مشاعره با اشعار حضرت حافظ

The post reedited by NOKIA_n95

الان با د بگیم یا ر :31:

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

محرم راز دل شيداي خود
كس نمي بينم ز خاص و عام را

آن عهد یاد باد که از بام و در مرا
هر دم پیام یار و خط دلبر آمدی

ياري اندر كس نمي بينيم ياران را چه شد
دوستي كي آخر آمد دوستداران را چه شد

دل می​رود ز دستم صاحب دلان خدا را


دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

آيينه ي سكندر جام مي است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملك دارا

اگرچه حسن تو از عشق غیر مستغنی است
من آن نیم که ازین عشقبازی آیم باز

ز روي دوست دل دشمنان چه درياب
چراغ مرده كجا شمع آفتاب كجا

از جرعه ی تو خاک زمین در و لعل یافت
بیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریم
حافظ چو ره به کنگره ی کاخ وصل نیست
با خاک آستانه ی این در بسر بریم