اون چيزي كه اميد به زندگي شناخته ميشه براي من 45 الي 55 ساله يعني اميد به زنگيم انقده ولي دوست دارم 80 الي 85 عمر كنم :31:
Printable View
اون چيزي كه اميد به زندگي شناخته ميشه براي من 45 الي 55 ساله يعني اميد به زنگيم انقده ولي دوست دارم 80 الي 85 عمر كنم :31:
به نظر من آدم تا وقتی که واقعا زندگی میکنه زنده به حساب میاد...من 60 تا 80 به عنوان شخص زنده رای دادم ولی تو این شرایط اقتصادی تخیلی مملکت فکر نمیکنم مردم بعد از 40 سالگی ( با این وضع حقوق بازنشستگی و گرونی و افزایش کرایه خونه 90% !!) دوام بیارند/ حداقل دیگه زندگی نمیکنند فقط نفس میکشند..!
نقل قول:
ولی من با این حرفتون مخالفم.
مردم کره، یک نژاد و یک قومیت و حتی پدر و مادری یکسان.
شاخص امید به زندگی در کره شمالی کجا و در کره جنوبی کجا !!!
مردم درسته نقش دارند، ولی بیشتر معلول هستند تا علت.
آقا چرا اینقدر نا امید؟ :41:نقل قول:
همین نفس زنده موندن میتونه خیلی ارزشمند باشه.
وایلر:
بشر وقتی در خانه اش نشسته است خواهان حادثه ای در زندگی و هنگامی که دچار حادثه ای در زندگی می شود طالب زندگی آرام در خانه است.......
فقط امیدوارم جمعیت ایران به حدود 40 میلیون نفر برسه تا برای آیندگان هوای بهتر و شرایط بهتر اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و ورزشی و... فراهم بشه.
و در نتیجه شاخص امید به زندگی تو این کشور افزایش پیدا کنه.
نمیدونم مسئولین تو این تهران دقیقا به چی فکر میکنن که میگن فرزند بیشتر زندگی شادتر !!!
بدون فرزندش مکان برای شادی نیست چه برسه با فرزند بیشترش. :n30:
با این اوضاع به فرردا هم امید نیست تو ایران
امیدوارم وضع بهتر بشه
امیدی که نیست فقط نفسی میاد و میره
با اینکه امیدی ندارم به بهترشدن زندگی خانواده خودمون ولی درکل انسان به امید زندست:n06:
والا امید هست، ولی چون هیچ چیزی حساب و کتاب خاصی نداره، کاملا اذیت کننده اس.
نمیدونم سال دیگه که فارغ التحصیل بشم و برم سربازی، بعدش کار گیرم میاد یا نه؟ بعدش اگر کار گیرم بیاد، چه کاریه؟ بعدش چی؟
۲-۳ بار هم برنامه ریزی چندساله داشتم که به فنا رفتن...
Sent from my ST15i using Tapatalk 4