مشاعره

ميدانم ، مي داني که غير از تو پناهم نيست

بجز در آستان مهربانت آشيانم نيست

تو مي بيني اسيرم در تن بي جان مسمومم

تو مي داني که جز صحن سرايت آسمانم نيست

الهي! گرچه مي دانم جوابم را نخواهي داد

دو دستم را بدامان تو ميگيرم هرچه بادا باد!!
*-*-

شما لطف دارید

جدی گفتم
....
سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند


به فتراک جفا دلها چو بربندند بر بندند

ز زلف عنبرین جانها چو بگشایند بفشانند


به عمری یک نفس با ما چو بنشینند برخیزند

نهال شوق در خاطر چو برخیزنند بنشانند


سرشک گوشه گیران را چو دریابند دُر یابند

رخ مهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانند


دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد

ز فکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند


ز چشمم لعل رمانی چو می خندند می بارند

ز رویم راز پنهانی چو می بینند می خوانند


چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند

بدین درگاه حافظ را چو می خوانند میرانند


در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند

که با آن درد اگر در بند درمانند درمانند
...

دلا خوبان دل خونین پسندند / دلا خون شو که خوبان این پسندند
متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست / گروهی آن گروهی این پسندند
*-*-*

من هم جدی جواب دادم!!

دوباره شروع از گفتن است ، نا تمام گفتن
که تو شاید تمامش کنی.....
دوباره هق هق است و هزاران آه و نشنفتن های تو
من و کاغذ و قلم دربدر وادی حرف
که تو شاید گذری از لب این وادی کنی
و تو شاید کمی گوش کنی ...بشنوی این فریادم

میزنم گر من ره خلق، ای رفیق
در ره شرعی تو قطاع الطریق
می‌برم من جامه‌ی درویش عور
تو ربا و رشوه میگیری بزور
دست من بستی برای یک گلیم
خود گرفتی خانه از دست یتیم
من ربودم موزه و طشت و نمد
تو سیهدل مدرک و حکم و سند
دزد جاهل، گر یکی ابریق برد
دزد عارف، دفتر تحقیق برد
دیده‌های عقل، گر بینا شوند
خود فروشان زودتر رسوا شوند
دزد زر بستند و دزد دین رهید
شحنه ما را دید و قاضی را ندید
من براه خود ندیدم چاه را
تو بدیدی، کج نکردی راه را
میزدی خود، پشت پا بر راستی
راستی از دیگران میخواستی
دیگر ای گندم نمای جو فروش
با ردای عجب، عیب خود مپوش

" قسمتی از دزد و قاضی "

شنیدستم که شهبازی کهن سال
کبوتر بچه ای را کرد دنبال

لاله و گل از رخ تو منفعل
سنبل و ریحان ز خطت شرمسار

دل منه ای خواجه بر اسباب دهر
کام خود از شاهد و ساقی برآر

آرزوی دیدن جان گر کنی
دیده‌ی دل بر رخ دلدار دار

تا بکی ای سرو قد لاله رخ
محتشم از داغ تو باشد فکار

رو سر بنه به بالين
تنها مرا رها كن
ترك من خراب
شبگرد مبتلا كن


سلام دوستان خوبيد؟
خصوصا آقا جلال گل

نه گل، نه لاله درین خارزار می‌ماند
دویدنی به نسیم بهار می‌ماند

مل خنده بود گریه‌ی پشیمانی
گلاب تلخ ز گل یادگار می‌ماند

مگر شهید به این تیغ کوه شد فرهاد؟
که لاله‌اش به چراغ مزار می‌ماند

سلام پایان
ما چاکریم

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم
با من چه کرد دیده معشوقه باز من

"چرا گریه کردی؟"

دلم می‌خواست کسی می‌پرسید

نیل باز می‌شد

از میان آتش

کورها را شفا می‌دادم

بدون ده فرمان

آخر هفته

دسته جمعی

می‌رفتیم ماداگاسکار

برنزه می‌شدیم

بي تو مهتاب شبي باز از آن کوچه گذشتم/ همه تن چشم شدم خيره بدنبال تو گشتم/ شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم/ شدم آن عاشق ديوانه که بودم/ در نهانخانه جانم گل ياد تو درخشيد/ باغ صد خاطره خنديد/ عطر صد خاطره پيچيد/ يادم آيد که شبي با هم از آن کوچه گذشتيم/ پر گشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم/ ساعتي بر لب آن جوي نشستيم/ تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت/ من همه محو تماشاي نگاهت/ آسمان صاف و شب آرام/ بخت خندان و زمان رام/خوشه ماه فرو ريخته در آب/ شاخه ها دست برآورده به مهتاب/ شب و صحرا وگل و سنگ/ همه دل داده به آواز شباهنگ/ يادم آيد تو به من گفتي: از اين عشق حذر کن/ لحظه اي چند بر اين آب نظر کن/ آب آيينه عشق گذران است/ تو که امروز نگاهت به نگاهي نگران است/ باش فردا که دلت با دگران است/ تا فراموش کني چندي از اين شهر سفر کن/ با تو گفتم حذر از عشق ندانم/ سفر از پيش تو هرگز نتوانم، نتوانم/ روز اول که دل من به تمناي تو پر زد/ چون کبوتر لب بام تو نشستم/ تو به من سنگ زدي/ من نه رميدم نه گسستم/ باز گفتم که تو صيادي و من آهوي دشتم/ تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم/ حذر از عشق ندانم، سفر از پيش تو هرگز نتوانم/اشکي از شاخه فرو ريخت/ مرغ شب ناله تلخي زد و بگريخت/ اشک در چشم تو لرزيد/ ماه بر عشق تو خنديد/ يادم آيد که دگر از تو جوابي نشنيدم/ پاي در دامن اندوه کشيدم/ نگسستم، نرميدم/ رفت در ظلمت غم آن شب و شب هاي دگر هم/ نگرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم/ نکني ديگر از آن کوچه گذر هم/ بي تو اما به چه حالي من از آن کوچه گذشتم ...

مجوش ای فرومایه گر من تو را [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] به شوخی گل هجو بر سر زدم
تو را تا ز گمنامی آرم برون [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] به نام تو این سکه بر زر زدم
نه از کین به روی تو تیغ آختم [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] نه از دشمنی بر تو خنجر زدم
به طبع آزمایی هجا گفتمت [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] پی امتحان تیغ بر خر زدم

من میان دل و احساسم پل زده بودم!
تا به دشت خاطره ها
باورها
به آن سبزترین دشت زمین
به همان کلبهء خوشبختی ما
سر بزنم.

من همان بودم که بهر قطره ای اشک
چه غو غا می کردم
من همان بودم که....

آه از دست تو ای چرخ بازیگر!
آه از دست تو ای تقدیر!

روز شفافیتی است استوار
گرفتار
در لق لقه میان رفتن و ماندن
همه ظفره امیز است انچه از روز به چشم می اید
افق در دسترس است و لمس پذیر
همه چیزی در سایه نامهای خود ارمیده است

تا رنگ مهر از رخ روشن گرفته‌ام
بی‌رنگ او ببین که چه شیون گرفته‌ام

دریای من غذای دل تنگ من شدست
دریای کشتیی که به سوزن گرفته‌ام

آهن دلا دلم ز فراق تو بشکند
کو را به دست صبر در آهن گرفته‌ام

یک روز دامن تو بگیرم که چند شب
در تو به اشک خویش به دامن گرفته‌ام

مي خور كه شيخ و حافظ و محتسب...........چون نيك بنگري همه تزوير ميكنند

دانی ای ناله که در دل ز چه تاثیر نکردی؟
رخنه بر سنگ محال است تو تقصیر نکردی

یکی به قصد من از ابروان کشیده کمان ---------------- یکی چو چشم خود از گوشه‌ها گشوده کمین

نگاه کن به درخت
هزار شاخه ، چو آغوش-باز کرده به شوق-
که آسمان را ، مانند جان به بر گیرد.
ولی دریغ که ابراز عشق را ، با او
به صد هزار زبانش که هست، نتواند.
خموش می ماند.

دلم پرته زخونه همش ميگيره بونه
نذار اين دل عاشق يه روز تنها بمونه
اگه روزي بتونم خونه و ماوي بگيرم
داد دل سوختنمو از همه دنيا بگيرم
ميرمو داد ميزنم
عاشق دل خسته منم
اوني که بپاي تو زندگيشو باخته منم
اخه عاشقم جوونم قدر عشقو خوب ميدونم
واسه عاشقونه خوندن تو نذار تنها بمونم
من مسافر شهر غريبم
بيتو زندگي داده فريبم
دلم پرته زخونه همش ميگيره بونه
نذار اين دل عاشق يه روز تنها بمونه
دلم پرته زخونه همش ميگيره بونه
نذار اين دل عاشق يه روز تنها بمونه

هرگز نميرد آنكه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جريده‌ي عالم دوام ما

آهم را مي شنيدي به حال زارم مي رسيدي

نازت را مي کشيدم تو ناز من را مي کشيدي

به خدا ، که تو از نظرم نروي ، چو روم ز برت ز برم نروي

رفتم و بار سفر بستم ، با تو هستم هر کجا هستم

اگر مراد ما برايد چه شود ، شب فراق ما سرآيد چه شود

به خدا ، کس ز حال من خبر نشد، که به جز غم نصيبم از سفر نشد

نرويده نفس به پيش چشم من ، که به چشمم به جز تو جلوه گر نشد

رفتم و بار سفر بستم ، با تو هستم هر کجا هستم

همچو فرهاد بود کوه کني پيشه ما ، کوه سينه ما ناخن ما تيشه ما

بهر يک جرعه مي منت ساقي نکشي ، اشک ما باده ما ديده ما شيشه ما

رفتم و بار سفر بستم ، با تو هستم هر کجا هستم

از عشق تو جاودان ماند ترانه من ، با ياد تو زنده ام عشقت فسانه من

پيدا شد ماه نو گاهي به خانه من ، پاييزم پر از گل و درخت در آشيانه من

رفتم و بار سفر بستم ، با تو هستم هر کجا هستم

مو آن بحرم كه در ظرف آمدستم
چو نقطه بر سر حرف آمدستم
بهر الفي الف قدي بر آيو
الف قدم كه در الف آمدستم
(بابا طاهر)

مو آن دل داده یکتا پرستم
که جام شرک و خود بینی شکستم

منم طاهر که در بزم محبت
محمد را کمینه چاکرستم
باباطاهر

ميان مهربانان كي توان گفت
كه يار ما چنين گفت و چنان كرد
عدو با جان حافظ آن نكردي
كه تير چشم آن ابرو كمان كرد

در ره عشق که از سيل بلا نيست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش

شکر چشم تو چه گويم که بدان بيماری
می کند درد مرا از رخ زيبای تو خوش

در بيابان طلب گر چه ز هر سو خطريست
می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش


حافظ

شكر به صبر دست دهد عاقبت ولي
بد عهدي زمانه زمانم نمي‌دهد
گفتم روم به خواب و ببينم جمال دوست
حافظ ز آه و ناله امانم نمي‌دهد

دیدم چو بازگشتم ازین ره شکسته بال
این نغمه آه نغمه ساز فریب بود
می خواهمت بگو و دگرباره ام بسوز
در شعله فریب دم دلنشین خویش
تا نوکم امید شکیب آفرین خویش
آری تو هم بگو که درین حسرتم هنوز
پایان این فسانه ناگفته تو را
نیرنگ این شکوفه نشکفته تو را
می دانم و هنوز ز افسون آرزو
در دامن سراب فریبننده امید
در جست و جوی مستی این جام ناپدید
می خواهم از تو بشنوم ای دلربا بگو

و گر از هر گلش جوشد بهاري
بهاري از تو زيبا تر نيارد

دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد
سعادت آن کسی دارد که از تن ها بپرهیزد


salam

درين بهشت برين، چون نسيم مي گذرم،
چه ارمغان برم آن خنده گل افشان را ؟

اخ

این منم اون ساده دل که به عشقت داده دل
آی نگاه کن زیر پات زیر پات افتاده دل
آی به دل آتیش نزن عشق تو امیدشه
غم شده مهمون دل چه عزیزی پیش شه
ساده دل ،ساده دل
ساده دل هرگز نمی گفت از شب و شب قصه ی بی خوا بی هاش
ساده دل فهمیده بود تو عاشقی صادق نمی مونی باهاش
ساده دل

یادم آید، تو به من گفتی:
((ازاین عشق حذر کن!
لحظه ای چند بر این آب نظر کن،
آب آیینه ی عشق گذران است،
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است؛
باش فردا که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن....))

یار مرا , غار مرا , عشق جگر خوار مرا
یار تویی , غار تویی , خواجه نگهدار مرا
نوح تویی , روح تویی , فاتح و مفتوح تویی
سینه مشروح تویی , بر در اسرار مرا
نور تویی , سور تویی , دولت منصور تویی
مرغ که طور تویی , خسته به منقار مرا
قطره تویی , بحر تویی , لطف تویی , قهر تویی
قند تویی , زهر تویی بیش میازار مرا
حجره خورشید تویی , جاده ناهید تویی
روضه امید تویی , آب ده این بار مرا
دانه تویی , دام تویی , حاصل دریوزه تویی
پخته تویی , خام تویی , خام بمگذار مرا
-***
ادمه ساده دل :D

ساده دل هرگز نمی گفت از شب و شب قصه ی بی خوا بی هاش

ساده دل فهمیده بود تو عاشقی صادق نمی مونی باهاش

ساده دل

آن سالها كه هنوز دهانم بوي باران مي داد

از پدر كه پرواز نكرده بود

هرصبحگاه صميمي آوازي دلنواز مي شنيدم

به عادتي زلال .

يادش سبز پدر , آسماني ترين مردماني بود كه مي شناختم

آبروي بيابان بود , وقت سفر ,

مادرم مي گفت : دستش پر از پينه بود و

خورجين خستگي اش بر دوش

امروز با هشتاد فصل فاصله هنوز رنج مقدس او

ميراث ماندگاري ست بر بازوان باور خويش

حالا مي فهمم آن آواز آشنا را , شما

به حنجره اش ريخته بودي .

آوازي برايم بخوان

آن عادت زلال را , عطش دارم .
...

می کنم چون درون سینه نگاه
آه از این بخت بد، چه بینم، آه... :
گل غم مست جلوه ی خویش است
هر نفس تازه رو تر از پیش است!!

حالا که من گریه میکنم اشک میریزم یه دریا

صدای خنده های تو میره تا پشت ابرها



تا چشامو باز میکنم غم تو دلم نشسته

به هر طرف رو میکنم درهای شادی بسته





به من نخند یه روز دلت دل به کسی میبنده

اون روز میبینی عاشقی گریه داره نه خنده

*-*-*

ادامه ساده دل


ساده دل

یک شب عاشق تر شد و راهی می خونه شد

باده خورد و گریه کرد عاقبت دیوونه شد

ساده دل

پشت خونت اومدش سر به دیوارا زدش

عاشق عشق تو بود با همون خوب و بدش

این منم اون ساده دل که به عشقت داده دل

آی نگاه کن زیر پات زیر پات افتاده دل

ساده دل

هر چند، اميد رهائي مرده در دل ها؛
سر مي دهيم اين آخرين فرياد درد آلود را :
- (( ... آه، اي سبكباران ساحل ها

اینم اخر عاقبت ساده دل :D


اون یه رنگ نابلد خسته از دنیای بد

دل به عشقت داد و رفت سر به کوه دره زد

این منم اون ساده دل که به عشقت داده دل

آی نگاه کن زیر پات زیر پات افتاده دل