حذف شود....
Printable View
حذف شود....
به نظرم باید یه کمپینی راه بیفته در مورد موفقیت بی نظیر تیم والیبالمون که چطوری طی چندین سال این همه پیشرفت کردیم و الان دقیقا جزو 10 تیم یا حتی 5 تیم برتر دنیا هستیم .
به این صورت باشه که تمام کارهایی که انجام شده واسه والیبال رو در نظر بگیریم و یه جورایی مورد سوال قرار بدیم بقیه ورزشها رو اللخصوص فوتبال که هر سال داره پسرفت میکنه .
شاید اینطوری یه انقلابی تو فوتبال راه بیفته که از ریشه و رییس فدراسیون همه چی عوض بشه .
خیلی بده که الان همه میگن فوتبال رو ول کن و والیبال رو بچست که با غیرت بازی کردن و این همه تلاش کردن تا صعود کنن . اینا فقط باعث میشه فوتبالمون روند قبلیش رو همینطور طی کنه .
یادم نمیره زمانی که ما فقط برای ی مدال المپیک یا جهانی فقط به کشتی اون هم ازاد تکیه کرده بودیم . اما کم کم طیف این ورزشها بیشتر شد و توی ورزشهای دیگه هم موفقیتهای بین المللی بدست اوردیم .
کشتی فرنگی ، تکواندو که قهرمان جهان شدیم . والیبال که این همه ترکوندیم الان . بسکتبال هم به نسبت خودش پیشرفت کردیم که البته هنوز خیلی جای پیشرفت داره . از توی این ورزشهای معروف فقط میمونه فوتبال که فقط داره پسرفت میکنه .
باید به جای ول کردن فوتبال توسط همین موفقیتهای اخیرمون به مسئولینش فشار بیاریم . قبلا شاید میگفتیم کشتی یه بازی فردیه و ما توش صاحب سبکیم و با فوتبال فرق میکنه . اما حالا وقتی والیبالمون که یه ورزش تیمی مثل فوتبال هست اینقدر پیشرفت کرده جای سوال هست که چرا فوتبالمون پیشرفت نکنه .
بحثهای زیادی شده توی تاپیکهای مختلف در مورد عدم موفقیت فوتبال کشور و راهکارهاش هم ارائه شده . اما واقعا از کجا باید این کارها استارتش زده بشه .
گروه های خبری خیلی میتونن تاثیر گذار باشن و باید بیان این موافقیتهای اخیر توی والیبال رو دیکته کنن و بکوبونن تو سر فوتبال . یه کمپینی راه بیفته در همین مورد که چطوری واقعا ما توی 10 سال این همه پیشرفت کردیم و چرا این کارها توی فوتبال انجام نشد .
الگو برداری از سایر ورزش ها برای فوتبال تا یه جایی ممکن هست و نمیشه دقیقا بر اساس کارها و فعالیت های والیبال برای فوتبال عمل کرد. نه تنها والیبال فوتبال بلکه هر ورزش دیگه ای، چون هر رشته شرایط خاص مختص به خودش رو داره. این وسط وضعیت فوتبال با همه اونا فرق می کنه. محبوبیت و گسترش فوتبال و به طبع اون حاشیه ها و مسایل دیگه پیرامون اون رو نمیشه با هیچ ورزش دیگه ای مقایسه کرد.
عدم پیشرفت فوتبال هم کاملا مشخص هست، اصلا موضوع پیچیده ای نیست. الان چرا والیبال پیشرفت کرد؟ اولین دلیلش برنامه ریزی اصولی، بعدش اجرای اون برنامه ریزی به بهترین شکل، سرمایه گذاری مناسب، رعایت اصول پشتوانه سازی و در نهایت نتیجش رو الان می تونیم ببینیم.
برای تیم والیبال برنامه ریزی بلند مدت صورت گرفت، ارتقاء جایگاه در آسیا، شرکت در لیگ جهانی و حالا پله بعدی صعود به مرحله نهایی لیگ جهانی. وقتی یه برنامه ریزی صورت می گیره همیشه احتمال عدم انجام موفق اون برنامه یا دستیابی به اهداف با تاخیر وجود داره، ولی چیزی که ما در والیبال دیدیم تحقق اهداف پیش از موعد بود، یعنی حتی ما از برنامه ریزی خودمون هم پیشی گرفتیم. جایی که در دومین حضورمون در لیگ جهانی تونستیم به مرحله نهایی صعود کنیم.
بعد برای انجام این برنامه ریزی ما از مربیان بسیار خوبی (ابزار اجرای برنامه ریزی در اصل) استفاده کردیم. در کنارش لیگ رو خیلی با نظم و پویا برگزار کردیم. عامل سرمایه گذاری هم همینجا دخیل هست، یعنی برای آوردن مربیان هزینه کردیم(شامل اردوها و مسابقات تدارکاتی هم میشه).
در مورد اصول پشتوانه سازی هم بها دادن به جوانان و تیم های پایه، همچنین اعتماد به جوانان در بازی های لیگ باعث شده که ما هر سال شاهد ورود بازیکنان جدید و جوان به تیم باشیم.
حالا همین موارد رو اگه بخوایم تویه فوتبال بررسی کنیم تویه همون مورد اول گیر می کنیم !! کدوم برنامه ریزی ؟! وقتی حتی برای تمدید قرار داد مربی تیم ملیمون این همه این دست اون دست می کنیم و مسئولیتش رو هر بار به گردن یکی میندازیم، چرا باید انتظار داشته باشیم فوتبال پیشرفت کنه ؟! این فوتبال با این شرایط هر موفقیتی هم که بدست بیاره مقطعی هست و نباید انتظار داشته باشیم مثل والیبال و سایر ورزش ها در مسیر پیشرفت قرار بگیره.
فوتبال به تفکر جدید نیاز داره، کفاشیان باید بره و جاش رو به کسی بده که همه چیز براش در حد خندیدن نباشه ! کسی که دلش برای فوتبال بسوزه و از هیچ تلاشی برای پیشرفتش دریغ نکنه، نه کسی که هر بار یه حرف می زنه و در عمل هم هیچ کار مفیدی انجام نمیده ! نه کسی که قدرت تصمیم گیری و استقلال نداره و حتی فرهنگ استعفا رو هم بلد نیست !
فوتبال مخصوصا تو ایران بحثش از سایر رشته ها جداست.
ولیبال هم 3 ساله پیشرفت نکرد اون موقع که تیم های نوجوانان و جوانان توی جهان رتبه میاوردن رو کسی نمیبینه. والیبال خیلی با برنامه و از پایه و با پشتوانه سازی از رده های سنی پایین شروع کرد و به اینجا رسید. نه خواست یه شبه ره صد ساله بره نه میانبر بزنه . همین باعث میشه که موفقیت الآن تیم هم مقطعی نباشه و با رفتن این بازیکن ها قطع نشه.
تیم نوجوانان و جوانان ایران در رنکینک FIVB رتبه سوم جهان رو داره . به نظر من کاری که داورزنی و تیمش برا والیبال کردن فوق العاده بود .
در مورد فوتبال فرق میکنه، فوتبال دست توش زیاده هر کاری بخوای بکنی صد تا صاحب پیدا میکنه پر فساد و دلالی و .....
یکی دیگه از دلایل اینه که میخوان فوتبال یه شبه پیشرفت کنه
میرن چند میلیون دلار میدن به یه مربی برا تیم بزرگسالان که بیاد بازیکنی که تا سن حدود 30 سالگی حرفه ای کار نکرده رو 2 سال حرفه ای کنه نهایت میشه همین که دیدیم
نه آکادمی ، نه تیم های پایه منسجم ، نه لیگ حرفه ای یا حتی نیمه حرفه ای، اینحوری نمیشه به جایی رسید
وسیله نقلیه شهرام محمودی و موسوی برای حضور در تمرینات تیم ملی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حریفان تیم ملی والیبال در دور نهایی لیگ جهانی چه تیم‌هایی هستند؟
بنا بر این گزارش، کسب مجوز حضور در لیگ جهانی، حضور درخشان در نخستین دوره حضور در این رقابت‌ها و حالا حضور در دور نهایی لیگ جهانی و تلاش برای قهرمانی در این لیگ! برای کسانی که بازی‌های تیم ملی را در یک ماه اخیر ندیده‌اند، شاید این مسأله یک رؤیا باشد؛ اما اکنون همه آن ایرانی‌هایی که درخشش تیم ملی کشورمان برابر سه تیم ایتالیا، برزیل و لهستان را دیده‌اند، این نه یک رؤیا که یک خواسته دست یافتنی است که تیم ملی کشورمان را بیستم جولای در فلورانس و در بازی فینال این رقابت‌ها ببینند.
ایران در گروه A این رقابت‌ها از نظر عنوان در پایان جدول قرار داشت. هر سه تیم حاضر در گروه ایران سابقه دست‌کم یک قهرمانی جهان را داشتند. بگذریم از اینکه برزیل و ایتالیا عنوان‌دار‌ترین تیم‌های این رقابت‌ها به شمار می‌رفتند، ولی نتیجه کار کاملا متفاوت بود و ایران صدرنشین این گروه است و هر یک از این سه تیم را دست‌کم یک بار با نتیجه ۰ ـ ۳ شکست داده است.
اکنون هواداران ایرانی والیبال می‌خواهند بدانند سرنوست تیم ملی کشورمان در بازی‌های دور نهایی در فلورانس چگونه خواهد بود. شش تیم حاضر در دور نهایی به این ترتیب تعیین می‌شوند که علاوه بر ایتالیا، میزبان دو تیم برتر گروه‌هایA و B به همراه قهرمان دسته دوم این رقابت‌ها که رقابتی است میان صدرنشین‌های گروه‌های C ـ D ـ E ـ F شش تیم برتر دور نهایی را تشکیل می‌دهند که در دو گروه سه تیمی به رقابت با هم می‌پردازند و سپس تیم‌های اول و دوم هر گروه، ضربدری برگزارکننده دیدارهای نیمه نهایی خواهند بود.
در ادامه، تیم‌های برنده این مرحله برای کسب مدال طلا و بازنده‌ها برای کسب مقام سوم مصاف خواهند داد. تیم‌های سوم هر گروه نیز بنا بر امتیازی که کسب کرده‌اند، بدون مسابقه در رده‌های پنجم و ششم قرار می‌گیرند.
تا کنون از جمع این شش تیم، تکلیف دو تیم مشخص شده و ایران و ایتالیا با قرار گرفتن در رده اول و دوم گروه خود در هر یک از دو دسته دور نهایی حضور دارند. صدر نشین شدن در این گروه ما را با تیم دوم گروه A و همینطور تیم دوم گروه B هم گروه می‌کند. تیم دوم گروه A این رقابت‌ها که یکی از تیم‌های برزیل یا لهستان خواهد بود که ما تجربه بازی برابر هر دو آن‌ها را داریم و به مدد همین تجربه و با توجه به دو بازی پیش روی و تأثیرگذار بودن نتایج بازی ایران در تعیین تیم دوم می‌توانیم خودمان یکی از دو حریف خود را انتخاب کنیم. در گروه B هم در حال حاضر تیم‌های آمریکا، روسیه، صربستان و بلغارستان حضور دارند که آمریکا با ۲۱ امتیاز صدرنشین است و روسیه و صربستان با ۱۸ و ۱۷ امتیاز در تعقیب این تیم هستند.
در هفته ششم لیگ جهانی والیبال صربستان موفق شد با پیروزی بر بلغارستان همچنان مدعی صعود به دور نهایی باشد. صربستانی‌ها تیم‌های قدرتمند امریکا و لهستان را تعقیب میکنند؛ بنابراین، باید دید کدام یک از این دو تیم در نهایت در رده دوم جدول رده بندی گروه B قرار خواهند گرفت و حریف ایران در دور نهایی خواهند بود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در سوی مقابل ایتالیا هم با تیم اول گروه B و قهرمان دسته دو هم گروه خواهد شد.
هفته پایانی لیگ جهانی در دور مقدماتی در جریان است و کم‌کم تکلیف چهار تیم دیگر مرحله نهایی هم مشخص خواهد شد و حالا سرنوشت ایران برای تعیین رقبایش در دستان خودش است و تیم با نتایج مطلوب در بازی‌های دو بازی پیش روی، می‌تواند مسیر هموارتری برای خود در لیگ جهانی رقم بزند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برای آشنایی بیشتر با جداول گروه‌ها و دسته‌های لیگ جهانی اطلاعات زیر را مرور کنید.
جدول رده‌بندی گروه‌ها در پایان هفته ششم؛
گروه A
۱ ـ ایران ۱۹ امتیاز
۲ ـ ایتالیا ۱۹ امتیاز
۳ ـ برزیل ۱۱ امتیاز
۴ ـ لهستان ۱۱ امتیاز
گروه B
۱ ـ امریکا ۲۱ امتیاز
۲ ـ روسیه ۱۸ امتیاز
۳ ـ صربستان ۱۷ امتیاز
۴ ـ بلغارستان ۴ امتیاز
گروهC
۱ ـ بلژیک ۲۳ امتیاز
۲ ـ کانادا ۱۷ امتیاز
۳ ـ فنلاند ۱۲ امتیاز
۴ ـ استرالیا ۸ امتیاز
گروه D
۱ ـ فرانسه ۳۰ امتیاز
۲ ـ آرژانتین ۲۵ امتیاز
۳ ـ آلمان ۱۴ امتیاز
۴ ـ ژاپن ۳ امتیاز
گروه E
۱ ـ هلند ۱۸ امتیاز
۲ ـ پرتغال ۱۶ امتیاز
۳ ـ جمهوری چک ۱۵ امتیاز
۴ ـ کره جنوبی ۱۱ امتیاز
گروهF
۱ ـ کوبا ۱۵ امتیاز
۲ ـ ترکیه ۱۳ امتیاز
۳ ـ مکزیک ۶ امتیاز
۴ ـ تونس ۲ امتیاز
اگه کلا یه برنامه مدون و از پیش تعیین شده بود که همه همون رو اجرا میکردن و تو همه دنیا پیشرفت میکردن .نقل قول:
مشکل اینجاست که همه میدونیم فرق فوتبال و والیبال توی چی بود که توی اون پیشرفت کردیم و توی اون یکی پسرفت .
یعنی دقیقا الان مشکلات معلومه و به راحتی میشه جلوش رو گرفت . اما کسی تلاشی نمیکنه واسه رفع این مشکلات و احتیاج به یه تلنگر ... نه تلنگر هم کافی نیست . یه لگد محکم میخواد تا اوضاع بهتر شه .
فدراسیون والیبال قبول داریم که این چند ساله واقعا خوب کار کرده و مدیر خیلی لایقی داشته . ایا واقعا ما نمیدونیم یا خودمون رو میزنیم به نفهمی که اکثر مشکلات فوتبال از اون فدراسیون و مدیر نالایقش نشعت میگیره .
اصلا هم بحث فوتبال از سایر رشته ها جدا نیست . حداقل از ورزشهای تیمی جدا نیست .نقل قول:
هممون دیدیم با یک مربی طراز اول یه موفقیت خیلی مقطعی میتونه واسه فوتبالمون ایجاد بشه .
حالا همین کارهایی که واسه والیبالمون کردیم ایا نمیشه توی فوتبال اجراییش کرد ؟ میشه اما خیلی سخته . پس باید خیلی بهتر و جدیتر روش کار بشه و احتیاج به یکی داره که از پس این سختی بر بیاد .
مشکل اینجاست که کسی که میاد مثلا رییس فدراسیون میشه خودش رو به عنوان رییس میبینه و حس میکنه الان باید روی تخت دراز بکشه و مثل رییسا دستور بده و واسش بیارن که بخوره .
اینقدر نمیفهمن که اون صندلی ریاست به همراه ریاست و سالاری وظیفه و مسئولیت بالاتری هم میاره . متاسفانه توی کشور ما عده کمی هستن که وقتی در جایگاه ریاست قرار میگیرن حس میکنن حالا دیگه مسئولیت و وظیفه شون رو انداختن روی دوش زیر دستاشون .
به هر حال همه ما مخصوصا اون عده ای که تخصصشون فوتبال هست اعم از خبرگزاری های ورزشی و مربی ها و مسئولین فدراسیون و وزارت ورزش و ... همه مون میدونیم مشکل از کجاست و سعی هم نمیکنیم درستش کنیم و فقط حرف میزنن و موقع شکست های تیم ملی زبونشون دراز میشه که باید مربی عوض بشه .
یک مصاحبه ، فقط یک مصاحبه از این افراد پیدا کنین که توش فدراسیون رو مقصر همه این مشکلات بدونه .
برنامه مدون و از پیش تعیین شده ای وجود نداره، بلکه این برنامه باید تدوین بشه؛ بر اساس شرایط موجود، بر اساس پتانسیل ها و اهداف کوتاه، میان و بلند مدت. وقتی ثباتی وجود نداشته باشه این برنامه ریزی هم بی معنیه؛ یعنی کسی نیست که بتونه این برنامه ریزی رو انجام بده. همین باشگاه های فوتبال رو ببینید ! هر فصل چندتاشون از مدیر عامل گرفته تا سر مربیش عوض میشه ؟ تویه این آشفته بازار هیچوقت نمیشه برنامه ریزی داشت.نقل قول:
اگه کلا یه برنامه مدون و از پیش تعیین شده بود که همه همون رو اجرا میکردن و تو همه دنیا پیشرفت میکردن .
مشکل اینجاست که همه میدونیم فرق فوتبال و والیبال توی چی بود که توی اون پیشرفت کردیم و توی اون یکی پسرفت .
یعنی دقیقا الان مشکلات معلومه و به راحتی میشه جلوش رو گرفت . اما کسی تلاشی نمیکنه واسه رفع این مشکلات و احتیاج به یه تلنگر ... نه تلنگر هم کافی نیست . یه لگد محکم میخواد تا اوضاع بهتر شه .
فدراسیون والیبال قبول داریم که این چند ساله واقعا خوب کار کرده و مدیر خیلی لایقی داشته . ایا واقعا ما نمیدونیم یا خودمون رو میزنیم به نفهمی که اکثر مشکلات فوتبال از اون فدراسیون و مدیر نالایقش نشعت میگیره .
اصول پیشرفت در همه رشته ها یکسانه؛ این نحوه اجراست که متفاوته. فوتبال رو براحتی نمیشه جمع کرد، چون همه می دونیم شرایط به چه صورت هست.
آوردن مربیان بزرگ برای فوتبال مثل یه قرص آرام بخش عمل می کنه؛ به چه درد می خوره ؟ وقتی یه مربی مثل کیروش رو میاریم، 3 سال تیم رو بهش میدیم و زمانی که باید قراردادش رو تمدید کنیم تا تازه به اهدافمون برسیم با کلی مصاحبه و شروط مسخره امروز و فردا می کنیم ! امروز کفاشیان یه مصاحبه کرده بود برید بخونید ببینید چقدر دلیل و بهانه آورده؛ کاملا مشخصه هدف چیه ! تا یه مدت دیگه کیروش رو فراری میدن و با فرکی قرارداد میبندن! تمام مصاحبه ها این بو رو میده !
اما اتفاقی که در والیبال افتاد ماحصل تمامی اون مواردی بود که تویه پست قبل گفتم. تنها آوردن یه مربی بزرگ کافی نبود و تمامی اون موارد دست به دست هم داد. عملی کردن تمامی اون موارد یه تیم منسجم از افرادی رو می خواد که واقعا دلسوز فوتبال باشن. این وزیر ورزش از وقتی اومده چقدر تویه سر فوتبال و استقلال و پرسپولیس کوبیده ؟! وقتی رئیس فدراسیون آقای کفاشیان و بالا دست ایشون هم چنین فردی، هیچ توقعی نباید داشت.
ورزشی مثل والیبال حالا که به اینجا رسیده باید بیش از پیش حمایت بشه. نباید پشتش رو خالی کنن تا این روند صعودی همچنان تا رسیدن به نقطه اوج خودش ادامه پیدا کنه؛ نقطه اوجی که میشه قهرمانی جهان و سکوی المپیک رو در اون دید.
این که بگیم فوتبال و والیبال مثل همند چون هر دو تا ورزش تیمی هستند به نظر من اشباستنقل قول:
اصلا هم بحث فوتبال از سایر رشته ها جدا نیست . حداقل از ورزشهای تیمی جدا نیست .
هممون دیدیم با یک مربی طراز اول یه موفقیت خیلی مقطعی میتونه واسه فوتبالمون ایجاد بشه .
حالا همین کارهایی که واسه والیبالمون کردیم ایا نمیشه توی فوتبال اجراییش کرد ؟ میشه اما خیلی سخته . پس باید خیلی بهتر و جدیتر روش کار بشه و احتیاج به یکی داره که از پس این سختی بر بیاد .
مشکل اینجاست که کسی که میاد مثلا رییس فدراسیون میشه خودش رو به عنوان رییس میبینه و حس میکنه الان باید روی تخت دراز بکشه و مثل رییسا دستور بده و واسش بیارن که بخوره .
اینقدر نمیفهمن که اون صندلی ریاست به همراه ریاست و سالاری وظیفه و مسئولیت بالاتری هم میاره . متاسفانه توی کشور ما عده کمی هستن که وقتی در جایگاه ریاست قرار میگیرن حس میکنن حالا دیگه مسئولیت و وظیفه شون رو انداختن روی دوش زیر دستاشون .
به هر حال همه ما مخصوصا اون عده ای که تخصصشون فوتبال هست اعم از خبرگزاری های ورزشی و مربی ها و مسئولین فدراسیون و وزارت ورزش و ... همه مون میدونیم مشکل از کجاست و سعی هم نمیکنیم درستش کنیم و فقط حرف میزنن و موقع شکست های تیم ملی زبونشون دراز میشه که باید مربی عوض بشه .
یک مصاحبه ، فقط یک مصاحبه از این افراد پیدا کنین که توش فدراسیون رو مقصر همه این مشکلات بدونه .
سرمایه گذاری های که روی فوتبال میشه در هیچ کجای دنیا قابل مقایسه با بقیه ورزش ها نیست
والیبال تو کشوری مثل ایتالیا یا برزیل ورزش پنجم، ششمشون هم نیست .آمریکا که دیگه هیچی ... از این نظر ایران میتونه از نظر سرمایه به اون ها برسه. یادمه که پارسال که بحث رفتن چند تا از بازیکن های ایران به لیگ های خارجی بود اگه اشتباه نکنم موسوی میگفت دست مزدی که ما اینجا میگیریم از لیگ ایتالیا بیشتره، تازه سری آ ایتالیا حرفه ای ترین لیگ والیبال جهانه
این رو مقایسه کنید با بودجه باشگاه های ما با بودجه و امکاناتی که یه تیم دست دوم انگلیسی داره (هر چند مقایسه درست نیست ولی منظورم اختلاف سرمایه در فوتباله )
در مورد کیروش حقیقتا یه مقداری حرف های این چند روزه تحت تاثیر جو بازی با آرژانتین هست . کیروش صرفا به بازیکن های ایران دفاع کردن رو یاد داد (که کار کمی نیست) نه کمتر، نه بیشتر . ایران امسال نه نتیجه ی عجیبی گرفت (1 امتیاز) نه بار اولش بود که بازی آخر امید به صعود داشت (سال 98 اگر اشتباه نکنم 3 امتیاز داشت ایران) . بازی آخر که ایران قرار بود بازی رو ببره دیدیم که وضعیت تیم چجوری بود. اگر قرار بود یه مربی بزرگ بتونه بیاد و 2-3 ساله تیم بزرگسالان یه کشور رو متحول کنه شما مطمئن باشید کشور های عربی با اون همه پولی که خرج میکنند الان بهترین های آسیا بودند :n09:
در مورد ریاست هر چی گفتید درسته کاملا موافقم .
یه مورد دیگه هم خیلی کوتاه بگم ، یکی از مشکلات اساسی فوتبال ایران هم تداخل زیادش با سیاسته که اون هم باز به خاطر پر طرفدار بودنشه و .....
به دلیل اینکه این تاپیک مرتبط با والیبال هست نمی خوام این بحث رو خیلی کش بدم ولی قطعا تاثیر کیروش از چیزی که شما می فرمایید خیلی بیشتر بوده و اینکه بخوایم اینطوری در مورد کیروش و عملکردش قضاوت کنیم درست نیست.نقل قول:
در مورد کیروش حقیقتا یه مقداری حرف های این چند روزه تحت تاثیر جو بازی با آرژانتین هست . کیروش صرفا به بازیکن های ایران دفاع کردن رو یاد داد (که کار کمی نیست) نه کمتر، نه بیشتر . ایران امسال نه نتیجه ی عجیبی گرفت (1 امتیاز) نه بار اولش بود که بازی آخر امید به صعود داشت (سال 98 اگر اشتباه نکنم 3 امتیاز داشت ایران) . بازی آخر که ایران قرار بود بازی رو ببره دیدیم که وضعیت تیم چجوری بود. اگر قرار بود یه مربی بزرگ بتونه بیاد و 2-3 ساله تیم بزرگسالان یه کشور رو متحول کنه شما مطمئن باشید کشور های عربی با اون همه پولی که خرج میکنند الان بهترین های آسیا بودند
چقدر خوبه والیبال اینقدر پیشرفت کرده ! الان دیگه شاید جوان هایی که می خوان ورزشکار بشن دیگه مثل چند سال پیش تک بعدی فکر نمی کنن وقتی ورزش هایی مثل والیبال با این سطح پیشرفت رو می بینن. اینم خودش یه جنبه مثبت دیگه پیشرفت ورزش هایی به جز فوتبال هست.
خوندن این مطلب هم خالی از لطف نیست :
مقايسه فوتبال و واليبال درست است يا نه؟
اين که گمان کنيم پولي را که پاي فوتبال مي ريزيم هر جاي ديگر صرف کنيم ميوه واليبالي مي دهد خطاست. فوتبال هم درست مثل واليبال به مديريت درست نياز دارد. آن گاه ديگر ناچار نخواهيم شد سرکوفت واليبال را به آن بزنيم!
مقايسه فوتبال و واليبال درست است يا نه؟
با صعود بي سابقه تيم ملي واليبال ايران به جمع 6 تيم برترجهان - که براي اولين بار در تاريخ ورزش ايران رخ داده است - بار ديگر اين بحث در گرفته که واليباليست ها سزاوارترند يا فوتباليست ها و پول هنگفتي که در فوتبال به گردش در مي آيد اگر صرف رشته هاي ورزشي ديگر شود بازده بالاتري نخواهد داشت؟
به نقل از عصر ايران,شادي مردم بعد از پيروزي تيم ملي واليبال بر لهستان نيز هر چند در قياس بسيار کوچک تري در مقايسه با جشن مورد انتظار براي برد فوتباليست ها صورت پذيرفت نيز به عنوان قرينه اي بر اين موضوع اعلام مي شود که فوتبال ايران، همان زمين شوره اي است که سرمايه گذاري در آن بي ثمر است و به قول سعدي: زمين شوره سنبل بر نيارد، در آن تخم عمل ضايع مگردان.
در اين که بازيکنان حرفه اي فوتبال دريافتي هاي بسيار بيشتري به نسبت ديگر ورزشکاران دارند ترديدي نيست. اين که بالاترين افتخار ايران در فوتبال ملي و در سطح جهاني تنها 4 مرتبه راه يابي به جام جهاني و بازگشت به کشور پس از انجام سه بازي و بازماندن از مرحله بعدي است نيز ترديدي نيست حال آن که واليبال ايران، امروز جهاني شده است.
با همه اينها فوتبال، فوتبال است و واليبال، واليبال. در اين که هر دو ورزش هايي هستند که به صورت تيمي بازي مي شوند و يکي حاصل مهارت پا و توپ است و ديگري مهارت دست و توپ بحثي نيست و طبعا در اين زمينه ها اشتراک دارند اما فوتبال به صنعت، هنر و تجارت بدل شده و راز گردش هاي مالي هنگفت در آن همين سه ويژگي است. صنعت است چون در آن ارزش افزوده توليد مي شود و يک فرآيند مبتني بر خط توليد به حساب مي آيد. به همين خاطر است که براي توريسم و گردشگري هم از اصطلاح «صنعت» استفاده مي شود. چون امکان توليد ارزش افزوده و کسب درآمد از آن وجود دارد.
هنر است چون ظرايفي در آن لحاظ مي شود که هر چند با تعريف تخصصي هنر که در يکي از هنرهاي هفت گانه جلوه مي کند فاصله دارد اما جنبه هاي زيبايي شناختي آن سبب مي شود بازيکن شاخص فوتبال را در حال هنر نمايي تصور کنيم و نه صرفا انجام يک حرکت ورزشي. گل ليونل مسي هر چند مثل يک پيکان زهر آگين بر پهلوي تيم ما نشست اما کيست که در هنر مندانه بودن آن ترديد روا دارد؟ در«تجارت» بودن آن نيز همين اشارت بس که باشگاه ها به مثابه شرکت هاي تجاري سهام مي فروشند و ارزش سهام نيز بالا و پايين مي رود.
با اين نگاه مقايسه فوتبال با واليبال قياس مع الفارق است. چون يکي در عين ورزش و بازي بودن وجه صنعتي و تجاري هم دارد و ديگري از وجوه اخير به تمامي برخوردار نيست.
اين سخن اما به اين معني نيست که تزريق پول هاي بي حساب و کتاب به فوتبال آن هم در سطوح باشگاهي بايد ادامه يابد. مشکل اين نيست که بازيکنان فوتبال پول مي گيرند اما قادر به کسب افتخار قاره اي و جهاني نيستند. مشکل اين است که اين پول ها را از امکانات عمومي و بودجه دولتي مي گيرند. اين دو را بايد از هم تميز داد.
بازيکن ملي پول از بودجه عمومي بگيرد قابل قبول است. اما اختصاص بودجه هاي کلان به باشگاه هاي زيان ده که خروجي آنان بازيکنان غالبا کم کيفيت است توجيه مالي و اخلاقي خود را از دست داده است.
نتيجه اين که فوتبال از جاذبه جادويي برخوردار است که به لحاظ فلسفي مي توان آن را امري پوچ و در عين حال لذت بخش دانست که براي کسي که در تمام عمر خود يک بار هم آن را تجربه نکرده مي تواند جذاب باشد در حالي که واليبال در بهترين حالت يک ورزش و بازي دسته جمعي است که غير ورزش کاران و نهايتا غير ورزش دوستان را جذب نمي کند. شايد گفته شود با توجه رسانه اي و پرداختن به ستاره هاي اين ورزش مي توان بازيکنان واليبال را نيز مطرح کرد؛ همان اتفاقي که براي تيم ملي واليبال ما رخ داده و اکنون بازيکنان آن را مي شناسيم و دوست داريم. با اين همه چه مي توان کرد که واليبال جاي فوتبال را نمي گيرد و قدرت شادي افزايي و نشاط بخشي فوتبال را ديگري ندارد.
با اين توضيحات هنوز هم کم نيستند شهرونداني که با افسوس مي گويند اين همه پول، خرج فوتباليست ها مي کنند چه نتيجه اي در بر داشته است؟ واليبال را نگاه کنيد. چقدر موفق اند. اما پيشرفت همين واليبال هم حاصل مديريت و سرمايه گذاري و توجه بوده است. منتها با نگاهي علمي و نه صرفا پولي.
به تعبير دکتر ناصر فکوهي همه بخش هاي کشور در دوراني گرفتار تصور شفا بخش بودن نسخه «پول درماني» شدند و از اين منظر مي توان نقد کرد اما اين که گمان کنيم پولي را که پاي فوتبال مي ريزيم هر جاي ديگر صرف کنيم ميوه واليبالي مي دهد خطاست. فوتبال هم درست مثل واليبال به مديريت درست نياز دارد. آن گاه ديگر ناچار نخواهيم شد سرکوفت واليبال را به آن بزنيم!