من از کارای Satriani و آهنگسازیش خوشم میاد. Malmsteen با تکنیک فوق العاده بالا و آهنگسازیهای اوائل دهه 80 شاهکارهای بیادماتدنیی خلق کرد ولی بعدا به دام یکنواختی و عشق تکنیک و سرعت صرف افتاد و بنظز من باعث شد کیفیت و زیبایی کاراش پائین بیاد. gilmour و clapton هم هر کدوم توی سبک خودشون از بهترینها هستن ولی فکر نکنم بتونین اینا رو بغل هم قرار بدین و با هم مقایسه شون کنین چون اصلا زمینه های کاریشون متفاون بوده. مثلا gilomur هم اگه مثل malmsteen دنبال شستن بیفکرانه و خسته کننده گیتار رفته بود شاید می تونست نهایتا مث اون گیتار بزنه وبی کلا یه راه دیگه را در زمینه موسیقی در پیش گرفت.
به احتمال زیاد نمی شه جواب یه همچین سوال کلیی را داد ولی می شه به گیتاریستهای استثنایی تاریخ اشاره کرد: بنظر من اشخاصی مث Jimmy Page و Hendrix یه رابطه استثنایی با سازشون داشتن و شما از شنیدن کاراشون به یک درک بالاتر از این ساز می رسین. و یک اسمی هم که خیلی کمتر ازش یاد می شه: Jason Becker یکی از بهترین گیتاریستهای کل تاریخ در هر زمینه ای بوده بنظر من؛ این آدم از نظر تکنیک و سرعت حتی Malmsteen را هم به مسخره گرفته بود.
