-
سلام خدمت دوست عزیزی که این تاپیک رو زده بود و بقیه ی بر و بچه ها.
از اینجا رد می شدم که یاد خاطرات پارسال خودم افتادم که با بقیه ی کنکوری های 87 چه خاطره ها داشتیم....
دوست عزیز، فقط اومدم به شما و بقیه بگم که اصلاً و ابداً، برای سال بعد، نمونید. این یه نصیحت رو از برادر کوچکتر
خودتون بپذیرید. چندین و چند نفر رو می شناسم که به همین وضعیت دچار شدن و آخرش هم به چیزی که می خواستن
نرسیدن.
برای دوره کارشناسی، مهم اینکه که دانشگاه سراسری باشه و رشته تون هم رشته ی مورد علاقه. بقیه ش فرقی نمی کنه
کدوم شهر باشین. مطمئن باشید استادان همه ی دانشگاه های سراسری و آزاد هم می تونن به یه لیسانس به اندازه کافی
و وافی درس بدن و چیزی که تو شریف یاد دانشجو ها می دن همون چیزیه که تو تبریز هم یاد همون دانشجوها می دن و برای کارشناسی
چندان فرقی نمی کنه.
من پارسال رتبم حدود 6000 بود منطقه دو، با اینکه معدل پیشم 19.51 بود اما تو کنکور اونی نشدم که می خواستم، با این حال
انتخاب رشته کردم به توصیه ی یکی از فامیل هامون که خودش استاد دانشگاه هست (دکترای مکانیک از امیرکبیر) و ایشون این
توصیه ها رو کردن و گفتن اگه تو رشته ی مورد علاقت قبول شدی، سعی کن ارشدت رو تهران قبول بشی که اون مهمتره.
با این اوصاف رشته ی مورد علاقه م یعنی مهندسی مکانیک حرارت و سیالات دانشگاه صنعتی ارومیه قبول شدم (روزانه) و الان
هم خیلی راضیم و اگر انتخاب رشته نمی کردم، الان چیزی جز حسرت برام باقی نمی موند.
بچه ها، برای سال بعد، خودتون رو عقب نندازید...
-
البته خدمت دوست بالایی و خدمت همه دوستان عرض کنم که هر رشته ای رو در سراسری به آزاد ترجیح ندن...
به نظر من داوطلبا باید در مورد انتخاب رشته تفکر قدیمی سراسری ، آزاد رو کنار بزارن و به علاقشون فکر کنند در همین شهر ارومیه من دوستایی هم تو سراسری و هم آزاد دارم که واقعا سطح علمیشون خوبه ، مثلا چند مدت پیش از همین آزاد ارومیه دانشجویایی بودن که از برق دانشگاه های تهران (روزانه)ارشد قبول شدن...
-
سلام
دو تا پست بالایی 100 % تایید میشه ، علاقه یعنی استعداد ، توانایی ، رغبت و انگیزه .
خیلی ها بودن دنبال علاقشون رفتن و ستاره شدن ؛ پس به شهر و دانشگاه زیاد توجه نکنید و به رشته ی مورد علاقتون توجه کنید .
-
صحبت بچه ها خیلی خوبه ولی دوستان من همیشه تصمیم آخرو خودتون بگیرین نذارین رو تصمیم نهایی حرف دیگری تاثیر بذاره بشین فکر کن به حال و اوضاعت به تواناییت به حوصله ات به پشتکارت...........اینارو مد نظر بگیر ببین واقعا میتونی با این شرایط یک سال دیگه هم پشت کنکور بمونی یا نه؟اگه جواب اری بود بسم الله وقتو از دست نده ولی اگه دیدی نمی تونی اصلا بهش فکر نکن و ایشالله هر چی صلاحته همون میشه
بهترین آرزوها و قشنگترین هدفها منتظرتون هستن
-
سلام دوستان
من هم اين تاپيك رو ديدم گفتم يه راهنمايي و نصيحت برادرانه اي واستون كرده باشم من الان خودم سال دو دانشگاه سراسري هستم.
نصيحت من اينه كه اصلا واسه سال دوم نمونين و تازه اينقدر هم به دانشگاه ازاد با ديده ترديد نگاه نكنين درسته سطحش پايين تره و هزينش بيشتر ولي وقتي ادم از دانشگاه قبول ميشه و خودش يه مدتي دانشگاهي ميشه فرق زيادي احساس نمي كنه.اين يك سال شما ارزشش بيشتر از اينهاس
شايد الان كه من اين حرفا رو به بهتون ميگم بهم بگين اين كه نمي فهمه من اين همه خووندم اگه سراسري قبول نشم يا رشته اي كه ميخوام قبول نشم خيلي ناراحت ميشم و ...... ولي با گذشت زمان متوجه خواهيد شد كه نبايد تو اين برهه زماني يك سال ديگه هم از بازار كار دور بمونين اين يك سال ارزشش بيشتر از اينهاس
بهرحال از ما گفتن.موفق باشين
-
منم از كنكور امسالم راضي نيستم با اين حال بسيار مصمم هستم بمونم سال ديگه و از ديدن كتاباي تكراري خيليم ذوق ميكنم برا خوندن دوباره.شكست پايه ي موفقيته.
برا من يه سال پشت كنكور موندن هيچ تاثيري تو روند زندگيم نداره.فوقش سال بعد يا رتبه ي بهتر ميارم يا همين رتبه .ولي هدفم خيلي خيلي برام مهم شده.طوري كه همه موفقيت و خوشبختيم به قبولي تو دانشگاه مورد علاقه ام وابسته است.ممكنه برم يه رشته اي و يه دانشگاهي كه اصلا راضي نيستم و چند سال از عمرم تباه شه.اما با يه سال موندن با پشتكار فراوون ميشه جبران كرد.البته تاكيد ميكنم با پشتكار فراوون.و اراده ي قوي و برنامه ريزي صحيح و ياداوري مكرر هدف و تلاش و تلاش و تلاش...
يكي تجربي 8000 اورده بود موند برا سال ديگه و شد 300 .البته سال اول فقط 3 ماه خونده بود.و خيليم با اراده و پشتكار قوي خونده بودن برا سال بعد. مهم اينه چقد هدفت واست مهمه.ممكنه انقد هدفتو بزرگ كرده باشي كه از همه چيز حتي يه سال عمرت بگذري برا رسيدن بهش.
بازم ميگم اگه "واقعا" "بدون خيال پردازي "فكر ميكنين ميتونين پس ميتونين.
-
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
-
موندن يا نمودن مسئله اين است !
اينكه با تعصب بگيم بمون يا نمون به نظر من اشتباه است , هر فردي با توجه به شرايط خودش بايد تصميم بگيره , مهمترين قسمت اين تصميم گيري هم آگاهي از تواناييهاي خودته و اگه به اين آگاهي نرسي ميتونه مشكلاتي رو برات ايجاد كنه
مثلا ما دو تا فاميل داشتيم كه هر دو رتبه شون حدود 2500 شد و هر دو به اميد رتبه ي بهتر واسه سال دوم خوندن , ولي سال دوم يكيشون شد 230 و يكي شد 5000 !
بايد بتوني خودت رو قانع كني كه چرا ميخواي واسه سال دوم بخوني , مثلا : من امسال بد درس نخوندم ولي به دليل انتخابات (!) نتونستم خوب جمع بندي كنم در نتيجه كنكور رو هم خوب ندادم ولي مطمئنم كه اگه يه سال ديگه بخونم رتبه ام عالي ميشه , از طرفي ميدونم در شهري غير از تهران نميتونم درس بخونم پس من بايد براي سال دوم بخونم .
بايد اينجوري واسه خودت دليل قانع كننده بياري .
راستي دوستان سال دومي بهتره كه در كتابخونه درس بخونن , كتابخونه لااقل 2 تا دوستشون يا 4 تا كنكوري ديگه رو ميبينن , و از جو كنكور هم دور نميمونن .
-
ببینید یه وقتی یکی آرزو داره حتما یه دانشگاه خاص بره و اگه نره تا مدت ها بعد هم فکرشو میکنه اگه از وقتی دنیا اومدی به فکر دانشگاههای تهران بودی و میدونی میتونی یه سال عالی درس بخونی وایسا چون آدم اگه پشتکار داشته باشه به بهترین ها میرسه
-
دوستان من هم دقیقا وضعیت مشابه دارم
نمی دونم بمونم یا نه ولی با چند تا از بچه های سال دومی که حرف زدم معتقد بودند که یک سال وایستادن چیزی جز هدر دادن وقت نیست
تازه هنوز که نتایج نیومده
پس زود تصمیم نگیرین
