Printable View
اي آسمان مگر دل ديوانه مني
كاين گونه شعله مي كشي و نعره مي زني
نالان و اشكبار .....مگر عاشقي و مست؟
با خويشتن چون ما مگر_اي دوست_دشمني؟
من مستم و تو نعره زن.....امشب حكايتي ست
ميخانه ات مجاست كه سرخوش تر از مني؟
چون زير خاك تيره شدم ياد من بكن
هرجا كه حلقه ديدي دستي به گردني
زيبايي ات براي خودت من كه عاشقم
به داشتن اگر نه به ديدن كه عاشقم
حالا مرا ورق بزن و فكر كن به من
ترديد و احتمال نه قطعا كه عاشقم
اي نامه اي كه پر شدي از "دوست دارمت"
پيوست مي كنم به تو ايضا كه عاشقم
اين مرد عاشق است اگر چه براي او
سخت است اعتراف به يك زن كه عاشقم
اگر دوست داشتن ِ تو
را فریاد بزنم
تاب نمی آورد این کوه ِ مقابل!
gheid.blogfa
بي هوايت در دلم انگار غوغا مي شودهر چه مي انديشم از هستي معما مي شودمي روم ره گم كنم منزل به منزل بي دريغهر كجا سر مي كشم عكس تو پيدا مي شودشب كه بي پروا به روياي تو باشم مبتلالحظه ها گم مي شود انگار و فردا مي شودتو بهاري تا كه در فصل نگاهم مي دميپيش چشمم هر چه هست انگار زيبا مي شودبا دلم دل بد مكن يك لحظه اين دريا دلمسر به صحرا مي زند اينبار و شيدا مي شودحتم دارم بي تو مي ميرد دلم تركم مكندرد هجران ميزند بر جان و بلوا مي شودبا تو جنگل آسمان دريا زمينهر چه هست انگار در دستان من جا ميشود
امشب تا خودِ صبح با تو خواهم بود.امشب این شب پُر ستاره را به تو خواهم بخشیدو با هزاران آرزوی زیباامشب را به تو تقدیم می کنمامشب از آنِ ماست. از آنِ من وتو.امشب تا خود صبح از آنِ تو خواهم بودبه من نگاه کن چشمانت را به من ببخشمرا سراسر نگاه کن که نگاهت خود عشق استامشب چشمانم از آنِ توستوجودم را دریاب. عشقم را بفهم و دوستم داشته باشامشب قلبم از آنِ توستآغوشت را باز کن که می خواهم با تو یکی شومتو فرمانروای وجود منیهمه و همه تویی ، منی موجود نیستپس « تو » را دریابامشب از آنِ ماستاز آنِ من و تو
دل بي تو درون سينه ام مي گندد
غم از همه سو راه مرا مي بندد
امسال بهار بي تو يعني پاييز
تقويم به گور پدرش مي خندد
-------------------------------
اين دل كه شهيد دوستت دارم توست
تنها به اميد دوستت دارم توست
باران كه به روي شعر من مي بارد
اجراي جديد دوستت دارم توست
فكر كنم هردو از ميم شفق باشه:11:
شعر قشنگي بود ولي ظاهرا تو مصرع اول اين بيت يه كلمه تايپ نشدهنقل قول:
با تو جنگل آسمان دريا زمين
هر چه هست انگار در دستان من جا ميشود
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
تشبیه تو بود
که شعر چون ادرار کودک
بی اختیار می‌ریزد.
سنجش ِ رطوبت ِ ارتباط
بر عهده‌ی ِ ملاقات!شیفته‌گی شراب ِ شیرین‌ست
که به شاید قانع نیست
بوسه‌ای باید!تو ناجی ِ نبوغ منی!
تو راوی ِ روان منی!
نمی‌دانم از انبوه شاخه‌های و خشک و تر
چه‌گونه به ریشه‌ام آب می‌دهی.حرف بسیار است
حرف بسیار است بانو!
شرم‌م همه این است
که “دوستت می‌دارم”
هرگز کافی نیست!
آن روز هایی که با هم بودیم
شفاف، در خاطرم هست
همیشه غرق در نوازش عروسک هایت بودی
وقتی تماشایت می کردم.
می دویدم
می خندیدم
از درخت سیبی می چیدم
اما تو …
حتا گاهی بادبادکی هوا می کردم
تا شاید سرت را
کمی بالا بیاوری
اما
تو آن عروسک موطلایی لوس را
در آغوش می فشردی
و گاهی بوسه ای بر گونه اشحالا دیگر دلم برای عروسک هایت تنگ نمی شود
آسمان تو هم جایی برای بابادک من ندارد
اما نمی دانم جرا
هر شب در آسمان
عروسکی برایم چشمک می زند!
ناقلا مگر ما با هم شوخی هم داریم؟
مي نويسم چنان زيبايي
كه صخره ها سر راهت آب مي شوند
تا با تو راهي دريا شوند
كرجي ها به صخره پناه مي برند تا پيشت بمانند و به بستر دريا نيفتند
مي نويسم چنان زيبايي
كه تمامي آب ها دهانه ي دريا جمع مي شوند تا ورود تو را ببينند
اي رود!
انگشتت را به من ده
به ساحل شعرهاي من قدم نه
نمي توانم از تو چنان بگويم كه دفتر اشعارم تر شود
انگشتت را به من ده
بر پله هاي دفتر من قدم نه
مي خواهم گل هايي در شعرم برويد
كه كرك ملتهبش را
زير سرانگشتانم حس كنم
محمد شمس لنگرودي
دكلمه شعر با صداي خود شاعر (فوق العاده زيبا)
کد:http://shamselangeroodi.cast.ir/files/shamselangeroodi/2008-02-12_02_-_track_2.mp3