Printable View
سلامنقل قول:
بنظرم اگه دوستانتون روی شما خیلی حساب میکنن و شما رو فردی میدونن محترم، معقول و با شخصیت بهتره خودتون انتقادتون رو مطرح نکنید، بلکه به یکی از دوستان مشترکتون که معروف هست به رک گویی بسپارید که که مستقیما و ترجیحا نه جلوی شما، از زبون خودش انتقاد شما رو مطرح کنه. چون معمولا ما از ادمای رک گو زیاد ناراحت نمیشیم و میگیم چیزی تو دلشون نیست و با همه اینطورن. اما اگر شما (بفرض رک گو نبودن) خودتون مطرح کنید ممکنه اسیب جدی به رابطتون بزنه ...
یه راهی هم که به ذهن من میرسه اینه که یک نامه یا نوشته بدون نامی بنویسید و موضوع رو به شکل دوستانه در اون مطرح کنید و به طریقی که نفهمه از کجا و چه کسی اومده بهش برسونید، اینجوری کمترین احتمال ناراحتی وجود داره و اگه قرار باشه به فکر این بره که بیشتر به بهداشت خودش برسه محتمل ترین روشه، چون به این فکر میره که نکنه همه مثل همین کسی که این نامه رو نوشته همین حس رو میکنن اما خجالت میکشن چیزی بگن، و مجبور میشه برای حفظ آبرو هم که هست بهداشت خودش رو بیشتر رعایت کنه.
گفتن مساله به شکل رو در رو حالا چه مستقیم یا غیرمستقیم، به نظرم بیشتر غرور و لجبازی انسان ها رو بر می انگیزه و احتمال تاثیر گذاریش کمه.
اینهم ایده جالبیه اما با توجه به شرایطی که وجود داره و نوع ارتباط و وضعیت تماسهای بین من و اونها، به احتمال خیلی زیاد متوجه خواهند شد که نویسنده نامه چه کسی هست و میتونه باعث رنجش بشه.نقل قول:
سلام
بنظرم اگه دوستانتون روی شما خیلی حساب میکنن و شما رو فردی میدونن محترم، معقول و با شخصیت بهتره خودتون انتقادتون رو مطرح نکنید، بلکه به یکی از دوستان مشترکتون که معروف هست به رک گویی بسپارید که که مستقیما و ترجیحا نه جلوی شما، از زبون خودش انتقاد شما رو مطرح کنه. چون معمولا ما از ادمای رک گو زیاد ناراحت نمیشیم و میگیم چیزی تو دلشون نیست و با همه اینطورن. اما اگر شما (بفرض رک گو نبودن) خودتون مطرح کنید ممکنه اسیب جدی به رابطتون بزنه ...
خوشبختانه یا متاسفانه رک گو ترین فرد توی اون جمع خودم هستم!! که البته من هم همیشه و همه جا، همه چیز نمیگم و خیلی خیلی مراعات میکنم و بخاطر همین هم دوستان لطف زیادی به من دارن و برای مشورت در مورد خیلی مسائل حتی مسائل خصوصی زندگی با من صحبت میکنن، اما توی این یکی مورد واقعا نمیدونم چکار کنم چون انگار یک ترمز ذهنی خیلی محکم جلوی گفتن مطلب را میگیره و اجازه نمیده تا بتونم مثل بقیه موارد با اونها مستقیم حرف بزنم.
توی این چند روز و بعد از خواندن نظرات بقیه دوستان کم کم مجاب شدم که به هر صورت باید از یک جایی شروع کنم و درنظر دارم موضوع را با یکی از کوچکترین و آرامترین اون افراد در میان بگذارم و ببینم نتیجه چی میشه؟ اگر مثبت بود با خودش مشورت میکنم که ببینم به بقیه چطور بگم و اگر منفی، دنبال یک راه دیگه بگردم.
حق دارید، واقعا سخته مطرح کردن چنین چیزینقل قول:
اگه طوریه که خیلی با هم هستین، بیش از اینکه بتونید تحمل کنید، عاقلانه همین کاریه که میخواید انجام بدید، فقط بنظرم طوری مطرح کنید که دوپهلو باشه، که اگه اونطور که انتظار داشتید پیش نرفت بتونید درستش کنید و بگید منظورت چیز دیگری بودهنقل قول:
توی این چند روز و بعد از خواندن نظرات بقیه دوستان کم کم مجاب شدم که به هر صورت باید از یک جایی شروع کنم و درنظر دارم موضوع را با یکی از کوچکترین و آرامترین اون افراد در میان بگذارم و ببینم نتیجه چی میشه؟ اگر مثبت بود با خودش مشورت میکنم که ببینم به بقیه چطور بگم و اگر منفی، دنبال یک راه دیگه بگردم.
من تازه عضو شدم و دارم کیف می کنم از دیدن جاهای مختلف. در زمینه فروم گردی ید دراز دارم ولی بیشتر فرومهای فنی و علمی و غیره (به جز یک مورد همه غیر فارسی). عادتی که فروم گردی به این شکل ایجاد می کنه اینه که بیشتر شنونده باشی، چشمت رو باز کنی، بخونی، بگردی، و خلاصه در خفا (اصطلاحاً Lurking) بهره ببری و جایی صحبت کنی که یا واقعاً چیزی برای گفتن داشته باشی، یا سوالی داشته باشی که مطمئن باشی پرسیده نشده.
اینجا احساس گردم باید بگم که چقدر کیف کردم از این تاپیک، تنوع و حجم پرسش ها و پاسخ ها و نحوه برخوردها و کلاً همه چیز. پس از آشنایی با همه شما خوشوقتم.
چیزی هم که چند بار دیدم یکی از اشتباهات شایع گفتاری نوشتاری فارسیه. اون هم این که "از دیدار شما خوشوقت شدم" درسته و "از آشنایی با شما خوشبختم" غلط. این اصطلاح به احتمال قریب به یقین وارداتی و ترجمه "Nice to meet you" یا شاید معادل فرانسوی این جمله باشه. و خوب برخوردن به هر فرد یا افراد نایسی شما رو حتماً خوشوقت می کنه ولی کم پیش میاد خوشبخت بشین.
یک نقل قول بامزه هم از خانم فرورتیش رضوانیه (روزنامه نگار) از وبلاگ شخصیشون:
نقل قول:
وقتی کسی را برای نخستین‌بار دیده‌اید، نباید بگویید:
«از آشنایی با شما، خوشبخت شدم!»
باید بگویید: «از آشنایی با شما، خوشوقت هستم!»
معنای «خوشبختی» با «خوشوقت بودن» فرق دارد، مگر این که ملاقات با آن شخص چنان زندگی شما را متحول کرده باشد که احساس خوشبختی کنید. انتخاب با خودتان است.
یکی از اولین کانالهای ارتباط با دیگران " صحبت کردن " هست که با توجه به موقعیت هر فرد، موضوع صحبت، مکان و زمان و شرایط گوناگون و جایگاه اجتماعی و بسیاری دیگر از مسائل میتونه دارای حد و حدودهای متفاوتی باشه، اما یک مورد معمولا در همه این موارد وجود داره و آن " حفظ و احترام گذاشتن به حریم خصوصی مخاطب " است.
حریم خصوصی در بسیاری از موارد فرق میکنه اما در اینجا موضوع مورد نظر " حریم خصوصی فیزیکی " افراد هست.
بطور معمول وقتی با یک نفر صحبت میکنیم، حدود 70 سانت تا 1 متر از مخاطب فاصله داریم( تقریبا به اندازه یکی از دستها که به سمت جلو کشیده شده باشه) که این مقدار میتونه گاهی کمی بیشتر هم باشه، که این مقدار فضای خالی بین ما و مخاطب به نوعی " حریم فیزیکی " محسوب میشه.
بعضا میبینیم که یکی از طرفین برای صحبت کردن ، بیش از حد لازم به طرف دیگه نزدیک میشه و به نوعی وارد این حریم فیزیکی خصوصی طرف مقابل میشه که کار شایسته ای نیست، زیرا ممکنه به هر دلیلی طرف از این کار احساس خوبی نداشته باشه و یا به دلایل خاصی ترجیح بده که با حفظ فاصله با دیگران صحبت بکنه.
این مسئله ارتباط خاصی به اینکه فرد مورد نظر دوست بسیار صمیمی و نزدیک یا معمولی و یا حتی غریبه باشه نداره و باید در همه موارد رعایت بشه بخصوص در رابطه با افرادی که سن بیشتری از ما دارن و همچنین خانمها.
متاسفانه این مسئله در جامعه ما چندان رعایت نمیشه و خیلی وقتها حتی رفتارهای نچندان مناسب دیگه ای هم به همراه این مسئله انجام میشه که بارزترین اون " تلنگر و دست زدن " به بدن فرد مقابل هست.
خیلی ها عادت دارن موقع صحبت کردن به بدن مخاطب دست بزنن و هر چند ثانیه یکبار و بین هر چند جمله، برای تاکید بیشتر بر گفته های خودشان، یک ضربه به بدن شنونده وارد کنند.
این حرکت برای بسیاری از افراد بشدت ناخوشایند و زشت هست و حتی باعث آزار روحی شدیدی میشه که نباید انجام داد و البته میتونه در ادامه نوعی حس خشونت فیزیکی را القاء بکنه که نتیجه چندان خوبی نداره.
بهترین کار اینه که همیشه به حریم فیزیکی افراد، اعم از آشنا و دوست و فامیل ، تا غریبه و رهگذر و نا آشنا و... احترام گذاشته بشه ، بخصوص موقع صحبت کردن بیش از حد نزدیک نشویم و به این حریم خصوصی فیزیکی احترام بگذاریم.
با یه عشق قدیمی (۱۰ سال پیش) که دوباره میبینمش یعنی یه جوری میخواد برگرده! و به کمک هم نیاز مبرم داره چیکار کنم؟
توضیح بیشتر من دبیرستانی بودم ایشون ۴ سال از من بزرگتر که ازدواج کرد ولی یه سالی هست که جدا شده و وضع روحی و مالی مناسبی هم نداره با خانواده اش هم مشکل داره نمیتونه برگرده پیششون چون والدینش جدا شدن و هر دو ازدواج مجدد کردن یه جورایی تنها کسی که الان داره من هستم.
از نظر من این قضیه پیچیدگیهای فوق العاده ای داره و تضادهای بسیار زیادی توی اون هست که میتونه به راحتی باعث آسیب رساندن به شما و فرد مورد نظر بشه.نقل قول:
راهنمایی کردن اونهم بدون داشتن اطلاعات کامل و صد البته صحبت با طرفین، تقریبا غیر ممکنه و نتیجه خوبی نداره.
اگر واقعا خیلی روی این قضیه مُصٌر هستید، بهترین کار مراجعه به مشاور اجتماعی و خانواده است تا با هر دو نفر شما و یا بصورت جداگانه صحبت بکنه و تمام حقایق را بشنوه و راهنمایی بکنه.
بهترین راه حل برای ایشون کمک گرفتن از یه مشاوره هست..نقل قول:
نقل قول:
با توضیحاتی که دادید ایشون الان دنبال یه ساحل نجات میگردن. با اوضاع روحی که دارن ممکنه نزدیک شدن به ایشون ایجاد وابستگی کنه.
لزومی نداره نقش منجی عالم بشریت رو بازی کنید مخصوصاً اگه خودتون هم درگیر مشکلاتتون هستید.
بهترین کمک برای ایشون همون مشاور هست