اشعـار عاشقـانـه

بزار خیال کنم هنوز ترانه هامو می شنوی
هنوز هوامو داری و هنوز صدامو می شنوی
بزار خیال کنم هنوز یه لحظه از نیازتم
اگه تمومه قصه مون هنوز ترانه سازتم
بزار خیال کنم هنوز پر از تب و تاب منی
روزا به فکر دیدنم شبا پر از خواب منی

بزار خیال کنم تو دلتنگیات غروب که می شه یاد من می افتی
تویی که قصه ی طلوع عشق و گفتی و دوستت دارمو نگفتی

بزار خیال کنم منم اون که دلت تنگه براش
اونی که وقتی تنهایی پر می شی از خاطره هاش
اون که هنوز دوستش داری اون که هنوز هم نفسه
بزار خیال کنم منم اونی که بودنش بسه

ذهن ما باغچه است
گل نکاری ،‌ گل من !
علف هرز در آن می روید
زحمت کاشتن یک گل سرخ
کمتر از زحمت برداشتن هرزگی آن علف است ...

چه کسی می داند که تو در پیله تنهایی خود تنهایی
چه کسی می داند در پی یافتن روزنه ای در فردایی
پیله ات را بگشا تو به اندازه یک دنیایی !!.
********
من خسته‌ام، تو خسته‌ای آیا شبیه من ؟
یک دل شکسته‌ی تنها شبیه من
حتی خودم شنیده‌ام از این کلاغ‌ها
در شهر یک نفر شده پیدا شبیه من
امروز دل نبند به مردم که می‌شود
این‌گونه روزگار تو ـ فردا ـ شبیه من
ای هم‌قفس بخوان که زِ سوز تو روشن است
خواهی گذشت روزی از این‌جا شبیه من
از لحن شعرهای تو معلوم می‌شود
مانند مردم است دلت یا شبیه من
من زنده‌ام به شایعه‌ها اعتنا نکن
در شهر کشته‌اند کسی را شبیه من!!.

قفل سکوت قلب مرا باز می کنی
با چشمهای عاشقت اعجاز می کنی
تو این پرنده را که دوبالش شکسته است
روزی دوباره عاشق پرواز می کنی
ارزانی نگاه تو سهم غرور من
وقتی برای آیینه هم ناز می کنی
مثل بهار سبزی و با هر تبسمت
از عشق فصل تازه ای آغاز می کنی
ایمان می آورم به تپش های قلب خویش
وقتی گره ز کار دلم باز می کنی

کم نامه ی خاموش برایم بفرست
از حرف پــُرم گوش برایم بفرست

دارم خفه می شوم در این تنهایی
لطفن کمی آغوش برایم بفرست

نگه دگر به سوی من چه می کنی ؟
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریب ها
تو هم پی فریب من نشسته ای

به چشم خویش دیدم آن شب ای خدا
که جام خود به جام دیگری زدی
چو فال حافظ آن میانه باز شد
تو فال خود به نام دیگری زدی

برو ... برو ... به سوی او ، مرا چه غم
تو آفتابی ... او زمین ... من آسمان
بر او بتاب زآنکه من نشسته ام
به ناز روی شانه ی ستارگان

بر او بتاب زآنکه گریه می کند
در این میانه قلب من به حال او
کمال عشق باشد این گذشت ها
دل تو مال من ، تن تو مال او

تو که مرا به پرده ها کشیده ای
چگونه ره نبرده ای به راز من؟
گذشتم از تن تو زآنکه در جهان
تنی نبود مقصد نیاز من

اگر بسویت این چنین دویده ام
به عشق عاشقم نه بر وصال تو
به ظلمت شبان بی فروغ من
خیال عشق خوشتر از خیال تو

کنون که در کنار او نشسته ای
تو و شراب و دولت وصال او !
گذشت و رفت و آن فسانه کهنه شد
تن تو ماند و عشق بی زوال او !

خیالت می کُشد خواب شبم را.

نمی خواهم دگر امشب بخوابم.

نخوابم تا که آیی تو به خوابم.

خدایا می شود آید به خوابم؟

چگونه می توانم من بخوابم؟

خیالت می کُشد خواب شبم را.

خیال تو که می آیی سراغم!

دگر فرقی ندارد: بخوابم یا نخوابم!

می آیی و آب می شود تب هایم
مهتاب تمام می شود شب هایم

لب بر لب گذاشـ.... بیدار شدم
طعم گس بوسه می دهد لب هایم

اي ستاره ها كه بر فراز آسمان
با نگاه خود اشاره گر نشسته ايد
اي ستاره ها كه از وراي ابرها
بر جهان نظاره گر نشسته ايد

آري اين منم كه در دل سكوت شب
نامه هاي عاشقانه پاره ميكنم
اي ستاره ها اگر بمن مدد كنيد
دامن از غمش پر از ستاره ميكنم

با دلي كه بويي از وفا نبرده است
جور بيكرانه و بهانه خوشتر است
در كنار اين مصاحبان خودپسند
ناز و عشوه هاي زيركانه خوشتر است

اي ستاره ها چه شد كه در نگاه من
ديگر آن نشاط ونغمه و ترانه مرد ؟
اي ستاره ها چه شد كه بر لبان او
آخر آن نواي گرم عاشقانه مرد ؟

جام باده سر نگون و بسترم تهي
سر نهاده ام به روي نامه هاي او
سر نهاده ام كه در ميان اين سطور
جستجو كنم نشاني از وفاي او

اي ستاره ها مگر شما هم آگهيد
از دو رويي و جفاي ساكنان خاك
كاينچنين به قلب آسمان نهان شديد
اي ستاره ها ستاره هاي خوب و پاك

من كه پشت پا زدم به هر چه كه هست و نيست
تا كه كام او ز عشق خود روا كنم
لعنت خدا بمن اگر بجز جفا
زين سپس به عاشقان با وفا كنم

اي ستاره ها كه همچو قطره هاي اشك سربدار
سر بدامن سياه شب نهاده ايد
اي ستاره ها كز آن جهان جاودان
روزني بسوي اين جهان گشاده ايد

رفته است و مهرش از دلم نميرود
اي ستاره ها چه شد كه او مرا نخواست ؟
اي ستاره ها ستاره ها ستاره ها
پس ديار عاشقان جاودان كجاست ؟

مرا کم دوست داشته باش امّا همیشه دوست داشته باش

این وزن آواز من است اگر مرا بسیار دوست بداری

شاید حس تو صادقانه نباشد

کمتر دوستم بدار تا عشقت ناگهان به پایان نرسد

من به کم هم قانعم –

و اگر عشق تو اندک و امّا صادقانه باشد من راضی ام - دوستی پایداراز هر چیزی بالاتر است –

مرا کم دوست داشته باش امّا همیشه دوست داشته باش