من متن نوشته تو رو خوندم. اما معتقدم اینا نمی‌تونن هر تعداد مشترکی که بخوان روی یه لینک STM-1 بگیرن. درسته که همه چی تو ایران در و پیکر درست و حسابی نداره. اما نه این قدرا هم.
بالأخره وقتی به یکی سرویس نامحدود 128 با قیمت 27 هزار تومن می‌فروشن این سرویس یه تعریفی و یه الزاماتی داره که باید برآورده بشه. مثلاً این سرویس حداکثر ضریب اشتراکش 1 به 3 است. یعنی سرعتش نمی‌تونه از 5کیلوبایت در ثانیه پایین‌تر بیاد. و گر نه مشترک می‌تونه به استناد SLA ادعای خسارت کنه و شرکت باید به سازمان تنظیم در این خصوص جوابگو باشه. با این فرض، یه لینک STM-1 رو میشه حداکثر به 3720 مشترک به صورت سرویس‌های نامحدود 128 کیلوبیتی فروخت.
سرویس حجمی هم باید قابلیت تخصیص داشته باشه. یعنی شرکت ISP با یه لینک STM-1 و مثلاً 19 ساعت در شبانه روز (با فرض وجود 5 ساعت شبانه رایگان)، در طول یک ماه به طور عملی حداکثر می‌تونه 33 هزار گیگ ترافیک دانلود ایجاد کنه. بیشتر از این رو اگه بفروشه، یعنی محصولی رو فروخته که نمی‌تونه از عهده ارائه‌اش بربیاد. این یعنی اگه شرکت کل یه لینک STM-1 رو بخواد به صورت سرویس‌های حجمی با متوسط حجم 5 گیگ بفروشه، به شرطی که کاربرا هم در تمام ساعت‌های روز به صورت خودجوش مصرفشون رو مدیریت کنن و کل پهنای باند شرکت در اون 19 ساعت در 30 روز ماه درست استفاده بشه، حداکثر 6600 تا مشترک حجمی می‌تونه بگیره.
حالا اگه در نظر بگیری که هیچ وفت امکان استفاده کامل از پهنای باند در تمامی ساعت‌ها وجود نداره و مطمئناً یه بخشی از این ساعت‌ها کم‌ترافیک و یه بخشی هم پر‌ترافیک خواهد بود و اون الزامات سرویس رو هم در نظر داشته باشی، باید قبول کرد که تعداد عملی و امکان‌پذیر مشترکین روی هر لینک STM-1 کمتر از این عددها هم میشه. من برآوردم روی 4000 تا حداکثر 4500 مشترک به صورت ترکیبی از انواع سرویس‌های نامحدود و حجمی با سرعت‌های مختلفه.
خوب وقتی بخوای این تعداد رو از 4000 به 5000 مشترک افزایش بدی باید یه جوری بخشی از شبانه رایگان رو هم وارد معادلات کنی. با سیاست کسر یک سوم دانلود شبانه از حجم روزانه این کار تا حدودی شدنیه اما بدون اون تقریباً غیرممکنه.
