اند و در واقع برخورد اصلی بین گاز ، غبار و میدان مغناطیسی آنها صورت گرفته است.بخشی از این گاز که از کهکشان بزرگ جدا شده است، در حال شکل دهی ستارگان جدید می باشد.

NGC 6745 به وسعت 80 هزار سال نوری در فاصله ای برابر 200 میلیون سال نوری از ما قرار دارد.

اختر شناسان با بهره گیری از تلسکوپ رادیویی VLA موفق به کشف ساختاری حلقه مانند در اطراف خوشه کهکشانی Abell 3376 شدند.




دکتر جویدیپ بچی رهبر این تحقیقات از مرکز نجوم و اختر فیزیک دانشگاه پون هندوستان در این باره می گوید:به احتمال زیاد این حلقه عظیم از امواج حاصل از برخورد یک خوشه کهکشانی کوچک با خوشه اصلی پدید آمده است و هم اکنون امواج رادیویی از خود گسیل می کند.

این حلقه به وسعت 6 میلیون سال نوری به دور خوشه کهکشانی Abell 3376 در فاصله 600 میلیون سال نوری از زمین قرار داد و مهمترین عامل آشکار شدن آن، چرخش سریع الکترون ها در خطوط میدان مغناطیسی بین کهکشانی بوده که در نتیجه منجر به گسیل امواج رادیویی شده است.

به خاطر حساسیت بسیار بالا و توان تصویر برداری رادیویی فوق العاده VLA حتی در چنین فاصله ای نیز امواج بسیار ضعیف رادیویی توسط این تلسکوپ دریافت می شوند.

علاوه بر این اختر شناسان با استفاده از تلسکوپ رصدخانه پرتو ایکس XMM-Newton آژانس فضایی اروپا با دیگر به بررسی این خوشه کهکشانی بسیار عجیب پرداختند.

گاستاو بی لیما نتو از موسسه ستاره شناسی و ژئو فیزیک واقع در سائو پائالو برزیل در این باره می افزاید: توانایی بسیار بالای این تلسکوپ ما را قادر ساخت تا گسیل پرتو های ایکس را از منطقه ای کمربند مانند در اطراف این خوشه کهکشانی نسبتا فعال کشف کنیم.


مشاهدات اخیر ما در طیف پرتو ایکس خبر از برخوردی نسبتا عظیم بین دو خوشه کهکشانی کوچک، در گذشته ای نه چندان دور می دهند و حاصل این برخورد باعث یکی شدن دو خوشه و تشکیل خوشه کهکشانی بزرگتر شده است.چنین پدیده ای پس از انفجار بزرگ در رده رویداد های پر انرژی طبقه بندی می شود.اگر بخش کوچکی از انرژی حاصل از چنین برخورد هایی به الکترون ها انتقال یابد، باعث گسیل امواج رادیویی شده و در نهایت توسط تلسکوپ VLA دریافت خواهند شد. اما سوال این است که چگونه چنین پدیده ای اتفاق می افتد؟

دانشمندان چنین بر آورد می کنند که انرژی حاصل از برخورد خوشه های کهکشانی می تواند خورشید را تا بیست هزار تریلیون سال دیگر همچنان درخشنده و فروزان نگاه دارد!



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در این تصویر خوشه کهکشانی در طیف مرئی (رنگ آبی) و طول موج رادیویی(رنگ قرمز) نمایان است.


در این تصویر خوشه کهکشانی Abell 3376در طیف مرئی (رنگ آبی) و طول موج رادیویی(رنگ قرمز) نمایان است.




بچی می افزاید: به عقیده ما امواجی که باعث تحریک الکترون ها شده ناشی از برخورد خوشه کهکشانی نسبتا کوچک با مرکز خوشه ای بزرگ تر بوده است.وقتی چنین اجرام عظیمی با سرعتی غیر قابل تصور با یکدیگر برخورد می کنند موجی بسیار عظیم در فضای گازی اطراف آنها بو جود می آید و این موج رفته رفته با سرعتی برابر هزاران کیلومتر بر ثانیه از خوشه فاصله می گیرد.

تصور کنید وقتی هواپیمایی عظیم با سرعت مافوق صوت هوا(گاز) را در می نوردد، زمانی که این هواپیما از بالای سر تان عبور می کند، شما صدای نسبتا گوش خراش امواج را می شنوید.در واقع ساختار حلقه مانند رادیویی که پیرامون خوشه کهکشانی Abell 3376 قرار دارد از چنین موجی پدید آمده است.

در حالی که این نظریه توسط مشاهدات و تصاویر رصد خانه پرتو ایکس XMM-Newton ، ماهواره پرتو ایکس ROSAT و همچنین شبیه سازی های رایانه ای تایید گردیده است ، مکانیزم تولید چنین امواجی هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.


دانشمندان گمان می کنند که نواحی نسبتا نا آرامی مانند Abell 3376 می توانند منشا پرتو های کیهانی باشند.پرتو های کیهانی پروتون هایی(هسته‌ مركزی اتم) می باشند که سرعت آنها نزدیک به سرعت نور است و به عقیده دانشمندان انرژی حاصل از برخورد بین خوشه های کهکشانی توان تحریک چنین پرتو هایی را دارا می باشد.البته منشا و نحوه تولید این پرتو ها هنوز مشخص نگردیده است.

این برای نخستین بار است که چنین مشاهداتی پیرامون این امواج صورت گرفته و داده های جدید دانشمندان را در آگاهی هر چه بیشتر پیرامون شکل گیری کهکشان ها و نحوه قرار گرفتن شان در یک خوشه،میدان مغناطیسی بین خوشه ها با منشا ای نا معلوم و همچنین یافتن منشا امواج کیهانی، یاری خواهد نمود.


نتایج این تحقیقات در نوامبر سال جاری در ژورنال علمی به چاپ رسید.

تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر تصويری تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند.


تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر اين تصوير تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند. اين خوشه داراي چندين كهكشان است كه توسط گرانش به هم نگه داشته شده اند. يك ابر سياهچاله فوق حجيم نيز ذر قلب اين خوشه پرسه مي زند كه حجمي بيشتر از يك بيلوين جرم خورشيدي دارد. نواحي قرمز ، فورانهاي دوقلوي مواد هستند كه از سياهچاله به بيرون جريان دارند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين تصوير سه نما از ناحيه اي را نمايش مي دهد كه اختر شناسان آن را با تركيب كردن ، تبديل به يك تصوير كردند. نماي اپتيكي خوشه كهكشاني كه توسط دوربين پيشرفته تلسكوپ هابل گرفته شده است چندين كهكشان را نشان مي دهد كه گرانش آنها را به هم نگه داشته است.

گاز داغ با حرارتي معادل 50 ميليون درجه در فضاي بين كهكشانها پراكنده است. اين گاز پرتو هاي ايكس گسيل مي كند كه در تصويري كه توسط رصد خانه پرتو ايكس گرفته شده به رنگ آبي ديده مي شود. بخش پرتو ايكس تصوير ، حفره هاي بسيار بزرگي در گاز را نشان مي دهد كه قطر هر كدام از آنها 640 سال نوري يعني حدود هفت برابر قطر كهكشان راه شيري مي باشد.

حفره ها توسط ذرات بار داري پر شده اند كه گرداگرد خطوط ميدان مغناطيسي مي چرخند و امواج راديوئي گسيل مي كنند كه در تصوير گرفته شده توسط شبكه تلسكوپ بسيار بزرگ نيو مكزيكو در ماه ژوئن 1993 به رنگ قرمر نشان داده شده است. اين حفره ها توسط فورانهاي ذرات باردار كه تقريبا با سرعت نور توسط ابر سياه چاله پرتاب مي شوند بوجود آمدند.


parssky.com

اختر شناسان دانشگاه "مینسوتا"با استفاده از تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" موفق به مشاهده غبارهای کیهانی در مکانی شدند که تا کنون تصور آن نمی رفته است .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اختر شناسان دانشگاه "مینسوتا"با استفاده از تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" موفق به مشاهده غبارهای کیهانی در مکانی شدند که تا کنون تصور آن نمی رفته است .
تا کنون تصور می شده است غبارهای کیهانی که ذرات بنیادین ستاره ها ,سیارات بدن ما و کلیه موجودات زنده را تشکیل می دهند ,حاصل انفجارات عظیم و ناگهانی ستاره های غول آسا ی در حال مرگ هستند. اما ظاهرا این انفجارات _ که ابرنواختر _ خوانده می شوند نمی توانند عامل بوجود آمدن تمامی غبارهای کیهانی باشند ,چرا که مشاهدات صورت گرفته بااسپیتزر گویای این احتمال است که منشا غبار های اولیه برای ایجاد ستاره های پر جرم تر مرگ ستاره های کم جرم تر است .



اگرچه پدیده ای کم اهمیت تر از ابرنواخترها عامل تشکیل ستاره ها شناخته شده است اما نباید این نکته را ار نظر دور داشت که شناخت منشا اصلی غبار ها ما را در شناخت چگونگی شکل گیری ستا ره ها و منظومه های خورشیدی یاری می کند .



کشف غبارهای کیهانی در اعماق خوشه کروی M15 موجب شگفتی بسیاری شد.این خوشه کروی حاصل تجمع صد ها هزاران ستاره است که تولدشان به 12.5 بیلیون سال پیش و شاید هم به روزهای آغازین تولد کهکشان راه شیری ما بر می گردد.ستاره های M15 از بسیاری جهات مشابه خورشید ما هستند البته برخی از آنها در حال گذراندن مراحل پایانی حیات خود هستند ,چیزی که خورشید ما نیز روزی تجربه خواهد کرد ,در این حالت ستاره ها به غول های سرخ تبدیل می شوند. با مشاهده دقیق تر M15مشخص شد که عامل ایجاد غبارها در این خوشه کروی غولهای سرخ آن هستند که با ایجاد باد های شدید ذرات غبار را در فضا پراکنده می سازند.



شگفت انگيز ترين نكته راجع به اين كشف مقدار انبوه غبار هايي است كه درM15 تشكيل شده اند.برای توضیح این مساله باید دانست که ستاره هاي این خوشه کروی حاوي مقدار خيلي كمي فلز هستند (در اختر شناسي اصطلاح "فلزات" به عناصري اطلاق می شود كه سنگين تر از هيدروژن و هليوم باشند )در حالیکه برای تشكيل هسته ذرات بسيار كوچك در سيليكون ها و ساير عناصري كه با تجمعشان ذرات غبار راتشكيل دهند وجود فلزاتی همچون کربن اکسیژن و نیتروژن لازم است.اما ستاره هاي پيرترM15 که شايد شبيه اولين ستاره هاي موجود در جهان باشند عموما حاوی عناصر هيدروژن و هليوم هستند كه هنوز به گونه اي تر كيب نشده اند كه عناصر بسيار سنگين تر فلزي را تشكيل دهند.در ستاره ها با مقادير بيشتري از عناصر سنگین كربن و اكسيژن در لايه سطحی ستاره با هم تركيب مي شوند تا گاز مونواكسيد كربن را تشكيل دهند .اما M15 فاقد عناصر سنگین به میزان کافی است و به خاطر كمبود اكسيژن كربن ها آزاد مي مانند و ذرات غبار راتشكيل مي دهند.در واقع این عامل موجب افزایش مقدار غبار ها در این خوشه کروی شده است.



در ادامه بررسی های انجام شده بر روي اين خوشه كروي مشخص شد که اگرچه ستاره های کوچک و کم جرم از حیث داشتن عناصر سنگین غنی نیستند اما همین ستا ره ها ی کم جرم هنگامی به غول های سرخ تبدیل شدند می توانند بخوبی غبار تولید کنند. پس این احتمال وجود خواهد داشت که غبار های حاصله با گاز های بین ستاره ای ترکیب شوند تا ستا ره ها و سیارات جدیدی را تشکیل دهندی یعنی تقریبا همان چیزی که در حدود 13 بیلیون سال پیش رخ داد.



برای دریافت تصاویر به سایت زیر مراجعه کنید:



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فضا پیمای AKARI آژانس فضایی ژاپن در ادامه ماموریت نقشه برداری فرو سرخ از آسمان ، ابرهای ماژلانی را به تصویر کشید.این ابرها همچون ماهواره ای در اطراف کهکشان راه شیری قرار دارند وبا فاصله ای برابر 160 هزار سال نوری از ما در گروه کهکشان های نا منظم طبقه بندی می شوند.


فضا پیمای AKARI که هم اکنون در حال پایان داده به بخش نخست ماموریت خود می باشد ، تقریبا تمام آسمان را در طیف فرو سرخ بررسی نموده است.در این بین AKARI توانسته است بزرگترین نما در طول موج فرو سرخ از کهکشان ابرهای ماژلانی را با وضوح بسیار بالا به تصویر بکشد. با توجه به پارامتر های نجومی ابر ماژلانى بزرگ در فاصله 160 هزار سال نوری ، همسایه ای بسیار نزدیک به کهکشان راه شیری می باشد، جایی که منظومه شمسی نیز به آن تعلق دارد. به عقیده دانشمندان این کهکشان با جمعیت ده هزار میلیونی ،یک دهم کهکشان راه شیری ستاره در خود جای داده است. ابر ماژلانى بزرگ فقط از نیم کره جنوبی زمین قابل رویت است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف مرئی


نخستین تصویر توسط نقشه بردار فرو سرخ FIS فضا پیمای AKARI بدست آمد و در آن نحوه توزیع مواد بین ستاره ای (ذرات گاز و غبار) در نقاط مختلف کهکشان مشخص گردید.ذرات گاز و غبار در اثر دمای ستارگان تازه متولد شده اطرافشان گرم شده و انرژی حاصل را در طیف فرو سرخ گسیل می کنند. گسیل امواج فرو سرخ گویای این حقیقت است که در منطقه مذکور ستارگان بسیاری در حال شکل گیری می باشند.چنین فعالیتی در کهکشان ها انفجار ستاره ای خوانده می شود.





با برسی تضاد بین توزیع ستارگان و مواد بین ستاره ای ، ماهیت ابر های ماژلانی بزرگ بیش از پیش برای اخترشناسان آشکار شد. در واقع مواد بین ستاره ای ساختار صفحه مانندی را پدید می آورند، در حالیکه ستارگان در ناحیه دوک مانند در نیمه پایین تصویر مشخص اند؛به بیان دیگر این دو گروه به طور آشکار جای خود را تغییر داده اند. به عقیده دانشمندان این جابجایی در اثر نیروی گرانش کهکشان راه شیری صورت گرفته است.

ناحیه درخشانی که در پایین تصویر مشخص شده ، سحابی رتیل (ابرى طلاماهى) می باشد که خود یک زایشگاه ستاره ای است.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف فرو سرخ


تصویر دوم نیز توسط دوربین نزدیک به طیف فرو سرخ IRC فضا پیمای AKARIتهیه شده و بخشی از ابر ماژلانى بزرگ در آن مشخص است. در این تصویر علاوه بر ابرهای بین ستاره ای تعدا زیادی از ستارگان همانند نقاط سفید رنگ مشخص گردیده اند.با مشاهده این تصویر دانشمندان قادر خواهند بود ،چرخه ستاره ای در این کهکشان را بررسی نمایند. چرخه ستاره ای بدین گونه است که ابتدا گازهای موجود در سحابی ها ستارگان را شکل می دهند و پس از مرگ ستاره دوباره به سحابی باز می گردند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف نزدیک به فرو سرخ



دانشمندان امیدوارند با بهره گیری از داده های فضا پیمای AKARIبرای یکی از اسرار آمیز ترین سوالات کیهان شناسی، یعنی نحوه شکل گیری و تکامل کهکشان ها از جمله کهشان راه شیری ، پاسخی بیابند.

گذري سياره تير اما اين بار غير قابل رويت در ايران(چهارشنبه 17 آبان 1385)

[سرویس خبری،سید رضا میرزا رضایی]

در روز چهارشنبه 18 نوامبر برابر با 27 آبان ماه 1385 سياره ي تير(عطارد) مستقيما از جلوي خورشيد رد خواهد شد. اين ترانزيت كه در حدود 5 ساعت به طول خواهد انجاميد، در امريكا، هاوايي، استراليا و سراسر حواشي اقيانوس آرام به خوبي ديده خواهد شد.

اين گذرهرچند در ايران قابل رويت نيست اما به بهانه اين عبوربد نيست كمي با اين سياره اسرار آميز آشنا شويد .

در طول اين ترانزيت، تير كه همانند لكه اي سياه از جلوي خورشيد به آرامي رد خواهد شد و در حقيقت قسمت بسيار كوچكي از خورشيد پوشيده خواهد شد. بنابراين خورشيد بيش هر موقعي براي چشم غيرمسلح خطرناك خواهد بود.امابايك ----- مناسب و كمي ابتكار اين ترانزيت تجربه ي جالبي خواهد بود.

راه هاي بي خطر زيادي براي ديدن خورشيد وجود دارد. مثلا توسط شيشه هاي مخصوص رصدكسوف ،فيلتر مايلار و يا به وسيله ي نگاه غير مستقيم(بر روي صفحه خورشيدي). در اين مواقع هيچ چيز نمي تواند به يك تلسكوپ مجهز به ----- H-alpha صدمه بزند. اين ----- ها كه براي شعله هاي قرمز ناشي از هيدروژن خورشيد تهيه شده اند، خورشيد را همانند يك جهنم جوشان نشان مي دهند كه از الياف مغناطيسي گذشته و شامل لكه هاي خورشيدي نيز مي باشد. منظره ي اين گذر با اين مشخصات ممكن است بسيار باشكوه باشد.

اين چيزي است كه هنگام رصد ترانزيت مي توان به آن فكر كرد: عطارد بسيار اسرار آميز و مرموز است. بيشتر از نصف سياره براي ما نا شناخته مانده است. هنگامي كه مارينر 10 بر فراز آن پرواز مي كرد تنها توانست از 45% سطح برخورد هاي شهابسنگي عكسبرداري كند. چه چيزي در سوي ديگر قرار دارد؟ برخورد هاي بيشتر؟ يا چيزي غير قابل تصور؟ شما مي توانيد هر طور كه مي خواهيد قكر كنيد چون كه كاوشگر ناسا تا سال 2011 وارد مدار نمي شود .

از ديگر عجايب عطارد ماده ي اسرار آميز آن در قطبهايش است. رادار هاي زميني انعكاس هايي قوي از گودال هاي واقع در قطبهاي آن دريافت كردند. يك توضيح مطلوب مي تواند آب باشد.درحالي كه روزها دماي سطح عطارد به 400 درجه ي سليسيوس مي رسد در عمق اين گودال ها دما همچنان 200- سيليسيوس مي ماند. اگر يكي از شهابسنگهاي حاوي يخ در يكي از اين گودال فرود بيايد يا باعث ايجاد يكي از اين گودال ها شود، يخ هاي اين شهابسنگها ممكن است بر اثر فشار بخار شده و دوباره يخ ببندد و در همانجا بماند. همانند انسانهاي مشكوك بايد گفت كه به هر حال اين يك تئوري است و يكي از كاوشگر ها اين را چك خواهد كرد.

معماي ديگر، چين و چروكهاي سياره تير است. همانند چين و چروك هاي روي يك كشمش، به نظر مي رسد كه اين بريدگي ها نشانه اي از يك انقباض است. اين سياره به نظر مي رسد كه در حال كشيده شدن به طرف داخل است كه علت آن مي تواند سرد شدن هسته ي آهني و انقباض آن باشد. براي چك كردن اين موضوع كاوشگر بايد از ميدان مغناطيسي اين سياره كه از هسته ي آن حاصل مي شود نقشه برداري كند. اگر هسته در حال فرو ريختن باشد بايد تاثيراتي روي مغناطيس سياره داشته باشد. كاوشگر بايد همچنين در طرف ديگر اين سياره به دنبال اين بريدگي ها بگردد تا معلوم شود كه آيا اين پديده مربوط به كل سطح سياره مي شود يا خير.

جواب اين سوالها سالها بعد پيدا خواهد شد. در حالي كه ما مي توانيم فقط نظاره گر باشيم و هشتم نوامبر روز خوبي براي اين كار است.

منبع :سايت انجمن نجوم ايران

ذرات بسیار کوچک یخ و یا آب درون ابرها باعث انکسار نور خورشید شده و پدیده های اپتیکی زیبایی را در آسمان به نمایش میگذارند. زمستان امسال به دنبال این پدیده ها باشید و از عکسبرداری از آنها لذت ببرید.


برای دیدن این پدیده بهتر است که مستقیم به خورشید نگاه نکنید و از درون آب یا انعکاس از پنجره ها به آن نگاه کنید.
اگر کرونا یا تاج بوسیله یخ بوجود آمده باشد (مانند موردی که در تاریخ 18 آبان در اصفهان عکاسی کرده ام) معمولاً پدیده های دیگر مرتبط با کریستالهای یخ نیز در کنار آن دیده می شود. در یکی ار عکسها با کمی دقت متوجه هاله 22 درجه می شوید. حداکثر فاصله کرونا از خورشید یا ماه 15 درجه است
اگر مایل به دانستن اطلاعات بیشتری هستید به لینک زیر مراجعه کنید:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دانشمندان سازمان فضایی ناسا با استفاده از ماهواره سوئیفت توانستند تشعشعات ناگهانی و پر قدرت ستاره II Pegasi را در فاصله 135 سال نوری از زمین مشاهده کنند.اگر چنین شراره ای در خورشید پدید می آمد، بخش عمده ای از حیات زمینی نابود می گشت.


این تشعشع برای نخستین بار در دسامبر سال 2005 میلادی از ستاره II Pegasi گسیل شد.این ستاره با جرمی تقریبا برابر جرم خورشید ،عضو یک سامانه ستاره ای دوتایی در صورت فلکی فرس اعظم(اسب‌ بالدار)می باشد.انرژی حاصل از این تشعشع صد میلیون بار از انرژی شراره های خورشيدى بیشتر بوده و برابر با پنجاه میلیون تریلیون بمب اتمی قدرت داشته است. به احتمال زیاد این پر انرژی ترین شراره ستاره ای بوده که تا کنون ثبت شده است.

خوشبختانه هم اکنون خورشید در حالت پایداری به سر می برد و ستاره II Pegasi نیز در فاصله 135 سال نوری، به میزان کافی از ما دور می باشد.

نتایج یافته های اخیر در نشست ستارگان سرد 14 توسط راشل آستن از دانشگاه ایالتی ماری لند و مرکز پرواز فضایی گدارد ، ارائه گردید. آستن در این باره می گوید:این تشعشع چنان پر قدرت بود که در ابتدا ما گمان کردیم که با یک انفجار ستاره ای روبرو هستیم.ما اطلاعات نسبتا جامعی پیرامون شراره های خورشیدی داریم، اما این نمونه ای از یک ستاره است. با این فرض که ستاره II Pegasi نزدیک ترین نمونه به خورشید است، تشعشعات ستاره ای اخیر ما را قادر ساخت تا به بررسی جزئیات این پدیده در ستارگان دیگر بپردازیم.

شراره های خورشیدی از خارجی ترین بخش اتمسفر این ستاره یعنی تاج خورشيدى(اکلیل) سرچشمه می گیرند.دما در تاج خورشید به دو میلیون درجه فارنهایت می رسد در حالی که دمای نور سپهر در حدود 6000 درجه است. شراره نیز گسیل ناگهانی و پر قدرت امواج در طيف الکترومغناطيس می باشد؛ از امواج کم انرژی رادیویی گرفته تا پرانرژی ترین آنها ، پرتو ایکس.گسیل پرتو های ایکس از ستاره ای مانند خورشید بیش از چند دقیقه به طول نمی انجامد، این در حالی است که ستاره II Pegasi بیش از چند ساعت به گسیل این امواج پرداخته است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی حقیقی از شراره های خورشيدى

هنگام پدید آمدن شراره ، الکترون ها همانند ذرات باران از تاج خورشیدی بر روی نور سپهر ستاره فرو می ریزند.به عقیده دانشمندان پیچ و تاب و از هم گسیختگی خطوط میدان مغناطیسی تاج خورشید باعث افزایش شتاب ذرات و پدید آمدن شراره ها می شود.

II Pegasi و ستاره همدمش به ترتیب 0.8 و 0.4 خورشید جرم دارند و در فاصله ای بسیار نزدیک نسبت به هم واقع شده اند.این فاصله نزدیک باعث ایجاد نوعی نیروی کشندی شده و ستاره با سرعت نسبتا زیادی در دوره هفت روزه شروع به چرخش می کند،این در حالی است که چرخش خورشید 28 روز به طول می انجامد.چرخش سریع نیز به نوبه خود سبب تشکیل شراره های ستاره ای می شود.

استیو دریک از مرکز پرواز فضایی گدارد ناسا در این باره می افزاید: ستارگان جوان سریع تر از سایر ستارگان می چرخند و به هنگام فعالیت خود شراره های بیشتری تولید می کنند.اما ستاره II Pegasi با شش میلیارد سال سن، از خورشید میان سال ما بزرگ تر است.در واقع وجود یک همدم در فاصله ای بسیار نزدیک، همچون عامل جوانی عمل کرده و سبب بروز رفتار های عجیب از این ستاره می گردد.


از مهمترین عوامل کشف شراره های ستاره II Pegasi ،گسیل پرتو های ایکس بوده است.تلسکوپ ماهواره سوئیفت اغلب به آشکار سازی پر انرژی ترین امواج حاصل از انفجار ستاره ای یعنی پرتو گاما می پردازد.شراره های ستاره II Pegasi به حدی قوی بودند که این ماهواره دچار اشتباه شد.البته اندکی نگذشت که آشکار ساز پرتو ایکس سوئیفت گسیل مقادیر زیادی اشعه ایکس را ثبت کرد و دانشمندان دریافتند که این پدیده با سایر پدیده ها متفاوت است.

ماهواره سوئیفت برای بررسی پرتو های گاما ساخته شده است، اما بوسیله آن می توانیم به مشاهده ابر نو اختر ها و هم اکنون شراره های ستاره ای بنشینیم.ما نمی توانیم زمان پدید آمدن شراره ها را پیش بینی کنیم، اما سوئیفت ما را قادر می سازد تا در نزدیک ترین زمان ممکن پس از وقوع به بررسی آنها بپردازیم.


نتایج این تحقیقات به زودی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ خواهد رسید.

دانشمندان موسسه زیست اختر شناسی ناسا با انجام آزمایش های مختلف توانستند جو زمین در میلیارد ها سال پیش و جو کنونی تیتان، قمر سیاره زحل را شبیه سازی نموده و به تشابهات این دو پی ببرند.


نتایج این تحقیقات که در آکادمی دانش ملی به سرپرستی ملیسا ترینر از موسسه زیست اختر شناسی ناسا در دانشگاه کلرادو ارائه گردید حاکی از آن است که مواد تشکیل دهنده جو غلیظ و تیره تیتان ، مشابه جو زمین در دوران نخستین آن پس از شکل گیری بوده ، جوی که در پیدایش حیات نقشی اساسی داشته است.
در این تحقیقات مواد آلی سازنده جو شبیه سازی شده زمین در میلیارد ها سال پیش و جو کنونی تیتان مورد بررسی قرار گرفتند.
کارل پیلچر مدیر موسسه زیست اخترشناسی سازمان فضایی ناسا در مرکز تحقیقاتی ایمز در این باره می گوید:تولید مواد آلی موجود در دوران اولیه زمین تجربه ای بسیار هیجان انگیز بود؛بدون شک این میزان مواد آلی در پیدایش و نگاه داری از حیات بسیار موثر بوده است .
به عقیده برخی از محققان نتایج این تحقیقات علاوه بر افزایش دانش ما نسبت به گذشته سیاره زمین و یافتن منشا اصلی مواد آلی در آن،دانشمندان را قادر می سازد تا به طور دقیق به بررسی و تجزیه تحلیل داده های ارسالی فضاپیمای کاسینی از جود مه آلود و بسیار غلیظ تیتان ،بزرگترین قمر سیاره زحل بپردازند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از جو تیتان


برخی از گزارش ها حاکی از آنند که گاز های پخش شونده در هوای(aerosols) تولید شده در آزمایشگاه قابل مقایسه با مشاهدات از جو تیتان می باشد.دانشمندان گمان می کنند تولید گاز های پخش شونده در دوران نخستین پیدایش زمین می تواند منشا اصلی مواد آلی در جو این سیاره باشد.
کریس مک کی یکی از متخصصان مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا در این باره می گوید:با انجام این تحقیقات ما دریافتیم که با بررسی دنیا های دیگر می توانیم دانش و درک خود را نسبت به سیاره زمین افزایش دهیم. جو غلیظ تیتان از لایه های بسیار ضخیم مواد آلی تشکیل شده است و ما توانستیم به ترکیب شیمیایی آن پی ببریم.در نهایت می توان اظهار داشت که زمین نیز در گذشته چنین جوی با ترکیبی مشابه داشته است.
دانشمندان امیدوارند به چگونگی پیدایش مواد آلی و شکل گیری ماهیت شیمیایی آنها پی ببرند.بر اساس تئوری های کنونی ، زمانی که پرتو های خورشید با جو متشکل از گاز متان و نیتروژن (مانند جو کنونی تیتان) برخورد می کند، گاز های پخش شونده در هوا تشکیل می شوند،علاوه بر این هنگامی که کربن دی اکسید نیز در جو وجود داشته باشد(مانند جو زمین در گذشته) انواع مختلفی از گاز های پخش شونده در هوا تولید می شوند.
دانشمندان با بهره گیری از لامپی ویژه با نور فرا بنفش توانستند این ذرات را در جوی شبیه سازی شده تولید نموده و نوع ترکیب شیمیایی، اندازه و شکل ذرات نهایی را بررسی کنند.
ترینر در پایان خاطر نشان کرد که در حال حاضر نیز پدید نور شیمیایی در جو زمین رخ می دهد،به بیان دیگر پرتو های خورشید باعث پدید آمدن یک سری واکنش های شیمیایی در جو زمین می شوند.با توجه به این که در گذشته، گاز های تشکیل دهنده جو زمین با گاز های کنونی فرق دارند ،در نتیجه ترکیب شیمایی آنها نیز با هم متفاوت است.