:.:انواع دوربیــــــن و طرز کار آن:.:
تاریخچه دوربین عکاسی
در قرنهای 11 تا 16 بشر از یک اتاقک تاریک (دوربین اولیه) بعنوان چیزی شبیه به دوربین استفاده میکرد. برای این منظور اتاق مکعب مستطیل کوچکی را که هرگز نوری به درون آن راه نمییافت، آماده میکردند، در وجه جلوی آن سوراخی به قطر تقریبی یک میلیمتر ایجاد میکردند، بدین ترتیب تصاویر صحنههای خارج از اتاق را روی دیوار یا پرده در وجه مقابل سوراخ در داخل اتاق منعکس مینمودند. البته این عمل بیشتر برای نمایش و سرگرمی بود و هرگز کار عکاسی را انجام نمیداد.
سالها قبل از اینکه عکاسی اختراع شود اساس کار دوربین عکاسی وجود داشت. یک دانشمند مسلمان به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری / یازدم میلادی وسیله ای را به نام جعبه تاریک در مشاهده کسوف استفاده کرده بود.اتاقک تاریک، عبارت بود از جعبه یا اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنه ای ریز، وجود داشت. عبور نور از این روزنه باعث میشد که تصویری نسبتا واضح اما به صورت وارونه در سطح مقابل آن تشکیل شود.
این وسیله، طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت. لئوناردو داوینچی نقاش و نابغه قرن شانزدهم، در یادداشتهای خود خواص اتاقک تاریک را شرح داده است. هم چنین وی آن را کامرا آبسکورا (Camera Obscura) و روزنه ریز آن را نیز پین هول (Pine Hole) نامید.
این وسیله به شدت مورد توجه نقاشان قرار گرفت و تمامی نقاشان بخصوص نقاشان ایتالیایی قرن شانزدهم از آن برای طراحی دقیق منظره ها و ملاحضه دورنمایی صحیح استفاده می کردند، به این ترتیب که کاغذی را بر روی سطح مقابل روزنه قرار می دادند و تصویر شکل گرفته را ترسیم می کردند.
این تصاویر بسیار واقعی و از پرسپکتیو صحیحی برخوردار بود.
در حدود سال ۱۵۰۵ میلادی نیز ژرم کاردان (Jerome Cardan) ریاضی دان ایتالیایی یک عدسی محدب بر روزنه اتاقک تاریک نصب کرد، این کار باعث شد تا تصویر وضوح بیشتری پیدا کند.
اما سیاه شدن املاح نقره در اثر تابش نور به وسیله شیمیدان آلمانی ، شولتز(Schulze) وبه طور اتفاقی کشف شد. ماجرا از این قرار بود که روزی وقتی شولتز وارد آزمایشگاه شد، متوجه شد برگ درختی بر روی کاغذی که به نیترات نقره و آهک آغشته بود افتاده، بعد از اینکه برگ را از روی کاغذ برداشت متوجه شد که قسمتی که برگ روی آن بوده مثل سایر بخش های کاغذ سیاه نشده است.
این پدیده باعث آغاز فعالیتهای جدیدی برای شناسایی مواد حساس به نور شد.
و اینکه در سال ۱۸۱۹ سرجان هرشل(Sir John Fedric William Herschel) انگلیسی محلول ثبوت را کشف کرد. ماده ای که هرشل به عنوان ماده ثابت کننده تصویر معرفی کرد هیپوسولفیت دوسود نام داشت. کار مهم دیگری که هرشل انجام داد به کاربردن الفاظ منفی (Negative) و مثبت (Positive) درمورد تصاویر بود.
تا اینکه سرانجام بین سالهای ۱۸۲۲ و ۱۸۲۶ یک مخترع فرانسوی به نام نیسفور نی یپس (Joseph Nicephore Niepce) توانست اولین عکس دنیا را ثبت کند.
وی این عکس را در املاک شخصی خود واقغ در دهکده ای به نام سن لودووارن در چند کیلومتری شالن سورسن تهیه کرد.
نی یپس در واقع برای اولین بار مواد حساس را در اتاقک تاریک به کار برد. عکسی که وی تهیه کرد حدود ۸ ساعت بوسیله خورشید نور دیده بود. وی این روش را هلیوگرافی (Heliography) یا ترسیم بوسیله خورشید نامید.
نی یپس در سال ۱۸۲۹ با یک فرانسوی دیگر به نام لویی ژاک مانده داگر (Louis Jacques Mande Daguerre) آشنا شد. اگر نقاش مرفه و صاحب گالری در پاریس بود و ضمنا تجربه های با ارزشی نیز در زمینه عدسیها و جعبه تاریک داشت.
پس از مرگ نی ئپس ، داگر کار وی را ادامه داد و او پس از چند سال روشی را ابداع کرد که آن را (داگرئوتیپ) نامید.
داگر و نی پپس:
سالها بعد کلمه فتوگرافی که بوسیله سرجان هرشل و از ترکیب دو کلمه یونانی فتوس (Photo) به معنی نور و گرافوس (graphein) به معنای رسم کردن ابداع شده بود جای آن را گرفت.
در آن زمان عکاسی برای مردم سحر و جادو تلقی می شد تا جایی که تصاویر به دست آمده را آینه حافظه دار نامیده بودند.
در سال 1838 شیمیدان انگلیسی به نام ویلیام هنری فوکس تالبوت (William Henry Fox Talbot) با تهیه تصویر نگاتیو در ابعاد کوچکتر ، بزرگسازی تصویر و به دست آوردن تصویر پوزتیو یا مثبت دو مرحله اصلی را در ظهور عکس تکمیل کرد.
قبل از این عکاسان مجبور بودند سطح حساس را به اندازه شی مورد نظر بسازند. ( فرض کنید اگر قرار بود از یک فیل عکس بگیرند چه دوربینی با چه اندازه ای می خواستند!!)
در آن زمان برای گرفتن عکس مدت و هزینه زیادی صرف میشد .لابراتوارها سیار بودند و حمل و نقل شیشه ها (که عکس ها روی آنها ظهور میشد) بسیار سخت بود.
از طرفی سوزه باید در طول زمان گرفته شدن عکس بدون حرکت میماند! که برای سوژه های جاندار مثل انسان از آپولو (وسیله ای برای شکنجه انسان) استفاده میکردند. با اختراع امولسیون تر یا کلودیون این زمان به ۲-۳ ثانیه تقلیل یافت. بعدها با اختراع امولسیون ژلاتین دار یا امولسیون خشک توسط ریچارد مادوکس (Richard Maddox) این زمان به ۱/۲۵ ثانیه کاهش پیدا کرد.
و اما اشخاص زیادی برای ارتقاء عکاسی تلاش کردند که یکی از معروفترین این افراد جرج ایستمن (George Eastman) بود که تلاش کرد تا عکاسی را در اختیار همگان قرار دهد وی هم چنین بنیانگذار موسسه کداک است.
ده سوالی که هنگام گرفتن یک عکس باید بپرسید
همه ما خاطره لمس کردن دوربین دیجیتال را در ذهن داریم. اما چند بار پیش آمده که از عکسی که می گیریم لذت فراوان برده باشیم. بهتر نیست برای آنکه از این هنر حظ زائد الوصفی ببریم ابتدا به ۱۰ سوال زیر پاسخ گوییم؟
۱-چه می خواهم بگویم؟
جوابگویی به این سوال بسیار مهم است.با جواب به این سوال نیمی از راه را طی کرده اید. دیگر برای ترکیب بندی، قاب بندی و نورپردازی مشکل نخواهد بود.شما با دوربین خود می خواهید کسری از زمان را جاودانه کنید. پس باید حرفی برای ابراز داشته باشید.
۲- در این عکس چه نقطه کانونی ویژه ای بگنجانم؟
چرا به طور طبیعی کسانی که به این عکس نگاه می کنند نگاهشان به سمت پایین عکس کشیده می شود؟ چون شما نقطه کانونی را نزدیک قاب عکس قرار داده اید. این یکی از راه های خلق چنین معجزاتی است.
۳- چه فواصل کانونی متناقضی در عکس وجود داشته باشند؟
چشمان شما با دیدن این عکس به گردش در می آید تا بهتر بتواند با عناصر موجود در عکس ارتباط برقرار کند. این مسئله به نقاط کانونی متناقضی که در عکس وجود دارد برمی گردد. شما باید از خود بپرسید چگونه می توانم دو یا چند نقطه کانونی در عکس پدید آورم؟ اگر فواصل کانونی به ۲ مورد افزایش یابد عمق میدان هم بالطبع افزایش خواهد یافت. برای رسیدن به چنین هدفی چند راه حل به شما پیشنهاد می دهیم: حایتان را تغییر دهید یا فاصله کانونی دوربین را تنظیم کنید یا عمق میدان را تغییر دهید.
این نکته را هم در خاطر داشته باشید که اگر عکس شما بیش از دو فاصله کانونی داشته باشد مطمئنا اشتباهی در عکاسی مرتکب شده اید.
۴- پس زمینه و پیش زمینه عکس چه باشد؟
سوژه های بسیاری وجود دارند که شما می توانید آنها را به عنوان پس زمینه عکستان لحاظ کنید. چشمانتان را به کاویدن پشت سوژه و انتخاب بهترین حالت عادت دهید. این مسئله در مورد پیش زمینه هم صدق می کند. آنچه حائز اهمیت این است که پس زمینه باید مات باشد تا پیش زمینه در فضای آن به خودنمایی بپردازد.
۵- من تا چه حد می توانم ببندم؟
اشتباه دیگری که بین عکاسان رایج است این ذهنیت است که سوژه را بسیار کوچک در کادر قرار می دهند. بهتر است سوژه کل کادر عکس را بپوشاند تا تمام جزئیات در عکس مشهود باشد. برای رسیده به چنین حالتی یا باید شما در زاویه بسته ای کار کنید یا سوژه را در محیط بسته ای قرار دهید و امکان حرکت به سوژه ندهید یا فاصله کانونی را افزایش دهید.
۶- منبع نوری من چیست؟
با کاسته شدن از شرایط نوری خوب، عکس شما فاقد جزئیات و لحظات ناب عکاسی خواهد شد. برای جبران این نقیصه یا شما بر روی ISO کنترل خواهید داشت یا سرعت بسته شدن شاتر را طولانی خواهید کرد در این موقع شما با عکسی به شدت مات و پر خش مواجه خواهید شد. شما قبل از عکاسی باید منبع نوری تان ، منبع نوری ثانویه ، سه پایه و دیگر تجهیزات لازم برای عکاسی را بشناسید و در اختیار داشته باشید.
۷- آیا من قاب بندی مستقیم داشته باشم؟
یکی از جنبه های زیبای عکاسی تقابل میان خط افق و خطوط عمود دیگر است. شما اگر بتوانید چنین لحظات زیبایی را در عکستان پدید آورید زیبایی را به بینندگان عکس هایتان تقدیم کرده اید.
۸- آیا می توانم از چشم اندازهای دیگری در عکسم استفاده کنم؟
ممکن است شما سوژه ای را در جلوی دوربین تان قرار دهید اما در یک لحظه نکته ای به نظرتان برسد و وضعیت سوژه یا وسایل دیگری را به آن اضافه کنید. یک نکته کلی آن است که از هر چیزی که باعث پیشبرد داستان عکستان شود استفاده کنید.
۹- چگونه می توانم از دیگر قابلیت های دوربینم استفاده کنم؟
سعی کنید دنبال چگونه و چطور نباشید. شما باید از تمام قابلیت ها و فرمت های دوربین تان برای دستیابی به بهترین وضعیت عکاسی استفاده کنید. شاید یک تغییر زاویه کوچک به زیباترین نتیجه بیانجامد.
۱۰- چگونه چشم ها در عکس حرکت می کنند؟
در هنگام عکاسی تیزبین باشید. مردم متوجه تضاد رنگ و حالت و تغییر خطوط می شوند. ذکر یک مثال ساده خالی از لطف نیست: عابری را تصور کنید که خارج از خطوط عابرین پیاده از عرض خیابان می گذرد. مردم با دیدن این عکس متوجه داستان نهفته در عکس شما خواهند شد. در اصل شما دست به یک فرهنگ سازی در زمینه عبور از خیابان زده اید.
منبع: photobaroon.com
نکته هایی برای گرفتن عکس های پانوراما
دوربین ها و لنزها
عکس های پانوراما می توان با بیشتر دوربین ها گرفت. در این شیوه از عکاسی انگار چند عکس را بهم بخیه بزنیم. دوربین های دیجیتال کار را راحت کرده اند. در صورتی که برای دوربین های آنالوگ می بایستی عکس ها را تک تک اسکن کرده و در آخر با نرم افزارهای ویرایش تصویر آنها را به هم بخیه زد!
برای آنکه یک منظره با تمام جزئیات آن در یک عکس بگنجد بایستی دوربین حول یک محور ۱۸۰ درجه چرخش داشته باشد. برای داشتن تصاویر پانوراما می توان از لنزهای واید با فاصله کانونی ۲۸ میلیمتر ( یا معادل ۳۵ میلیمتر) بهره برد. برای داشتن پانوراماهای دوبعدی بایستی از لنزهای تله فوتو با فاصله کانونی ۲۰ تا ۸۰ میلیمتری استفاده کرد.
تنظیمات دوربین
برای گرفتن عکس های پانوراما لازم به سوارکردن هیچ حقه ای نیست. فقط لازم است که سر دوربین را هر بار برای عکاسی طوری بچرخانید که مقداری از فضای قبلی نیز در عکس موجود باشد. همچنین در نظر داشته باشید تنظیمات دوربین را برای هر عکس تغییر ندهید. عکس اول را بگیرید و عکس های بعدی را بر پایه عکس اول. همیشه به خاطر داشته باشید که ۳۰% از عکس حاضر باید روی عکس قبلی بیافتد.
نرم افزارهای پانوراما
- فتوشاپ CS3
- Autopano Pro 1.4.0- autopano.net
- PanoStitcher
- Autostitch
منبع: photobaroon.com
ترفند ساده برای ترکیببندی در عکاسی پرتره
ترفند ساده برای ترکیببندی در عکاسی پرتره
این نوشته کوتاه از کرستینا دیکسون است که یک عکاس و مربی عکاسی در پورتلند است.
هر عکاس پرتره در موقعیت خارج از استودیو، با چالشهای خاصی مانند توجه به جزئیات مربوط به سوژه مورد نظر، پوز سوژه، نورپردازی و ترکیببندی روبروست. شاید یکی از بزرگترین اشتباهات عکاسان غیر حرفهای در محیط بار، عدم توجه کافی به صحنه پس زمینه عکس پرتره است. عکاسانی که به اندازه کافی به جزئیات موجود در کادر عکسشان دقت نمیکنند، نتیجه کارشان عکسهایی خواهد بود که تمرکز کافی بر روی سوژه وجود ندارد. هیچ عروس یا فارغالتحصیل دانشکدهای بابت عکسی پول نمیدهد که در آن یک شاخه درخت به پشت سرش چسبیده باشد! چنین المانهای مزاحمی، تمرکز روی سوژه اصلی را به هم میزنند و به کیفیت کار عکاس لطمه زیادی وارد میکنند. برای یک عکس پرتره که به خوبی پوز داده شده و خیلی زیبا نورپردازی شده، چیزی دردناکتر از آن نیست که تنها بخاطر عدم توجه به ترکیب بندی پس زمینه بدرد نخور شود.
پوز و نورپردازی هر دو نقشی مهمی در ایجاد یک پرتره پویا بازی میکنند. اما، ترکیببندی پس زمینه یک عامل فراموش شده است که باید برای آن به همان اندازه زمان و تفکر به خرج داد. در این مورد، چند نکته هست که باید هنگام گرفتن یک عکس پرتره عالی مد نظر قرار دهید:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- کادر را با سوژه خود پر کنید.
سوژه عکس پرتره انسان است، بنابر این از زوم کردن نزدیک روی سوژه نترسید! به یاد داشته باشید که زوم کردن به معنی گرفتن عکس چهره تنها نیست. بلکه میتوانید خیلی بسته عکس بگیرید، عکس سوژه را در حالی که روی یک چهارپایه نشسته یا به یکدرخت تکیه داده به صورت بسته بگیرید.
2- چشمها را در یک سوم بالای کادر قرار دهید.
این روش طبیعیترین ترکیببندی یک پرتره در کادر است. سعی کنید از این قانون طبیعت کنید، مگر اینکه بخواهید تعمدا بحران را در عکس خود نشان دهید. یک استثنای دیگر این قاعده هنگامی است که سوژه به صورت تمام قد در انتهای یک سوم کادر عکس واقع شده باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- از کادربندی برای جلب توجه به سوژه استفاده کنید.
به جای حذف محیط پیرامون سوژه از کادر از آن استفاده کنید! درها، منحنیهای سقف، پنجره ها و ... راه حلهای خلاقانهای هستند که امکان ایجاد حداکثر تمرکز بر روی سوژه و ایجاد بیشترین جذابیت را درعکس فراهم می کنند.
4- بافت ایجاد کنید.
باز هم تاکید میکنم، اگر نمیتوانید یک پس زمینه مزاحم را حذف کنید ، سعی کنید از آن بهره ببرید. با دور کردن سوژه از پس زمینه و عکاسی در حالت اولویت دیافراگم (F4.0)، میتوانید عمق میدان کو تاهی ایجاد کرده تا پس زمینه را مات کرده و یک بافت هنرمندانه ایجاد کنید. با این روش، بدون اینکه مجبور باشید تمام جذابیت های خلاقانه عکس را حذف کنید، سوژه شما از پس زمینه جدا میشود.
5- از خطوط استفاده کنید.
دیوارهای آجر چین یک پسزمینه عالی برای پرتره است! خطوط جذابیت خلاقانهای را به عکس میدهند، اما در عین حال توجه بیشتری را به سوژه شما معطوف میکنند. در خاطر داشته باشید که خطوطی که در یک عکس پرتره استفاده میشود وقتی قویترین حالت را دارد که از خارج از کادر به درون بیاید و به سوژه برسد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- زاوایای عکاسی خود را تغییر دهید.
بعضی وقتها حذف یک المان مزاحم از کادر به سادگی تغییر موقعیت دوربین به نقطه دیگری است. برای استفاده بهینه از پرسپکتیو، سعی کنید زاویه دوربین نسبت به سوژه را تغییر ددهید. اغلب با کمی تغییر به راست یا چپ یا کمی بالاتر یا پایینتر بردن دوربین، میتوان یک المان مزاحم در کادر مانند یک شاخه درخت یا تیر چراغ برق را کاملا حذف کرد.
اگر بر روی جزئیات پس زمینه تصویرتان دقت داشته باشید، عکسهای پرتره شما مورد توجه واقع خواهد شد. سوژه خود را در فضای خارجی عکاسی کنید و توجه کافی به ترکیب بندی پرتره داشته باشید. حتما موفق خواهید شد.
منبع:سایت عکاسی
صاویر برگزیده مسابقه بین المللی عکاسی نشنال جئوگرافیک ( انجمن جغرافیای ملی )
انجمن جغرافیای ملی (به انگلیسی: The National Geographic Society )، نام سازمانی غیردولتی است که در سال ۱۸۸۸ میلادی در ایالات متحده آمریکا تاسیس شد. هماکنون انجمن جغرافیای ملی از بزرگترین سازمانهای غیردولتی مردمنهاد در جهان است که هدفش را بر معرفی و حفاظت از آثار طبیعی، باستانشناسی، زیستشناسی و علوم جغرافیایی بنا کرده است.
بنیاد نشنال جئوگرافیک در ۲۷ ژوئن سال ۱۸۸۸ (تیرماه ۱۲۶۷) توسط ۳۳ دانشمند و جهانگرد که علاقهمند به تشکیل انجمنی برای افزایش و توسعه علم جغرافیا بودند، در واشنگتن دیسی تأسیس شد .
یکی از موسسان این بنیاد "الکساندر گراهام بل" مخترع تلفن بود که پس از هابارد گرین گاردینر ریاست این موسسه را به عهده گرفت. ایده استفاده از عکس در کنار مقالات که از عوامل اصلی محبوبیت این مجله به شمار میرود را "بل" ارائه داد.
آقای جان ام.فاهی (John M. Fahey) رئیس نشنال جئوگرافیک درباره هدف نشنال میگوید: "هدف ما تشویق مردم برای علاقهمند کردن آنان جهت توجه و مواظبت از سیارهشان است."
هماکنون رئیس هیات امناء بنیاد نشنال جئوگرافیک آقای گیلبرت گراونر میباشد که مدال «آزادی» سال 2005 دولت آمریکا را برای «رهبری آموزش جغرافیا» دریافت کرده است .
بنیاد نشنال جئوگرافیک توسط ۲۳ عضو هیات مدیره متشکل از گروهی از معلمین برجسته، دانشمندان، مقامات سابق دولتی و طرفداران محیط زیست، اداره میگردد .
انجمن جغرافیای ملی دارای مجله اختصاصی خود با نام مجله جغرافیای ملی (National Geographic Magazine) است که از سال ۱۸۸۸ میلادی و دقیقا ۹ ماه پس از آغاز فعالیت انجمن، شروع به انتشار کرد و امروزه یکی از مشهورترین و پراعتبارترین مجلات مرتبط با علوم طبیعی در جهان است.
این مجله ۳۶۰ میلیون نفر مشترک در سراسر جهان دارد و بوسیله علامت اختصاصی زرد رنگی در حاشیه جلد آن است به سرعت قابل شناسایی است . مجله نشنال جئوگرافیک هم اکنون به «۳۱زبان» در سرتاسر دنیا منتشر میشود . سردبیر کنونی مجله، کریس جونز (Chris Johns) است، همان عکاس معروفی است که عکس های زیادی از آفریقا گرفت و مقدمه کتابش در مورد آفریقا، توسط نلسون ماندلا نوشته شد.
نشنال جئوگرافیک به غیر مجله اصلی چند نشریه دیگر در زمینه گردشگری، حوادث و کودکان منتشر میکند.
مجله شامل مطالبی درباره جغرافی، معلومات عمومی، تاریخ جهان، فرهنگ، اتفاقات جاری جهان و عکاسی از اماکن و هر چیز دیگر در تمام گیتی، است .
انجمن نشنال جئوگرافیک در کنار مجله اصلی، چهار گاهنامه دیگر نیز منتشر میکند:
* نشنال جئوگرافیک بچهها (National Geographic Kids)
* نشنال جئوگرافیک مسافر (National Geographic Traveler)
* نشنال جئوگرافیک ماجراجویی (National Geographic Adventure)
* نشنال جئوگرافیک جهانگرد (National Geographic Explorer)
_____