Printable View
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عکس ها رو که نگاه می کنم ، ریزه ریزه اشک سرازیر میشه ...
این چه سرّیه که هرکی حرم ِ مطهرت رو میبینه ، پرده اشک چشماش رو تار می کنه ؟ سینه سنگین میشه و بغض گلو رو فشار میده ؟
چقدر تو خیال بین الحرمین رو اومدم و رفتم ... نشد بیام پابوست یا حسین (ع)...
دلم خیلی تنگه ...
دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است؟
چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین است
دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟
بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است
دانی که چرا آب فراتست گل آلود؟
شرمنده زلعل لب عطشان حسین است
دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش
یعنی که خدا هم عزادار حسین است . . .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کعبه یک زمزم اگر در همه عالم دارد
چشم عشاق بنازم که دو زمزم دارد
هر کجا ملک خدا هست حسینیه توست
هر که را می نگرم شور محرم دارد
نه محرم نه صفر بلکه همه دوره سال
کعبه با یاد غمت جامه ماتم دارد
روضه خوان تو خدا گریه کن تو آدم
اشک ارثی است که ذریه آدم دارد
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
امام حسين عليهالسلام
هر كس اين پنج چيز را نداشته باشد از زندگي بهرهاي نميبرد: عقل، دين، ادب، شرم و خوش خلقي .
امام حسين عليهالسلام
سلام هفتاد حسنه دارد، شصت و نُه حسنه از آنِ سلام كننده و يكي، از آن جوابگو است.
امام حسين عليهالسلام
كاري مكن كه از آن پوزش بخواهي زيرا مؤمن نه بد مي‌كند و نه عذر ميطلبد، و منافق هر روز بد مي‌كند و عذر ميخواهد.
"تحف العقول، ص248 "
امام حسين عليهالسلام
شكرگزاري براي نعمت پيشين، نعمت تازهاي را سبب ميشود .
امام حسين عليهالسلام
كسي كه تو را دوست دارد، از تو انتقاد مي‌كند و كسي كه با تو دشمني دارد، از تو تعريف و تمجيد مي‌كند.
"بحارالانوار، ج78، ص128 "
از حضرت امام حسين(عليهالسلام) پرسيدند فضيلت چيست؟ فرمودند: "مالك زبان بودن و نيكي كردن. "
"بلاغة الحسين(عليهالسلام)، ص 332 "
امام حسين عليهالسلام
آن كس در صله رحم بهتر است كه نسبت به خويشاونداني كه با او قطع رابطه كرده‌اند، دلجويي و صله رحم نمايد.
"بحارالانوار، ج78، ص121 "
امام حسين عليهالسلام
بهترين ثروت آن است كه انسان به وسيله آن آبروي خود را حفظ نمايد.
"بحارالانوار، ج44، ص 195 "
امام حسين عليهالسلام
كسى كه از تو حاجتى خواسته است، آبروى خود را با درخواست از تو ريخته است، تو ديگر با رد كردن او، آبروى خود را نريز .
"بحارالانوار، ج44، ص 196 "
امام حسين عليهالسلام
هيچ امري را نپذير مگر آن كه خودت را شايسته آن بداني.
"اعيان الشيعه، ج1، ص 621 "
امام حسين عليهالسلام
حرص و آز نوعي فقر رواني است، و سخاوت و بخشش نوعي بي نيازي است .
"تاريخ يعقوبي، ج 2، ص246 "
امام حسين عليهالسلام
درباره برادر مؤمنت پشت سر سخني بگو كه دوست داري او پشت سر تو بگويد.
"بحارالانوار، ج 78، ص 127 "
امام حسين عليهالسلام
كساني كه رضايت مخلوق را به بهاي غضب خالق بخرند، رستگار نخواهند شد.
"مقتل خوارزمى، ج 1، ص 239 "
امام حسين عليهالسلام
هيچ كس روز قيامت در امان نيست، مگر آن كه در دنيا خداترس باشد.
"بحارالانوار، ج 44، ص 192 "
امام حسين عليهالسلام
بترس از ستم كردن بر كسي كه به جز خدا ياوري ندارد.
"بحارالانوار، ج 78، ص 118 "
امام حسين عليهالسلام
عقل كامل نمي‌شود مگر با پيروي از حق.
"بحارالانوار، ج 78، ص 127 "
امام حسين عليهالسلام
همنشيني با فاسقان انسان را در معرض اتهام قرار مي‌دهد.
"بحار الانوار، ج 78، ص 122 "
امام حسين عليهالسلام
گريه از روي ترس از خدا، موجب رهايي از آتش است.
"مستدرك الوسايل، ج 11، ص 245 "
امام حسين عليهالسلام
عجله كردن، كم‌خردي است.
"بحارالانوار، ج 78، ص 122 "
امام حسين عليهالسلام
از نشانههاي عالم، نقد سخن و انديشه خود و آگاهي از نظرات مختلف است .
امام حسين عليهالسلام
عاجزترين مردم كسي است كه نتواند دعا كند .
"بحارالانوار، ج 93، ص 294 "
امام حسين عليهالسلام
هيچ كس در قيامت در امان نيست! مگر كسي كه در دنيا ترس از خدا در دل داشته باشد.
"مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 69 "
امام حسين عليهالسلام
بدرستي كه شيعيان ما قلبشان از هر ناخالصي و حيله و تزوير پاك است.
"فرهنگ سخنان امام حسين، ص 476 "
پخش زنده حرم امام حسین (ع) رو از لینک زیر ببینید :
[PHP]http://www.ghadir.ca/multimedia/other/live-haram/imamhossein.htm [/PHP]
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه میکنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم است
خورشید آسمان و زمین نور مشرقین
پروردهی کنار رسول خدا حسین
* * *
کشتی شکست خوردهی طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده میدان کربلا
گر چشم روزگار به رو زار میگریست
خون میگذشت از سر ایوان کربلا
نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک
زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا
از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا
بودند دیو و دد همه سیراب و میمکند
خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا
زان تشنگان هنوز به عیوق میرسد
فریاد العطش ز بیابان کربلا
آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم
کردند رو به خیمهی سلطان کربلا
آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد
کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد
* * *
کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی
وین خرگه بلند ستون بیستون شدی
کاش آن زمان درآمدی از کوه تا به کوه
سیل سیه که روی زمین قیرگون شدی
کاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بیت
یک شعلهی برق خرمن گردون دون شدی
کاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان
سیمابوار گوی زمین بیسکون شدی
کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک
جان جهانیان همه از تن برون شدی
کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست
عالم تمام غرقه دریای خون شدی
آن انتقام گر نفتادی بروز حشر
با این عمل معاملهی دهر چون شد
آل نبی چو دست تظلم برآورند
ارکان عرش را به تلاطم درآورند
* * *
برخوان غم چو عالمیان را صلا زدند
اول صلا به سلسلهی انبیا زد
نوبت به اولیا چو رسید آسمان طپید
زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدند
آن در که جبرئیل امین بود خادمش
اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند
بس آتشی ز اخگر الماس ریزهها
افروختند و در حسن مجتبی زدند
وانگه سرادقی که ملک مجرمش نبود
کندند از مدینه و در کربلا زدند
وز تیشهی ستیزه در آن دشت کوفیان
بس نخلها ز گلشن آل عبا زدند
پس ضربتی کزان جگر مصطفی درید
بر حلق تشنهی خلف مرتضی زدند
اهل حرم دریده گریبان گشوده مو
فریاد بر در حرم کبریا زدند
روحالامین نهاده به زانو سر حجاب
تاریک شد ز دیدن آن چشم آفتاب
* * *
چون خون ز حلق تشنهی او بر زمین رسید
جوش از زمین بذروه عرش برین رسید
نزدیک شد که خانهی ایمان شود خراب
از بس شکستها که به ارکان دین رسید
نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند
طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید
باد آن غبار چون به مزار نبی رساند
گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید
یکباره جامه در خم گردون به نیل زد
چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید
پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش
از انبیا به حضرت روحالامین رسید
کرد این خیال وهم غلط که ارکان غبار
تا دامن جلال جهان آفرین رسید
هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال
او در دلست و هیچ دلی نیست بیملال
* * *
ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند
یک باره بر جریدهی رحمت قلم زنند
ترسم کزین گناه شفیعان روز حشر
دارند شرم کز گنه خلق دم زنند
دست عتاب حق به در آید ز آستین
چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند
آه از دمی که با کفن خونچکان ز خاک
آل علی چو شعلهی آتش علم زنند
فریاد از آن زمان که جوانان اهل بیت
گلگون کفن به عرصهی محشر قدم زنند
جمعی که زد بهم صفشان شور کربلا
در حشر صف زنان صف محشر بهم زنند
از صاحب حرم چه توقع کنند باز
آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند
پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل
شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل
* * *
روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار
خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار
موجی به جنبش آمد و برخاست کوه
ابری به بارش آمد و بگریست زار زار
گفتی تمام زلزله شد خاک مطمن
گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار
عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر
افتاد در گمان که قیامت شد آشکار
آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود
شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار
جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل
گشتند بی‌عماری محمل شتر سوار
با آن که سر زد آن عمل از امت نبی
روحالامین ز روح نبی گشت شرمسار
وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد
نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد
* * *
بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد
شور و نشور واهمه را در گمان فتاد
هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند
هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد
هرجا که بود آهوئی از دشت پا کشید
هرجا که بود طایری از آشیان فتاد
شد وحشتی که شور قیامت بباد رفت
چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد
هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد
بر زخمهای کاری تیغ و سنان فتاد
ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان
بر پیکر شریف امام زمان فتاد
بیاختیار نعرهی هذا حسین زود
سر زد چنانکه آتش ازو در جهان فتاد
پس با زبان پر گله آن بضعةالرسول
رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول
* * *
این کشتهی فتاده به هامون حسین توست
وین صید دست و پا زده در خون حسین توست
این نخل تر کز آتش جان سوز تشنگی
دود از زمین رسانده به گردون حسین توست
این ماهی فتاده به دریای خون که هست
زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست
این غرقه محیط شهادت که روی دشت
از موج خون او شده گلگون حسین توست
این خشک لب فتاده دور از لب فرات
کز خون او زمین شده جیحون حسین توست
این شاه کم سپاه که با خیل اشگ و آه
خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست
این قالب طپان که چنین مانده بر زمین
شاه شهید ناشده مدفون حسین توست
چون روی در بقیع به زهرا خطاب کرد
وحش زمین و مرغ هوا را کباب کرد
* * *
کای مونس شکسته دلان حال ما ببین
ما را غریب و بیکس و بیآشنا ببین
اولاد خویش را که شفیعان محشرند
در ورطهی عقوبت اهل جفا ببین
در خلد بر حجاب دو کون آستین فشان
واندر جهان مصیبت ما بر ملا ببین
نی ورا چو ابر خروشان به کربلا
طغیان سیل فتنه و موج بلا ببین
تنهای کشتگان همه در خاک و خون نگر
سرهای سروران همه بر نیزهها ببین
آن سر که بود بر سر دوش نبی مدام
یک نیزهاش ز دوش مخالف جدا ببین
آن تن که بود پرورشش در کنار تو
غلطان به خاک معرکهی کربلا ببین
یا بضعةالرسول ز ابن زیاد داد
کو خاک اهل بیت رسالت به باد داد
* * *
خاموش محتشم که دل سنگ آب شد
بنیاد صبر و خانهی طاقت خراب شد
خاموش محتشم که ازین حرف سوزناک
مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد
خاموش محتشم که ازین شعر خونچکان
در دیدهی اشگ مستمعان خون ناب شد
خاموش محتشم که ازین نظم گریهخیز
روی زمین به اشگ جگرگون کباب شد
خاموش محتشم که فلک بس که خون گریست
دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد
خاموش محتشم که بسوز تو آفتاب
از آه سرد ماتمیان ماهتاب شد
خاموش محتشم که ز ذکر غم حسین
جبریل را ز روی پیامبر حجاب شد
تا چرخ سفله بود خطائی چنین نکرد
بر هیچ آفریده جفائی چنین نکرد
* * *
ای چرخ غافلی که چه بیداد کردهای
وز کین چها درین ستم آباد کردهای
بر طعنت این بس است که با عترت رسول
بیداد کرده خصم و تو امداد کردهای
ای زاده زیاد نکرداست هیچ گه
نمرود این عمل که تو شداد کردهای
کام یزید دادهای از کشتن حسین
بنگر که را به قتل که دلشاد کردهای
بهر خسی که بار درخت شقاوتست
در باغ دین چه با گل و شمشاد کردهای
با دشمنان دین نتوان کرد آن چه تو
با مصطفی و حیدر و اولاد کردهای
حلقی که سوده لعل لب خود نبی بر آن
آزردهاش به خنجر بیداد کردهای
ترسم تو را دمی که به محشر برآورند
از آتش تو دود به محشر درآورند
محتشم کاشانی
بوی ماتم میرسد از بوستان کربلا
ماه غصه،رنج و ماتم در بیان کربلا
میرسد مردی که با دستان سبز معرفت
میکند قربان، حیاتش در جنان کربلا
میکند رنگین زخونش،سرزمین عشق را
تا نویسد بهر مردم داستان کربلا
میکند اندر جهان شوری ز فریادش حسین
میشود گلشن جهان، از بلبلان کربلا
مدعی کرد ادعا کاو پادشاهی خواسته
چون ندارد او خبر از آستان کربلا
او نمیداند حسین است پادشاه عرشیان
چون عسل داند شهادت، راستان کربلا
نوجوانان و جوانان بهر جان دادن عجول
کی چنین دارد صحابی،غیر جان کربلا
بر لب آب است و کام،از آب تر سازد مگر
او که شد نزد عقیله، پاسبان کربلا
معنای عشق
عشق را عباس معنا می کند
یاد طفلان را حکایت می کند
با ابالفضل لحظه ای خلوت کنیم
عشق را در بزم خود دعوت کنیم
هم نفس کرب و بلا را یاد کن
در سکوتت آب را فریاد کن
عاشقان دارند اسیری می روند
با نوای بی نوائی می روند
عاشق باب الحوائج بوده اند
جملگی شاگرد سقا بوده اند
خاطرت باشد که سقا داده ایم
کربلا در کربلا خون داده ایم
با تو گویم از محرم ای رفیق
از جدائی از اسیری ای رفیق
ای شما کز کربلا غمگین شده
بار تکلیف شما سنگین شده
هم نفس با من بیا پرواز کن
دردهای کربلا را یاد کن
سیر کن هادی درون کربلا
در درون دشت پر رنج و بلا
فرزند زهرا عشق پیغمبر تو بودی
مرد خدا عباس را یاور تو بودی
ای شیر میدانها امام من حسینم
بر زینب زهرا تو یک غمخوار بودی
تو شاهد ظلم یزیدان بودی و بس
تو حامیه حق و حقیقت بودی و بس
با ان همه...رنجی که بردی
تو لایق شهد شهادت بودی و بس
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کرببلایت امشب بوی مدینه دارد......همراه عطر نرگس آید مرا ندایی
گوید غریب مادر، ای یادگار حیدر.........فردا بریده حنجر در دشت کربلایی