مشاعره

من نمییابم مجال ای دوستان
گر چه دارد او جمالی بس جمیل

لال ماند هر که نامت را نگفت×××دل که دارند این همه انسان خفت...

تو گوهر بين و از خرمهره بگذر
ز طرزي كان نگردد شهره بگذر

راز پنهان میکنم مردم ندانند×××عاشق فاطمه بودن کار مانست...

تشبيه دهانت نتوان كرد به غنچه
هرگز نبود غنچه به اين تنگ دهاني

یک عمر گذشت و نادانم هنوز×××عاشقی را این دلم باز است هنوز....

ز خاك پاي تو داد آب روي لاله و گل
چو كلك صنع رقم زد به آبي و خاكي

یا نگهی یا نظری×××یا گذر از این گنهی...

يكي تيغ داند زدن روز كار
يكي را قلم زن كند روزگار

شرمنده بايد برم
خدانگهدار