تراشههای بیونیک، درمانی برای ضایعات نخاعی
محققان در تلاشند با استفاده از تراشههایی که در مغز یا نخاع کاشته می‌شوند، ارتباطات عصبی از دست‌رفته را در افراد مبتلا به ضایعات نخاعی ترمیم کنند.
محبوبه عمیدی: میمونی روی میزکار نشسته و سیم‌های متعددی به ناحیه سر و مچ دستش متصل شده که تا یک جعبه کوچک الکترونیکی امتداد دارد. در ابتدا دست بی‌حس است، اما حدود 10 دقیقه بعد، میمون شروع به انقباض ماهیچهها می‌کند و دستش را حرکت می‌دهد. حرکات دست نامتعادل است و چند دقیقه دیگر، دست دوباره بی‌حرکت شده است.
ارتباط عصبی دست میمون با مغز به وسیله تزریق داروی بیهوشی در بازوی این حیوان، به‌طور موقت از کار افتاده است، در واقع حرکات دست به وسیله سیم‌‌ها و جعبه متصل به آنها هدایت می‌شود که نقش ارتباط قطع‌شده را به عهده گرفتهاند.
این آزمایش، که سال گذشته در آزمایشگاه ابر‌هاردفتز در دانشگاه واشنگتن انجام شد، اول آزمونی است که نشان می‌دهد امکان کاهش ضایعات فلج حاصل از آسیب نخاع در بیماران وجود دارد. با اینکه حجم بالایی از تحقیقات در زمینه فلج به بررسی اثر سلولهای بنیادی و استفاده از آنها برای ترمیم این ارتباط قطع‌شده متمرکز شده است، هستند پژوهشگرانی که برای ایجاد یک گذرگاه الکتریکی در منطقه آسیب دیده تلاش می‌کنند.
این ایده به شکل کاشت تراشههای الکترونیک در مناطقی مرتبط از مغز برای ضبط فعالیت‌‌های عصبی عنوان شده است. از میان هزاران نورون، یک رمزخوان سیگنال‌‌های عصبی را شناسایی و کشف رمز می‌کند تا بفهمد مغز، درخواست انجام چه کاری را از بدن دارد. پیغام‌ها ترجیحا به وسیله ارتباط بی‌سیم به الکترود‌هایی در ماهیچه منتقل می‌شود تا آن‌را برای انجام عمل خواسته شده تحریک کند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این «تراشههای مغزی» در حال حاضر برای بازسازی شنوایی برای ناشنوایان یا بینایی برای نابینایان و دفع حملات در مبتلایان به صرع استفاده می‌شوند! می‌بینید که این ایده خیلی هم دور از دسترس نیست. با این حال هر قدمی در این مسیر برداشته شود، موفقیتی بزرگ در مبارزه بشر با فلج ناشی از ضایعات عصبی خواهد بود. یکی دیگر از تجربیات موفق در این زمینه آزمایشات جوس کارمنا در سال 2003/1382 است، زمانی که او در دانشگاه دوک در دور‌هام کارولینای شمالی توانست با استفاده از یک رابط میان مغز و ماشین به میمون‌های آزمایشگاهی این اجازه را بدهد که تنها با استفاده از ذهنشان به بازی کامپیوتری بپردازند.
در این آزمایش میمون‌هایی که لب آهیانه و قدامی آنها - منطقه تصمیم‌گیری و حرکت در مغز - توسط تراشههایی با 64 الکترود کنترل می‌شد، به بازی کامپیوتری با استفاده از جوی‌استیک پرداختند، تا زمانی که دستگاه موفق به رمز‌گشایی حرکات آنها در مغز شود. در این زمان اتصال به جوی‌استیک قطع می‌شد و تنها میمون‌‌ها با سیگنال‌‌های مغزی که می‌فرستادند، بازی را ادامه می‌دادند.
فاصله بسیاری میان هدایت یک دسته بازی تا انجام امور پیچیده روزمره توسط ذهن انسان وجود دارد. اما تنها یک سال بعد، جان دونوگوئه با اتصال تراشههایی حاوی 100 الکترود به مغز مرد 25 سالهای که قطع نخاعی شده بود، توانست به نتایج مشابهی دست پیدا کند.
نه‌ماه بعد، این مرد جوان که MN نامیده می‌شد، توانست با استفاده از تراشه BrainGate نامه‌های الکترونیکی‌اش را باز کند، تلویزیون را روشن کند و حتی بازوی روباتیکش را کنترل کند. شروع بسیار‌خوبی بود اما نواقصی هم داشت. در مراحل پایانی این آزمایش، امواج ارسالی خفیف شده بود و کنترل دقیقی صورت نمی‌گرفت. اما اوایل امسال تیم کاری دونوگوئه اعلام کرد، نواقص تراشه قبلی را برطرف کرده و به آزمایشات بالینی برای بهبود آن روی آورده است.
بسیاری از کسانی که دچار آسیب‌‌هایی در نخاع شدهاند، امیدوارند روزی برسد که بتوانند مجددا حرکت را در اندام‌‌هایشان تجربه کنند. تا سال گذشته و آزمایشات فتز، کسی نتوانسته بود ارتباط قطع‌شهد میان مغز و بدن را باموفقیت بازیابی کند. اما با استفاده از «تحریک الکتریکی عملکردی» یا (FES) که در آن الکترود‌ها مستقیما ماهیچه را تحریک می‌کنند، شاید این روز خیلی دور نباشد. تنها اشکال کار اینجاست که تحریکات باید به وسیله یک نیروی بیرونی فعال شوند.
فیتز روی این مسئله هم کار‌کرده و نشان داده استفاده از مغز برای ارسال دستورالعمل‌ها، به مراتب ساده‌تر و مطمئن‌تر از کلید‌‌های الکتریکی است. واقعیت این است که نورون‌های حرکتی که در این آزمایش حرکات مچ دست را کنترل می‌کنند، برای این‌کار ساخته نشد‌هاند، بلکه با شرایط پیش‌آمده هماهنگ شدهاند و مطمئنا می‌توانند این قابلیت را در سایر نقاط بدن هم به‌کار بگیرند.
این نکته علاوه بر اینکه قابلیت شگفت‌انگیز مغز را در شناخت ارتباطات تازه نشان می‌دهد، دانشمندان را به استفاده از پل‌‌های ارتباطی مشابه برای اندام‌‌های متفاوت امیدوار می‌کند.
فکر می‌کنید مغز انسان هم شرایط مشابهی داشته باشد؟ دونوگوئه می‌خواهد با استفاده از «اف.ای.سی» به آزمایشات بالینی بپردازد که اگر موفقیت‌آمیز باشند، شاهد جهشی در درمان بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی خواهیم بود.
او از دو روش می‌تواند برای تحریک الکتریکی ماهیچهها استفاده کند. یکی تحریک مستقیم ماهیچه با استفاده از یک جریان الکتریکی نسبتاً نیرومند که احتمالا به حرکاتی نامتعادل منجر خواهد شد و دیگری، ارسال سیگنال‌‌ها به ماهیچه با استفاده از سلولهای عصبی سالم در بدن بیمار است. روش دوم به جریان الکتریکی خفیف‌تری نیاز دارد و باید منطقه اندکی را پوشش دهد و به همین دلیل، دقیق‌تر و موفق‌تر به‌نظر می‌آید.
هماهنگی
یک شانس بزرگ وجود دارد. تحریک عصبی می‌تواند، بعضی از فرمان‌‌های تراشه مغزی را ساده‌تر کند. این به دلیل تعدد فعالیت‌‌های تکراری مانند تنفس و راه‌رفتن است که تنها به ارسال یک سیگنال فرمان نیاز دارند تا نخاع به تنظیم خودکار حرکات ماهیچهها بپردازد. پس اگر بخش ایجاد هماهنگی در نخاع آسیب‌دیده سالم مانده باشد، تراشه می‌تواند سیگنال اولیه را از مغز مخابره کند و بقیه را به‌عهده نخاع بگذارد.
گذر از این مرحله به شکل حیرت‌آوری ابزارها را ساده می‌کند، مصرف انرژی توسط تراشه‌‌ها کاهش پیدا می‌کند و احتمال تعویض آنها را که همراه با جراحی است، کاهش خواهد داد.
متأسفانه این روش برای بیمارانی که آسیب‌‌های جدی‌تری دید‌هاند و مرکز هماهنگی عضلات در نخاع آنها از بین رفته، جواب نمی‌دهد. در این افراد برای ایجاد هماهنگی بین عضلات باید تراشه جداگان‌های در نخاع تعبیه شود یا دستگاه هماهنگ‌کننده ماهیچهها به صورت یک دستگاه خارجی که با تراشههای کاشته‌شده در مغز و نخاع، ارتباط بی‌سیم دارد، در اختیار این افراد قرار گیرد.
محاسبه دقیق اینکه کدام عصب و به چه روشی باید برانگیخته شود، اصلا کار سادهای نیست. سال گذشته محققان دانشگاه جان‌‌هاپکینز در بالتیمور با استفاده از دستگاهی به نام «مولد مرکزی الگوی حرکتی» یا CPG توانستند با تحریک نخاع یک گربه، این حیوان را به حرکت وادارند و حرکت عضلات را هماهنگ کنند.
سی.پی.جی CPG تنها می‌تواند به عنوان ابزار کمکی برای راه رفتن به کار گرفته شود. به همین دلیل در انسان، برای فعالیت‌‌هایی مانند مشت‌‌کردن دست‌‌ها یا بلند کردن آنها احتمالا به تراشههای خارجی دیگری نیاز خواهد بود. با به ثمر رسیدن تمام این تلاش‌‌ها، تنها می‌توان نیمی از نیاز بسیاری از بیماران را برآورده کرد. چرا که آنها به بازگشت حس لامسه هم به اندام‌‌هایشان نیاز دارند.
تحقیقات در این مورد کند اما امیدوار‌کننده پیش می‌رود. یکی از آنها، تحقیق کارمنا در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی است. او برای موش‌‌های صحرایی آسیب‌دیده، «سبیل مصنوعی» ابداع‌کرده که با کشیده شدن به اجسام، مانند سبیل‌‌های واقعی عمل می‌کند.
مشکلات پیش رو و نگرانی‌‌های امنیتی
برای استفاده از این تراشه‌‌ها در انسان، محققان باید از امن و بادوام بودن آنها اطمینان حاصل کنند. سازگاری زیستی بافت مغز هم با تراشه‌‌ها چالش بزرگی است.
مسئله دیگر تأمین نیروی تراشههایی است که درون جمجمه کار گذاشته شدهاند. به دلیل همین چالش‌‌ها FDA، سازمان غذا، داروی ایالات متحده، خواستار ده سال تحقیق مداوم روی نمونه‌‌های آزمایشگاهی پیش از استفاده از این تراشه‌‌ها در آزمایشات بالینی شده است.
نگرانی‌‌هایی هم در زمینه اجتماعی وجود دارد. یکی امکان هک‌شدن یا از کارافتادن این دستگاه‌‌ها توسط هکر‌هاست. موضوع دیگر که جنبه حقوقی هم پیدا می‌کند، احتمال آسیب‌رساندن به افراد دیگر، توسط دست یا پا‌هایی است که دارد توسط این تراشه‌‌ها کنترل می‌شود. راستی فکر می‌کنید، چه کسی مقصر است؟
ایران بزرگداشت ابن سینا را در سازمان ملل برگزار می‌کند
قائم مقام رئیس سازمان میراث فرهنگی در بازدید از غرفه فارس:
ایران بزرگداشت ابن سینا را در سازمان ملل برگزار می‌کند
خبرگزاری فارس: قائم مقام رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از برپایی بزرگداشت ابن سینا در سازمان ملل خبر داد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حجت‌الاسلام ادبی، دقایقی پیش در بازدید از غرفه خبرگزاری فارس در نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها به خبرنگار جامعه فارس،گفت: با پیشنهاد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مراسم بزرگداشت ابن سینا 23 آذر ماه امسال در سالن شماره 4 سازمان ملل برگزار می‌شود.
وی در ادامه افزود: سالهای 2011 تا 2013 به عنوان ابن رشته، عبدالعلی بیرجندی، ابوسعید ابوالخیر و ابن سینا معرفی شده است اما متأسفانه نهادهای فرهنگی تاکنون بزرگداشت‌هایی برای این مشاهیر برگزار نکرده‌اند اما سازمان میراث فرهنگی و گردشگری آذر ماه امسال بزرگداشت ابن سینا را در سازمان ملل برگزار می‌کند.
قائم مقام رئیس سازمان میراث فرهنگی گفت: در مراسم بزرگداشت ابن سینا در سازمان ملل ابن سیناشناسان برجسته جهان و اساتید فرهنگی ایران حضور خواهند داشت.
به گفته حجت‌الاسلام ادبی قرار است مراسم بزرگداشت ابوسعید ابوالخیر در ترکمنستان نیز برگزار شود.
انتهای پیام/
تولید سلول های خورشیدی از کربن
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
چرا هنوز سلول های خورشیدی فراگیر نشده اند؟ پاسخ این است که میزان تولید انرژی آنها کم است و قیمت ساخت نیز بالا است. محققین زیادی در سراسر دنیا تلاش می کنند هزینه ساخت آنها را پایین بیاورند و در کنار آن بازدهی را افزایش دهند. حالا یک تیم در دانشگاه استنفورد می گوید گامی جدید برای ارزان تر کردن آنها برداشته است.
آنها توانسته اند سلول های خورشیدی را از کربن تولید کنند. این تیم از سه لایه مختلف کربن استفاده کرده اند. دو لایه اول کار جذب نور خورشید را انجام می دهد و لایه سوم در نقش الکترود ها عمل می کند.
هرچند ساخت این سلول ها به خاطر استفاده از کربن بسیار ارزان تمام می شود اما فعلا بازدهی آنها کمتر از ۱ درصد است و بنابراین به این زودی ها منتظر تولید انبوه آنها نباشید. فعلا باید چند سالی در آزمایشگاه ها روی این فناوری کار شود تا آنها را در زندگی مان ببینیم.
narenji.ir
تبدیل هوای تازه به بنزین، گامی تازه جهت مقابله با بحران انرژی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یک شرکت کوچک انگلیسی با استفاده از تکنولوژی انقلابیش اولین «بنزین تهیه شده از هوا»ی خود را آماده عرضه کرد. چنین کشفی، همزمان با حل بحران انرژی، می تواند با حذف دی اکسید کربن از جو زمین، کمکی بزرگ برای کنترل گرمایش جهانی باشد.
تولید ترکیب Air Fuel یا سوخت هوا از ماه آگوست در پالایشگاه کوچک آزمایشی این شرکت شروع شده و طی این مدت آنها با ترکیب دی اکسید کربن و بخار آب، موفق به تولید ۵ لیتر ماده سوختی شده اند. این شرکت امیدوار است طی دو سال آینده اولین پالایشگاه نیمه-صنعتی خود را در مقیاس بسیار بزرگ راه اندازی کند و به تولید یک تن بنزین در روز بپردازد. آنها همچنین به دنبال ساخت نوعی سوخت ویژه هواپیما هستند، تا سفرهای هوایی با آلودگی کمتری را به ارمغان آورند.
Tim Fox مدیر بخش انرژی و محیط زیست انستیتو مهندسی مکانیک لندن می گوید: «این موضوع آنقدر خوب است که باور آن را سخت می کند، اما حقیقت دارد. آنها این کار را انجام داده اند و من خودم با حضور در کارخانه، آن را دیده ام. این یک اختراع بزرگ است که آن را تبدیل به فرایندی تجاری کرده اند. این فعلا یک کارخانه پایلوت و آزمایشی است که با مکش هوا، گاز کربنیک آن را جدا می کند. البته این کاری است که به صورت کامل شناسایی شده و شیوه انجام آن مشخص است. همچنین تجهیزات مورد استفاده به وفور در بازار یافت می شوند. اما کاری که آنها کرده اند، کنار هم قرار دادن این ابزار به شکل درست و استفاده صحیح از آنها است.»
اگر چه مراحل انجام این کار هنوز در گام های ابتدایی تحقیق و توسعه هستند، و برای تولید سوخت به مصرف انرژی الکتریسیته بالایی نیاز است. البته کمپانی به دنبال استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و پاک برای تامین الکتریسیته لازم خود است.
Peter Harrison مدیرعامل این شرکت می گوید: «ما دی اکسید کربن را از هوا می گیریم و هیدروژن را از آب استخراج کرده و آنها را تبدیل به مواد اولیه تولید بنزین می کنیم. تا آنجایی که می دانیم، فعلا هیچ فرد و گروه دیگری در دنیا امکان انجام این کار را ندارد. این ماده بو و شکلی همچون بنزین دارد، اما بسیار پاک تر از بنزینی است که از نفت به دست می آید.»
او همچنین اضافه می کند: «ماده تولیدی ما نیازی به هیچ یک از افزودنی ها و مواد آلوده کننده بنزین را ندارد و البته هنوز به عنوان سوخت در موتورهای قدیمی قابل استفاده است. یعنی دارندگان اتومبیل تنها کافی است با رفتن به پمپ بنزین، از محصول ما به جای بنزین عادی استفاده کنند و نیازی به هیچ ابزار و تجهیزات جانبی از قبیل پیل سوختی، باتری یا یا باک ویژه ای نیست. یعنی اینکه زیرساخت فعلی تهیه شده برای حمل و نقل و سوخت گیری به راحتی قابل استفاده است..
با توجه به اینکه دی اکسید کربن، مقصر شماره یک تولید صنعتی گازهای گلخانه ای و گرمایش زمین است که از اشتعال سوخت های فسیلی تولید می شود، تهیه چنین سوخت پاکی می تواند بزرگترین هدف این پروژه باشد. اکنون ایده استفاده از دی اکسید کربن موجود در هوا برای تولید سوختی که بتواند با همین سیستم قدیمی حمل و نقل مواد سوختی و اتومبیل ها مورد استفاده قرار گیرد، یک قدم جلوتر رفته و به هدف نزدیک تر شده است. آقای Harrison می گوید که چنین چیزی می تواند دورنمای اقتصادی و محیط زیستی انگلیس و دنیا را تغییر دهد.
مدیرعامل این شرکت معتقد است طی ۱۵ سال آینده پالایشگاه صنعتی بسیار بزرگی برای تولید این سوخت راه اندازی خواهند شد. البته می گوید آنها در مکانی ایستاده اند که تنها راه پیروزی، رقابت با قیمت سوخت های فسیلی آلوده کننده و عرضه سوخت جدید با قیمتی ارزان تر است.
اکنون شرکت های فراوانی مشغول تحقیق بر روی شیوه های جداسازی دی اکسید کربن از هوا هستند. اما این کار بسیار پر هزینه بوده و در بهترین حالت فعلی هر تن دی اکسید کربن ۴۰۰ یورو هزینه در بر خواهد داشت. البته این مساله ای است که همیشه با گذشت زمان حل شده است. پروفسور Klaus Lackner از دانشگاه کلمبیا در نیویورک می گوید که قیمت بالای تکنولوژی های جدید، همیشه به شکل جذابی افت پیدا می کند. من اولین بار در دهه ۱۹۸۰، سی دی را با قیمت ۲۰ دلار می خریدم. اما اکنون آن را تنها ۱۰ سنت می خرم. یا قیمت لامپ روشنایی طی یک قرن گذشته سقوط ۷۰۰۰ برابری را تجربه کرده است.
پیش بینی شما در خصوص میزان موفقیت و احتمال عملی شدن چنین ایده خارق العاده ای چیست؟ آیا قرار است به استفاده از همین اتومبیل های امروزی ادامه داده و جهان سالم تری داشته باشیم؟ یا برد با اتومبیل های خورشیدی و هیبریدی خواهد بود؟
narenji.ir
پوست الکترونیک مصنوعی خود-ترمیم
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصورش را بکنید که بخواهید با ابزارهای دیجیتال یک پوست مصنوعی بسازید. پوستی که از فناوری های ساخت بشر مانند پلاستیک و سنسورهای مختلف تشکیل شده اما خصوصیاتی مشابه با پوست انسان داشته باشد.
پروژه پوست الکترونیک مصنوعی، سال‌ها است که در دانشگاه استنفورد در حال توسعه و تحقیق است. حدود دو سال پیش این پوست می توانست فشار جزیی (در حد نشستن یک مگس) را حس کند. در ماه های بعدی ویرایش جدیدتری از این پوست عرضه شد که می توانست با سنسورهایش بعضی انواع مولکول دی-ان-ای را تشخیص دهد. سال گذشته هم خانم دکتر ژنان بائو (سرپرست پروژه) نوع خاصی از سلول های خورشیدی انعطاف پذیر را ابداع کرد که می توانند انرژی پوست مصنوعی را تامین کنند.
اما جدیدترین مدل این پوست مصنوعی یک قابلیت استشنایی دارد: خودبه‌خود ترمیم می شود. پیش از این هم پلیمرهایی عرضه شده بودند که می توانستند در صورت آسیب دیدن، خود را ترمیم کنند، اما این پوست جدید با همه آن پلیمرها یک فرق اساسی دارد: پلیمرهای خودترمیم قبلی، برای فعال شدن پروسه ترمیم نیاز داشتند در معرض محرکی مانند حرارت یا نور ماورا بنفش قرار بگیرند. اما پوستی که خانم دکتر بائو ساخته است نیازی به این چیزها ندارد و تنها با چفت کردن دو سطح بریده شده در کنار هم برای مدت 30 دقیقه عمل ترمیم صورت می گیرد.
با توجه به اینکه در روش جدید محققان استنفوردی نیازی به فعال کننده نیست، التیام زخم بدون تغییرات مکانیکی یا شیمیایی صورت می پذیرد. بنابراین این پوست می تواند بارها از همان محل جوش بخورد. در حالی که پلیمرهای خودترمیم قبلی حین جوش خوردن دچار تغییر می شدند و نمی توانستند دوباره از همان محل ترمیم شوند. پوست جدید توانسته است تا ۵۰ بار از یک محل بریده شده و دوباره ترمیم شود. و بعد از هر ۵۰ بار، خصوصیات فیزیکی و رسانایی الکتریکی خود را هم حفظ کند.
اگر این قابلیت فوق العاده التیام زخم ها به تنهایی برای تان هیجان انگیز نیست، باید بگوییم که پوست جدید سنسورهایی برای حس فشار و خم شدگی دارد. یعنی می تواند لمس دست را حس کند یا اگر مثلا در پوست یک مفصل مصنوعی به کار برود، می تواند اطلاعاتی در زمینه میزان و زاویه خمش مفصل را ثبت کرده و نمایش دهد.
به نظر می رسد آرزوی داشتن گجت‌ها و اندام های مصنوعی که خودبه‌خود تعمیر و ترمیم شوند، چندان دور از دسترس نیست و ممکن است در سال های آینده شاهد ارائه چنین ابزارهایی باشیم.
narenji.ir
تولید سوخت زیستی از جلبک/ کشت بهترین میکروجلبک دنیا در خلیج فارس
رئیس پارک علم و فناوری خلیج فارس از آغاز اجرای طرح تولید سوخت زیستی از جلبک خبر داد و گفت: با جدا سازی میکروجلبک‌های خلیج‌فارس، سوخت زیستی تولید می‌شود. دکتر مهدی محمدی در گفتگو با خبرنگار مهر، ایران را جز کشورهای تولید کننده گاز دی‌اکسید کربن (Co2) دانست و افزود: هر چه بتوانیم میزان تولید این گاز سمی را کاهش دهیم امتیاز بیشتری را می‌توانیم کسب کنیم به گونه‌ای که به ازای حذف هر تن CO2 از محیط سوخت به میزان 25 دلار جایزه دریافت می‌کنیم.
وی در عین حال با اشاره به جریمه کشورهای تولید کننده CO2، ادامه داد: در مقابل این جایزه کشورهایی که تولید کننده دی اکسید کربن باشند به میزان 60 دلار جریمه می‌شوند.
محمدی با بیان اینکه با این رویکرد طرح تولید بیودیزل از جلبک تعریف و در دستور کار قرار گرفت، اظهار داشت: در این راستا طرح "تولید سوخت زیستی از جلبک" از سوی شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری با اعتبار 18 میلیارد تومان تصویب و از سوی پارک علم و فناوری خلیج‌فارس در بوشهر اجرایی می‌شود.
رئیس پارک علم و فناوری خلیج‌فارس با اشاره به جزئیات اجرای این طرح خاطرنشان کرد: برای این منظور 170 ریز جلبک در انداره‌های میکرونی موجود در خلیج فارس جدا سازی و مطالعاتی بر روی آنها انجام شد.
وی با اشاره به نتایج این تحقیقات، توضیح داد: ماده اولیه سوخت زیستی چربی است و نتایج این تحقیقات نشان داد که بیش از 55 درصد حجم سلولهای میکروجلبک‌ها از چربی تشکیل شده است که این نشان از ظرفیت بالای کشور در تولید سوخت‌های زیستی از جلبک دارد.
محمدی به بیان نحوه تولید بیو دیزل از جلبک پرداخت و یادآور شد: در این طرح استخرهایی برای کشت میکروجلبک‌ها احداث می‌شود و با استفاده از آب دریا و گردش طبیعی گاز Co2 در استخرها، اقدام به کشت میکرو جلبک می‌شود.
وی با بیان اینکه گاز دی‌اکسید مورد نیاز در این طرح از طریق گازهای خروجی نیروگاه‌ها تامین می‌شود، اضافه کرد: این گاز پس از خنک سازی وارد این استخرهای پرورش جلبک می‌شود به این ترتیب ضمن جلوگیری از انتشار گاز Co2 به محیط زیست از آن برای کشت جلبک برای تولید بیو دیزل استفاه می‌شود.
رئیس پارک علم و فناوری خیلج فارس، از واگذاری 10 هزار هکتار زمین برای کشت میکروجلبک‌ها خبر داد و افزود: جلبک هایی که برای این طرح جداسازی و کشت می‌شوند نسبت به سایر میکرو جلبک‌های موجود در دنیا از راندمان بالایی برخوردار است.
وی به مشارکت بخش خصوصی در این طرح اشاره کرد و گفت: شرکت "دانا انرژی" با تقاضای دریافت 500 هکتار زمین آمادگی خود را برای مشارکت در این پروژه تحقیقاتی اعلام کرده است.
محمدی همچنین یادآور شد: توجیه این طرح این است که از جایزه کاهش تولید CO2 برای توسعه این پروژه استفاده شود.
مهرنيوز
یک راکتور ابتکاری برای مسافرت‌های فضایی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مهندسان راکتور جدیدی طراحی کردهاند که منبع سوخت موثر و ایمنی برای مسافرت‌های فضایی دوردست است. این نمونه جدید، نخستین راکتور هسته‌ای برای سفرهای فضایی محسوب می‌شود که پس از سال 1344 در آمریکا ساخته شده است.
محمود حاج‌زمان: برای یک فضاپیما، به راحتی نمی‌توان بازدهی و سادگی استفاده از یک منبع نیروی هسته‌ای را شکست داد. از نخستین کاوشگرهای فضایی تا مریخ‌نورد کیوریاسیتی، در جایی‌که استفاده از انرژی خورشیدی غیرعملی یا غیرممکن است و سلولهای سوختی یا سایر باتری‌های نیز به سرعت تمام می‌شوند؛ یک باتری هسته‌ای منبعی قطره چکانی و بادوام از الکتریسیته را فراهم می‌کند. اما ژنراتورهای ترموالکتریک، نامی که این مولدها با آن خوانده می‌شوند، برای یک فضاپیما تنها راندمانی به اندازه یک لامپ خانگی دارند. همچنین آنها به پلوتونیوم 238 نیاز دارند؛ عنصری ناپایدار و ایزوتوپی که به سختی به دست می‌آید.
به گزارش پاپ‌ساینس، مهندسان هسته‌ای نابغه آزمایشگاه ملی لس‌آلاموس آمریکا (LANL) یک جایگزین برای آن دارند: راکتور شکافت هسته‌ای اورانیومی که گرما را به الکتریسیته تبدیل می‌کند. محققان بخش فناوری هسته‌ای پیشرفته این مرکز، به تازگی یک راکتور هسته‌ای جدید را آزمایش کردهاند که بر اساس لوله‌های گرمایی کار می‌کند. این راکتور که «اثبات استفاده از شکافت هسته‌ای سرپهن» یا به اختصار DUFF نامیده می‌شود، نخستین آزمایش یک سیستم راکتور هسته‌ای فضایی برای تولید الکتریسته است که پس از سال 1965/ 1344 در آمریکا انجام می‌شود.
این راکتور طراحی سادهای دارد و از گرمای حاصل از واکنش شکافت اورانیوم و انتقال آن به یک جفت موتور استرلینگ استفاده می‌کند. یک استوانه 10 سانتی‌متری از اورانیوم غنی شده هسته راکتور را تشکیل می‌دهد، که لوله‌های گرمایی برای خنک‌سازی آن و انتقال این انرژی به موتورها در اطراف آن قرار گرفتهاند. موتورهای بدون پیستون این مجموعه می‌توانند 24 وات برق تولید کنند. یک موتور فضایی واقعی بسیار داغ‌تر خواهد بود، و قادر خواهد بود تا حدود 1 کیلووات برق تولید کند؛ اما به هر حال آزمایش نمونه اولیه اثبات کرد که این ایده عملی است.
به گفته محققان LANL ، منابع کارآمدتر و پر بازده‌تر انرژی هسته‌ای به فضاپیماها کمک می‌کنند تا وظیفه خود را انجام دهند و اطلاعات را بسیار سریع‌تر منتقل کنند. همچنین به مسئولان ناسا امکان می‌دهد تاپلوتونیوم کمتری استفاده کنند، و به جای آن از ماده‌ای استفاده کنند که بسیار آسان‌تر به دست می‌آید. در نهایت، این راکتور را می‌توان در مقیاس سیستم‌های پیشرانه یک فضاپیما ساخت، و یک منبع سوخت قابل اطمینان و ایمن را برای مسافرت‌های فضایی دوردست تامین کرد.
خبرآنلاين
موفقیت محققان کشور در ساخت موتور موشک/ فراهم شدن امکان تعقیب و گریز
محققان دانشگاه خلیج‌فارس به فناوری ساخت نوعی موتور برای موشک دست یافتند که با کنترل میزان مصرف سوخت می‌توان سرعت را افزایش و یا کاهش داد. دکتر سعیدرضا دهقان در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به طراحی و ساخت موتورهای موشکی و هیبریدی گردابه‌ای، افزود: عمر موتورهای موشکی در دنیا 11 سال است و همچنان در آمریکا در مرحله مطالعات است که با تکمیل این مطالعات به تدریج این موتورها در صنایع نظامی و فضایی به کار برده می‌شود.
وی با بیان اینکه با اجرای پروژه تحقیقاتی موفق به طراحی و ساخت موتورهای موشکی در فاز آزمایشگاهی شدیم، افزود: در ادامه تحقیقات به دانش فنی طراحی و ساخت موتورهای "گردابه ای" دست یافتیم.
دهقان با تاکید بر اینکه در موتورهای هیبریدی گردابه‌ای، برخی از ضعف‌های موتور موشک برطرف شد، ادامه داد: سوخت این موتور کروزن (نفت سفید) و در آن از اکسیژن به عنوان اکسید کننده استفاده شده است.
وی با اشاره به مزایای این موتورها، خاطرنشان کرد: این موتور به گونه‌ای طراحی شده است که شعله به دیواره نمی‌رسد از این رو دیواره موتور همواره خنک است. این عامل سبب شده تا بتوان جنس ارزان تری برای بدنه موتور انتخاب کرد.
مجری طرح پایین بودن نرخ مصرف سوخت را در موتورهای هیبریدی گردابه‌ای نسبت به موتورهای سوخت جامد را از دیگر مزایای این موتور نام برد و یادآور شد: نقطه ضعف موتورهای سوخت جامد این است که نرخ سوخت دست کاربر نیست و هر میزان سوخت که در مخزن وارد شود می‌سوزد.
وی اضافه کرد: ولی با گردابه‌ای کردن و جدا کردن اکسید کننده‌های سوخت به این فناوری دست یافتیم که بتوانیم نرخ سوزش را در موتور کنترل کنیم.
دهقان در این باره توضیح داد: با دست یافتن به این فناوری توانستیم که در صورت نیاز سرعت موشک را افزایش و یا کاهش دهیم. این امر امکان تعقیب و گریز را فراهم می‌کند که در موتورهای سوخت جامد فعلی به سختی انجام می‌شود.
به گفته این عضو هیات علمی دانشگاه خلیج فارس این نوع موتورها در صنایع هوافضا کاربرد دارد.
