Printable View
خیلی عزیزی واسه من
ای که به قلبم جون دادی
وقتی اسیر شب بودم
عشقو بهم نشون دادی
کدوم خزون نشون دادی
که از کدوم جاده میای
تا که من اونو دیدم
نشونی تو رو میداد
وقتی صدای من نبود
کدوم صدا بر تو نشست
کدوم ستاره پر کشید
تو چشمای تو نطفه بست
غریبه ای اما دلم
برای تو پر میزنه
از شوق پیدا کردنت
به هر دری سر میزنه
ای غریبه خوش اومدی
به جشن تازه دلم
بیا که من به عشق تو هوای تازه میزنم
خواننده: سیاوش قمیشی
تو ذهن کوچه های پیر و خاکی
پر شده از پاییز تن طلایی
تو نیستی و وجودمو گرفته
شاخه خشک پیچک تنهایی
یاد تو هر تنگ غروب
تو قلب من می کوبه
سهم من از با تو بودن
همه تنگ غروبه
غروب همیشه واسه من
نشونی از تو بوده
برام یه یادگاری جز اون چیزی نمونده
همیشه فاصله بوده
بین دستای من و تو
با همین تلخی گذشته شب
و روزای من و تو
راه دوری بین ما نیست
اما باز اینم زیاده
تنها پیوند من و تو
دست مهربون باده
ما باید اسیر بمونیم
زنده هستیم تا اسیریم
واسه ما رهایی مرگه
تا رها بشیم میمیریم
کاشکی این دیوار خراب شه
من و تو با هم بمیریم
توی یک دنیای دیگه دستای هم و بگیریم
شاید اونجا توی دلها
درد بیزاری نباشه
میون پنجره هاشون دیگه دیواری نباشه
اگه یه روزی نوم تو
تو گوش من صدا کنه
دوباره باز غمت بیاد
که منو مبطلا کنه
به دل میگم کاریش نباشه
بذاره دردتو دوا شه
بره توی تموم جونم
که باز برات آواز بخونم
اگه میخوای پیشم بمونی
بیا تا باقی جوونی
بیا تا پوس به استخونه
نذار دلم تنها بمونه
بذار شبم رنگب بگیره
دوباره آهنگی بگیره
بگیره رنگ اون دیاری
که توش منو تنها نذاری
باد اومد و تو جنگل ها قدم زد
اسم تو رو از همه جا قلم زد
ببین جدایی چه به روزش آورد
چه سرنوشتی که براش رقم زد
اونی که میخواستی تو غبارا گم شد
مرغی شد و پشت حصارا گم شد
نمي دونم چرا اين شرم تو و من
به ما هرگز نمي ده مجال گفتن
چشممون تو چشم هم خيره مي مونه
اما هرگز لبامون چيزي نمي گن
اگر سنگم زني سنگت ببوسم
اگر زهرم دهي زهرت بنوشم
اگر غسلم دهي با آب و كافور
كفن پاره كنم رويت ببوسم
تو رفتي من شدم لحظه شمارت
دو قطره اشك مونده يادگارت
اگر برگشتي و من را نديدي
بدان مرده ام از انتظارت
زمرگ هيچ نمي ترسم
اگر دنيا سرم ريزد
از آن ترسم كه بعد از من
گلم را ديگري بوسد
نشنید لحن عاشق من را ، نگاه تو
پرواز چشم های تو محتاج بال بود
گفتم کمی بمان ، به خدا دوست دارمت
گفتی مجال نیست ، ولیکن مجال بود