اصطلاحات مفید پزشکی

واریس‌ وریدهای پا یکی از مشکلاتی است که همه را ناراحت می‌کند. برخی از افراد به علت برخی از شرایط زمینه‌ساز ممکن است به طور گریز‌ناپذیری به واریس مستعدتر باشند. اما اقدامات پیشگیری‌ و تکنیک‌های پزشکی بسیاری برای کاهش ظهور ورید واریسی و درد ناشی از آنها وجود دارد.

* به علائم بیماری دقت کنید :
گرچه وریدهای عنکبوتی اغلب مایه نگرانی هستند، ممکن است با علائمی مانند خستگی، گرفتگی شبانه عضلات، تورم ساق پا یا خارش در اطراف برخی وریدها همراه باشند. در صورتی که هر یک از این علائم را داشتید با دکترتان تماس بگیرید.
* فعال بمانید:
پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، شناکردن و سایر فعالیت‌هایی که خون را در پاها در گردش نگه می‌دارند، به کاهش فشار و تجمع خون در وریدهای پا کمک می‌کنند.
تغییردادن وضعیت یا به طور مکرر منقبض کردن عضلات ساق پا، می‌تواند به جریان خون کمک کند.
* وزن‌تان را در حد سالم نگهدارید:
این کار با برطرف کردن فشار بر روی پاهای‌تان که باعث می‌شود وریدها به سطح بیایند، به پیشگیری از ایجاد وریدهای واریسی و عنکبوتی کمک می‌کند.
* جوراب‌های کشی بپوشید:
جوراب‌های واریس فشار را به صورت یکسان توزیع می‌کنند. اما مراقب باشید: که این لباس‌های کشی در اطراف برخی از بخش‌های بدن، مانند کمر و کشاله‌ران ممکن است مانع جریان یافتن خون شود، و عملا به ایجاد وریدهای عنکبوتی و واریسی بینجامد.
* خودتان را خنک نگه دارید:
حرارت مفرط در حمام یا سونا ممکن است تورم وریدی را افزایش دهد، و به تجمع خون بینجامد.

سنگ كليه ذرات كوچك و سخت كه در يك يا هر دو كليه تشكيل شده و گاهي به داخل حالب ها (لوله هاي عضلاني باريكي كه ادرار را از كليه ها به مثانه منتقل مي كنند) انتقال يابند. سنگ كليه از نظر اندازه از يك دانه شن تا حدود يك توپ گلف متغير بوده و ممكن است منفرد يا متعدد باشد. سنگ كليه معمولاً بزرگسالان بالاي ۳۰ سال از هر دو جنس را مبتلا مي سازد ولي در مردان شايع تر است . علايم شايع
دوره هاي درد شديد و پيچشي (متناوب ) به فاصله هر چند دقيقه . درد معمولاً ابتدا در ناحيه پشت ، درست پايين دنده ها، ظاهر مي گردد. در طي چند ساعت يا چند روز، ناحيه درد از مسير حركتي سنگ از حالب به طرف كشاله ران پيروي مي كند. با دفع سنگ درد بيمار متوقف مي گردد.
تهوع مكرر
دفع مقادير اندك خون در ادرار. ادرار ممكن است كدر يا تيره به نظر برسد.
علل
دفع مقادير بيش از حد كلسيم از ادرار در اثر اختلال غده پاراتيروييد ـ كه تنظيم متابوليسم كلسيم را به عهده دارد ـ يا در اثر مصرف بيش از حد كلسيم و ويتامين ـ د
نقرس (در مورد سنگ هاي اسيداوريكي )
انسداد ادراري به هر دليل
عوامل افزايش دهنده خطر
كاهش حجم ادار ناشي از بي آبي يا آب وهواي گرم و خشك
رژيم غذايي نامتناسب (مصرف بيش از حد كلسيم )
سابقه خانوادگي سنگ كليه
پركاري پاراتيروييد
در بستر افتادن طولاني مدت به هر دليل
سوء مصرف الكل
پيشگيري
مصرف روزانه حدود ۳ ليتر مايعات و عمدتاً آب خالص
اجتناب از مصرف شير و فرآورده هاي لبني در صورتي كه سنگ كليه از نوع كلسيمي ـ فسفري باشد.
خودداري از شرايطي كه با تعريق بيش از حد همراه است .
عواقب مورد انتظار
سنگ هاي بزرگ معمولاً در كليه مانده و بدون علامتند، هرچند كه مي توانند به كليه آسيب بزنند. سنگ هاي كوچك به آساني همراه ادرار از طريق حالب دفع مي گردند. سنگ هاي بين اين دو اندازه كه از طرفي قابليت ورود به حالب را داشته و از طرف ديگر به اندازه كافي كوچك نيستند تا عبور آنها از حالب به آساني صورت گيرد باعث ايجاد درد شديد مي گردند. اين سنگ ها معمولاً در طي چند روز دفع مي گردند. چنانچه حركت سنگ متوقف شده و باعث انسداد ادراري گردد، براي پيشگيري از آسيب بيشتر كليه بايد خارج گردد.
عوارض احتمالي
عفونت دستگاه ادراري آسيب به كليه به طوري كه عمل جراحي را ضروري سازد. عود سنگ
درمان
اصول كلي
- هنگام ادرار كردن از كاغذ صافي يا گاز استفاده كنيد تا دفع سنگ مشخص شود؛ يا داخل يك ظرف شيشه اي ادرار كرده ، وجود سنگ را بررسي كرده و در صورت وجود آن را جدا كرده ، ادرار را دور بريزيد. براي مشخص شدن تركيب سنگ ، آن را نزد پزشك ببريد.
- بررس هاي تشخيصي ممكن است شامل آزمايش كامل ادرار و كشت ادرا، عكس شكم ، سونوگرافي كليه ، سي تي اسكن ، و اُروگرافي وريدي (روشي براي بررسي كليه ها و مجاري ادرار با تزريق يك داروي قابل شناسايي توسط اشعه ايكس به داخل جريان خون )
- در صورت وجود سنگ كوچك منفرد بدون عارضه انسداد و عفونت ممكن است به درمان خاصي نياز نباشد.
- در مورد سنگ هاي بزرگتري كه خودبه خود دفع نشده و باعث ايجاد عوراض ، عفونت يا درد شديد شده اند اقدامات درماني به منظور حذف آنها لازم است .

روش هاي مختلف درماني در اين زمينه عبارتند از:

حل كردن سنگ به طريق شيميايي ، در آوردن سنگ با آندوسكوپ ، خارج كردن سنگ از طريق پوست ، سنگ شكني با كمك امواج ماوراء صورت از خارج بدن [ESWL] ، و به ندرت جراحي باز. ساير رويكردهاي درماني جديد نيز در دست بررسي است .
- سنگ هاي ناشي از بالا بودن ميزان كلسيم بدن ممكن است نيازمند برداشت جراحي بافت پاراتيروييد غيرطبيعي باشند.
داروها
مسكن ها
داروهاي ضداسپاسم براي شل كردن عضلات حالب و كمك به دفع سنگ
بسته به نوع سنگ (سنگ هاي حاوي كلسيم ، استروايت ، سيستيني ، اسيداوريكي يا ساير تركيبات ) داروهايي به منظور متوقف كردن رشد سنگ هاي موجود يا تشكيل سنگ هاي جديد ممكن است تجويز شود. اين نوع درمان مستلزم برنامه طولاني مدت بوده و پايبندي بيمار به اجراي آن در موفقيت آن مهم است .
فعاليت
اگر شما از ابتلاي خود به سنگ كليه مطلع هستيد از موقعيت هايي كه در آنها بروز درد شديد ممكن است خطر آفرين باشد، نظير بالارفتن از نردبان و كار برروي پشت بام يا داربست دوري كنيد.
طي حمله سنگ كليه تا حد امكان به فعاليت هاي طبيعي خود ادامه دهيد.
در بستر نمانيد چرا كه فعاليت به دفع سنگ كمك مي كند.
رژيم غذايي
اگر نوع سنگ كلسيمي يا فسفري باشد، از مصرف فرآورده هاي لبني ، شكلات و نارگيل خودداري كنيد.
اگر نوع سنگ فسفاته باشد، رژيم غذايي حاوي اسيدها به اسيدي نگه داشتن مختصر ادرار كمك مي كند.
اگر نوع سنگ ، اسيداوريكي يا سيستيني باشد، رژيم غذايي حاوي مواد قليايي به قليايي نگه داشتن مختصر ادرار كمك مي كند.
در مورد همه انواع سنگ ، نوشيدن روزانه حداقل ۱۳ ليوان مايعات (و بيشتر از همه آب خالص ) ضروري است
رژيم غذايي كم چربي و پرفير نيز توصيه مي گردد.
در اين شرايط به پزشك خود مراجعه نماييد
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان داراي علايم سنگ كليه باشيد.
- اگر افزايش درجه حرارت تا ۳/۳۸ درجه سانتيگراد
- اگر بروز علايم عفونت كليه (سوزش و ناراحتي هنگام ادرار كردن يا احساس مكرر نياز فوري به ادرار كردن )
- اگر دچارعلايم جديد و غيرقابل توجيه شده ايد. داروهاي تجويزي ممكن است با عوارض جانبي همراه باشند.

زمانیکه میزان نمک و مواد معدنی موجود در بدن افزایش یابد شرایط برای ابتلا به سنگ کلیه مساعد می‌شود.
از مهمترین عواملی که امکان ابتلای فرد را به سنگ کلیه افزایش می‌دهد، عبارتند از:
- قرار گرفتن فرد در رده سنی ۲۰ الی ۴۰سال
- مصرف داروهایی از قبیل داروهای ادرارآور، داروهای مربوط به ضدترشی معده و ….
- داشتن یک کلیه
- مصرف رژیم‌های غذایی غنی شده در پروتئین ولی ضعیف از لحاظ تامین میزان فیبر مورد نیاز بدن
- کم شدن میزان آب موجود در بدن به دنبال عدم مصرف مایعات و سکونت در محیط‌های گرم
- و در نهایت، عدم تحرک و فعالیت
در بسیاری از موارد سنگ‌های کلیوی قادر به حرکت نمی‌باشند و به این ترتیب نمی‌توانند نشانه‌ای مبنی بر وجود این بیماری در فرد ایجاد کنند. ولی اگر این سنگ‌ها قادر به حرکت باشند، باعث بروز نشانه‌های زیادی در فرد می‌شوند، نشانه‌هایی از قبیل،
- احساس در دور عضلات کمر
- وجود خون و تیرگی در ادوار
- حالت تهوع و استفراغ
- احساس سوزش به هنگام خارج شدن ادرار از بدن
- تب و ….
راه‌های درمان سنگ کلیه، بسته به نوع سنگ و چگونگی متفاوت می‌باشد.
بیشتر سنگ‌های کلیه، بدون نیاز به جراحی قابل درمانند، یعنی در چنین مواردی نو شدن میزان زیادی مایعات و داشتن تحرک و فعالیت کافی است که بتوان به دفع سنگ از بدن کمک کرد. ولی زمانی هم هست که اگر سنگ کلیه به مدت طولانی در بدن باقی بماند، می‌تواند باعث بروز ایجاد عفونت‌ها و یا ناراحتی‌های حاد کلیوی شود، در چنین مواردی عمل جراحی توصیه می‌شود. اثر رژیم‌های غذایی بر سنگ کلیه
سنگ‌های کلیوی بسیار شایعند و قابلیت بازگشت و تولید درد زیادی دارند. بیشتر این سنگ‌ها از کلسیم اگزالات تشکیل شده‌اند و هنگامی که سطح کلسیم ادرار از سطح طبیعی بالاتر می‌رود تشکیل می‌شوند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهند که برای جلوگیری از برگشت سنگ کلیه محدودیت در مصرف پروتئین‌های حیوانی و نمک نمک در رژیم غذایی موثرتر از کاهش مصرف کلسیم است. در یک بررسی مقایسه‌ای نشان داده شد که تنها ۲۰ درصد کسانی که در رژیم غذای خود از پروتئین‌های حیوانی و نمک کمتر استفاده می‌کردند دو بار مبتلا به سنگ کلیوی شدند. این در صورتی است که ۳۸ درصد از کسانی که محدودیت استفاده از کلسیم را داشتند دچار بازگشت سنگ کلیه شدند. نتایج به دست آمده از تحقیقات دانشمندان ایتالیایی نشان می‌دهد کاهش استفاده از کلسیم نه تنها موجب کم شدن درصد ابتلای دوباره به سنگ کلیه نمی‌شود بلکه باعث افت شدید کلسیم بدن و در نتیجه بیماری‌های استخوانی به خصوص در بانوان می‌شود.
یک رژیم غذایی با مقدار کاهش یافته از پروتئین‌های حیوانی و نمک می‌تواند از ترشح کلسیم در ادرار و منجر به ترشح مقادیر افزایش یافته‌ای از اگزالات در ادرار می‌شود. مصرف پتاسیم نیز در کاهش دفع کلسیم بسیار مؤثر است.

سیاتیک، نام یک عصب است
اصطلاح سیاتیک در حقیقت مربوط به دردی است که در طول عصبی به همین نام انتشار‌می‌یابد. این عصب طولانی‌ترین عصب داخل بدن شما است که از لگن تا انتهای پا ادامه دارد و در طول مسیر خود به شاخه‌های متعددی تقسیم می‌شود. هرگونه فشار بر روی این عصب می‌تواند باعث ایجاد درد در تمام طول عصب شود (یعنی مسیری که از کمر شروع می‌شود و از پشت پا پایین می‌آید و تا پاشنه پا می‌رسد.) البته علائم ممکن است از یک درد خفیف تا ناتوانی و از کارافتادگی کامل متغیر باشد و گاهی ممکن است با احساس خارش، سوزش، بی‌حسی و ضعف عضلانی هم همراه باشد.
این درد به‌طور تدریجی شروع شده و با گذشت زمان افزایش می‌یابد و در هنگام نشستن، برخاستن، عطسه و یا سرفه‌کردن بدتر می‌شود. ویژگی آن هم این است که معمولا فقط یکی از اندام‌های تحتانی شما را درگیر می‌کند. در موارد خیلی شدید بیماری، شاید حتی کنترل مثانه و یا روده نیز از دست برود. این وضعیت اخیر، بسیار نادر، اما بسیار خطرناک است.
درد سیاتیک از کجا می‌آید؟
شایع‌ترین علت بیماری سیاتیک، بیرون‌زدن دیسک بین ‌مهره‌ای و فشار آن بر روی ریشه‌‌های عصبی است که به آن فتق دیسک‌بین‌مهر‌ه‌ای نیز گفته می‌شود. دیسک‌های بین مهره‌ای صفحاتی از جنس غضروف هستند که مهره‌ها را از هم جدا می‌کنند. دیسک‌های سالم، ستون مهره‌ها را انعطاف‌پذیر نگاه‌ داشته و کمک می‌کنند تا مهره‌ها بتوانند به‌راحتی بر روی هم بلغزند.
با افزایش سن، این دیسک‌ها شروع به تحلیل رفتن می‌کنند و خشک و تاحدی شکننده می‌شوند. این مسئله موجب بیرون رانده‌شدن دیسک از محل خود (فتق) و فشار آن بر روی ریشه عصبی و در نتیجه بروز علائم بیماری سیاتیک می‌شود. البته به غیر از فتق دیسک بین‌‌مهره‌ای، عوامل دیگری نیز باعث ایجاد درد سیاتیک می‌شوند. مثلا تنگی ستون مهره‌ها در قسمت کمری و نیز بیماری اسپوندیلولیستزی (که در آن یک مهره به آرامی بر روی مهره دیگر و رو به جلو می‌لغزد) می‌توانند باعث ایجاد علائم بیماری شوند. نشانگان پیریفورمیس هم نام اختلالی است که در اثر اسپاسم عضله‌ای به همین نام ایجاد می‌شود. این عضله در نزدیکی عصب سیاتیک قرار دارد و اسپاسم آن باعث فشار بر عصب و بروز درد سیاتیکی می‌شود. سایر علل ایجادکننده بیماری سیاتیک عبارتند از: تومورهای نخاعی که بر روی ریشه‌های عصبی فشار وارد می‌کنند، سوانحی نظیر تصادفات اتومبیل و یا ضرب دیدن ستون مهره‌ها که موجب آسیب به اعصاب می‌شوند و تومورهای خود عصب سیاتیک که البته بسیار شایع هستند. در برخی موارد هم هیچ‌گاه علتی جهت بیماری سیاتیک یافت نمی‌شود.

چه كساني دچار درد سياتيك مي‌شوند؟
مهم‌ترين عوامل خطر براي بيماري سياتيك عبارتند از:
سن:
تغييرات وابسته به سن درستون مهره‌ها شايع‌ترين علت بيماري سياتيك هستند. تحليل رفتن ديسك‌‌هاي‌بين مهره‌اي كمري از سن ۳۰ سالگي شروع مي‌شود ولي تنگي‌هاي ستون مهره‌اي كه يك علت ديگر بيماري سياتيك هستند اغلب افراد را در سنين بالاتر از ۵۰ سال درگير مي‌كنند.
شغل:
افرادي كه شغلشان نياز به چرخش مكرر كمر دارد، آنهايي كه بارهاي سنگين حمل مي‌كنند و كساني كه به‌مدت طولاني رانندگي مي‌كنند، بيش از ساير افراد دچار بيماري سياتيك مي‌شوند.‌
فعاليت‌هاي فيزيكي: افرادي كه براي مد‌ت‌هاي طولاني مي‌نشينند و يا يك زندگي راكد و كم‌فعاليت را دنبال مي‌كنند نسبت به افراد فعال‌تر، بيشتر مستعد ابتلا به بيماري سياتيك هستند.
فاكتورهاي ژنتيكي:
دانشمندان ۲ ژن را شناسايي كرده‌اند كه تصور مي‌رود وجود آنها باعث استعداد برخي افراد به بروز بيماري سياتيك مي‌شود. علاوه بر موارد فوق، افراد مبتلا به بيماري ديابت نيز به‌دليل آسيب و تخريب عصبي كه در اثر ديابت در آنها ايجاد مي‌شود، بيشتر مستعد ابتلا به بيماري سياتيك هستند. چه کسانی دچار درد سیاتیک می‌شوند؟
مهم‌ترین عوامل خطر برای بیماری سیاتیک عبارتند از:
سن:

تغییرات وابسته به سن درستون مهره‌ها شایع‌ترین علت بیماری سیاتیک هستند. تحلیل رفتن دیسک‌‌های‌بین مهره‌ای کمری از سن ۳۰ سالگی شروع می‌شود ولی تنگی‌های ستون مهره‌ای که یک علت دیگر بیماری سیاتیک هستند اغلب افراد را در سنین بالاتر از ۵۰ سال درگیر می‌کنند.

فعالیت‌های فیزیکی:
افرادی که برای مد‌ت‌های طولانی می‌نشینند و یا یک زندگی راکد و کم‌فعالیت را دنبال می‌کنند نسبت به افراد فعال‌تر، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری سیاتیک هستند.

زمان مراجعه به پزشک
بیماری خفیف معمولا با کمی صبر و حوصله خودبه‌خود از بین می‌رود. ولی اگر بیماری شما با کارهایی که انجام دادید بهبود نیافت و یا آنکه درد شما بیش از ۶ هفته طول کشید،باید به پزشک مراجعه کنید. در مواردی هم که درد شما از ابتدا بسیار شدید است و یا روزبه‌روز بدتر می‌شود،‌باید به پزشک مراجعه کنید.
در مواردی هم که درد شما به‌دنبال یک آسیب شدید نظیر یک تصادف اتومبیل ایجاد شده و یا اگر علاوه بر درد، دچار مشکلاتی در اجابت مزاج شده‌اید و یا اینکه درد شما شدید و ناگهانی و همراه با بی‌حسی و ضعف عضلات کمر و یا پا است، هیچ‌گونه تاخیری در مراجعه به پزشک جایز نیست.
برای تشخیص بیماری سیاتیک، پزشک از شما در مورد سابقه بیماریتان سوال خواهد کرد و سپس یک معاینه بالینی کامل با توجه ویژه به ستون مهره‌ها و پاهای شما انجام خواهد داد. در طی معاینه به‌طور معمول چندین آزمون پایه‌ای، جهت بررسی قدرت عضلات و رفلکس‌های شما انجام می‌شود. مثلا پزشک از شما می‌خواهد که بر روی انگشتان پا و یا پاشنه‌‌پایتان راه بروید و یا اینکه به‌صورت طاق باز دراز بکشید و به آرامی یک پای خود را به‌صورت مستقیم بالا ببرید. دردی که در اثر بیماری سیاتیک ایجاد می‌شود، معمولا در اثر این فعالیت‌ها بدتر می‌شود. تصویربرداری هم از رایج‌ترین اقداماتی است که برای تشخیص بیماری شما انجام می‌شود.
درمان سیاتیک، راحت و آسان
جراحی و درمان‌های فیزیکی، روش‌هایی موثر در درمان سیاتیک
جراحی نخاعی که سبب درمان مشکلات دیسک کمر می‌شود،‌ بسیار موثرتر از ورزش‌های ویژه و داروهای ضد التهابی است. سیاتیک دردی است که از قسمت مفصل، ران و کفل شروع می‌شود و تا پایین پاها ادامه می‌یابد، همچنین این وضعیت اغلب با درد در پایین کمر همراه است. طی تحقیقاتی که پژوهشگران به مدت دو سال انجام دادند دریافتند که این جراحی تاثیربسزایی در درمان افراد مبتلا به سیاتیک دارد.
درد سیاتیک بیشتر وقت‌ها به خوبی به درمان‌های سرپایی جواب می‌دهد. در واقع شما می‌توانید زندگی روزمره‌تان را ادامه دهید و فقط بایستی از انجام فعالیت‌هایی که ممکن است درد شما را بدتر کنند، پرهیز کنید. اگر چه استراحت به مدت یک تا چند روز سبب بهبودی نسبی بیماری می‌شود، ولی توجه داشته باشید که استراحت در بستر به مدت طولانی و عدم فعالیت علائم شما را بدتر خواهند کرد. قبل از اینکه به یکسری توصیه‌ها برای بهبود درد شما اشاره کنیم، تاکید می‌کنیم که چنانچه درد شما با گذشت زمان بهتر نشد، حتما به پزشک مراجعه کنید زیرا درصورت عدم درمان، ممکن است دچار عوارضی مثل آسیب دائمی عصب، از دست رفتن حس و حرکت در اندام مبتلا و یا حتی از بین رفتن عملکرد روده و یا مثانه شوید.

اقدامات معمول جهت درمان بیماری سیاتیک در منزل عبارتند از:
* استفاده از کیسه یخ‌:
مقداری یخ در یک حوله تمیز قرار دهید و آن را به مدت حداقل ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بر روی ناحیه دردناک قرار دهید. این عمل را روزی ۴ مرتبه تکرار کنید. کیسه یخ باعث کاهش التهاب در محل می‌شود.

*استفاده ازکیسه‌ ‌آب گرم:
پس از ۴۸ ساعت از شروع درد، بهتر است در نواحی آسیب‌دیده، از گرما استفاده کنید. چنانچه درد شما ادامه داشت، سعی کنید به‌طور تناوب کیسه‌های گرم و سرد را بر روی ناحیه مبتلا قرار دهید.
*انجام حرکات کششی: ورزش‌های کششی غیرفعال به شما کمک می‌کنند تا زودتر خوب شوید‌. از انجام حرکات پرتابی و یا پیچشی جدا پرهیز کنید.
* داروهای ضددرد:
آسپرین، استامینوفن و بروفن معمول‌ترین داروهای ضددردی هستند که مورد استفاده قرار می‌گیرند،‌ولی استفاده بیش از مقادیر توصیه شده، نه تنها نفعی برای شما ندارد، بلکه بسیار زیان‌آور است، زیرا این داروها در صورت استفاده بیش از حد دارای عوارض جانبی نظیر تهوع، خونریزی از معده و یا زخم‌های دستگاه‌ گوارشی هستند. برای جلوگیری از چنین حالتی، استفاده از پمادهای پیروکسیکام و دیکلوفناک هم مناسب است.
علاوه بر این داروها در برخی از موارد ممکن است پزشک با توجه به علائم بیماری از داروهای دیگری نظیر شل‌کننده‌های‌ عضلانی، داروهای ضدافسردگی و…‌‌ استفاده کند، ولی استفاده از این‌گونه داروها فقط با دستور پزشک امکان‌پذیر است. * فیزیوتراپی:

اگر دیسک‌ شما از جای خود بیرون زده است، فیزیوتراپی نقشی اساسی در بهبودی شما دارد.
هدف از انجام ورزش‌هایی که به‌طور معمول در فیزیوتراپی انجام می‌شوند، کمک به قرار گرفتن بدن و اندام شما در وضعیت صحیح، تقویت عضلاتی که از کمر شما حمایت می‌کنند و نیز کمک به تقویت انعطاف‌پذیری بدن شما است.
*انجام ورزش‌های معمولی:
ورزش موجب آزاد کردن اندورفین‌ها (مورفین درونی بدن) می‌شود. اندورفین‌ها واسطه‌های شیمیایی هستند که از رسیدن پیام‌های درد به مغز جلوگیری می‌کنند. ورزش با تحریک آزاد شدن اندروفین‌ها در مقابله با ناراحتی‌های مزمن کمک بسیاری می‌کند.
در مورد درد سیاتیک، ترکیب ورزش‌های هوارسان با ورزش‌هایی که انعطاف‌پذیری شما را بهبود می‌بخشند، می‌تواند در جلوگیری از تغییرات وابسته به سن در کمر شما موِثر باشد.
چنانچه مجموعه درمان‌های فوق در طی چندین ماه نتوانند درد شما را کاهش دهند، ممکن است انجام درمان‌های دیگرنظیر تزریق کورتن به پرده‌های نخاعی و یا انجام عمل جراحی ضرورت پیدا کند.

پيشگيري اگرچه تنها در ۵ درصد موارد علت كمردرد، سياتيك است، اما اگر دچار آن شويد، واقعا آزارتان مي‌دهد. انجام اعمال زير مي‌تواند نقش كليدي در مراقبت از كمر شما داشته باشد:

انجام ورزش‌هايي نظير يوگا، استفاده از دوچرخه‌هاي ثابت و تردميل‌‌ به قوي نگاهداشتن اين عضلات كمك مي‌كنند. البته مي‌توانيد دوچرخه‌‌‌سواري را در خارج از منزل هم انجام دهيد ولي ابتدا بايد مطمئن شويد كه صندلي و دستگيره‌هاي دوچرخه در وضعيت مناسبي براي بدن شما تنظيم شده‌اند.
*ورزش كردن به طور منظم:
مهم‌ترين كاري كه بر سلامت كمرتان و البته سلامت كلي بدنتان مي‌توانيد انجام دهيد، ورزش كردن است. در طي ورزش، بهتر است تمركز شما بيشتر بر روي عضلات شكم و كمرتان باشد، زيرا اين عضلات جهت راست ايستادن و قرار گرفتن شما در وضعيت مناسب بدني ضروري هستند.


* درست بنشينيد:
يك صندلي خوب بايد بتواند به‌خوبي از قوس كمري شما حمايت كند. اگر چنين نيست، براي حفظ اين قوس در هنگام نشستن، بهتر است از يك بالش نرم در پشت كمرتان استفاده كنيد. سعي كنيد در فواصل بين فعاليت‌هاي نشستنتان حتما به‌طور تناوب استراحت كنيد، حتي اگر استراحت كردن شما فقط به‌صورت راه ‌رفتن در اداره باشد. در حين رانندگي هم سعي كنيد صندلي شما وضعيت مناسبي داشته باشد و وضعيت آن را طوري تنظيم كنيد كه لازم نباشد جهت دسترسي به پدال گاز، پاي خود را به سمت آن پرتاب كنيد!
* وضعيت بدني مناسبي داشته باشيد:
آگاهي از اينكه چگونه بايد درست بايستيد و درست بخوابيد و نيز آشنايي با صحيح بلند كردن اجسام سنگين، تا‡ثير بسياري جهت حفظ و نگهداري كمر شما دارد.
اگر قرار است براي مدت زمان طولاني بايستيد، سعي كنيد به‌طور تناوب بر روي يك پايتان تكيه كنيد و به پاي ديگر استراحت دهيد و يا اگر قرار است در حالت ايستاده چيزي را بخوانيد، به‌جاي آنكه جهت خواندن آن، به سمت جلو خم شويد، كتاب را بلند كرده و جلوي چشمانتان بياوريد.‌
جهت حفظ بهترين حالت هنگام خوابيدن بهتر است روي يك تشك سفت بخوابيد و از بالش‌ جهت حمايت كمرتان استفاده كنيد، ولي از بالش‌هايي كه موجب مي‌شوند گردن شما بيش از حد بالا رفته و زاويه تندي ايجاد كند، به هيچ‌وجه استفاده نكنيد.
* بلند كردن يك جسم سنگين:
ابتدا تصميم بگيريد كه آن را كجا مي‌خواهيد قرار دهيد و چگونه قصد داريد آن را به آن نقطه برسانيد. جهت بلند كردن يك جسم سنگين، كمرتان را خم كنيد بلكه زانوهاي‌تان را خم نكنيد و آن جسم را بلند كنيد. جسم سنگين را نزديك به بدنتان حمل كنيد و هيچ‌گاه بر روي كمرتان نچرخيد، بلكه سعي كنيد با محور كردن پاهايتان، بر روي پاهايتان بچرخيد. هنگامي كه خسته هستيد از حركت دادن اجسام سنگين جدا خودداري كنيد زيرا خستگي موجب مي‌شود با سختي و رنج بيشتري حركت كنيد. هرگز سعي نكنيد جسمي را كه احساس مي‌كنيد سنگين‌تر از توانايي شماست، بلند كنيد.‌

بعد از سرماخوردگي عفونت گوش مياني شايع ترين بيماري كودكان مي باشد. از هر ۴ كودك سه نفر تا سن سه سالگي يكبار دچار گوش درد مي شوند. گوش از سه قسمت تشكيل شده است: گوش خارجي، گوش مياني و گوش داخلي.
هر سه قسمت گوش مي تواند دچار التهاب و عفونت شود اما وقتي پزشكان در مورد گوش درد صحبت مي كنند بيشتر منظور عفونت حاد گوش مياني مي باشد.
چگونه عفونت گوش مياني اتفاق مي افتد؟
علائم با ورود ويروس يا باكتري با داخل حفره گوش مياني شروع مي شوند و بيشتر بيماري هايي مثل سرماخوردگي اتفاق مي افتد و علائم بيماري معمولا همراه با علائم عفونت تنفسي فوقاني مثل سرفه، گرفتگي بيني و آبريزش از بيني مي باشد.
اگرچه گوش درد به دنبال عفونت هاي ويروسي واگيردار و سرماخوردگي ايجاد مي شود اما گوش درد مسري نمي باشد.
پس از ورود عامل بيماري زا به حفره گوش مياني، عفونت در گوش ايجاد مي شود در بچه هايي كه قادر به صحبت نمي باشند و نمي توانند درد را بيان نمايند علائم به صورت بيقراري و يا كشيدن گوش يا ناراحتي در هنگام مكيدن يا جويدن غذا يا درد هنگام خوابيدن بروز مي كند. لذا كودكان شايد كمتر از حد معمول غذا بخورند يا در خوابيدن مشكل داشته باشند. اين علائم معمولا با تب همراه مي باشد.
در اثر عفونت در گوش مياني و به علت التهاب، مايع و چرك تجمع پيدا مي كند. اگر اين مايع زياد باشد مي تواند پرده را سوراخ كند و از طريق مجراي گوش خارجي به طرف بيرون راه يابد در اين حالت معمولا شدت درد گوش كاهش مي يابد و والدين متوجه خروج مايع از گوش كودك مي شوند.
اگر مايع تجمع يابد و به بيرون راه پيدا نكند، جمع شدن مايع سبب مي شود كه عبور صدا به گوش داخلي بلوكه شود و بچه ها به صورت موقت دچار كاهش شنوايي مي شوند. در اين زمان معمولا كودك به صداهاي آهسته پاسخ نمي دهد، صداي راديو يا تلويزيون را بلند مي كند، بلندتر از قبل صحبت مي كند و اگر در سنين مدرسه باشد به نظر مي رسد در مدرسه توجه كافي به درس ندارد. ساير علائم مي تواند شامل تب، تهوع، استفراغ و سرگيجه باشد.
عواملي كه باعث گوش درد مي شود
عوامل مختلفي در ايجاد گوش درد در سنين كودكي مؤثر مي باشد، به طور كلي سطح ايمني كودكان در مقابل ويروس ها و ميكروب ها كمتر از بزرگسالان مي باشد. تغذيه با شيشه شير و همچنين قرار گرفتن در معرض دود سيگار مي تواند عوامل زمينه ساز بروز عفونت گوش باشد.
به طور كلي پسرها بيش از دخترها دچار گوش درد مي شوند. مشخص شده استعداد به گوش درد در بعضي خانواده ها بيشتر است و نيز كودكاني كه در مهدكودك ها نگهداري مي شوند بيشتر دچار بيماري مي شوند. از طرفي به علت افزايش موارد عفونت هاي ويروسي در فصل زمستان، احتمال بروز بيماري در فصول سرد سال بيشتر از ساير فصول مي باشد.
طول دوره علامتدار بيماري معمولا كوتاه مي باشد و بعد از ۳-۲ روز از شدت تب و بي قراري كودك كاسته مي شود اما بيماري مي تواند سير ديگري را طي كند به طوري كه علائم تشديد يابد و عفونت از حفره گوش مياني پيشرفت پيدا كرده و به ساير ساختمان هاي مجاور در استخوان جمجمه دست اندازي كند. بنابراين كودكاني كه علائم عفونت گوش را دارند (بخصوص اگر با تب همراه باشد) حتماً لازم است توسط پزشك ويزيت شوند.
درمان بيماري
پزشكان براي اينكه گوش درد را درمان كنند فاكتورهاي متعددي را در نظر مي گيرند مانند: نوع و شدت عفونت گوش، تعداد دفعاتي كه تاكنون كودك دچار گوش درد شده است، سن كودك، آيا عفونت گوش روي شنوايي كودك تأثير گذاشته است؟
لازم به ذكر است كه همه موارد گوش درد نياز به درمان آنتي بيوتيكي ندارد مثل عفونت گوش مياني به علت ويروس ها و برعكس گاهي كودكاني كه مكرراً دچار عفونت مي شوند با تجويز پزشك ممكن است براي دوره محدود زماني مثل فصل زمستان به صورت پيشگيري كننده، روزانه آنتي بيوتيك دريافت كنند.
در هر صورت اگر آنتي بيوتيك براي كودك تجويز شود حدوداً ۱۰ روز بايد آن را مصرف كند. چند روز پس از شروع درمان آنتي بيوتيكي علائم بهبود پيدا مي كند اما اين به آن معني نيست كه عفونت كاملا برطرف شده است و بايد مصرف آنتي بيوتيك تجويز شده براي كل دوره درماني ادامه يابد، در غير اين صورت علائم مجدداً برگشت مي يابد.
پيگيري بعد از درمان
حتي بعد از درمان مناسب آنتي بيوتيكي مختصري مايع در گوش مياني باقي مي ماند كه بايد پزشك مجدداً بيمار را ويزيت كند و از بهبودي كامل اطمينان حاصل كند زيرا تجمع مايع مي تواند علائم واضحي نداشته باشد و گاهي در بچه ها فقط به صورت احساس پري گوش يا صداي pop مي باشد كه مي تواند باعث كاهش شنوايي كودك شود. اگر مايع تا ۳ ماه بعد از درمان عفونت پايدار باقي بماند پزشك متخصص گوش و حلق و بيني باگذاشتن لوله ظريف و كوچكي در پرده گوش مي تواند مايع را خارج نمايد.
چه كار كنيم كه گوش درد نگيريم
اگرچه بعضي فاكتورهاي مؤثر در ايجاد بيماري مثل استعداد خانوادگي قابل پيشگيري نمي باشند اما رعايت موارد زير مي تواند از بروز بيماري پيشگيري كند:
تغذيه با شير مادر: ثابت شده تغذيه با شير، در بيش از ۶ماه در پيشگيري از ابتلا به گوش درد نقش مؤثري دارد. اگر به هر دليلي كودك با شيشه تغذيه مي شود بهتر است زير سر وي بلند باشد و اجازه ندهيد در حالت خوابيده كودك با شيشه تغذيه شود.
اجتناب از دود سيگار: كودكاني كه والدين آن ها سيگار مي كشند و در معرض دود سيگار هستند بيشتر دچار عفونت مي شوند لذا اجتناب از دود سيگار مي تواند به پيشگيري از بيماري كمك كند.
مهدكودك: بچه هايي كه در مهدكودك ها يا محل هايي كه تجمع زياد است نگهداري مي شوند به دليل اينكه مكرراً با عفونت هاي ويروس مواجه مي شوند بيشتر دچار گوش درد مي شوند.
شستشوي دست: يكي از راه هاي مهم براي جلوگيري از انتقال ويروس و ايجاد سرماخوردگي است و به همين جهت ابتلا به عارضه گوش درد را نيز كاهش مي دهد.
ساير مواردي كه مي تواند با گوش درد همراه باشد ولي علت عفونت گوش مياني نيست عبارتند از: دندان درد، وجود جسم خارجي در مجراي گوش، انسداد مجراي گوش خارجي توسط ترشحات گوش (واكس)

آرتروز از شايعترين بيماريهاي مفصلي است كه در اثر تخريب مفصل‌هاي گوناگون ايجاد مي‌شود. اين بيماري ميليونها نفر در جهان به ويژه افراد مسن را تحت تاثير قرار داده است. اين بيماري به صورت كند و آهسته پيشرفت كرده و انسان را دچار دردهاي متناوبي مي‌سازد.
جهت پي بردن به بيماري لازم است شناختي از ساختار مفصل و غضروف داشته باشيم:
غضروف ماده‌اي است لغزنده و تحت فشار كه در انتهاي استخوان قرار داد. اين ماده كه تشكيل دهنده مفصل است همواره در معرض فرسايش قرار دارد. مفصل و غضروف درون آن با پرده هايي به نام غشاهاي سينوويال احاطه مي‌شوند كه مايعي را به داخل كپسول مفصلي ترشح مي‌كند. اين مايع با محافظت و نرم كردن غضروف موجب حركت آزاد مفصل مي‌شود. بدن با بازسازي غضروف كه دائماً در حال فرسايش است غضروفهاي سائيده شده را جايگزين مي‌كند. مادامي كه اين فرآيند يعني خارج كردن غضروفهاي فرسوده و بازسازي غضروف جديد تعادل داشته باشند مفاصل نيز سالم مي‌مانند. از آغاز ۴۰ تا ۵۰ سالگي سرعت ترميم مفاصل شروع به كم شدن مي‌كند و اگر اين آهستگي زيادتر شود، روز به روز سلولهاي مفاصل با تحمل كار زياد ناتوانتر مي‌شوند و اين آغاز آرتروز است.
اولين قسمتي كه در آرتروز آسيب مي‌بيند غضروف است كه نا هموار و فرسوده مي شود. بعد از تخريب غضروف استخوانهاي مجاور دچارضايعه مي گردند و در آخر سفت شدن مايع مفصلي و كپسول مفصلي رخ مي‌دهد.
آرتروز بيشتر مفاصل تحت فشار از جمله مفصل انگشت، زانو، لگن، كمر را درگير مي‌كند و مفاصل مچ، آرنج و شانه كمتر درگير مي‌شوند. نشانه‌هاي آرتروز:
درد مفصل، خشكي مفصل بعد از يك دوره بي فعاليتي مانند خوابيدن يا نشستن، تورم و سفتي در يك مفصل يا بيشتر، محدوديت حركت. اين علائم بعد از فعاليت سنگين شديدتر مي‌شوند. در مراحل اوليه بيماري مفصل بعد از ورزش يا كار زياد دچار درد مي‌شود.
اگر چه علت دقيق آرتروز شناخته شده نيست اما بعضي معتقدند كه تخريب مفصل در پاسخ به استرس فيزيكي، فعاليت شديد بدني و ضربه وارده به غضروف شديد مي شود. با تخريب غضروف انتهاي استخوان، مفصل شكل طبيعي خود را از دست مي‌دهد. به علاوه بافت مفصلي تخريب شده سبب آزاد كردن ماده‌اي به نام پروستوگلندين شده كه مسئول درد و تورم مفصل است.
رسيك فاكتورها:
افزايش سن: مهمترين عامل است اگرچه آرتروز در افراد جوان نيز بروز مي‌كند.
جنس: تا قبل از ۴۵ سالگي آرتروز در مردان و بعد از ۴۵ سالگي در زنان شايع‌تر است. آرتروز دست بين زنان شايعتر مي‌باشد.
كارزياد يا صدمه وارده به مفصل در اثر ورزش يا فعاليت فيزيكي
اضافه وزن
ژنتيك: نقص در ژن مسئول توليد كلاژن (از اجزاء مفصل) مي‌تواند سبب آرتروز شود.
بعضي بيماريها از جمله روماتوئيد آرتريت كه ساختار طبيعي و عملكرد غضروف را تغيير مي‌دهند.
درمان
درمان آرتروز را هرچه سريعتر بايد شروع كرد تا از تخريب بيشتر مفصل پيشگيري شود.
چندين نوع درمان براي آرتروز وجود دارد. آرتروز را با عواملي چون تغذيه، ورزش، دارو و جراحي مي‌توان كنترل نمود.
درمانهاي غير داروئي
تغذيه:
تغذيه شما بايد وزنتان را ايده آل نگه دارد زيرا اضافه وزن بدن مهمترين عامل اعمال فشار زياد روي مفصل است. با كاهش وزن، فشار وارد بر مفصل تعديل و درد و سفتي مفصل كاهش مي‌يابد.
شواهدي وجود ندارد كه خوردن يا نخوردن غذاي خاصي در بهبود بيماري تاثير داشته باشد. تنها مهم است كه غذاي سالم حاوي مقادير كم چربي و مقادير زياد فيبر از دسته‌هاي غذايي مختلف (نان، ميوه، سبزي، ماهي، گوشت، حبوبات، شير كم چرب، پنير، ماست) بخوريد تا به اين ترتيب تمام مواد مورد نياز بدنتان فراهم گردد.
از خوردن مقادير زياد چربي، كلسترول ،شكر و سديم خوداري كنيد.
ورزش:
روماتولوژيست‌ها ورزش و استراحت متعادل را پيشنهاد مي‌كنند. ورزش نكردن سبب ضعف ماهيچه، سخت شدن مفصل و كاهش تحرك مي‌شود. از طرفي فعاليت زياد سنگين نيز براي مفصل آسيب ديده مضر است.
مهم است كه قبل از شروع هر نوع برنامه ورزشي با پزشك مشورت كنيد تا پزشك بر اساس محل مفصل آسيب ديده و ميزان التهاب ورزش مناسب شما (مدت ورزش و نوع ورزش) را تعيين كند.
نياز نيست ورزش رسمي باشد تنها فعاليت بيشتر در برنامه خود قرار دهيد از جمله پياده روي و دوچرخه سواري به جاي رانندگي، ورزشهايي چون شنا كردن و ساير ورزشهاي آبي.
فعاليت خود را در طول روز تقسيم كنيد تا انرژي شما حفظ شود و فشار روي مفصل كم شود. بهتر است در طول روز چند بار و مدت كوتاه ورزش كنيد تا اينكه يك بار و طولاني مدت
اگر شمااز دسته افرادي هستيد كه خشكي مفصل شما در صبح شديدتر است بعد از يك دوش آب گرم گرفتن اقدام به ورزش كردن نمائيد.
گرم و سرد كردن موضع نيز تكنيكي براي تسكين درد، سختي و تورم مفصل است. البته يافتن تكنيك مناسب براي هر فرد نياز به آزمايش و خطا دارد. هر يك از اين روشها را بيشتر از ۲۰ دقيقه بكار نبريد و پس از هر بار اعمال اين روش به پوست خود اجازه دهيد به دماي نرمال برگردد. همزمان با اين روش از استعمال پماد و مالش در موضع استفاده نكنيد زيرا ممكن است سبب سوختگي موضع شود.
تغذيه و ورزش اولين قدم در درمان آرتروز مي‌باشند و در مواردي كه با اين دو پاسخ مناسب ايجاد نشد دارو درماني شروع مي‌شود.
دارودرماني:
داروهاي ضد درد:
پزشك در ابتدا يك ضد درد براي افراد مبتلا به آرتروز توصيه مي‌كند.
موارد ملايم با استامينوفن يا NSAID درمان مي‌شوند. استامينوفن از آنجائي كه سبب تحريك معده نمي‌شود براي بسياري از افراد كه زخم گوارشي دارند مناسب است.
داروهاي NSAID از جمله ديكلو فناك، ايبوپروفن، ناپروكسن با مهار توليد پروستوگلندين‌ها نقش اصلي در كاهش التهاب و درد دارند. اما اين داروها در مصرف طولاني مدت سبب خونريزي دستگاه گوارش مي‌شوند. بدين علت اگر شما مصرف كننده اين داروها مي‌باشيد علائم تحريك گوارشي (از جمله سوزش دل) يا مدفوع تيره را به پزشك اطلاع دهيد. در درمان با NSAID بايد توجه داشت تمامي NSAIDها اثر درماني يكسان دارند و نبايد از دو NSAID خوراكي به طور همزمان استفاده نمود. مبناي انتخاب نوع NSAID صرفاً هزينه، عوارض جانبي، انتخاب پزشك و شرايط بيماري مي‌باشد.
گلوكز آمين مواد اوليه‌اي است كه در توليد غضروف جديد بكارمي‌رود و سبب رساندن مواد مغذي به سلولهاي غضروف مي‌شود اين دارو وقتي در يك دوره درماني مصرف مي‌شود درد و علائم آرتروز را بهبود مي‌بخشد. البته اين تركيب در مراحل اوليه آرتروز موثر است و شواهد جديد نشان داده‌اند كه گلوكز آمين در درمان آرتروز زانو مؤثرنيست.
ويتامين A، C،E بزرگترين آنتي اكسيدانها هستند كه توانايي محافظت غضروف و بافت همبند را در برابر تخريب راديكالهاي اكسيژن دارند.
درمان موضعي:

داروهاي موضعي شامل كرم، پماد و اسپري كه روي پوست محل يا مفصل استعمال مي‌شوند موقتاً درد را تسكين مي دهند.
چند راهنمايي براي به كار بردن داروهاي موضعي:
از بستن بانداژ روي كرم يا پماد خودداري نمائيد زيرا ممكن است موجب سوختن پوست شود.
اگر به آسپرين حساسيت داريد قبل از مصرف داروهاي موضعي حاوي ساليسيلات به پزشك اطلاع دهيد.
تزريق تركيبات هيالورونيك اسيد ماده لغزنده‌اي كه به صورت طبيعي در مفصل وجود دارد درمان جديدتري براي آرتروز زانو مي‌باشد. اين تركيب لغزندگي و تغذيه مفصل را فراهم مي‌سازد. Synvisc ,Hyalgan فرمهاي سنتتيك اين تركيب هستند كه معولاً در دوره‌هاي ۵-۳۵ هفته‌اي يك بار تزريق مي‌شوند. مهمترين عارضه گزارش شده براي اين درمان درد در محل تزريق و درد زانو و تورم زانو است كه موقت مي‌باشد.
كورتيكواستروئيد:
براي كاهش درد و التهاب بكار مي‌روند. گاهي اين داروها مستقيم در مفصل آسيب ديده تزريق مي‌شوند اگر چه نمي‌تواند پيشرفت بيماري را متوقف كند اما براي ماهها علايم را تسكين مي‌دهد. اين داروها داروهاي قوي هستند كه مي‌توانند عوارض جانبي از جمله آسيب به استخوان يا مفصل بوجود آوردند بدين دليل اين داروها براي طولاني مدت استفاده نشوند.
دردهاي شديد در بعضي مفاصل خاص با تزريق منطقه‌اي ليدوكائين و يا ساير بي حس كننده هاي موضعي و گلوكوكورتيكو ئيد از جمله هيدروكورتيزون درمان مي‌شود.
براي دردهاي شديد تسكين دهنده هاي ناركوتيكي مثل ترامادول و نهايتاً اوپيوئيدها ممكن است نياز باشد اين داروها براي موارد بسيار شديد و نادر بكار مي‌روند.
جراحي:

تنها در موارد شديد و مقاوم به درمان توصيه مي‌شود. بسياري از افراد هيچ گاه نياز به جراحي پيدا نمي‌كنند. براي پيشگيري از دفورميتي مفصل، تصحيح دفورميتي يا جايگزين كردن مفصل آسيب ديده با مفصل مصنوعي جراحي انجام مي‌شود. زماني كه ساير درمانها جواب ندهد جراحي مي‌تواند كمك كننده باشد.