داستان انقراض دایناسور ها به پایان رسید
بر خلاف آنچه تا کنون تصور می رفته است ,عامل اصلی انقراض دایناسورها و هم عصرانشان شهاب سنگ معروف "چیکسولوب"* نمی باشد. به اعتقاد برخی فسیل شناسان اصابت شهاب سنگهای متعددبه زمین, آتشفشانهای مهیب و پرقدرت شبه قاره هند و نهایتا تغییرات آب و هوایی در پایان دوره" کریتاسیوس" همگی در نابودی دایناسورها نقش داشتند.
بیش از 65 میلیون سال پیش دراواخر دوره کریتاسیوس ,شهاب سنگ عظیم الجثه ای به قطر 10 کیلومتر به زمین اصابت کرد.در اثر این اصابت حفره ای عظیم در دل زمین ایجاد شد که با استفاده از ابزارهای زمین شناسی وجود آن در یک کیلومتری زیر سطح زمین کشف شد .مکان این اصابت یاکوتان در پنینسولا واقع در مکزیکو بود
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هنگامی که چیکسولوب به زمین اصابت کرد شوک عظیمی ناشی از انتقال انرژی به زمین بوجود آورد با این اتفاق 5.0×1023 ژول انرژی تقریبا برابر با 100000 گیگا تن تی ان تی انرژی آزاد شد .این مساله یک سونامی عظیم در همه جهات به وجود آورد که به خصوص جزایر کارائیب را به شدت در هم نوردید همچنین موجب بروز زمستان هسته ای شد که زمین را بر ای سالها با ابر غلیظی پوشاند.
در اینجا بود که در دهه هفتاد میلادی نظریه انقراض دایناسورها توسط این شهاب سنگ از سوی فیزیکدانی به نام لوئیس آلوارز و پسرش والتر که یک زمین شناس بود مطرح شد .این نظریه به طورگسترده ای از سوی جوامع علمی با استقبال روبرو شد و مورد پذیرش قرار گرفت.بر اساس این نظریه ایریدیوم تا پیش از اصابت چیکسولوب در زمین وجود نداشته است و توسط این شهاب سنگ به زمین آورده شده است.
اما تحقیقاتی که به تازگی صورت گرفته است و با نمونه برداری از رسوبات اعماق دریا در محل اصابت چیکسولوب و نیز در تگزاس در طول رودخانه "برازوس" و از صخره های عظیم الجثه در شمال مکزیکو نشان می دهد که چیکسولوب به تنهایی نمی تواند عامل انقراض دایناسورها در کره زمین باشد چراکه اصابت این شهاب سنگ 300000 سال پیش از نابودی کامل حیات به زمین رخ داد که پس از آن بسیاری از گونه های جانداران دریایی سالهابه حیات خود ادامه می دادند.
بر اساس این تحقیقات حفره به جا مانده ازاین شهاب سنگ تنها یکی از هزاران آثار باقیمانده از انواع مشابه خود بر روی کره زمین است و شاید چیکسولوب کوچکترین و جز اولین سری از شهاب سنگهایی باشد که حیات برروی کره زمین را برای بیش از 50000از بین برد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در تمامی مکانهای بالا محققین میکرو فسیلهای موجود را مورد بررسی قرار دادند اما هیچ گونه تاثیرات زیست محیطی که منجر به پدیده انقراض شود رانیافتند .بعبارتی هیچگونه رابطه ای بین انقراض و اصابت چیکسولوب به زمین وجود ندارد.
در نهایت بزرگترین و آخرین ضربه نامشخص در 65.5 میلیون سال رخ داد و این فاجعه دو سوم از انواع گونه های گیاهی و جانوری را به ورطه نابودی و انقراض کشاند. در واقع آن ضربه بود که باعث شد تا فلز ایریدیوم به کره زمین آورده شود و اکنون در همه سنگها و صخره ها در همه جای دنیا دیده شود. این خود از نشانه های آن ضربه کاری است که منجر به نابودی عصر خزندگان گردید.
به این ترتیب با کشف حلقه ها ی گمشده داستان واقعی انقراض دایناسور ها این داستان را می توان این گونه ادامه داد و به پایان بردکه چیکسولوب علی رغم شدت و قدرت اصابت همراه با فعالیتهای آتشفشانی بلند مدت و شدید در شبه قاره هند که طغیانهای بازالتی به همراه داشت مقادیر بسیا رانبوهی از گازهای گلخانه ای را به اتمسفر زمین متصاعد کرد در طی یک دوره بیش از یک میلیون سال با تغییرات جوی گونه های جانوری را به پرتگاه نیستی سوق داد و در نهایت با سقوط دومین شهاب سنگ عظیم الجثه همه چیز به پایان رسید.
اما این داستان با یک سوال به پایان می رسد و آن این است که رد پای آخرین شهاب سنگ عظیم الجثه را در کدام نقطه این کره خاکی باید جستجو کرد؟
* چیکسولوب در فرهنگ لغت مایا به معنای "رد پای شیطان" است که نام شهاب سنگ مربوطه نیز از آن اقتباس شده است.
parssky.com
موجودات زنده بر روی مریخ...!
از هنگامی که انسان شروع به مطالعه و کاوش پیرامون جهان اطراف خود کرده است سوالهای بسیاری ذهن او را به خود مشغول کرده است. هرچه بیشتر درک می کند در می یابد که کمتر می داند. یکی از سوال های بنیادین این موجود دو پا همواره بر این بوده است که آیا به غیر از کره خاکی خودمان حیات در جای دیگری از این جهان پهناور وجود دارد ؟ نزدیکتر بیائیم...در منظومه شمسی خودمان چطور ؟ آیا موجودات زنده ای که تا به حال آنها را شناخته ایم می توانند در شرایط محیطی سیاره ای مانند مریخ رشد کنند ؟ اگر چندی پیش این سوال را از سیاره شناسان می پرسیدید جوابتان منفی بود ولی حالا با یافته ای که جدیدا به دست آمد می توان گفت که این امر امکان پذیر است. در مطالعات آزمايشگاهي كه اخیرا انجام شد و حدود دو سال به طول انجامید، محققان در یافتند كه برخي از ميكروارگانيسمها وجود دارند كه با برخورداري از قابليتي همچون تطابق خود با محيط هاي بسيار سرد، نه تنها در محيط هاي نامطلوب به حيات خود ادامه ميدهند، بلكه حتي در دمای 30 درجه فارنهايت هم می توانند تكثير شوند. اين ميكروبها هم چنين از مكانيسم دفاعي جالبی برخوردارند كه از آنها در برابر دماي بسيار سرد محافظت ميكنند. این نوع از موجودات زنده می توانند در شرایط سیاره مریخ نظیر فشار و آب بسیار کم دوام بیاورند و حتی رشد کنند. این دو نوع میکرو ارگانیسم تازه کشف شده که با نامهای " هالوفیل " و " متانوژن " شناخته می شوند هر کدام شرایط رشد مخصوص به خود را دارند. هالوفیل ها در دمای 30 درجه فارنهایت هم قابلیت رشد کردن دارند و حتی می توانند در زیر سطح مریخ با وجود آب شور زندگی کنند. متانوژن ها در دمای 28 درجه فارنهایت نیز زندگی می کنند و خصوصیت بارزشان تکثیر شدن در محیط بدون اکسیژن است.این نوع می تواند متان نیز تولید کند. دانشمندان پس از بررسی انواع زیادی از میکروارگانیسم ها در شرایط سخت آزمایشگاهی توانستند این دو نوع موجود تک سلولی را بیابند که هر دو از انواع آزمایش ها سر بلند بیرون آمده بودند. با مطالعات بیشتری که انجام شد محققان دریافتند که این دو نوع میکروب نه تنها می توانند بر روی مریخ زندگی کنند بلکه قابلیت رشد در سایر سیارات مریخ مانند را نیز دارند. در کهکشان راه شیری اغلب ستاره ها از خورشید ما سردتر هستند و به طبع نواحی اطرافشان دارای دمای کم است. بنابراین سیاراتی که در این منظومه ها شکل می گیرند دنیاهائی سرد و خاموش هستند. با کشف این دو نوع میکروب دانشمندان امیدوارند که بتوانند میکروارگانیسم های دیگری را با خصوصیات متفاوت در این نوع سیارات بیابند. تا به حال اخترشناسان توانسته اند 200 ستاره خورشید مانند را که احتمال حیات در سیاره های اطراف آنها بیشتر از سایر سیاره ها است کشف کنند.
parssky.com
سیاه چاله ها دوباره فعال می شوند
اخترشناسان با بهره گیری از تلسکوپ فرو سرخ اسپیتزر موفق به شناسایی دو سیاه چاله ابر پرجرم درخشان شده اند.از آنجا که این گونه از سیاه چاله ها برای بلعیدن تدریجی مواد اطراف خود نیازمند زمانی نسبتا طولانی هستند،مواد باقی مانده گرم شده و انرژی بسیار زیادی تولید می نمایند که در نتیجه باعث افزایش میزان درخشندگی آنها می گردد.
بنابر نظریه ای، انرژی حاصل از این پدیده چنان زیاد است که می تواند فرایند شکل گیری ستارگان یک کهکشان را به طور کل مختل نماید.
دانشمندان بر این عقیده بودند که هنگام برخورد دو کهکشان ، سیاه چاله های پر جرم مرکزی شان با یکدیگر ترکیب شده و یک سیاه چاله ابر پرجرم (اختروش) بو جود می آورند.این سیاه چاله بلا فاصله همچون همدمی سیری ناپذیر شروع به بلعیدن مواد اطراف خود می نماید.از آنجا که ذرات گاز و غبار اطراف ،همچون پوششی مانع از رسیدن امواج ساطع شده از این سیاه چاله می شود، مشاهده فرایند بلعیدن مواد و تولید انرژی، بوسیله تلسکوپ ها ممکن نیست.
از مدتی پیش این گونه تصور می شد که برخی از سیاه چاله سرانجام اشباع (سیر) خواهند شد، تا این که این اتفاق افتاد.در این هنگام سیاه چاله ها انرژی بسیار زیادی از خود ساطع نموده و تمام موارد اطراف خود (از جمله ذرات گاز و غبار) را از بین می برند.همانطور که پیش از این نیز اشاره شده گاهی اوقات این انرژی بدان حد زیاد است که می تواند تمامی مواد مورد نیاز برای شکل گیری ستارگان یک کهکشان را نابود سازد.
بر طبق تحقیقات دکتر ماریا دل کارمن پولتا از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دو سیاه چاله ابر پر جرم تازه کشف شده، در پوششی از ذرات گاز و غبار بسیار چگال احاطه شده اند و گسیل مقدار زیادی انرژی باعث آشکار شدن شان گردیده است.
او می افزاید: سیاه چاله همیشه به هنگام بلعیدن مواد اطراف خود انرژی فراوانی از خود ساطع می کنند.هنگامی که جرمی وارد سیاه چاله می شود، متعاقب آن انرژی آزاد می گردد.هر چه که مقدار ماده زیاد شود انرژی آزاد شده نیز افزایش می یابد.زمانی که این میزان انرژی از حد خاصی فراتر رود سیاه چاله تمامی مواد اطراف خود را نابود می سازد. دانشمندان توانستند با برسی میزان درخشندگی سیاه چاله، مقدار انرژی گسیل شده را اندازه گیری کنند. پولتا در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که این سیاه چاله ها سه میلیارد بار از خورشید پر جرم تر بوده و قادرند 68 منظومه شمسی در سال و یا یک خورشید را در هفته ببلعند.
در این بین پوششی از ذرات گاز و غباری که در اطراف این گونه از سیاه چاله ها وجود دارند ، محاسبه میزان درخشندگی آنها را پیچیده می کنند.زیرا این ذرات مقداری از انرژی ساطع شده را جذب و مجددا آن را به صورت امواج فرو سرخ گسیل می کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با استفاده از اپتیک فرو سرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر، پولتا به همراه تیم تحقیقاتی خود موفق شدند میزان انرژی جذب شده توسط پوشش گاز و غبار را تعیین نمایند؛در نتیجه با دانستن این مقدار، میزان درخشندگی حقیقی سیاه چاله ها نیز مشخص گردید. علاوه بر این گروهی از متخصصین با بهره گیری از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا سازمان فضایی ناسا ، میزان ذرات گاز و غبار اطراف سیاه چاله ها را نیز محاسبه نمودند.
به عقیده پولتا چنین درخششی گویای این حقیقت است که تمامی ذرات گاز و غبار باید مدت ها پیش از بین رفته باشد، به بیان دیگر این سیاه چاله هم اکنون در اوج فعالیت خود به سر می برد.
اگر چه که چنین پدیده هایی در مدل های نجومی پیش بینی شده اند، اما بسیاری از اخترشناسان با برخی خصوصیات سیاه چاله های ابر پر جرم آشنایی ندارند. به دلیل برخی مشکلات، تا کنون این گونه از سیاه چاله ها به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته بودند.
نقش سیاه چاله در شکل گیری کهکشان ها هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.ما در واقع به بخشی از زندگی یک سیه چاله نگریسته ایم.بر طبق مدل های نجومی این گونه از سیه چاله ها می بایستی مواد اطراف خود را از مدت ها پیش نابود ساخته باشند.
نتایج این تحقیقات در ماه مه سال 2006 میلادی در ژورنال اخترفیزیک به چاپ رسید
سرنوشت هابل امروز رقم می خورد
مایکل گریفین امروز در نشست خبری رسانه های جهان سرنوشت هابل را مشخص می کند
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اینک زمان آن رسیده است. ابزار تک چشمی بشریت با شانزده سال کسب افتخار برای زمینیان اینک به انتظار نشسته است تا ببیند که مسئولان ناسا درباره سرنوشت اش چه تصمیمی می گیرند. ابزار فرسوده هابل کم کم به پایان عمر خود نزدیک می شوند و زمان آن رسیده که ناسا تصمیم قطعی را برای تعمیر این تلسکوپ فضائی بگیرد. مایکل گریفین( رئیس سازمان فضائی ناسا ) اعلام کرده که سه شنبه 9 آبان ماه در نشست خبری با حضور خبرنگاران سراسر جهان تصمیمی را که درباره هابل گرفته است بیان می کند. این در حالی است که پس از حادثه دلخراش شاتل فضائی کلمبیا و کشته شدن هفت نفر از فضانوردان شان اوکیف( رئیس اسبق ناسا ) ماموریت تعمیر هابل را که در آن زمان پس از سفر کلمبیا برنامه ریزی شده بود لغو کرد. در پی تصمیمات او بسیاری از علاقمندان هابل اعتراضات خود را اعلام کردند و خواستار برنامه ریزی سفر تعمیر دوباره هابل شدند. هنوز معلوم نیست که آیا نظر مایکل گریفین مانند نظر شان اوکیف است یا خیر. همه چیز فردا مشخص می شود. هم اکنون تعدادی از ابزار هابل در حال از کار افتادن هستند. تا سال 2008 باطری های شانزده ساله هابل از کار می افتند و چند ابزار دیگر هم توانائی های خود را از دست می دهند. با پیش بینی های انجام شده اگر سفر تعمیر هابل قطعی شود شاتل حامل فضانوردان در اوائل سال 2008 به این کار می پردازد. در صورت بروز هر گونه مشکل برای فضانوردان در تعمیر هابل آنان می توانند بیش از یک ماه را در ایستگاه فضائی سپری کنند. با اجرا شدن ماموریت تعمیر هابل فضانوردان دو ژیروسکوپ جدید را برای هابل هدیه می برند و به تعویض باطری های شانزده ساله آن می پردازند.ژیروسکوپ ها ابزاری هستند که باعث برقراری تعادل هابل در مدارش می شوند و نمی گذارند که این تلسکوپ از مدار خود به دور زمین خارج شود. همچنین دوربین گسترده سیاره ای 3 به جای دوربین شماره 2 و سنسور های هدایتی جدید نیز از ابزارهائی هستند که فضانوردان آنها را برای هابل نصب می کنند. آن چیزی که معلوم است اینکه سرنوشت هابل به تصمیم فردای مایکل گریفین بستگی دارد.ناسا بايد شمارش معكوس پرتاب ماموريت امداد را پيش از پرتاب شاتل فضائی دیسکاوری که در آذرماه انجام خواهد شد آغاز كند. بهعلاوه، فاصله كافي براي اعمال تغييرات طراحي سريع برای شاتل مورد نظر وجود ندارد. در نتيجه، ماموريت امدادي ممكن است با همان خطر مشكل ماموريت ترميم هابل روبرو شود. در صورت تعمیر هابل این تلسکوپ می تواند تا سال 2013 به کا خود ادامه دهد. در آن سال در طی ماموریتی موتورهای فضائی نوینی به آن متصل خواهند شد. با روشن شدن موتورها هابل به درون جو زمین کشیده می شود و در آن می سوزد. در آن زمان بر فراز اقیانوس آرام آتش بازی زیبائی که ناشی از سوختن هابل در جو است ایجاد می شود. این پایان سفر هابل است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
parssky.com
سیاه چاله ها دوباره فعال می شوند
اخترشناسان با بهره گیری از تلسکوپ فرو سرخ اسپیتزر موفق به شناسایی دو سیاه چاله ابر پرجرم درخشان شده اند.از آنجا که این گونه از سیاه چاله ها برای بلعیدن تدریجی مواد اطراف خود نیازمند زمانی نسبتا طولانی هستند،مواد باقی مانده گرم شده و انرژی بسیار زیادی تولید می نمایند که در نتیجه باعث افزایش میزان درخشندگی آنها می گردد.
بنابر نظریه ای، انرژی حاصل از این پدیده چنان زیاد است که می تواند فرایند شکل گیری ستارگان یک کهکشان را به طور کل مختل نماید.
دانشمندان بر این عقیده بودند که هنگام برخورد دو کهکشان ، سیاه چاله های پر جرم مرکزی شان با یکدیگر ترکیب شده و یک سیاه چاله ابر پرجرم (اختروش) بو جود می آورند.این سیاه چاله بلا فاصله همچون همدمی سیری ناپذیر شروع به بلعیدن مواد اطراف خود می نماید.از آنجا که ذرات گاز و غبار اطراف ،همچون پوششی مانع از رسیدن امواج ساطع شده از این سیاه چاله می شود، مشاهده فرایند بلعیدن مواد و تولید انرژی، بوسیله تلسکوپ ها ممکن نیست.
از مدتی پیش این گونه تصور می شد که برخی از سیاه چاله سرانجام اشباع (سیر) خواهند شد، تا این که این اتفاق افتاد.در این هنگام سیاه چاله ها انرژی بسیار زیادی از خود ساطع نموده و تمام موارد اطراف خود (از جمله ذرات گاز و غبار) را از بین می برند.همانطور که پیش از این نیز اشاره شده گاهی اوقات این انرژی بدان حد زیاد است که می تواند تمامی مواد مورد نیاز برای شکل گیری ستارگان یک کهکشان را نابود سازد.
بر طبق تحقیقات دکتر ماریا دل کارمن پولتا از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دو سیاه چاله ابر پر جرم تازه کشف شده، در پوششی از ذرات گاز و غبار بسیار چگال احاطه شده اند و گسیل مقدار زیادی انرژی باعث آشکار شدن شان گردیده است.
او می افزاید: سیاه چاله همیشه به هنگام بلعیدن مواد اطراف خود انرژی فراوانی از خود ساطع می کنند.هنگامی که جرمی وارد سیاه چاله می شود، متعاقب آن انرژی آزاد می گردد.هر چه که مقدار ماده زیاد شود انرژی آزاد شده نیز افزایش می یابد.زمانی که این میزان انرژی از حد خاصی فراتر رود سیاه چاله تمامی مواد اطراف خود را نابود می سازد. دانشمندان توانستند با برسی میزان درخشندگی سیاه چاله، مقدار انرژی گسیل شده را اندازه گیری کنند. پولتا در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که این سیاه چاله ها سه میلیارد بار از خورشید پر جرم تر بوده و قادرند 68 منظومه شمسی در سال و یا یک خورشید را در هفته ببلعند.
در این بین پوششی از ذرات گاز و غباری که در اطراف این گونه از سیاه چاله ها وجود دارند ، محاسبه میزان درخشندگی آنها را پیچیده می کنند.زیرا این ذرات مقداری از انرژی ساطع شده را جذب و مجددا آن را به صورت امواج فرو سرخ گسیل می کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با استفاده از اپتیک فرو سرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر، پولتا به همراه تیم تحقیقاتی خود موفق شدند میزان انرژی جذب شده توسط پوشش گاز و غبار را تعیین نمایند؛در نتیجه با دانستن این مقدار، میزان درخشندگی حقیقی سیاه چاله ها نیز مشخص گردید. علاوه بر این گروهی از متخصصین با بهره گیری از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا سازمان فضایی ناسا ، میزان ذرات گاز و غبار اطراف سیاه چاله ها را نیز محاسبه نمودند.
به عقیده پولتا چنین درخششی گویای این حقیقت است که تمامی ذرات گاز و غبار باید مدت ها پیش از بین رفته باشد، به بیان دیگر این سیاه چاله هم اکنون در اوج فعالیت خود به سر می برد.
اگر چه که چنین پدیده هایی در مدل های نجومی پیش بینی شده اند، اما بسیاری از اخترشناسان با برخی خصوصیات سیاه چاله های ابر پر جرم آشنایی ندارند. به دلیل برخی مشکلات، تا کنون این گونه از سیاه چاله ها به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته بودند.
نقش سیاه چاله در شکل گیری کهکشان ها هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.ما در واقع به بخشی از زندگی یک سیه چاله نگریسته ایم.بر طبق مدل های نجومی این گونه از سیه چاله ها می بایستی مواد اطراف خود را از مدت ها پیش نابود ساخته باشند.
نتایج این تحقیقات در ماه مه سال 2006 میلادی در ژورنال اخترفیزیک به چاپ رسید.
تلسکوپ فضایی هابل دو سال دیگر تعمیر میشود
مدیر ناسا با تثبیت آخرین ماموریت بهروزرسانی تلسکوپ فضایی هابل اعلام کرد این ماموریت با استفاده از شاتل فضایی دیسکاوری در اردیبهشتماه سال 1387 انجام خواهد شد.
مایک گریفین، مدیر ناسا، در در کنفرانس بسیار مهم شب گذشته خود اعلام کرد یکی از پروازهای باقیمانده شاتل دیسکاوری به تعمیر و بهروزرسانی تلسکوپ فضایی هابل اختصاص خواهد یافت. به گفته وی، اهداف علمی بسیار والای این عملیات ارزش هزینههای گزاف و خطرهای احتمالی پیشروی سرنشینان دیسکاوری را خواهد داشت
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گریفین در مرکز پروازهای فضایی گدارد خطاب به مدیران و مهندسان ناسا گفت: تصمیم گرفتهایم پیشاز آنکه تلسکوپ فضایی هابل بازنشسته شود، پرواز دیگری را برای عملیات تعمیر و بهروزرسانی آن اختصاص دهیم. در پی اعلام این خبر، سناتور باربارا میکولسکی، ارایهدهنده پیشنهاد عملیات نجات تلسکوپ فضایی هابل در سنای ایالات متحده و یکی از مهمترین حامیان این رصدخانه فضایی، از جایگاه خود برخاست و با شادی از تصمیم مدیر ناسا تقدیر کرد.
لحظاتی بعد که خوشحالی حاضران فروکش کرد، گریفین ادامه داد: ما بررسیهای دقیقی را در مورد شیوهها و کیفیت لازم برای موفق بودن عملیات تعمیر هابل انجام دادهایم و با توجه به سه ماموریت پیشین تعمیر این تلسکوپ فهمیدیم که میتوان این ماموریت را ایمن و موثر انجام داد. این درست که تمام فعالیتهای فضایی با خطر همراه است، اما میل به حفظ میراث بینالمللی ارزشمندی چون تلسکوپ فضایی هابل سبب میشود تصمیم به برقراری این ماموریت نادرست نباشد.
سناتور میکولسکی لحظاتی بعد گفت: امروز عجب روزی است! من بسیار خوشحال و هیجانزدهام که دکتر گریفین اعلام کرد هابل تعمیر میشود... امروز روز بسیار بزرگی است برای علم، روزی بسیار بزرگ برای اکتشافها و الهامهای علمی؛ چرا که تلسکوپ فضایی هابل برای بسیاری از مردم جهان چیزی فراتر از یک رصدخانه ارزشمند است.
پرستون بورچ، مدیر عملیات تلسکوپ فضایی هابل در مرکز فضایی گدارد نیز از اعلام این خبر بسیار خوشحال شد: احساس سربلندی میکنم، نمیتوانم واژگان مناسبی را برای ابراز خوشحالی خود پیدا کنم... ما بسیار خوشحالیم.
چهارمین ماموریت بازبینی هابل که STS-125 نامگذاری شده، با استفاده از شاتل فضایی دیسکاوری در اردیبهشت 1387 / می 2008 انجام خواهد شد. این ماموریت را اسکات آلتمن فرماندهی خواهد کرد، هدایت شاتل برعهده خلبان گرگ جانسون و هدایت بازوی مکانیکی برعهده مگان مکآرتور خواهد بود و جان گرانسفلد، مایک ماسیمینو، اندرو فیوستل و مایک گود در راهپیماییهای فضایی به تعمیر هابل خواهند پرداخت.
بسیاری از اعضای این پرواز در تعمیر هابل تجربه دارند. فرمانده آلتمن فرماندهی ماموریت موفقیتآمیز SM-3B را که در سال 2002 با نصب دوربین پیشرفته نقشهبرداری، ACS به پایان رسید، برعهده داشت. جان گرانسفلد نیز سومین بار است که این رصدخانه فضایی را از نزدیک ملاقات میکند و مایک ماسیمینو نیز همراه با فرمانده آلتمن و گرانسفلد در ماموریت قبلی شرکت داشت.
فرمانده آلتمن نیز پساز اعلام این خبر نتوانست خوشحالی خود را از ملاقات دوباره با هابل پنهان کند و در گفتگو با خبرنگاران اعلام کرد: امروز واقعا برای دنیای علم و اکتشاف روز بزرگی است و من فکر میکنم برای ناسا هم روز بزرگی باشد، زیرا تصمیم گرفته است به سوی تلسکوپ فضایی هابل بازگردد، زندگیاش را طولانیتر کند، بیناییاش را تقویت بخشد و من فکر میکنم این فرصتی شگرف است که نصیب علم و شاید آیندگان شده تا برای سالهای بیشتری بتوانند از دستاوردهای این تلسکوپ فضایی بهرهمند شوند؛ برای من و دیگر اعضای گروه پرواز STS-125 بسیار هیجانانگیز است که وظیفه این کار به ما محول شده است.
در این ماموریت نسبتا سنگین، فضانوردان به دو گروه تقسیم میشوند و وظیفه دارند با نصب شش باتری جدید ، جایگزینی مجموعه شش ژیروسکوپ جدید ، جایگزینی دوربین زاویهباز و سیارهای2 (WFPC2) با دوربین تصویربرداری جدید WFC3 ، دوربین بسیار قدرتمندی که رقیب دوربین پیشرفته نقشهبرداری خواهد بود؛ نصب یک طیفنگار بسیار پیشرفته فرابنفش و تعویض حسگرهای هدایت دقیق، تلسکوپ فضایی هابل را به ایدهآلترین شرایط ممکن برسانند. آنها همچنین تلاش میکنند تا طیفنگار تصویربردار هابل را تعمیر کنند، آنهم عملیات بسیار پیچیدهای که نیازمند باز و بسته کردن 111 پیچومهره و جایگزین کردن یک مدار منبع برق است.
علاوه بر اینها، فضانوردان یک سیستم خنککننده را روی هابل نصب میکنند تا دمای کار ابزارهای طیفنگار را کاهش دهند؛ پوشش عایقهای حرارتی بدنه تلسکوپ را ترمیم میکنند و قطعه جدیدی روی بدنه نصب میکنند تا اگر زمانی عمر تلسکوپ به پایان رسید و دیگر نمیشد از آن استفاده کرد، موشک کوچکی به آن متصل شود و آن را در مدار سقوط به زمین قرار دهد.
اگر آخرین ماروریت هابل با موفقیت انجام شود، مهندسان یقین دارند که این تلسکوپ فضایی میتواند پنجسال بیشتر از آنی که وضعیت فعلی باتریها و ژیروسکوپهای آن اجازه میدهد عمر کند و تا سال 2013 به فعالیتهای علمی خود ادامه دهد. اگر کمی شانس هم چاشنی کار شود، هابل تا زمانی که تلسکوپ فضایی غولپیکر جیمزوب در سال 2013 به مدار 1.5 میلیون کیلومتری زمین پرتاب میشود، به جمعآوری اطلاعات خواهد پرداخت. تلسکوپ فضایی جیمزوب با آینهای 6.5 متری در محدوده نور مریی و فروسرخ به رصد آسمان خواهد پرداخت و قرار است تابستان 2013 میلادی به فضا پرتاب شود.
فضا نوردان و خطرات سفر های فضایی
ناسا مجبور است برای پیشبرد اهداف فضایی خود در دهه های آتی بیش از پیش در اندیشه حفظ جان فضا نوردان در برابر تشعشعات کیهانی باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ناسا مجبور است برای پیشبرد اهداف فضایی خود در دهه های آتی بیش از پیش در اندیشه حفظ جان فضا نوردان در برابر تشعشعات کیهانی باشد.
خوشبختانه در طول سالهای اخیر تحقیقات گسترده ای در زمینه تاثیرات تشعشات کیهانی بر موجودات زنده و ساخت پناهگاه های فضایی به منظور حفظ جان فضانوردان در برابر این تشعشعات صورت گرفته است.در گزارشی که هفته گذشته از سوی دانشگاه کلرادو با عنوان " اکتشافات فضایی وخطرات تشعشعات کیهانی" به چاپ رسید ,خطرات سفر های فضایی و محدودیتهای تکنولوژیکی برای حفظ سلامتی فضانوردان به خصوص باتوجه برنامه های بازگشت به ماه تا سال 2020 و سفر انسان به مریخ تشریح شده است.
این گزارش علاقه و توجه بسیاری را به خود جلب کرده است که سر آغاز بسیار مهمی در جهت برانگیختن توجه برنامه ریزان ناسا به حفظ جان فضانوردان, به کار گیری تکنولوژی حفاظتی به این منظور و پیش بینی دقیق تر طوفانهای خورشید, در کنار برنامه های ماجراجویانه فضایی محسوب می شود .
آنچه مسلم است آن است که فضا نوردان در مقابل انبوهی از تشعشعات کیکهانی همچون امواج ناشی از انفجارات سوپرنوا و هجوم ذرات پر انرژی خورشید که دردام میدان مغناطیسی زمین گرفتارمی شوند, بی دفاع هستند.این مساله منجر به ابتلا به بیماریهای های خطرناکی نظیر انواع سرطانها,آب مروارید ,ناراحتی های قلبی وگوارشی و بیماریهای تنفسی می شود.تشعشعات کیهانی همچنین بر سیستم مرکزی اعصاب انسان اثر می گذارند و موجب بروز حالت تهوع و استفراغ می شوند که درشرایطی که فضا نوردان لباسهای فضایی بر تن دارند, می تواند حتی منجر به مرگ آنان شود .
بر اساس این گزارش طوفان عظیم خورشیدی آگوست 1972 که در فاصله بین ماموریت های آپولو 16 و 17 رخ داد, می توانست منجر به مرگ فضا نوردان درآن زمان شود اگر تاریخ این دو ماموریت همزمان با بروز طوفان خورشیدی تعیین می شد. بنا براین لازم است به منظور جلوگیری از بروز خطرات احتمالی زمان وقوع طوفانهای خورشیدی به طور دقیق پیش بینی شود.
این گزارش همپنین به طرح موضوع "پناه گاههای فضایی" برا ی حفاظت از فضانوردان در مقابل اشعه های مضرکیهانی می پردازد. این گونه پناه گاهها می توانند هم در داخل سفینه های فضایی ساخته شوند و هم بر سطح ماه و مریخ.این سر پناهها می توانند بصورت محفظه هایی که جدار خارجی اشان با مخازن آب تماما پوشانده شده باشد ,ساخته شوند زیرا آب به علت دارا بودن هیدروژن به کاهش اثرات زیانبار تشعشعات کیهانی کمک می کند.از پلیمرها نیز که حاوی مقادیر فراوانی هیدروژن هستند هم می توان در ساختن این پنا ه گا هها استفاده کرد. این امکان همیشه وجود دارد که فضا پیما ها توسط میزان زیادی تشعشعات کیهانی آسیبهای جدی ببینندو یا حتی منفجر شوند و باید این مساله را در طراحی فضا پیما ها در نظر داشت .خاک سطح ماه و مریخ نیز می تواند در ساخت این سر پناهها استفاده شود بخصوص اگر فضا نوردان مجبور شوند ساعات زیادی را در خارج از فضا پیما به سر برند.در این گزارش پیشنهاد ساخت نوعی سیستم هشدار دهنده رنگی نیز داده شده است تا در مواقع خطر فضا نوردان به داخل این گونه پناه گاهها پناه برند.
