مشاعره سنتی

تو غره بدان مشو که می مینخوری

صد لقمه خوری که می غلام‌ست آنرا


خيام

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد

آقا بیا تا با ظهور چشمهایت
این چشمهای ما کمی تقوا بگیرد

پایین بیا خورشید پشت ابر غیبت
تا قبل از آنکه کار ما بالا بگیرد

آقا خلاصه یک نفر باید بیاید
تا انتقام دست زهرا را بگیرد

در این کشور آزادگی ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر
گرامی بد آنکس که بودی دلیر

فردوسي

روی تو خوش می‌نماید آینه ما

کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا


هر که دمی با تو بود یا قدمی رفت

از تو نباشد به هیچ روی شکیبا


صید بیابان سر از کمند بپیچد

ما همه پیچیده در کمند تو عمدا


طایر مسکین که مهر بست به جایی

گر بکشندش نمی‌رود به دگر جا


غیرتم آید شکایت از تو به هر کس

درد احبا نمی‌برم به اطبا


گر تو شکرخنده آستین نفشانی

هر مگسی طوطیی شوند شکرخا


لعبت شیرین اگر ترش ننشیند

مدعیانش طمع کنند به حلوا


سعدي

ای کاش فدک اینهمه اسرار نداشت
ای کاش مدینه در و دیوار نداشت

فریاد دل محسن زهرا این است
ای کاش در سوخته مسمار نداشت

تو آری روز روشن را شب از پی

شده کون و مکان از قدرتت حی


حقیقت بشنو از طاهر که گردید

بیک کن خلقت هر دو جهان طی


باباطاهر

يا رب مگيرش ار چه دل چون کبوترم
افکند و کشت و عزت صيد حرم نداشت
بر من جفا ز بخت من آمد وگرنه يار
حاشا که رسم لطف و طريق کرم نداشت

حافظ....

تو را در ره خراباتی خراب است

گر آنجا خانه‌ای گیری صواب است


بگیر آن خانه تا ظاهر ببینی

که خلق عالم و عالم سراب است


در آن خانه تو را یکسان نماید

جهانی گر پر آتش گر پر آب است


خراباتی است بیرون از دو عالم

دو عالم در بر آن همچو خواب است


عطار

تويي كه در جواب من هميشه آه ميكشي
تن خميده مرا ,شبيه ماه ميكشي

تو بهترين ترانه اي كه از دلم نمي روي
تو شعر صادقانه اي كه جاودانه مي شوي

يکي بنده‌ي خويش پنداشتش
زبون ديد و در کار گل داشتش
جفا ديد و با جور و قهرش بساخت
به سالي سرايي ز بهرش بساخت

سعدی ...