بيماري هاي شايع (جهان ، جامعه و مناطق آسيب پذير) و راه درمان

سفیدی گلو نشانهٔ چیست؟

در حال نخ کشیدن دندان‌ها هستید که ناگهان چند لکه سفید بر گلویخود می‌بینید. آیا اینها خطرناکند؟ احتمالاً خیر. وجود لکه‌های سفید گلودر علل زیادی دارد. بیشتر آنها موقتی و بی‌خطرند و خودبه‌خود برطرفمی‌شوند. (اما اگر از بین نروند به پزشک مراجعه کنید.)

لکه‌های سفید گلو در بسیاری عفونت‌های گلو، از گلو درد چروکی گرفته تابرفک، دیده می‌شود. گاهی نیز بدن زوائد نرم و سفیدی تولید می‌کند کهبه‌صورت لکه‌هائی بر روی لوزه‌ها ظاهر می‌گردد. اینها بدمزه هستند و ممکناست تنفس را بدبو کنند، ولی بی‌خطرند و معمولاً خودبه‌خود از بین می‌روند.
گاهی دستگاه ایمنی بدن به اشتباه خود بدن را بیگانه شمرده و واکنش ”خودایمنی“ نشان می‌دهد. این واکنش حالتی در دهان و گلو به‌وجود می‌آورد که ”لیکن پلان“ خوانده می‌شود. لیکن پلان شکل مشبکی به خود می‌گیرد که نیازبه درمان ندارد، مگر این که دردناک شود.
نوع شایع دیگری از لکه‌های سفید گلو، مخصوصاً در افراد سیگاری، لوکوپلاکییا سفید لکگی نام دارد که در ۸۰ درصد موارد خوش‌خیم هستند، ولی گاهیسرطانی می‌شود.
به دهان گذاشتن چیزهای آلوده می‌تواند باعث نوعی عفونت قارچی شود که خودرا با لکه‌های سفیدی در پشت زبان و سقف دهان نشان می‌دهد. جویدن آسپیرینهم سوختگی‌های سفیدرنگی در دهان و گلو به‌وجود می‌آورد. (در واقع، هر آسیبشیمیائی این حالت را ایجاد می‌کند.)
در بعضی افراد، تورم پوشش دهان به‌صورت نواحی سفید کوچک در دهان و گلو است که علت آن نامعلوم است، ولی جای نگرانی ندارد.
بیماری سیفلیس هم ضایعات سفیدی در گلو به‌جای می‌گذارد که بعد از سه هفته قرمز می‌شوند.

- درمان سفیدی گلو
کاری به آن نداشته باشید. اگر پزشک لکه‌های سفید را تورم عادی مخاط دهانتشخیص دهد، نگران نشوید. این یک تغییر طبیعی بدن است که نیاز به درمانندارد.
نگران نشوید. اگر شبکهٔ سفیدی در گلو دیدید، نگران نشوید. این لیکن پلاناست که خطری ندارد. اما اگر زخم یا تحریک شد، پزشک برای آن کرم یا قرصمکیدنی هیدروکورتیزون تجویز می‌کند.
لوزه‌ها را بررسی کنید. اگر لکه‌های سفید روی لوزه‌ها باشد، پزشک آن رادرمان می‌کند، ولی به‌ندرت به‌جائی می‌رسد که به برداشتن لوزه نیاز باشد.
آشغال به دهان نگذارید. اگر عادت دارید هر چیزی را به دهان ببرید، سعیکنید این عادت را کنار بگذارید و از ابتلا به عفونت قارچی در امان باشید.
آسپیرین را نجوید. اگر باید هر روز آسپیرین بخورید، آن را نجوید، بلکه همراه با آب آن را قورت دهید تا باعث سوختگی گلو نشود.
سفید لکگی (لوکوپلاکی). گرچه سفید لکگی یک تغییر جزئی در پوشش دهان وگلوست، باید توسط پزشک معاینه گردد تا تغییرات احتمالاً سرطانی آن معلومشود.
نزد پزشک بروید. هر کسی که سفید لکگی گلو دارد، باید به‌طور مرتب برایمعاینهٔ آن به پزشک مراجعه کند. اگر لکه‌‌ها ضخیم‌تر شوند، پزشک بابی‌حس‌کردن مقدار کوچکی از بافت آن را برداشته و برای آزمایشگاه می‌فرستدتا بررسی شود.
سیگار نکشید. کشیدن سیگار و جویدن تنباکو علت بسیاری از سفید لکگی‌ها است. پزشک اینها را می‌تواند با تجویز طولانی مدت ویتامین A از بین ببرد. ولیسعی نکنید خودتان آن را درمان کنید، چون خوردن زیادی ویتامین A عوارضخطرناکی در پی دارد.
- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- لکه‌های سفید روی گلو بیش از هفت تا ده روز طول می‌کشد، مخصوصاً اگر سیگار می‌کشید.
- لکه‌های سفید گلو سفت، برجسته، یا دردناکند.

ترشحات تناسلی نشانهٔ چیست؟

ترشحات تناسلی

خارج شدن ترشحات از آلت تناسلی علل مختلفی دارد. عمده‌ترین آنابتلا به بیماری‌های مقاریتی است. در این حالت، ترشح غلیظ یا رقیق و بهرنگ‌های مختلف، از سفید تا زرد و از سبز تا قرمز است.

شایع‌ترین عوامل این بیماری‌ها باکتری‌های سوزاک و کلامیدیا هستند. هر دواینها علائم مشابهی ایجاد می‌کنند. کلامید یا ترشحاتی در سر آلت تناسلی وکمی درد در هنگام ادرار کردن دارد. سوزاک هم سوزش به هنگام دفع ادرارایجاد می‌کند.
ترشح بین ۲ تا ۵ روز بعد از نزدیکی با فرد مبتلا شروع می‌شود و ممکن استتا ۱۴ روز طول بکشد. عفونت کلامیدیائی خود را با ترشح ظرف یک تا چهار هفتهبعد از نزدیکی نشان می‌دهد.
از علل شایع دیگر عفونت یا تحریک میزراه است که التهاب غیراختصاصی میزراهنام دارد. عفونت یا التهاب پروستات هم ممکن است ایجاد ترشح آلت تناسلیکند. هر دو نوع عفونت بالا می‌‌تواند به همسر فرد مبتلا هم سرایت کنند.

- درمان ترشحات تناسلی
اگر ترشحی از آلت تناسلی شما خارج شد، حتماً برای تشخیص علت و درمان نزدپزشک بروید. خود نیز کارهائی برای درمان کامل می‌‌توانید انجام دهید.
داروهایتان را بخورید. تنها آنتی‌بیوتیک‌ می‌‌تواند ترشح تناسلی را قطعکند. بنابراین، داروها را تا به آخر و بر اساس دستور پزشک مصرف کنید.
نزدیکی نکنید. برای جلوگیری از انتقال بیماری تا پیش از درمان کامل از نزدیکی خودداری کنید.
خوددرمانی نکنید. به هیچ‌وجه سعی نکنید با آنتی‌بیوتیک‌های مختلف خود رادرمان کنید. استفادهٔ آنها پیش از مراجعه به پزشک هم ممکن است علائمبیماری را تغییر داده و پزشک را گمراه کند.
خود را بشوئید. آلت تناسلی را همیشه آب گرم و صابون بشوئید و ترسحات را ازروی آن پاک کنید. اما بهتر است پیش از رفتن نزد پزشک ترشحات را پاک نکنید؛شاید دیدن نوع و رنگ آن برای تشخیص مهم باشد.

ترشح چسبناک از چشم

ترشح چشم

- ترشح چشم نشانهٔ چیست؟

صبح شده است، ولی شما نمی‌‌توانید چشمانتان را باز کنید. چشم‌هامتورمند و پر از ترشحی کبره‌ای و چسبناکند، انگار پلک‌ها را با چسب به‌همچسبانده‌اند.

ترشح چشم به‌ندرت خطرناک است و بخشی از کار دستگاه دفاعی بدن به‌شمارمی‌رود. در اغلب موارد، نشانهٔ این است که چشم مورد حملهٔ باکتری‌ها،مثلاً از طریق لوازم آرایش آلوده، قرار گرفته است. تهاجم باکتری‌هامی‌تواند به التهاب لبهٔ پلک‌ها منجر شود که چرک زرد رنگ پر از باکتری وگویچهٔ سفید خون تولید می‌کند.
ترشح چسبناک زرد رنگ که پلک‌ها را به‌هم می‌دوزد نیز پاسخ طبیعی بدن به التهاب باکتریائی یا ویروسی ملتحمه چشم است.
نوع دیگر ترشح چسبناک که رقیق‌تر، شفاف‌، و روان است نشاندهندهٔسرماخوردگی، حساسیت به گرده گل، یا شکستن مژه در چشم است. این ترشح با ازبین رفتن عامل تحریک‌کننده برطرف می‌شود.

- درمان ترشح چشم
چسبیدگی پلک‌ها همراه با تورم نشانهٔ وجود عفونت است و درمان با آنتی‌بیوتیک چشمی و احتمالاً خوراکی لازم دارد.
چشم را پاک کنید. اگر پلک‌ها چسبیده‌اند، کبره‌ها را با یک پارچهٔ خیسانده در آب گرم نرم کنید.
چشم را بشوئید. گلوله‌ای پنبه‌ای را در محلولی از نصف قاشق مرباخوری نمکحل شده در یک فنجان آب گرم بخیسانید و آن را در طول خط مژه‌ها بمالید. ازمحلول‌های شستشوی چشمی آماده نیز می‌توانید استفاده کنید.
چربی را خارج کنید. اگر علت ترشح التهاب لبهٔ پلک باشد، باید چربی جمع شدهدر آنجا را خارج کرد. برای این کار مژه‌ها و لبهٔ پلک‌ها را با شامپوی بچهیا پاک‌کنندهٔ ملایم دیگری بشوئید و با حرکت موجی پلک‌ها را مالش دهید،مثل خالی کردن خمیر دندان از لولهٔ آن. این کار را هر شب به‌مدت یک یا دوهفته تکرار کنید. اگر دچار التهاب مزمن لبهٔ پلک هستید، پاک کردن و مالشپلک‌ها را مانند مسواک زدن دندان‌ها عادت هر روز خود کنید.
حولهٔ خود را جدا کنید. ترشح ویروسی یا باکتریائی چشم پر از میکروب است ومی‌‌تواند از طریق حوله به دیگران منتقل شود. تمام چیزهائی که با این ترشحتماس پیدا می‌کنند، از جمله دست‌هایتان، باید در آب داغ شسته شوند.
لوازم آرایش آلوده را دور بیندازید. لوازم آرایش آلوده از علل شایع انتقالعفونت چشم هستند. لوازم آرایشی را که در هنگام عفونت چشم از آنها استفادهکرده‌اید، همچنین لوازمی را که بیش از شش ماه است به‌کار می‌برید، دوربیندازید.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- ترشح چشم زرد رنگ، کبره‌ای یا مداوم باشد.
- پلک‌ها متورم، قرمز یا دردناک باشند.

چرا چشم قرمز و تحریک می‌شود

تحریک چشم

افتادن چیزی در چشم از ناراحت‌کننده‌ترین تحریکات چشم است. ورود ذرات گرد و غبار یا لوازم آرایش به چشم از شایع‌ترین تحریکات چشمیاست که معمولاً با پلک‌زدن‌های مکرر خارج می‌شود. اما چشم در اثر خشکیزیاد، گردهٔ گل، آلودگی هوا، یا عفونت نیز قرمز و تحریک می‌شود.

- درمان تحریک چشم
اگر پلک‌زدن‌های پی‌درپی مؤثر واقع نشود، نکات زیر را به کار ببندید.
چشم را بشوئید. شاید تا حالا از محلول‌های خانگی حاوی اسید بوریک برایشستشوی چشم استفاده کرده باشید، اما احتمال آلودگی آنها وجود دارد. بهتراست از چند قطره اشک مصنوعی به‌کار ببرید. یا اگر اشک مصنوعی در دسترسنیست، کمی آب به چشم بزنید. و اگر ذره هنوز در چشم باقی باشد یا ناراحتیآن بیشتر شود، نزد پزشک بروید.
زیر پلک را پاک کنید. اگر احساس وجود جسم خارجی در چشم می‌کنید ولی آن رانمی‌بینید، احتمال دارد زیر پلک بالا رفته باشد. پلک بالا را بلند کنید وروی پلک پائین بکشید. این کار پلک پائین را قادر می‌کند زیر پلک بالا راتمیز کند. سپس چند بار دیگر پلک بزنید. اگر ذره خارجی به گوشهٔ چشم بیاید،با یک دستمال پارچه‌ای تمیز آن را درآورید.
پلک را برگردانید. پلک بالا را با دست گرفته و آن را بر روی یک گوش پاک‌کنبرگردانید. حالا ذره را با دستمال تمیز پارچه‌‌ای یا جریان آب خارج کنید.
فین کنید. فین کردن ممکن است جسم خارجی درون چشم را جابه‌جا کرده و در وضعیت مناسب‌تری برای در آوردن قرار دهد.
زیاد پلک بزنید. اگر چشم خیلی خشک می‌شود، استفاده از اشک مصنوعی در طولروز مفید است. همچنین اگر چند ساعت به تلویزیون یا نمایشگر کامپیوتر نگاهمی‌کنید، به یاد داشته باشید که پلک زدن متناوب جریان اشک طبیعی را در چشمبرقرار نگاه می‌دارد.
از گردهٔ گل بپرهیزید. اگر به گرده‌های پراکنده در هوا حساسیت دارید، گردشدر پارک یا جنگل مانند پاشیدن خاک در چشم می‌شود. چشم‌ها قرمز و تحریکمی‌شوند. خوردن قرص‌های ضدحساسیت ممکن است این ناراحتی را تخفیف دهد.
آنتی‌بیوتیک بخورید. اگر ترشح چشم دارید، ممکن است دچار عفونت چشمی شده باشید. برای دریافت آنتی‌بیوتیک مناسب نزد پزشک بروید.
- پیشگیری از تحریک لوازم آرایش
برای جلوگیری از تحریک چشم لوازم آرایش را به‌طور صحیح مصرف کنید.
سایهٔ چشم استفاده نکنید. مواد براقی که در سایه‌های چشم به‌کار رفته‌اندمی‌توانند برای چشم خطرناک شوند، مخصوصاً اگر ذرات آن به زیر لنزهای چشمیراه پیدا کنند.
از مداد استفاده کنید. مداد چشم کمتر از مایع آن ورقه‌ورقه می‌شود. خط چشمرا بر لبهٔ پلک پائین نکشید، چون مجاری غدد چربی آن را مسدود کرده و باعثتحریک یا عفونت می‌گردد.
ریمل به مژه نزنید. ریمل حاوی تارهای نایلنی است که ممکن است در چشم بیفتند.
در هنگام تحریک لوازم آرایش مصرف نکنید. تا زمان برطرف شدن تحریک چشم وبازگشت آن به حالت عادی از مصرف هرگونه لوازم آرایش چشمی خودداری کنید.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- چیزی در چشم فرو رفته است.
- تحریک همراه با قرمزی و آبریزش است.
- تحریک چشم نشانهٔ چیست؟

علت عفونت مثانه و درمان آن

عفونت مثانه ، علت عفونت

علت ایجاد بیشتر بیمارى هاى عفونى و شاید همه آنها در وهله اولعدم بهداشت فردى است. تعدد این بیمارى ها بسیار است و عفونت مثانه یکى ازآنهاست که اتفاقاً در و مردان با اندک تفاوت مشترک است.

به طور کلى در مورد عفونت مثانه یعنى التهاب آن؛ اگر زمانى با نشانه هاىزیر برخورد کردید به پزشک مراجعه و نسبت به درمان خود اقدام کنید: احساسسوزش یا تکرار ادرار (هرچند میزان ادرار کم باشد)- فوریت ادرار- درد بخشپایین کمر- وجود خون در ادرار- تب خفیف- ادرار بدبو- درد به هنگام نزدیکى ()- شب ادرارى در کودک- ترشح از نوک آلت (مردان)-

• علت عفونت

از علل عفونت مثانه باکترى هایى است که یا از بخش دیگرى از بدن توسطخون به مثانه رسیده اند یا از راه پوست اطراف ناحیه تناسلى و مقعدى بهمجارى ادرارى راه مى یابند. عفونت مثانه دلایل دیگرى هم دارد؛ از جملهاستفاده از سوند ادرارى براى تخلیه مثانه (پس از زایمان یا جراحى) آسیبرسیدن به پیشابراه، پروستات بسیار بزرگ و نقص ساختمانى در مجارى ادرار درمردان. در عین حال عواملى که ممکن است خطر را افزایش دهند در و مردانمتفاوت است.

این عوامل در شامل افزایش فعالیت جنسى، استرس، پوشیدن لباس زیرتنگ وبدون تبادل هوا، نگاه داشتن ادرار، نشستن در وان و افتادگى دستگاه تناسلى- ادرارى است و در مردان مصرف الکل، وجود یک بیمارى که باعث کاهش مقاومت بدنشده (این عوامل در نیز دیده شده است) انسداد در مسیر ادرار، وارد آمدنضربه به پیشابراه و استفاده از سوند در عمل جراحى.

• پیشگیرى

حداقل ۸ لیوان در روز مایعات نوشیده و از کافئین بپرهیزید – مراقبت ازپیشابراه- – استفاده از دوش به جاى وان حمام- عدم مصرف اسپرى ها ودئودورانت- استفاده از لباس زیر نخى- رعایت بهداشت فردى

رژیم غذایى

روزانه ۶ تا ۸ لیوان آب نوشیده و از مصرف کافئین در طول درمان خوددارى کنید.

درمان

معمولاً به وسیله آزمایش هاى تشخیصى مانند آزمایش ادرار، سیستوسکپى وسونوگرافى انجام مى گیرد. در عین حال درمان دارویى هم صورت گرفته و ازآنتى بیوتیک ها و داروهاى ضداسپاسم استفاده مى شود. انتظار مى رود که بادرمان به موقع، عفونت در کمتر از دو هفته خوب شود اما عود آن هم شایع است. ناکافى بودن درمان مى تواند سبب عفونت مزمن مجارى ادرار و نهایتاً نارسایىکلیه شود

تبخال چیست ؟

تبخال

- تبخال نشانهٔ چیست؟

تبخال زخم خوش‌خیمی به‌نظر می‌رسد که مشکلی ایجاد نمی‌کند و احتمالاً فکر می‌کنید زخم بی‌ضرری است که زود از بین می‌رود.

البته این زخم زود خوب می‌شود، اما چندان هم بی‌ضرر نیست. آنچه را کهتبخال می‌نامیم یک عفونت شدید ویروسی است که حدود یک سوم افراد را گرفتارکرده است.
تبخال معمولاً در اثر ویروس هرپس سیملکس نوع I به‌وجود می‌آید. نوع II اینویروس بیشتر دستگاه تناسلی را گرفتار می‌کند. یک بار که ویروس را گرفتید،برای تمام عمر دچار ضایعات تبخالی می‌شوید که در همان نقطه بروز می‌کند.
تعداد عوامل محیطی و فیزیولوژیائی می‌توانند باعث عود تبخال شوند، مثلغذاهای ادویه‌دار، نور خورشید، چرخهٔ قاعدگی، روزهای بارانی، تنش روانی وتب.
عفونت‌های تبخالی بسیار شایع است و ابتلا به آن از طریق تماس با فردی کهدارای ضایعات فعال تبخالی است صورت می‌گیرد. حدود ۴۰ درصد افرادی که دچارتبخال لب می‌شوند ویروس‌های گرفتار کنندهٔ دستگاه تناسلی را نیز در خوددارند. و حدود ۶۰ درصد ویروس‌های تبخال دستگاه تناسلی از نوع I هستند، کهدر دهان شایع است.
برخلاف زخم‌های دهان، که قسمت‌‌های نرم درون دهان را گرفتار می‌کنند،تبخال تقریباً همیشه در اطراف لب ظاهر می‌شود. و گرچه کمتر در دهان دیدهمی‌شود، اما می‌‌تواند قسمت‌های غیر متحرک بدن، مثل لثه‌ها، سقف دهان وگاهی سوراخ بینی، انگشتان و حتی پلک را گرفتار کند.
تبخالی که برای بار اول ظاهر می‌شود دردناک است و احتمالاً دچار تب واحساس آنفلونزا می‌کنید. در ضایعات بعدی ۳۶ تا ۴۸ ساعت قبل از ظهور زخمفقط کمی سوزش و درد احساس خواهید کرد. معمولاً در طی یک هفته چند دانهٔگرد قرمز پر از چرک به‌شکل یک خوشه تشکیل شده و به یک زخم بزرگ سوزش‌دارتبدیل می‌شوند که پاره شده و رویه‌ای زرد رنگ می‌سازد و سپس بدون به‌جایگذاردن اثری از بین می‌رود.
بعد از اولین تبخال، ضایعات بعدی هر چند ماه یک بار خودبه‌خود یا به عللیمثل تنش روانی، خستگی، بیماری یا سرما روی می‌دهد. هیچ راهی برای پیش‌بینیزمان یا تعداد دفعات ظهور ضایعات وجود ندارد و در هر فرد فرق می‌کند.

- درمان تبخال
آن را دست نزنید. زخم تبخال بسیار مسری است. پس، به هیچ‌وجه آن را دستکارینکنید. حوله، مسواک، لیوان، و سایر وسائل شخصی خود را جدا کنید.
چون تبخال خیلی زود به غشاهای مخاطی دیگر سرایت می‌کند، از دست زدن به زخمو مالیدن چشم، بینی و دستگاه تناسلی خودداری کنید. اگر به چشمانتان سرایتکند، بسیار خطرناک می‌شود (و به‌ندرت ایجاد کوری می‌کند). ویروس از طریقدست به زخم‌های باز بدن مثل بریدگی‌های پوست نیز سرایت می‌کند.
رویهٔ زخم را نکنید. حتی بعد از اینکه رویه بر روی ضایعات تشکیل شد،ویروس‌ها هنوز قابل انتقال به فرد دیگر یا ناحیه‌ای دیگر از بدن هستند. پستا یک یا دو هفته از هر گونه تماس با زخم‌ جلوگیری کنید.
پماد اسیل‌ویروس استفاده کنید. فقط از داروی اسیل‌ویروس برای تمامگونه‌های ویروس هرپس، چه در دهان و چه در دستگاه تناسلی، استفاده می‌شود. با شروع تبخال پماد را روی آن بمالید.
اسیل‌ویروس از زیاد شدن ویروس‌ها و اگر زود از آن استفاده کنید از تشکیلزخم جلوگیری می‌کند. اگر یک یا دو دانهٔ کوچک هم ظاهر شود، ظرف چند روز ازبین می‌رود. بدون دارو، زخم ممکن است تا دو هفته طول بکشد. این دارو لااقلدرد را تا ۲۴ ساعت آرام می‌کند.
آن را بی‌حس کنید. پمادهای بی‌حس کنندهٔ بدون نسخه حاوی بنزوکائین رامی‌‌توان مستقیماً روی تبخال مالید تا درد آن را کمتر کند، ولی التیام آنرا تسریع نمی‌کند.
برنامهٔ غذائی خود را کنترل کنید. غذاهای پرادویه یا اسیدی زخم تبخال رابسیار دردناک می‌کنند. پس در خوردن گوجه‌فرنگی، فلفل، یا مرکبات افراطنکنید.

آنچه باید در مورد هپاتیت B بدانیم

یک بیماری ویروسی است که از طریق تماس با خون و ترشحات بدنافراد مبتلا منتقل می شود. این بیماری معمولا خود به خود بهبود یافته وعوارض دراز مدت کبدی ندارد. اکثر افراد مبتلا به هپاتیت B حاد می‌شوند کهدر این موارد اکثر بیماران خودبخود بهبود می‌یابند. این بیماری در عده کمیحالت مزمن پیدا کرده و فرد ناقل بیماری می شود و ی می تواند بیماری را بهدیگران منتقل کند.

تعداد کمی از این افراد در آینده دچار عوارض بیماری مانند سیروز یاهپاتوسلولار کارسینوما می شوند.ویروس‌های هپاتیت ب نوعی از ویروس هپاتیتاست که در کبد انسان جایگزین شده و تکثیر می‌نمایند مواد تولید شده توسطاین ویروس‌ها به گردش خون می‌ریزد. انجام آزمایشات خونی حساس، تکثیر ویروسدر بدن را مشخص می‌نماید. کسانی که ویروس هپاتیت ب را به مدت بیش از ششماه در خون شان داشته باشند ناقل این بیماری هستند. این افراد حال عمومیخوبی دارند و گاهی با انجام آزمایشات نیز اختلالی در کار کبد دیدهنمی‌شود. در چنین شرایطی ویروس به صورت مسالمت آمیز در داخل بدن وجود داردولی به کبد آسیبی نمی‌رساند در صورت انتقال ویروس هپاتیت ب از مادرانآلوده به نوزادان، احتمال باقی ماندن عفونت و ناقل شدن نوزادان زیاد است وعمده ناقلین هپاتیت به در کشور ما شامل این موارد است.

بیماری حاد هپاتیت ب در ۹۰ درصد به طور خود به خود بهبودی یافته وویروس هپاتیت ب نیز به صورت کامل از بدن دفع شده و خارج می‌شود. ولی در ۱۰درصد موارد ویروس در بدن باقی مانده و حالت ناقل هپاتیت ایجاد می‌شود.عاملبیماری هپاتیت در خون و همه ترشحات بدن (مانند بزاق، عرق و…) افراد ناقلوجود دارد البته این ویروس تا به حال در مدفوع یافت نشده‌است. بهترین راهپیشگیری از ابتلا به این بیماری، شناخت راه‌های انتقال آن است. تنها مخرناین ویروس انسان است و انتقال آن از فرد آلوده به فرد سالم می‌باشد. درقدیم مهم‌ترین علت ابتلا به هپاتیت ب استفاده از خون و فراورده‌های انبوده‌است ولی امروزه با ازمایش خون می‌توان این الودگی را مشخص نمود و بههمین خاطر خون‌ها مورد بررسی قرار گرفته و انتقال این بیماری از طریق خوندیگر به آسانی صورت نمی‌گیرد.

کارکنان بیمارستان‌ها، پزشکان، پرستاران و مراقبین بهداشتی که در تماسبا بیماران و یا خون انها هستند، در معرض عفونت هپاتیت و انتقال آن قراردارند و به همین دلیل واکسیناسیون هپاتیت ب و رعایت دستورات بهداشتی ومرابتی در این دسته از افراد توسیه می‌شود.

نشانه‌های بیماری
تمام افراد آلوده شده با این ویروس علایم بیماری حاد را نشان نمی‌دهند. ۴۰ – ۳۰درصد افراد آلوده شده علامت خاصی را نشان نمی‌دهند. معمولا علایمحدود ۶ – ۴ هفته بعد از ورود ویروس بروز می‌کند. مانند هپاتیت A افرادآلوده شده با ویروس هپاتت B حاد احساس بیماری می‌کنند و قادر به انجامکاری نیستند. کمتر از یک درصد افراد آلوده این بیماری را به شکل خیلی شدیدو سریع نشان می‌دهند که منجر به از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود.

اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری را تا ۶ ماه مراقبت کند، شخص علایمهپاتیت مزمن را نشان می‌دهد. نشانه‌های هپاتیت مزمن مشابه هپاتیت حادباشد. معمولا در افرادی که چندین سال است مبتلا به بیماری هستند گروهی ازعلایم اضافی را نشان می‌دهند. این علایم شامل کهیر ، جوشهای پوستی ،آرتریت ، سوزش یا مورمور کردن در بازوها و پاها (Polyneuropathy) می‌باشد.

چگونگی تشخیص هپاتیت B
اولین راه تشخیص استفاده از آزمایش خون است که آنتی ژنها و آنتی بادیها کهبوسیله دستگاه ایمنی در مقابل ویروس ساخته می‌شود را مشخص می‌کند. آزمایشهای ضروری برای تشخیص آلودگی ، تشخیص آنتی ژن HBSAg (آنتی ژن سطحی B) و دو آنتی بادی HBS ( آنتی بادی مربوط به آنتی ژن سطحی) و آنتی بادی HBC ( آنتی بادی مربوط به آنتی ژن مرکزیB) می‌باشد.
آزمایش با ویروس HBV
بوسیله آزمایش بار ویروسی می‌توان تعداد ویروس را در خون مشخص کرد. اگربار ویروسی بیشتر از صد هزار نمونه در میلی‌لیتر باشد نشان دهنده فعالیتویروس در کبد می‌باشد. وقتی بار ویروس از این مقدار بالاتر رود و آنزیمهایکبدی نیز افزایش یابد درمان باید شروع شود. اگر تعداد کمتر از این مقدارباشد و HBe Anti مثبت و HBeAg منفی باشد باید دستگاه ایمنی را کنترل کرد. در این حال نیز ویروس می‌تواند منتقل شود.
آزمایش آنزیمی کبدی
آزمایش آنزیم کبدی میزان آنزیمهای کبد مانند آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) را مشخص می‌کند. افزایش این آنزیمهانشانه آسیب کبد است. در هپاتیت حاد این آنزیمها افزایش پیدا می‌کند ولیموقتی است و ندرتا مشکلات دراز مدت کبدی بوجود می‌آورد. در هپاتیت مزمنمقدار ALT کبد به شکل دوره‌ای یا دائمی افزایش می‌یابد و خطر آسیبهای کبدیدراز مدت را افزایش می‌دهد.
بیوپسی کبد
این روشها میزان آسیب کبدی را مشخص نمی‌کنند به همین دلیل از بیوپسی کبداستفاده می‌شود. بیوپسی برای افرادی که بار ویروسی خیلی بالاتر از صد هزاردارند و آنزیمهای کبد در آنها افزایش پیدا کرده است استفاده می‌شود.
ارتباط هپاتیت B و ایدز
بزرگسالانی که به ویروس هپاتت B آلوده شده‌اند کمتر از ۱۰ درصد احتمالدارد آلودگی را به شکل مزمن نشان دهند ولی اگر شخص به ایدز مبتلا باشد ایناحتمال به ۲۵ درصد می‌رسد. زیرا این افراد دستگاه ایمنی ضعیفی دارند. درافراد مبتلا به ویروس ، پاسخ به هپاتیت ضعیف شده یا از بین می‌رود. اینموضوع باعث فعال شدن ویروس می‌شود و در نتیجه خطر آسیب کبد را افزایشمی‌دهد. ارتباط بین ایدز شدت هپاتیت کاملا معلوم نیست ولی گزارشها نشانداده است که در افراد آلوده با هر دو ویروس خطر ابتلا به سیروز کبدی بیشترمی‌شود و بار ویروسی بالاتر می‌رود. همچنین در این افراد خطر از کارافتادگی کبد دو برابر می‌شود.
درمان هپاتیت B
فرد مبتلا به نوع حاد بیماری احتیاج به درمان ندارد و می‌تواند با استراحتو قرصهای ایبوپروفن و نوشیدن مایعات بیماری را تحت نظر قرار دهد. درمانفقط برای افراد مبتلا به هپاتیت مزمن تجویز می‌شود. هدف از درمان ، کاهشبار ویروسی و سطح آنزیمهای کبد می‌باشد. اگر آنتی ژنهای HBSAg و HBeAg ازخون پاک شوند درمان متوقف می‌شود.

واکسن هپاتیت B
دو نوع واکسن هپاتیت B که محتوی HBSAg می‌باشد در دسترس است. واکسنهایبدست آمده از پلاسمای خون و واکسنهای نوترکیبی. هر دو نوع واکسن حتی اگرپس از تولد تلقیح شوند مطمئن ، ایمنی‌زا و اثر بخش هستند. (آنتی بادیمادری تاثیری بر پاسخ به واکسن نمی‌گذارد) بیش از ۹۰ درصد کودکان حساس پساز سه دوز واکسن ، آنتی بادی محافظت کننده را تولید می‌کنند و در اکثرمطالعاتی که بر کودکان هم گروه برای بیش از ۱۰ سال انجام شده است اثر بخشیواکسن جهت جلوگیری از حامل مزمن شدن از ۹۰ درصد تجاوز می‌کند.

به طور خلاصه سه راه عمده زیر راه‌های اصلی انتقال هپاتیت ب می‌باشد:

راه‌های انتقال:

از مادر الوده به نوزاد (در ایران شایع‌ترین راه است.)
از راه تزریق (تزریق خون، اعتیاد تزریقی، حجامت، خالکوبی و…)
از راه جنسی (اگر همسر فرد ناقل واکسینه نشده باشد حدود ۵ درصد احتمالانتقال وجود دارد که با تزریق واکسن این احتمال به حدود صفر می‌رسد.)
درمان

درمان عفونت ویروسی هپاتیت B بستگی به میزان فعال بودن ویروس و میزاندر خطر بودن شما برای آسیب‌ کبدی مانند «سیروز» دارد. هپاتیت B حادمعمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابد. درمان‌های خانگی برای فروکش کردن علائمآن استفاده می‌شود و سبب جلوگیری از گسترش ویروس می‌گردد. در عفونت مزمنهپاتیت B، درمان شامل بررسی شرایط و بیمار استفاده از داروهای ضد ویروسیجهت جلوگیری از آسیب رساندن به کبد می‌باشد. اگر بیماری به کبد آسیب جدیرسانده باشد، ممکن است جهت درمان پیوند کبد در نظر گرفته شود.
مراقبت در منزل:

کاهش فعالیت: کاستن از میزان فعالیت و هماهنگ کردن آن با توان خود،نکته‌ای مهّم است. شما نباید دائماً در بستر استراحت نمائید اما باید بهنیاز بدن خود، هنگامی که خسته می‌شوید توجه نمائید. از رفتن به سرکار ومدرسه مگر در صورتیکه حجم کارهایتان در توان شما باشد اجتناب کنید. ازورزش شدید بپرهیزید. بتدریج که بهتر می‌شوید می‌توانید رفته رفته بهفعالیت معمولی خود باز گردید، در صورتیکه سریعاً و بدون توجه به توان خود،فعالیتهای عادی خود را شروع کنید ممکن است مجدداً بیمار شوید.
تغذیه مناسب: اگر چه ممکن است اشتها نداشته باشید امّا تغذیه مناسب لازماست، اکثر مبتلایان با گذشت روز دچار بدتر شدن حالت تهوع و بی‌اشتهاییمی‌شوند. خوردن یک وعدة غنی و کامل در صبح و وعده‌های سبک‌تر در ساعاتبعدی مفید می‌باشد. پزشکان رژیم غذایی پرکالری – پرپروتئین را برایبیماران هپاتیتی توصیه می‌کنند.
جلوگیری از کم آب شدن بدن: بسیار مهّم است هنگامی که مبتلا به هپاتیت B هستید مخصوصاً اگر استفراغ می‌‌کنید آب به میزان زیاد بنوشید. اگر تحملمی‌کنید نوشیدن آب گوشت و میوه با توجه به تامین کالری بیشتر برای شما،مفید می‌باشد. بسیاری از نوشیدنیهایی که ورزشکاران استفاده می‌کنندو درفروشگاهها موجود می‌باشد در صورت استفراغ می توانندمواد معدنی والکترولیت‌های ازدست رفته را جبران نمایند.
اجتناب از الکل و داروها: هپاتیت متابولیسم الکل و برخی داروها را مختلمی‌کند. این مواد روند تخریب کبد را تسریع می‌کنند. اگر داروی تجویز شدهتوسط پزشک را استفاده می‌کنید ممکن است پزشک مصرف دارو را تا بهبود کاملکبد به تعویق اندازد. به هر حال بدون توصیه پزشک، خودسرانه دارو مصرفنکنید. در مورد تمام داروهای مصرفی خود اعم از تجویز شده، داروهای گیاهی واستامینوفن از پزشک خود سؤال کنید. استامینوفن میتواند باعث تخریب کبد شود.
کنترل خارش بدن: برخی از افراد مبتلا به هپاتیت، گاهی دچار خارش پوست بدنمی‌شوند، کنترل این وضعیت با خنک نگهداشتن پوست، اجتناب از در معرض آفتابقرار گرفتن، پوشیدن لباسهای نخی و استفاده از برخی داروها مقدور می‌باشد. در صورت تمایل به استفاده از دارو حتماً با پزشک خود مشورت نمائید ودستورات درج شده روی بسته دارو مطالعه کنید و در صورت بروز هر گونه عارضه،مصرف دارو را قطع نمائید.

درمانهای دیگر:

برخی از افراد مبتلا به هپاتیت B حاد دچار استفراغ و از دست دادن شدیدآب می‌شوند در این موارد شاید نیاز به بستری در بیمارستان برای دریافتمایعات وریدی باشد.

درمان دارویی:

برای افراد مبتلا به هپاتیت B حاد استفاده از دارو های ضدویروسی توصیهنمی‌شود. در هپاتیت B مزمن که ویروس دارای فعالیت تکثیر شونده بوده و یاروند تخریبی کبد شروع شده باشد این دارو ها توصیه می شوند. در واقع دریافتداروهای ضدویروسی در موارد مزمن هپاتیت B بستگی به حضور آنتی ژن سطحیویروس هپاتیت B (HBSAg)، مقدار DNA این ویروس و نیز میزان آنزیمهای کبدیدر خون دارد.

داروهای ضدویروسی که مورد استفاده قرار می‌گیرند:

اینترفرون‌ها مانند interferon alfa-2b و pegylated interferon alfa -2a.
مهارکنندة آنزیم نوکلئوزید ترانس کریپتاز معکوس (NRTIS) مانند adefovir, lamivudine, and entecavir.
سنجیدن فوائد درمان در مقابل خطرات آن الزامی است. درمان در ۴۰% موارد هپاتیت B مزمن مفید خواهد بود.

درمان جراحی:

هپاتیت B کبد را آلوده می‌کند و معمولا نیاز به درمان جراحی ندارد. بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن که مبتلا به آسیب کبدی جدی شه اند است ممکناست نیاز به پیوند کبد داشته باشند. در موارد کمی هپاتیت B حاد سریعاً بهسمت نارسائی کبد پیش می‌رود که هپاتیت برق آسا نامیده می‌شود. در اینموارد نیز شاید نیاز به پیوند کبد باشد.

هپاتیت چیست؟

هپاتیت چیست؟

هپاتیت به معنای التهاب کبد که درکارکرد ان اختلال ایجاد می‌کند . هپاتیت مزمن ممکن است به تخریب نسج کبد وایجاد بافت جوشگاهی (سیروز کبدی) و یا سرطان کبد منتهی شود.

شایع‌ترین علت هپاتیت ویروس‌ها هستند. نوع هپاتیت را برحسب نوع ویروسیاست که باعث آن می‌‌شود، برای مثال هپاتیت A، هپاتیت B یا هپاتیت C. داروها یا الکل نیز می‌توانند باعث هپاتیت شوند. همچنین در مواردی دستگاهایمنی به اشتباه به بافت‌های کبدی حمله می‌کند و باعث هپاتیت خودایمنیمی‌شود. هپاتیت‌ها ممکن است خود به خود بهبود پیدا کنند، با درمان داروییمعالجه شوند، یا به صورت مزمن و مادام‌العمر درآیند.

برخی از افراد مبتلا به هپاتیت بی‌علامت هستند. برخی دیگر ممکن است این علائم را نشان دهند:

بی‌اشتهایی.
تهوع و استفراغ.
اسهال.
تیره‌ شدن ادرار و رنگ‌ پریده شدن مدفوع.
درد شکم.
یرقان، زردشدن پوست و چشم.
هپاتیت‌های ویروسی

چند نوع ویروس می‌تواند کبد را آلوده کنند و باعث هپاتیت شوند. هر یک از اینها با یک حرف الفبا مشخص می‌شوند.

سه نوع اصلی از این ویروس‌های هپاتیت وجود دارند: هپاتیت A، هپاتیت B و هپاتیت C.

هپاتیت A

ویروس هپاتیت A به طور عمده از طریق غذا و آب آلوده به مدفوع فرد دچارعفونت منتقل می‌شود. هپاتیت A می‌تواند باعث تورم کبد شود، اما ندرتا باعثآسیب کبدی می‌شود.

فرد مبتلا ممکن است احساس ناخوشی مانند ابتلا به آنفلوآنزا کند، یا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد.

این بیماری معمولا پس از چند هفته خود به خود بهبود پیدا می‌کند. واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت A در دسترس است.

عادات بهداشتی می‌تواند به پیشگیری از بیماری کمک کند. ‌دست‌ها‌ی‌‌تانبه طور کامل پیش از فراهم‌آوردن غذا، پس از رفتن به توالت یا پس از عوضکردن پوشک بچه بشویید.
در مسافرت‌ها به پاک بودن آب آشامیدنی توجه داشته باشید.

هپاتیتB

هپاتیت B ناشی از ویروس هپاتیت B است. این ویروس از طریق تماس مستقیمبا خون، منی و یا سایر مایعات بدنی فرد آلوده منتقل می‌شود. هر زنی که بهاین ویروس آلوده باشد، آن را به نوزاد خود نیز منتقل می‌کند.

فردی که به این ویروس مبتلا می‌شود، ممکن است بی‌علامت باشد، یا علائمیشبیه به آنفلوآنزا پیدا کند. آزمایش خون می‌‌تواند وجود این ویروس را نشاندهد.

هپاتیت B معمولا پس از چند ماه به خودبه‌خودی بهبود پیدا می‌کند. اگرفرد بهبود پیدا نکند، به شکل مزمن هپاتیت B مبتلا می‌شود. شکل مزمن هپاتیت B ممکن است به آسیب‌دیدن کبد و ایجاد بافت جوشگاهی، نارسایی کبد و سرطانکبد منجر شود.

برای هپاتیت B هم واکسن وجود دارد که برای ایجاد ایمنی نیاز به سه تزریق آن وجود دارد.
همه نوزادان باید این واکسن را دریافت کنند، اما کودکان بزرگتر و بزرگسالان نیز می‌تواند این واکسن را دریافت کنند.

هپاتیت C

هپاتیت C ناشی از ویروس هپاتیت C است. این بیماری معمولا از طریق خونآلوده منتقل می‌شود. این بیماری همچنین از طریق رابطه جنسی یا از مادر بهنوزاد منتقل می‌شود.
اغلب افرادی که به ویروس هپاتیت C مبتلا می‌شوند، برای سال‌ها علامتی ندارند. آزمایش خون می‌تواند ابتلا به این ویروس را نشان دهد.

برخلاف سایر اشکال هپاتیت ویروسی، هپاتیت C خودبه خود بهبود پیدانمی‌کند. این عفونت برای تمام عمر در کبد باقی می‌ماند و ممکن است بهسرطان کبد ختم شود. داروهایی برای کمک به بیماران مبتلا به این ویروس وجوددارد، اما دارای عوارض جانبی آنها مشکل‌آفرین است.

در موارد وخیم باید پیوند کبد انجام شود. برای هپاتیت C واکسنی وجود ندارد.

سارس SARS را بشناسیم

آنچه راجع به سارس باید بدانیم

●علائم SARS چیست ؟
علائم اصلی بیماری تب بالای ۳۸ درجه ، سرفه خشک ، گلودرد ، تنفس مشکل یااختلالات تنفسی و شواهد رادیوگرافیک پنومونی می‌باشد ، سایر علائم نیزعبارتند از : سردرد ، درد مفاصل و ماهیچه‌ها ، بی اشتهائی ، اختلالهوشیاری ، راش و اسهال .
●روش درمان بیماران مبتلا به SARS چگونه است ؟
علیرغم تلاش پزشکان ، فعلا دارویی جهت درمان پیدا نشده است و تا حال آنتیبیوتیکی در این زمینه مؤثر نبوده است ولی داروی ریباورین با یا بدون تجویزاستروئید با نتایج نامعلوم مصرف شده است. لذا برای کنترل بیماری در جامعهپیشگیری از اهمیت بسزایی برخوردار است.
●سرعت گسترش بیماری چگونه است ؟
SARS نسبت به آنفلونزا کمتر عفونی است دوره کمون آن ۷-۲ روز ( بطور متوسط۵-۳روز ) می‌باشد مسافرت‌های بین‌المللی ریسک گسترش سریع بیماری راافزایش می‌دهد.
●تا به حال تعداد مبتلایان به بیماری و پراکندگی جغرافیایی آن چگونه بوده است؟
تا ۲۸ آوریل ۲۰۰۳ ، ۵۰۵۰ نفر مبتلا شده و از این تعداد ۳۲۱ نفر فوتکرده‌اند و تا حال این بیماری از کشورهای چین ، هنگ گنگ ، مالزی ، کانادا، تایوان ، فرانسه ، آلمان ، اندونزی ، ایتالیا ، تایلند ، سنگاپور ،استرالیا ، برزیل ، بلغارستان ، هندوستان ، ژاپن ، کویت ، مغولستان ،جمهوری ایرلند ، رومانی ، فیلیپین ، آفریقای‌جنوبی ، اسپانیا ، انگلستان ،ایالات‌متحده ، سوئد ، سوئیس و ویتنام گزارش شده است.
●آیا SARS می تواند نتیجه بیوتروریسم باشد؟
هیچگونه دلیلی برای تأیید یا رد این ادعا وجود ندارد.
●تا چه حد باید نگران بود ؟
بیماری علاوه براینکه می‌تواند شدید باشد می‌تواند در مسافرت به کشورهایآلوده از سرعت انتشار بالایی بر خوردار باشد ولی درصد کشندگی آن پایین است ( حدود ۴ % ) این میزان با افزایش سن و وجود بیماریهای مزمن در فرد بالامی رود .
●سفر تا چه حد می‌تواند مخاطره‌آمیز باشد؟
WHO سفرهای غیرضروری به مناطق آلوده ( مناطقی که زنجیره انتقال ویروس درآنجا مشاهده شده است ) بخصوص مناطق آلوده چین و تورنتو کانادا را منعمی‌نماید ضمناً تمامی مسافرین باید از علائم اصلی بیماری آگاه گردند و ازتماس نزدیک با افرادی که آلوده شده‌اند یا سابقه سفر اخیر به نواحی آلودهرا داشته‌اند اجتناب نمایند و مسافرانی که دچار این علائم شده‌اند تا وقتیکه بطور کامل بررسی نگردیده‌اند نباید آن کشور را ترک کنند . اما باتوجهبه کنترل بیماری و عدم مشاهده موارد جدید طی فصل سرد جاری نگرانی زیادی ازانتشار آن وجود ندارد.
●WHo چه اهدافی را دنبال می کند ؟
۱ – پیشگیری و کنترل شیوع بیماری
۲- مشخص نمودن عامل بیماری
۳ – مشخص نمودن رژیم درمانی مؤثر
۴ – حمایت کشورهای درگیر در صورت نیاز از طریق اعزام کارکنان بهداشتی
●عامل بیماری چیست؟
عامل بیماری ویروسی از خانواده کروناویروسها می‌باشد .
●روش انتقال بیماری‌ چگونه است ؟
انتقال از شخص به شخص از طریق قطرات تنفسی و ترشحات بدن فرد بیمار بوده وبیشتر در افرادی که در بیمارستان یا در خانه با بیمار تماس نزدیکداشته‌اند صورت می‌گیرد بنابراین در صورت مراقبت از بیمار ، زندگی با وی ویا تماس نزدیک با ترشحات تنفسی ، مایعات بدن یا مدفوع بیماران ، احتمالانتقال بیماری وجود دارد.
● نحوه برخورد با بیماران مبتلا به SARS چگونه است ؟
بیمار باید از نظر تنفسی و سایر ترشحات ایزوله شود. معاینه بیماران توسطکارکنان و پزشکان باید با ماسک و عینک و پوشش سر و دستکش صورتگیردInfection control guidance) (Hospital . دست ها قبل و بعد از تماس بافرد بیمار می‌بایستی شسته شود. بیمار باید در اتاق در بسته با فشار منفینگهداری شده ولی پنجره‌ها را می توان برای تهویه خوب باز گذاشت ( ولی اینپنجره‌ها نباید به محل‌های عمومی باز شود ).

●روش بر خورد در موارد تماس احتمالی چگونه است ؟
۱ – دادن اطلاعات در خصوص تابلو بالینی به بیمار
۲ – ایزولاسیون در منزل بمدت ۱۰ روز
۳ – ویزیت حضوری یا با تلفن بطور روزانه توسط یکی از اعضای تیم مراقبت (Public health Care team)
۴ – کنترل روزانه تب ( شایعترین علامتی که در ابتدا ظاهر می شود تب است )
●چه اقداماتی در درمان بیماران مبتلا به SARS صورت می‌گیرد ؟
۱ – ایزولاسیون
۲ – گرفتن نمونه خلط ، خون و ادرار برای سایر علل معمول پنومونی بخصوصانواع آتیپیکال و یا مواردی که همراه با عاملSARS ممکن است وجود داشتهباشند .
۳ – شمارش گلبول های سفید با افتراق ، شمارش پلاکت ، تست های کبدی و کلیوی ، الکترولیت‌ها و سی آر پی .
۴ – تجویز آنتی بیوتیک برای درمان پنومونی اکتسابی آتیپیکال
۵ – استفاده از نبولایزر با یک برونکودیلاتور ، فیزیوتراپی سینه ، برونکوسکوپی
●●تعاریف تشخیصی بیماری چیست؟
●مورد مظنون :
هر فردی که بعداز اول نوامبر ۲۰۰۲ (۱۰ آبان ۱۳۸۱) باسابقه تب بالای ۳۸درجهو سرفه‌ و مشکلات تنفسی و حداقل یکی از موارد زیر در فاصله ۱۰ روز قبل ازشروع علائم را داشته باشد :
- تماس نزدیک یا زندگی کردن با هم، پرستاری کردن و یا تماس مستقیم با ترشحات تنفسی یا مایعات بدن بیمار مظنون .
- سابقه مسافرت به منطقه آلوده
- اقامت در یک منطقه آلوده
●مورد محتمل:
۱ – یک مورد مظنون که در رادیوگرافی ریه نمای پنومونی یا سندرم دیسترس تنفسی (RDS ) داشته باشد.
۲ – یک مورد مظنون که در اتوپسی ریه یافته های سندرم دیسترس تنفسی ( RDS ) بدون عامل قابل شناسایی داشته باشد.
طبق آخرین دستورالعمل مرکز مدیریت بیماریهای وزارت بهداشت ، درمان و آموزشپزشکی تا زمان تهیه ماسک مخصوص برای استفاده در مواجهه احتمالی با مواردبیماری ، پرسنل بهداشتی درمانی می‌توانند از ماسک‌های معمولی که در داخلآن ده تا بیست لایه گاز معمولی قرار داده شده است استفاده نمایند.

آفْت دهان چیست ؟

آفْت دهان

- آفْت دهان نشانه چیست؟

گرچه آفْت دهان نشانه‌ای از عدم سلامت دارد و کمی هم نگران‌کنندهبه‌نظر می‌رسد، ولی این زخم‌های کوچک دردناک کاملاً بی‌خطرند. همتای اینزخم‌ها، یعنی تبخال، بسیار مسری است و باید بیشتر به آن اهمیت داد.

هر دو این نوع زخم شبیه هم هستند. هر دو گرد، قرمز و احتمالاً پر از چرکهستند. برخلاف تاول‌های تبخال، آفْت‌های دهان معمولاً با هم به‌وجودنمی‌آیند و عمدتاً بر روی قسمت‌های نرم و متحرک دهان، مثل زبان و بافت‌زیر آن، پشت‌گونه‌ها و کام نرم دیده می‌شوند. شروع آفْت دهان احساس سوزششروع تبخال را ندارد.

پزشکان به‌درستی نمی‌دانند چرا بعضی افراد زیاد دچار آفْت‌های دهانمی‌شوند. به‌نظر می‌رسد که وراثت در آن نقش داشته باشد. برخی نیز بهباکتری استرپتوکوک سانگیوس حساسیت دارند که باعث ایجاد این ضایعاتمی‌گردد. اگر یک بار گرفتار آفْت شدید، احتمال ابتلای مجدد به آن بیشترمی‌شود.
زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به آفْت هستند، مخصوصاً در دوران آبستنیو قاعدگی. تنش روانی و آلرژی غذائی هم می‌توانند ایجاد آفْت دهان کنند. فشار و مالش دندان‌های مصنوعی بر روی لثه نیز ایجاد آفْت می‌کند. گازگرفتن و خراشیدن نیز در افراد مستعد ایجاد آفْت دهان می‌کند.

- درمان آفْت دهان
آفْت دهان دردناک و در افراد حساس بسیار آزاردهنده‌اند. این زخم‌ها ظرف ۱۰تا ۱۵ روز خودبه‌خود خوب می‌شوند. ولی لزومی ندارد این مدت درد را تحملکنید.

هیدروکورتیزون روی آن بمالید. ژل یا خمیر هیدروکورتیزون‌دار تجویز شده توسط پزشک روی آفْت را پوشانده و التیام آن را تسریع می‌کند.
پماد تسکین‌دهنده استفاده کنید. پمادهای مخصوص که بدون نسخه فروختهمی‌شوند روی آفْت را می‌پوشانند و آن را تمیز می‌کنند. این پمادها لااقلدرد آن را کم کرده و خوردن را راحت‌تر می‌کنند.
کائولین پکتین + دیفن هیدرامین. برای آفْت دهان و هر درد خفیف دهان، مقدارمساوی کائولین پکتین و دیفن هیدرامین را که در داروخانه‌ها موجودند مخلوطکرده و به‌مدت یک دقیقه پیش از غذا در دهان بگردانید. دیفن هیدرامین دردرا آرام کرده و کائولین پکتین کمی دهان را بی‌حس می‌کند.
از آب نمک استفاده کنید. شستن دهان چند بار در روز با آب نمک درد آفْتدهان را کمی تسکین می‌‌دهد. یک قاشق مرباخوری نمک را در یک لیوان آب گرمحل کرده و در دهان بگردانید.
مواد اسیدی نخورید. غذاهای ادویه‌دار یا اسیدی مثل گوجه‌فرنگی و مرکباتآفْت دهان را تحریک کرده یا می‌سوزانند. تا زمان خوب شدن آفْت از اینهادوری کنید.
لیزین مصرف کنید. چندین سال قبل، محققان نشان دادند که مواد داری اسیدآمینهٔ لیزین آفْت دهان را التیام می‌بخشند. این ماده بر روی بعضی افرادمؤثر است و بر برخی دیگر تأثیر ندارد. پیش از مصرف هر داروی کمکی از پرشکخود اجازه بگیرید.
از آفْت مراقبت کنید. وقتی با شدت یا عجله دندان‌ها را می‌شوئید، ممکن استمسواک را روی آفْت بکشید. با آرامش بیشتر دندان‌ها را بشوئید . بهداشتدهان را رعایت کنید.