کوتوله قهوه ای به دور کوتوله ای دیگر
اختر شناسان با استفاده از تلسکوپ غول پیکر ای.اس.او موفق به یافتن سیستم ستاره ای شگفت انگیزی شده اند.در این سیستم دوتایی، ستاره کوتوله سفید با دمای بالا و اندازه ای اندکی کمتر از نصف خورشید به همراه یک کوتوله قهوه ای که پنجاه پنج بار از سیاره مشتری پر جرم تر است ،به دو یکدیگر در گردشند.
پیر مکستید که مسئولیت تهیه و ثبت گزارش این تحقیقات را در مجله نیچر را بر عهده دارد در این باره می افزاید:این گونه سیستم ها مراحل بسیار آشفته ای را سپری نموده اند.وجود چنین پدیده ای در واقع نشان دهنده این است که این کوتوله قهوه ای بدون هیچ گونه تغییری توسط یک ستاره غول سرخ بلعیده شده است و در طی وا پاشی لایه های بیرونی ستاره غول آز ان خارج شده است.
این دو ستاره در فاصله ای برابر 3/2 شعاع خورشید ( اندکی کمتر از فاصله زمین تا خورشید) از یکدیگر قرار دارند و هر دو ساعت یک بار به دور هم می گردند.نکته قابل توجه سرعت گردش بسیار زیاد ستاره کوتوله قهوه ای است که با سرعتی در حدود 800 هزار کیلو متر در ساعت به دور خود می گردد!
پیش از این نیز این دو ستاره چندان هم به یکدیگر نزدیک نبوده اند. زمانی که ستاره خورشید مانند( که هم اکنون به یک کوتوله سفید تبدیل شده است)،در طی مراحل پایانی عمر خود به یک غول سرخ تبدیل شده بود ،فاصله خود را تا کوتوله قهوه ای، بسیار کاهش داده است.در آن هنگام غول سرخ به یکباره همدم خود را بلعیده است.سرانجام پس از این که غول سرخ لایه های بیرونی خود را در فضا پراکنده ساخت یک سیستم دوتایی که از یک کوتوله سفید و یک کوتوله قهوه ای تشکیل شده است را از خود به جای گذاشت.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از یک سیستم ستاره ای دوتایی
مکستید می افزاید :یکی از مهمترین موضوعاتی که ذهن ما را به خود مشغول کرده،این است که آیا ستاره همدم در گذشته فقط بیست برابر سیاره مشتری جرم داشته و در طی گذر از مراحل مختلف تبخیر شده است
بر طبق نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین، مدار گردش این دو جرم به دور یکدیگر با گذشت زمان کاهش خواهد یافت،به عبارت دیگر ستاره کوتوله قهوه ای هیچگاه توان گریختن از این سیستم را نخواهد داشت.
رالف نپیواتزکی از دانشگاه هرت فوردشیر انگلستان در این باره می گوید: 1.4 میلیارد سال دیگر مدت زمان گردش این دو جرم به دور یکدیگر به یک ساعت کاهش خواهد یافت،در آن هنگام کوتوله سفید همچون یک مکنده بسیار عظیم عمل کرده و ستاره کوتوله قهوه ای ،یگانه همدم خود را خواهد بلعید.
این کوتوله قهوه ای با نام دبلیو.دی 349- 0137 برای نخستین بار توسط طیف نگار یو.وی.ای.اس کشف شد.دانشمندان با استفاده از طیف نگار تلسکوپ ای.اس.او در ایالت لوئزیانا، 20 طیف از این ستاره را ثبت کردند و بر اساس داده های این طیف نگار توانستند جرم کوتوله قهوه ای و زمان گردش آن را محاسبه نمایند.
کوتوله های قهوه ای ستارگانی خاموش هستند که می توانند تا 75 برابر سیاره مشتری جرم داشته باشند.در این گونه اجرام به دلیل نا پایداری، همجوشی هسته ای صورت نمی پذیرد.
ستارگان کوتوله سفید ،اجرامی بسیار داغ و چگال هستند و اندازه ای برابر زمین دارند.کوتوله های سفید در طول زندگی انرژی خود را از تبدیل هیدروژن به هلیوم تامین می کنند.زمانی که سوخت هیدروژنی در این ستارگان به پایان می رسد تغییرات بسیاری زیادی در آن ها به وجود می آید که در نهایت منجر به مرگ ستاره می شود.در آن هنگام ستاره شروع به بزرگ شدن می نماید و به یک غول سرخ تبدیل می شود.پس از مدتی لایه های بیرونی خود را به اطراف پراکنده می کند و تبدیل به یک سحابی سیاره نما می شود.سرانجام پس از این که سحابی نیز در فضای میان ستاره ای پخش می شود ،یک کوتوله سفید بو جود می آید.خورشید ما نیز در طی چند میلیارد سال آینده چنین مراحلی را طی می کند و تبدیل به یک کوتوله سفید خواهد شد.
بودن یا نبودن "پلوتو" و "زنا "
با انجام نظر سنجی یکی از سایتهای نجومی(Space.com)بین بعضی از اعضاء اصلی انجمن بین المللی نجوم معلوم شد که تعدادی از آنها در جلسه بعدی انجمن رای به سیاره نبودن پلوتو و زنا خواهند داد.
چندی پیش با کشف جرمی در کمربند کوویی پر جنگ و دعوای داغی میان اخترشناسان مبنی بر اینکه آیاباید آن را سیاره دهم منظومه شمسی خواند پیش آمد. جریان وقتی جالبتر شد که با تحقیقات بیشتر معلوم شد که این جرم تقریبا اندازه پلوتو است و حتی چندی بعد قمری نیز برای آن کشف شد. حال اگر پذیرفته می شد که این جرم سیاره دهم باشد از این پس اگر هر جرم دیگری در این کمربند بزرگ کشف می شد باید آن را جزء منظومه شمسی می دانستیم اما اگر این جرم را جزء منظومه خود نمی دانستیم پلوتو سیاره ای که از مدت کشف آن بیش از 75 سال می گذشت و 1400 مایل( تقریبا نیمی از ماه خودمان) قطر
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
داشت هم چون عضو این کمربند بود از لیست سیارات حذف می شد. بنابراین نیاز بود تا کلمه " سیاره " به طور کلی تعریف شود تا همه دعواها خاتمه یابد. در چنین مواقع بحرانی انجام این نوع کارها بر عهده " انجمن بین المللی اخترشناسان " گذاشته می شود. طبق برنامه های این انجمن قرار است که در جلسه بعدی که شهریورماه برگزار می شود تکلیف این موضوع معلوم شود. تا کنون برای زنا یک قمر به نام " گابریل " و برای پلوتو سه قمر به نامهای "نیکس" و "هیدرا" و "چارون" کشف شده است. طبق صحبتهای انجام شده و نظرسنجی که یکی از سایتهای نجومی معتبر بین اعضاء این انجمن برگزار کرد اکثر این منجمان حرفه ای گفتند که رای به سیاره نبودن پلوتو و زنا( سیاره دهم ) در جلسه آتی انجمن خواهند داد. اما تا این گردهمائی برگزار نشود هیچ چیز معلوم نیست. جالب اینجاست که با نظرات ارائه شده در مورد سیاره بودن یا نبودن پلوتو و زنا که انجمن انجام داده یک پیشنهاد بیش از همه مورد استقبال اعضاء قرار گرفته و آن این است که پلوتو را به خاطر سابقه زیادی که از کشف آن می گذرد به عنوان یک پیش سیاره یا "سیاره ساده" که امکان هیچ حیاتی در آن نیست شناخته می شود و زنا این جرم جنجالی از لیست سیارات حذف می شود و بنابراین هر نوع جرمی حتی اگر بزرگتر از پلوتو و زنا هم از این پس کشف شود دیگر جزء سیارات شناخته نمی شود. اعضاء این انجمن علاوه بر دادن رای به این پیشنهاد به تعریف کلمه " سیاره " در جلسه بعدی خود که هفته آینده برگزار می شود خواهند پرداخت.
parssky.com
سحابی جبار از نگاه اسپیتزر
تلسکوپ فضایی اسپیتزر در آخرین تصویر ارسالی جزئیات دقیقی از سحابی جبار به نمایش گذاشت.
وقتی از آسمان شب‌های زمستان یاد می‌کنیم، بی‌شک به یاد صورت فلکی جبار می‌افتیم و ناخودآگاه یکی از زیباترین اجرام آسمانی در ذهنمان شکل می‌گیرد، سحابی بزرگ جبار!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: تصویر سحابی جبار در نور مرئی و موج فروسرخ : تصویر چپ را تسلکوپ فضایی اسپیتزر گرفته است
تلسکوپ فضایی اسپیتزر به‌تازگی تصویر زیبایی از سحابی جبار گرفته است. شاید این خبر چندان مهمی برای یک منجم آماتور نباشد، چرا که تلسکوپ‌های کوچک و بزرگ زمین و در صدر آنها تلسکوپ فضایی هابل، بارها و بارها از این جرم آسمانی عکسبرداری کرده است؛ اما برای آنهایی که شیفته تماشای چهره فروسرخ اجرام آسمان هستند، خبر جالبی است.
تلسکوپ فضایی اسپیتزر در آخرین تصاویر ارسالی خود به زمین، پرتوهای فروسرخی را که 1600 سال در راه بوده، جمع کرده است و این نمای بی‌نظیر را از سحابی جبار را به تصویر کشیده است. این تصویر با پردازش و کنار هم چیدن ده‌هزار تصویر ارسالی دوربین فروسروخ اسپیتزر، IRAC، درست شده است. اسپیتزر در این تصویر پرکیفیت توانست به راحتی 2300 گوی از گاز و گرد و غبار را شناسایی کند که در آینده‌ای دور به منظومه‌هایی ستاره‌ای مانند منظومه شمسی ما تبدیل شوند.
منطقه روشن مرکز تصویر، جایگاه چهار ستاره خوشه ذوزنقه در قلب این سحابی است که زادگاه ستارگان سنگین و پرفروغ این سحابی نیز محسوب میشود. بسیاری از منجمان آماتور جهان این منطقه را "موج آسمانی" می‌نامند؛ بعضی دیگر هم آن را به نام "تونل فضایی" می شناسند، چون هم به شکل موج دریا است و هم به شکل تونل. کمتر تلسکوپی پیدا می شود که بتواند با این وضوح بالا، چنین تصویری را از این چهار ستاره ثبت کند.
این عکس یکی از مهمترین تصاویر اسپیتزر به شمار می‌رود. نهادهای علمی مختلفی نظیر ناسا، اسا، مرکز عملیات اجرایی اسپیتزر در کالیفرنیا و دانشگاه امیتسون هاروارد در تهیه آن نقش داشته‌اند و دانشمندان بسیاری نظیر تام مگاس، پیشگام آغاز کاوش‌های فضایی در دانشگاه اهایو، بر روی آن تحقیق می‌کنند. سحابی جبار یکی از مشهورترین اجرام رصدی آسمان شب زمستان با قدر ظاهری 5 است که در نگین شمشیر صورت فلکی شکارچی واقع شده و آزمایشگاهی مهم برای بررسی چگونگی زندگی ستارگان به‌شمار می‌رو
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
قطب جنوب مریخ، بهار را با فوران‌های یخ‌خشک آغاز میکند
سیاره‌شناسان نشان داده‌اند لکه‌های سیاه روی مریخ، چیزی جز فوران‌های یخ خشک یا همان دی‌اکسید کربن جامد نیست.
مدت‌ها است تصاویر ارسالی مریخ‌گردها، لکه‌های سیاهی را روی مریخ نشان می‌دهد. سازمان فضایی ناسا گروهی را مامور بررسی و مطالعه این لکه‌های سیاه کرده است، اما این گروه در تحقیقات اولیه خود نتوانست به نتیجه خاصی درمورد ماهیت و منشا آنها یابد. گذشت و گذشت تا نوبت به بررسی تصاویر ارسالی مدارگرد ادیسه مریخ رسید. سیاره‌شناسان امیدوار بودند با بررسی این تصاویر هم به زمان پیدایش این لکه‌ها پی ببرند و هم ماهیت این لکه های سیاه را آشکار کنند. با بررسی دوریست تصویر از مدارگر ادیسه مریخ که از منطقه‌ای خاص در کلاهک قطبی جنوب مریخ گرفته شده بود، این گروه دریافت که لکه های سیاه چیزی جز فوران یخ خشک (دی‌اکسید کربن جامد) نیست! و اکنون ما درمورد این لکه‌های مریخی اطلاعاتی نه چندان زیاد در دست داریم.....
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: تصویری خیالی از یخ‌فشانهای مریخ که توده‌هایی از یخ خشک (دی‌اکسید کربن جامد) را به هوا پرتاب میشود
فیل کریستین، استاد دانشگاه آریزونا و مدیر هدایت دوربین تصویربرداری ادیسه مریخ در این مورد می‌گوید : " برای تصور چنین رویدادی فرض کنید که بر روی مریخ هستید. در چند متری‌تان صدای عجیبی می‌شنوید و ناگهان، تکه‌ای از سطح مریخ را می‌بینید که کنده میشود و توده‌های جامد سفید رنگی با فشار زیاد از سطح مریخ بیرون می‌زند. تعجب می‌کنید و با خود می‌گویید که این چی بود؟... اندکی بعد برای رفع خستگی روی تکه سنگی می‌نشینید. دقایقی بعد احساس می‌کنید سنگی که بر روی آن نشسته‌اید، تکان می‌خورد و... ناگهان خود را با سنگ در هوا می‌بینید. بله، شما بر روی یکی از این فوران‌گرها نشسته بودید!!! ".
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این فوران‌ها معمولا از اوایل فصل بهار در کلاهک جنوبی مریخ دیده میشوند. اکثر آنها طی یک هفته به‌وجود می‌آیند و فعالیت خود را به‌سرعت آغاز می‌کنند. عمرشان هم معمولا از یک تا 3 ماه است، اما بعضی از آنها تا 100 روز هم زندگی می‌کنند! پهنای دهانه هریک از این کوه‌های یخ‌فشان کوچک از 15 تا 46 متر متغیر است و هنگامی که فوران می کنند، توده‌های یخ خشک را ارتفاع چند صدمتری سطح سیاره پرتاب می‌کنند. سرعت پرتاب توده‌ها بسیار اندک و 161 کیلومتر بر ساعت است. این یخ‌فشان‌ها که تعدادشان فعلا معلوم نیست، تنها چند متر با یکدیگر فاصله دارند. تصورش را بکنید که جایی فرود آمده‌اید که هر لحظه ممکن است در چند قدمی‌تان، یک یخ‌فشان مریخی فعال شود و توده‌های ماده را با سرعت 161 کیلومتر بر ساعت به بالا پرتاب کند؛ و لحظاتی بعد هم خود شما با مواد به ارتفاع حدود 300 متری از سطح مریخ پرتاب شوید چون زیر پای شما یک یخ فشان وجود داشته است. از این وضعیت چه احساسی دارید؟
مدل‌های گوناگونی درباره این یخ‌فشان‌ها ارایه شده است که توضیح می‌دهند این فوران‌گرها چگونه مواد را به بالا پرتاب می‌کنند. شرح کامل این مدل‌ها و همچنین دیگر یافته‌های بدست‌آمده در مورد این لکه‌ها را می‌توانید در مجله نیچر مجلد 17 آگوست بخوانید.
parssky.com
فضا در انتظار موشک های آرس
سازمان فضایی ناسا، نسل جدید موشک های خود را که قرار است انسان را به ماه و سپس به مریخ منتقل کند، معرفی کرد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح تصویر : آرس 1و 5، نسل جدید موشک های فضایی که به ترتیب برای انتقال فضانوردان و تجهیزات فضایی مورد استفاده قرار می گیرند.
نسل جدید موشک های بالابر، تحولی بزرگ در تاریخ فضانوردی محسوی می شوند. این موشک ها پایه اصلی سفری به شمار می آیند که مدیران ارشد ناسا سالها است در ذهن خود می پرورانند. ماموریتی که انسان را ابتدا به ماه و سپس به مریخ منتقل می کند و دستاوردهای فراوانی را به دنبال دارد. شاید این ماموریت غیر ممکن به نظر برسد، ولی ناسا از همین حالا ساخت موشک های پیشران این ماموریت را آغاز کرده است.
نام این راکتها " آرس" است که خدای جنگ در اسطوره های یونانی است. اولین نسل جدید این نوع راکتها با نام " آرس-1 "، از سوخت هیدروژن و اکسیژن مایع استفاده می کنند و با ارتفاعی حدود 360 متر، شاتل را تا ارتفاع 55 کیلومتری سطح زمین همراهی می کنند. این موشک ها تقریبا در همه تجهیزات و بخصوص موتور پیشران خود با دیگر موشک های فعلی تفاوت دارند. سری دومی این نوع راکت ها که با نام " آرس- 5 " شناخته می شوند، این تفاوت را با آرس-1 دارند که شاتل را به ارتفاع بیشتری ( 286 کیلومتر ) از سطح زمین منتقل می کنند.
با ساخته شدن این نوع از راکتها و امتحان کردن آنها در چند ماموریت فضایی، نمونه اصلی و نهایی برای ماموریت اصلی آماده می شوند و طبق گفته مایکل گریفین، مدیر ناسا، اگر همه چیز به خوبی پیش رود؛ می توانیم در 20 سال آینده شاهد پرواز انسان به سوی مریخ باشیم؛ سفری که شاید جذاب تر و مهم تر ازگام نهادن بر ماه باشد.
parssky.com
راز چگونگی تشکیل ماه فاش شد
ماهواره اسمارت-1 با استفاده از ابزار خود موفق به کشف عناصری مانند کلسیم در محدوده کوچکی از ماه شد. این یافته به دانشمندان سیاره شناس کمک کرد تا به منشا ماه پی ببرند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ماه چگونه به وجود آمده است؟ این سوالی است که بسیاری از خود پرسیده اند. درباره منشا ماه سه نظریه از همه قابل توجه تر است. اولی می گوید که ماه همراه با زمین در سحابی بزرگی که منظومه شمسی و دیگر سیارات از آن ساخته شده است به وجود آمده است. دومین نظریه ماه را جسمی سرگردان در فضا در نظر میکیرد که به طور ناگهانی هنگام عبور از کنار زمین توسط گرانش آن به دام افتاده است و اکنون به دور زمین می چرخد. اما سومی از همه جالبتر است. این نظریه می گوید هنگامی که زمین تشکیل شد صخره ای سرگردان در فضا با آن برخورد کرد و آن را به دو تکه بزرگ و کوچک تقسیم کرد. قسمت بزرگتری زمین است و تکه کوچکتری هم ماه. اما هر سه این نظریات علاوه بر توجیهات زیادی که از منشا ماه و زمین دارند دارای ابهاماتی نیز هستند.
برای مثال دانشندان مخالف با نظریه سوم می گویند که اگر چنین برخوردی بین زمین و ماه روی داده پس ترکیباتی که در ماه وجود دارد باید با ترکیبات و عناصر موجود در زمین یکسان باشد چون هر دو از یک جنس و یک سیاره پیشین بوده اند. اخیرا ماهواره اسمارت-1 با استفاده از ابزار مخصوص خود که در اشعه ایکس فعالیت می کند موفق به کشف عناصری چون کلسیم و آلومنیوم و منگنز در محدوده خاصی از ماه شده است. این اکتشاف علاوه بر آنکه جواب دانشمندان مخالف نظریه سوم را می دهد احتمال جدا شدن زمین و ماه را که از یک سیاره بوده اند نیز قوت می بخشد. اسمارت-1 علاوه بر آنکه پی به وجود چنین عناصری بر روی سطح ماه برد نقشه دقیقی را از عوارض آن که امکان وجود عناصر احتمالی دیگر را نیز دارد فراهم کرد. البته وجود عنصری مانند کلسیم بر روی ماه قبلا توسط مدارگرد روسی لونا-24 که نهم آگوست سال 1976 به سمت ماه پرتاب شد به اثبات رسید. همچنین بعد از فرود انسان به ماه نمونه هایی از خاک آن به زمین آورده شد ولی عناصری مانند منگنز در آن دیده نشد. با این یافته نظریه سوم که درباره منشا ماه پیش بینی های جالبی را کرده بود طرفداران بیشتری پیدا کرد. اگر داستان به همین منوال پیش رود و وجود عناصر بیشتر مشترک در ماه و زمین روز به روز افزایش یابد به احتمال زیاد نظریه سوم به عنوان واقعیتی انکار ناپذیر در مورد منشا ماه مطرح خواهد شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جدیدترین تصویر ارسالی از اسمارت-1 که مناطق حاوی عناصر مشترک با زمین در آن مشخص شده است
parssky.com
هلال ماه به میهمانی سیارات می رود.
صبحگاه روز سه شنبه 31 مردادماه همزمان با سالگرد بعثت نبی بزرگ اسلام حضرت محمد(ص) پهنه ایران شاهد تجمع هلال ماه و سه سیاره زحل و زهره و عطارد خواهد بود.
آسمان صبحگاهی روز سه شنبه 31 مردادماه همزمان با سالگرد بعثت پیامبر اکرم(ص) شاهد میهمانی بزرگی است. هلال ماه به خانه سیاراتی چون زحل - زهره و عطارد می رود. حتی برای کسانی که تا به حال موفق به دیدن سیاره عطارد نشده اند این رویداد جالبی است زیرا به واسطه آن به راحتی می توان جایگاه این تیزپای منظومه شمسی را در آسمان پیدا کرد. با توجه به این که موقعیت سیارات و هلال ماه در آن روز کمی نزدیک به افق شمال شرقی است اگر افق بازی نداشته باشید دیدن این رویداد کمی مشکل خواهد شد. کافی است که صبحگاه سه شنبه این هفته رو به افق شمال شرقی بایستید تا شاهد این پدیده کم نظیر باشید. عطارد مانند ستاره کم نوری از همه پائین تر قرار گرفته و دیرتر از همه به این مهمانی می رسد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در 1.5 درجه ای شمال شرقی عطارد زحل مانند نگین زردرنگی از قدر 0.5+ انتظارتان را می کشد! در شمال زحل هم الهه زیبای آسمان سیاره زهره قرار گرفته است و از قدر4- نور افشانی میکند و دست آخر هم هلال 27 روزه ماه با قدر مجموع 8- خود را به این مهمانی می رساند. بهترین موقع برای دیدن چنین رویدادی صبحگاه سه شنبه و از ساعت 4:30 الی 5:15 است چون لحظاتی پس از آن اشعه های طلایی رنگ خورشید از افق نمایان و دیگر وقتی برای لذت بردن از این پدیده آسمانی باقی نمی ماند. صبحگاه روز بعد سه سیاره در اسمان و بدون همراهی ماه در آسمان دیده میشوند.
مشاهده این رویداد کم نظیر را از دست ندهید.
parssky.com
ویجر از یک فرسخی عبور کرد
دورترين ساخته بشر...
ویجر 1 دورترین ساخته دست بشر در کیهان، ویجر در تاریخ 15 اگوست به فاصله 100 واحد نجومی از خورشید می رسد.این بدان معناست که این فضاپیما در سه دهه پیش پرتاب شد این فاصله ای مطابق با 100 واحد نجومی است.
در بیشترین مرحله اشتراک، فاصله اش حدود 15 بیلیون کیلومتر از خورشید می شود.
دکتر استون محقق بروژه ویجر می گوید : تیم ویجر همچنین از قبل بیش بینی کرده است تا توان ویجر برای مدت های طولانی کافی باشد. اما شما نمی توانید پیش بینی کنید که این فضاپیما می تواند بیشتر خارج شود یا آنکه نابود می شود.ویجر 1 و 2 در هر 7 روز هفته و در 24 ساعت در حرکت هستند که این سیستم از قبل ساخته شده است.
این فضا پیما 30 سال پیش به فضا پرتاب شد از کناد سیارات عبور کرد و اطلاعات همهمی را در اختیارمان قرار داد و حتی تابش های رادیویی متلاطم مشتری را نیز ثبت کرد.
این فضاپیم ها در فاصله هایی بسیار دور حرکت می کنند جایی که خورشید نقطه نورانی بیش نیست در این نواحی انرژی خورشیدی جوابگوی تامین قدرت الکتریکی این فضاپیماها نیست.در حقیقت ویجر مدیون چشمه ها اتمی با عمر طولانی خویش است که رادیو ایزوتوپ ترموالکتریک ژنراتور نام دارد که آماده سازی انرژی تمام قسمت ها را به عهده دارد.
ویجر 1 اکنون از لبه های منظومه شمسی ما خارج شده است و در ناحیه ای از فضا به نام هلیوهث ( شک دوم ) قرار دارد، جایی که نفوذ پذیری خورشید بسیار کاهش دارد.این ناحیه خارج از لایه حباب مجاور خورشید قرار دارد. می توان گفت ویجر 1 جسارتی بزرگ برای شناخت قضای میان ستاره و پاسخی برای پرسشهای مجهول ماست. سرعت ویجر 1 ، یک میلیون مایل در روز است و با این سرعت 10 سال دیگر وارد فضای میان ستاره ای خواهد شد.
دکتر استون می گوید : فضای میان ستاره ای محدوده ایست که مواد بیرون انداخته شده توسط انفجار ستارگان اطراف در آن وجود دارد و ویجر 1 اولین ساخته ای از بشر است که به این محدوده گام خواهد نهاد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
موجوديت ماده تاريک آشکار شد
سازمان فضایی ناسا نشانه هایی را مبنی بر وجود داشتن ماده تاریک یافت
ماده تاریک و ماده معمولی دارای قسمت های به هم پیچ خورده هستند که از برخورد دو خوشه کهکشانی با هم پدید آمده است.این مشاهدات توسط تلسکوپ فضایی چاندرا و برخی دیگر از تلسکوپ ها مدارکی برای موجودیت
داشتن ماره تریک می باشد.
ماکسیم مارک ویچ یکی از اعضای تیم مرکز اختر فیزیک اسمیت سونی هاروارد در کمبریج می گوید : " این انرژی شدید کیهانی یکی از رویداد هایی است که بعد از مهبانگ در حال مطالعه است."
این مشاهدات دلایل محکمی را مبنی بر اینکه بیشتر ماده تاریک در جهان سیاه می باشد را آماده می کند.
با وجود اینکه مدارک قابل توجهی وجود دارد که ماده تاریک موجودیت دارد، بسیاری از دانشمندان تئوری های جدیدی را برای گرانش قوی بین کهکشانی که قبلا توسط نیوتون و انیشتن نیز پیش بینی شده را مطرح می کنند که نیاز ما را به ماده تاریک رفع می کند. هر چند که چنین تئوری هایی نمی تواند اثرات برخورد های مشاهده شده را توضیح دهد.
داووگ کلو از دانشگاه آریزونا می گوید : " این موضوع که ماده تاریک بر جهان حکفرماست کمی نادرست به نظر می آید بنابراین ما قصد داریم تا این موارد را آزمایش کنیم زیرا برخی از این ناهمواریها،می تواند خدشه هایی در تفکرات پایه ای ما باشد."" این دست آورد ها و آزمایشات گواهی بر موجودیت ماده تاریک است."
در خوشه های کهکشانی ماده معمولی مانند اتم، ستاره ها،سیارات و هرچه که در زمین وجود دارد را از گاز داغ و ستاره ها، به وجود می آورد.جرم این گازهای داغ میان کهکشانی به مراتب بیشتر از جرم ستاره ها در تمام کهکشان هاست.ماده معمولی توسط گرانش در خوشه ها کرانمند هستند که منشا آن ماده تاریک با جرمی فوق العاده بیشتر است.بدون ماده تاریک و فقط با ماده مرئی گرانش نمایان می شود که سبب فرار قسمت های گازهای داغ و حرکت سریع کهکشان ها می شود.
تلسکوپ چاندرا بیش از 100 ساعت برای مشاهده خوشه کهکشانی
1E0657-56
صرف نمود.
این خوشه کهکشانی مانند گلوله است زیرا منظره محتوی آن شامل ابر هایی گازی با دمای 100 میلیون درجه که مانند گلوله هستند می باشد. این عکس در پرتو ایکس گلوله هایست که نرخ پرداخت تولید باد با سرعت بالا که برخوردهای کوچکی را در یک گلوله بزرگ به وجود می آورد، نشان می دهد.
این یافته ها توسط تلسکوپ چاندرا،هابل،آرایه جنوبی اروپا و تلسکوپ ماژلان بدست آمده است، این تلسکوپ ها اندازه گیری هایی را برای تایین جرم این ناحیه از خوشه انجام دادند.این اندازه گیری ها توسط لنز های گرانشی، جایی که نور به دلیل گرانش خوشه در پیش زمینه کهکشان ها خمیده می شود که قبلا نیز توسط نسبیت خاص انیشتن پیش بینی شده بود، انجام شد.
گازهای داغ در این برخورد به وسیله اصطکاک نیرو آرام می شود و به ایستایی و همسان بودن هوا می رسند.در این برابری ماده تاریک به سبب فشرده شدن آرام نمی شود زیرا حالت مستقیم فعل و انفعالی با خودش یا گازی که شامل گرانش نمی شود را، ندارد. این فرآیند سبب تفکیک ماده معمولی با ماده تاریک و اطلاعاتی که ما مشاهده می کنیم میشود. اگر گازهای داغ جرم زیادی از ترکیب خوشه ها باشند، بر طبق تئوری گرانش چنین تفکیکی نباید مشاهده شود. عوض چنین رویدادی مستلزم وجود ماده تاریک است.
سین کارول، کیهان شناس دانشگاه شیکاگو می گوید : " این دستاورها سبب میشود تا نظریات آینده مبتنی بر یافته های جدید باشد."" از این به بعد حرکت ما برای فهمیدن درست ماده تاریک خواهد بود زیرا این دستاورد جدید حقیقتی است که نمی توان از آن چشم پوشی نمود."
همچنین، این دستاورد به دانشمندان درمورد گرانش آشنای نیوتن در زمین، منظومه شمسی و همچنین کار بر روی خوشه های عظیم و سنگین کهکشانی، اطمینان بیشتری می دهد.
کلو می گوید : " ما پرونده گرانش را بسته ایم و اکنون در پی بستن پرونده ماده مرئی هستیم. "
این دستاورد سبب آغاز چاپ به عنوان یک خبر داغ در ژورنال اخترفیزیکی برجسته دنیا مانند :
NASA's Marshall Space Flight Center, Huntsville, Ala., manages the Chandra program. The Smithsonian Astrophysical Observatory controls science and flight operations from the Chandra X-ray Center, Cambridge, Mass
می باشد.
parssky.com
