مشاعره با انتخاب حرف برای شعر نفر بعدی

چو شمعی ام که بی​گفتن نمایم نقش هر چیزی
مکن اندیشه کژمژ که غماز رقم باشم

ظلم

گر عدل کنی بر جهانت خوانند
ور ظلم کنی سگ عوانت خوانند
چشم خردت باز کن و نیک ببین
تا زین دو کدام به که آنت خوانند


لحظه

لحظه‌اي زين پيش چون شمعم سراپا در گرفت
حرفم آن آتش زبان را بر زبان گويا گذشت
بادیه

سرگشته دود موج نگاهم ز پی تو
ای گوهر یکدانه دریای نگاهم
خوش می رود از شوق تو با قافله ی اشک
این رهسپر بادیه پیمای نگاهم

همراه

همراه عشق و آرزو خاتون رنج و آبرو

بشکن سکوت صبرتو احساستو با من بگو

با من بگو وقتی که من درگیر ایثار تو ام

وقتی که آزادم ولی بازم گرفتار تو ام

آرامش

نفس هندوست و خانقه دل من / از برون نيست جنگ و آرامش
بس که اصل سخن دو رو دارد / يک سپيد و دگر سيه فامش

بوسه

گفته بودم که اگر بوسه دهی توبه کنم
که دگر بار از این خطاها نکنم

بوسه دادی و چو بر خواست لبت از لب من
توبه کردم که دگر توبه ای بیجا نکنم


ظلمت


.

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

صنم

ما همه چشمیم و تو نور ای صنم
چشم بد از روی تو دور ای صنم

صبحگاه

ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی

نهاده جام چو خورشید بر کف دستی

بهانه