Printable View
منتظر نگاهت هستم.انتظار شیریرن ترین غم دل کوچکم است.صدایت را برای خاطرات بکر کودکی ام می ستایم.لبانت آخرین توسل است برای صعود به واقعیت بودنت.دستانت آخرین خانه امن دلم در زمستان نا تمام تمام نا هنجاریهاست.پاهایت لحظه عبور از غبار همیشگی خواهشهای نا ممکن را می ستاید.نفسم بازگشت به خانه اش را فراموش خواهد کرداگر بداند که انتظارت خاموش ترین سکوت زندگی شب زده اش را به او می سپاردتا هستی بهانه ای برای رفتن ندارمو آنگاه که می روی بها نه ای برای لبخند.
با این سرعتی که جا گذاشتی‌ام
هیچ‌وقت به تو نمی‌رسم؛
مثلِ یک سنگ‌پشتِ پیر!
باران می بارد و من دلتنگ
رها می شوم
با درد های ناتمام
بر سنگ فرش خیابان
باران می پیچد
در قطره های بی شمار
من دلتنگ
تو رها ....
من امروز مُرده ام
نه! شاید
سالهای پیش از این
اعلامیه ام روی دیوار ماند
و این
اطلاعیه ای تازه ای ست
بر دیوار روبه رو
" سی سال رفت"
اتفاق تازه ای نیست
سالهاست تو از من دوری...
سالهاست كنج دل خود
پی یك راه عبوری
.
.
هر دو با بی اعتنایی
قصه ای با بی صدایی
در سر اشیب تباهی
بگذریم از این سیاهی
.
.
تا كه شاید در گذاری
خنده سرد نگاری
یاد ما آرد جوانی...
.
ان جوانی كز پی تو
می كشیدم بیقراری
...
زنده یاد قیصر امین پور
من
سالهای سال مردم
تا اینکه یک دم زندگی کردم
تو می توانی
یک ذره
یک مثقال
مثل من بمیری؟
کـــــــــــاش میدانستــــم
حــــالا که در را بسته ای؛
آن را بکـــــــــوبم
یـــا
گوشــــــه ای منتظــــــر بمانـــــم؟
حتي به مرگـــــ هم
اميدي نيستــــــــ
مي‌دانــــــم
سنــــــگ قبر من
از خودم، تنهاتــــــر خواهد بود
تو رفته ای و امید مرا با خویشتن برده ای
چه حسرتی که به دل از درد دوریت مانده
چه روزگار لطیفی که صدای قهقه ی مستانه ات دلم به اهتزاز می آورد
و من چه کودکانه عشق خویش از تو پنهان می نمودم
و حیا چه ماهرانه بین ما دیوارکشید
کاشکی می توانستم سیر نوازشت کنم
ای کاش می توانستی سیر نوازشم کنی
آری این تمام نیاز ما دو تن بود
افسوس که تو رفتی و عقده نیاز من به نوازش تو هر از گاهی
چه وحشیانه سر می زند !
زخم چرکین حسرت وصل تو مرا ازپای درمی آورد
ای بی خبر زالتهاباتم
باز آ !!!
آمدی بشنوی بمانی
آمدی شنیدی، رفتی!
حالا سالهاست دیگر
کسی از لب‌هام نشنیده‌ست: "دوستت دارم"