مشاعره

میخوام اینبار واسه تو سوغاتی عشق و بیارم
اما اگه دوست نداشتی قلبم و برات بزارم

عاشقم مثل همیشه بی تو من تنهاترینم
حالا که نیستی و رفتی بذار از غمت بمیرم

بدون ای عشق قشنگم چشم به راه تو میمونم
تا ابد با یاد چشمات قصه ی عشقو میخونم

مرسی شما خوبی جلال جان؟

وصل تو كجا و من مهجور كجا؟
دردانه كجا حوصله ي مور كجا؟
هرچند ز سوختن ندارم باكي
پروانه كجا و آتش طور كجا؟
ابوسعيد ابوالخير

سلام دوستان
آقا جلال يه دفعه ديدن سنگر خاليه از همه طرف حمله كردن منم كاري از دستم بر نميومد جز تسليم
مي خواي بري قبلش هماهنگ كن
ديشب خيلي شانس اوردم.
ولي بايد تدارك يه حمله رو ببينيم:31:

آسمان سفید می شود...
فرشته ای با ظرافت پرده پنجره روز می کشد
میان غربت حروف
آرام می گویم:
من عاشق شده ام...
در آسمان آش دندان هم می زنند !!
--------

پایان جان چه حمله ای...
نکنه با القاعده در ارتباطی:دی

دلم تو را مي خواند
در تپشهاي همواره اش ........
دلم تو را مي نويسد
با آخرين قطرات وجودش ......
دلم با تو مي رود
تا آنجا كه حياتش جاريست .....
دلم با تو مي ماند
تا آنجا كه باشد...........

ممنون فرانک خانوم. خوبم
سلام پایان. امشبو باهات هستم.
تازه یکیشون گیر دادن به ID من: دی

در گریز از خلوت شبهای بی‌پایان خود
بی تو اما خوابِ چشمم هیچ لالایی نداشت

خواستم تا حرف خود را با غزل معنا کنم
زیر بارانِ نگاهت شعر معنایی نداشت

پشت دریاها اگر هم بود شهری هاله بود
قایقی می‌ساختم آنجا که دریایی نداشت

-------------
سلام جلال جان شب بخیر

کی بوده به ایدیت گیر داده
بگو موهاشو بکشیم:دی

تا تواني رفع غم از چهره ي غمناك كن
در جهان گرياندن آسان است اشكي پاك كن

سلام مژگان خانوم. شب شما هم
نمیدونم کی بود. ولی اشنا میزد:دی

تو بگو سرد هوا منم ميشم خورشيد تو
تو بگو که نا اميدي من ميشم اميد تو
تو بگو دلم گرفته از همه دورنگيها
مشکي ميشم مظهر يه رنگي ميشم واسه تو

وای نگو نگو دلا قدر تو می دونه
پیر اگه بشی دیگه با تو نمی مونه
باز ملامتش نکن چشمهای گریونم
اون که از نگاه تو چیزی نمی دونه
چیزی نمی دونه

هنوزم
میشه قربانی این وحشت منحوس نشد
هنوزم
میشه تسلم شب و اسیر کابوس نشد
میشه باز
سنگر از ترانه ساخت و به قرق سر نسپرد
هنوزم
میشه عاشق شد و از ستاره مایوس نشد

کی قاره حمله کنه؟

دل من سالها دنبال صیاد نگاهت بود
گناهم چیست وقتی دام را بی دانه می‌یابم
?
تو را آنقدرها جستم که خود را نیز گم کردم
و کنون آشکارا خویش را دیوانه می‌یابم.
-------------

از قراره معلوم
پایان با هماهنگی کاربری به اسم
sise

من و باد صبا مسكين و سرگردان بيحاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوي گيسويت

میگم فرانک ID داشت عیبه؟

پایان خوش جیم زد منو تنها گذاشت

تمام حادثه از آنِ‌شان همین کافیست
که از نگاه غزل ، شعر ناب را دیدم
---
نه مشکلی نداره
اما خوب شما از اول نداشتی
واسم جالب بود الان گذاشتین

نه شهرهای ویران
نه باغهای سبز
دنیای پیش رومان برهوتیست
تا آنسوی نهایت
تاهیچ
دیگر در ماشور گلایه هم نیست
شور گلایه از بد دشنام با بدی
دیگر در ما شور مردن هم نیست
رود شقاوت ما جاریست
تا چشمه سار خشک شکایت تا هیچ

چرا به هم نمی رسند دو قلب نا امید ما
چرا زمین و آسمان به ضد ماست نازنین
خدا برای هر کسی نهاده قسمتی ولی
ببین برای ما خدا چگونه خواست نازنین
اگر چه ما در این جهان به هم نمیرسیم بدان
که عاقبت وصال ما در آن سراست نازنین



اااا حمله شد جهتش به سمت من که

نبايد دوستان را دل شكستن
كه چون بشكست نتوان باز بستن
اوحدي


نه جلال جان مهمات تمام شده بود رفتم بيارمشون هستم باهات
ببين دوباره ريختن ......
اون ورن
پشت سرتو نيگا كن
واي
فرار كنيم؟
(ضمنا من با القاعده در ارتباط نيستم فقط با آقا جلال در ارتباطم)

همیشه فرصت یک تک سوال باقی بود
هنوز گفته ـ نگفته جواب را دیدم !

دلم گرفته از این مردم همیشه دروغ
به چهره چهره‌ی ایشان نقاب را دیدم

ما را بجز اين جهان جهاني دگرست
جز دوزخ و فردوس مكاني دگرست
قلاشي و عاشقيش سرمايه ي ماست
قوالي و زاهدي از آن دگر است
ابو سعيد ابوالخير

جلال جان پيروز شديم..........
يه نيگا به پايين بيانداز
ديگه كسي نيست......
خودتم كه نيستي......
نكنه اينجا بمب گذاري كردن ؟؟؟؟؟؟؟

تنها پناهِ خستگی کوچه شعرها
هربار خستگی ز تنم میگرفت حال

اینک منم که فراسوی شهر شب
تکرار می شوم دوباره به احساسی از محال
??
از شهر چشمهای تو یک روز می روم
یک روز پا به پای تو تا آن سر خیال

---------------
من هستم هنوز:دی

لب لعل اي نگار دريغ از ما مدار
كه مهمان توام امشب به يك ساغر شراب
به رويم گرد غم كند تا كي ستم
زمن اشك از تو مژگان از رخم بفشان غبار
به شوق روي دوست دلم پر هاي و هوست
چه در اين پرده زد مطرب كه دل شد بي قرار


بازهم تصنيفي زيبا با صداي حسام الدين سراج
چقدر من اين تصنيف رو دوست دارم
آقا جلال قشنگ نيست؟

روزی اصالت در دو چشمت مردمک بود
در این حوالی رنگ چشمان تو تک بود

دل رفت بر كسيكه سيماش خوشست
غم خوش نبود وليك غمهاش خوشست

مژگان خانوم ما كه درگيري با هم نداريم؟
صلح ميكنيم؟
من تكذيب مي كنم اصلا دعوايي نداشتيم

تو دیشب خواب من بودی و مویت شانه می‌کردم
سحر یک تار گیسویت کنار شانه می‌یابم
--------
اره بابا ما که از اول مشکلی نداشتیم
اون دوتایی که الان نیستن مشکل داشتن:دی:دی:دی

مادر بهشت من همه اغوش گرم توست
گویی سرم هنوز به بالین نرم توست
در خانه هرکجا نگرم خاطرات توست
هم خاموشانه قصه مرگ و حیات توست
مادر،حیات با تو بهشت است و خرم است
ور بی تو بود،هردو جهانش جهنم است

تو را این تا ز‌گی‌ها هر شب و هر روز می‌جویم
تو را از شمع می‌جویم وبا پروانه می‌یابم
-----------
پایان جان
می دونی شاعر شعری که گذاشتی کی هست؟

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آن چه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی برگی دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت
ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

اولا حرف پشت سر پسر مردم در نیارید:دی : دی:دی
دوما من اومدم دوباره!!
سوما پایان شعر با حالی نوشتی:دی

ما كشته ي عشقيم و جهان مسلخ ماست
ما بيخور و خوابيم و جهان مطبخ ماست
ما را نبود هواي فردوس از آنك
صد مرتبه بالاتر از آن دوزخ ماست

دقيق نميدونم ولي به استاد شهريار ميخوره
دارم تحقيق ميكنم
خودتون ميدونيد؟اگه نميدونيم با جديت سرچ كنم

تو را در خویش می‌جویم ودر بیگانه می‌یابم
چرا اینقدر من خود را ز تو بیگانه می‌یابم
--------
بله درسته از استاد شهریار هست
البته خیلی طولانی بود
این چندتا بیت را به مناسبتی انتخاب کردم

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد
تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را
مهر لب او بر در این خانه نهادیم

می نوش و گل بچین که تا در نگری

گل خاک شده است و سبزه خاشاک شده است.

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

حلقه پیر مغان از ازلم در گوش است
بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود

بر سر تربت ما چون گذری همت خواه
که زیارتگه رندان جهان خواهد بود

برو ای زاهد خودبین که ز چشم من و تو
راز این پرده نهان است و نهان خواهد بود

گردون كمري ز عمر فرسوه ي ماست
دريا اثري ز اشك آلوده ي ماست
دوزخ شرري ز رنج بيهوده ي ماست
فردوس دمي ز وقت اسوده ي ماست
ابوسعيد ابوالخير

دوستان شب همگي خوش

تو را من چشم در راهم شبا هنگام
که می گيرند در شاخ «تلاجن*» سايه ها رنگ سياسی
وزان دل خستگانت راست اندوهی فراهم؛
تو را من چشم در راهم.
شبا هنگام ، در آن دم که بر جا، درّه ها چون مرده ماران خفتگان اند؛
در آن نوبت که بندد دست نيلوفر به پای سر و کوهی دام.
گرم ياد آوری يا نه ، من از يادت نمی کاهم؛
تو را من چشم در راهم .
شبت خوش پایان

می دانم
ای یگانه تکیه گاه من؛
امشب به فردا نخواهم رسید.
امشب در بلندای زندگی ام خواهم شکست.
دستهایم مرا در گردباد سرنوشت همچنان پابرجا نگاه داشته اند و اکنون من مانده ام و دو دست خسته با دلی نا امید.

دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور
گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور

ای گلبشکر آن که تویی پادشاه حسن
با بلبلان بی‌دل شیدا مکن غرور

از دست غیبت تو شکایت نمی‌کنم
تا نیست غیبتی نبود لذت حضور

گر دیگران به عیش و طرب خرمند و شاد
ما را غم نگار بود مایه سرور

رفت و چشمم را برایش خانه کردم برنگشت
بس دعاها از دل دیوانه کردم بر نگشت
شب شنیدم زاهدی میگفت او افسانه بود
در وفایش خویش را افسانه کردم بر نگشت

...

تا مطربان ز شوق منت آگهي دهند....قول و غزل به ساز و نوا مي فرستمت

...


سلام جلال جون!
مصرع اول بيت دوم گفتي:برگي دهد...من فكر ميكنم يا شايد يه كم بالاتر مطمئنم طبق معنا بايد درستش اين باشه:بر به معناي ثمره فكر ميكنم منظور حافظ باشه نه برگ!ضمناً چك كردم ديوان كامپيوتري حافظ هم دقيقاً همين برگ رو نوشته كه فكر ميكنم از اونجا آورديش.چون نسخه علامه قزويني (حالا خيلي هم معتبر نيست و پر اشكاله)اما همين بر رو نوشته.
پس شد«
تا درخت دوستي بر كي دهد...حاليا رفتيم و....

نقل قول:

---

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آن چه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی برگی دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت
ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

---

روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم
در لباس فقر کار اهل دولت می‌کنم

تا کی اندر دام وصل آرم تذروی خوش خرام
در کمینم و انتظار وقت فرصت می‌کنم

واعظ ما بوی حق نشنید بشنو کاین سخن
در حضورش نیز می‌گویم نه غیبت می‌کنم

با صبا افتان و خیزان می‌روم تا کوی دوست
و از رفیقان ره استمداد همت می‌کن

سلام:
درسته. ولی فکر کنم که بهتر از همه این باشه که نمیدونم از چه نسخه ایه ولی زیاد شنیدم:
تا درخت دوستی کی بر دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم (که بعضی دیگه : حالیا رفتیم و بذری کاشتیم)

...

نگاهش از خرام تكيه بر من نيم مست تو
دوان مي آمد،اما باز پس مي ماند،گاهي تند مي رفتيم
و گاهي باز
نشسته بر نسيمي نرم
بس آرام در پرواز

...

والا چي بگم كي بر دهد رو نشنيدم.حالا زيادم مهم نيست/
ممنون .

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

چیست این سقف بلند ساده بسیارنقش
زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست

من زیاد با صدای شجریان شنیده ام!

تنم در تار و پود عشق انسانهای خوب نازنین بسته ست.
دلم با صد هزاران رشته, با این خلق
با این مهر, با این ماه
با این خاک, با این آب...
پیوسته ست.
مراد از زنده ماندن, امتداد خورد و خوابم نیست
توان دیدن دنیای ره گم کرده در رنج و عذابم نیست
هوای همنشینی با گل و ساز و شرابم نیست.
جهان بیمار و رنجور است.