>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

اولین پایگاه فضایی توریستی جهان در مکزیک افتتاح شد جایی که ثروتمندان می توانند با پرداخت 200 هزار دلار به مدار زمین سفری کوتاه انجام دهند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این ساختمان بزرگ جایگاه فضاپیمای «ویرجین گلکتیک»، مرکز کنترل و مکانی برای آماده سازی مسافران پیش از آغاز پرواز فضایی خواهد بود.
قرار است این پروازهای توریستی تا ابتدای سال 2013 آغاز شود.
«ریچارد برنسون» مدیر شرکت ویرجین گلکتیک به همراه گروهی از هنرمندان برای افتتاح این ترمینال با طناب از سقف به صورت معلق درآمده و بر روی دیواره های خارجی آن راه رفتند.
در این مراسم علاوه بر گروه زیادی از علاقمندان به سفرهای فضایی، «سوزانا مارتینز» فرماندار مکزیک و «باز آلدرین» فضانورد سابق و مشهور ناسا نیز حضور داشتند.
اکنون و با تکمیل شدن این پایگاه و فرودگاه فضایی ، شرکت ویرجین به صورت کامل تمرکز خود را بر روی تکمیل آزمایش ها بر روی راکت ها و فضاپیمایش قرار خواهد داد.
برنسون امیدوار است تا سال 2012 به اندازه ای بر روی راکت ها و فضاپیمای این شرکت آزمایش های قدرتمند انجام شود که پس از آن شرکت ویرجین گلکتیک بتواند پروازهای تجاری خود به مدار زمین را آغاز کند.
تاکنون بیش از 450 نفر بلیط های این شرکت را برای سفرهای فضایی توریستی پیش خرید کرده اند که 150 نفر از این افراد در مراسم افتتاحیه ترمینال و فرودگاه فضایی حضور داشتند.
شرکت ویرجین گلکتیک در حدود شش سال پیش برای ساخت این پایگاه فضایی با مقامات مکزیکی به توافق رسیدند و اکنون با تکمیل این پایگاه قدمی دیگر در راستای محقق شدن رویای توریسم فضایی برداشته شده است.
برنسون به همراه دو فرزندش اولین مسافران اولین پرواز از این پایگاه فضایی خواهند بود. ارائه خدمات تجاری عمومی این پایگاه پس از دریافت مجوز از سازمان هوانوردی آمریکا آغاز خواهد شد.
این در حالی است که سازمان ناسا نیز به تازگی قرارداد چهارونيم میلیون دلاری را برای سه پرواز اختصاصی تحقیقاتی با این شرکت به امضا رسانده است.
سفرهای 200 هزار دلاری که با کمک فضاپيماي SpaceShip II انجام خواهند گرفت، دو و نیم ساعت به طول خواهند انجامید و مسافران تنها پنج دقیقه بی وزنی و منظره زمین از فضا را تجربه خواهند کرد.

اختلال در شانزدهمین پرواز آزمایشی

افتتاح این پایگاه کمی پس از آخرین پرواز آزمایشی این فضاپیما انجام گرفته است. فضاپیمای SpaceShip II در آخرین پرواز آزمایشی که انجام داد، در حالی که برای اولین بار سه سرنشین را به همراه داشت دچار نقص فنی و برای لحظاتی از کنترل خارج شد.
این شانزدهمین پرواز آزمایشی SpaceShip II بود که در تاریخ 29 سپتامبر انجام گرفت. در ابتدا این فضاپیما به همراه هواپیمای حامل خود به ارتفاع برده شد و پس از رها سازی، فضاپیما به سرعت به حالت سقوط افتاد.
توانایی این فضاپیما در حرکت دادن بخش دم ویژگی امنیتی است که می تواند پایداری فضاپیما را طی بازگشت به اتمسفر زمین افزایش دهد و همین ویژگی توانست دوباره کنترل فضاپیما را در دست سرنشینان فضاپیما، دو خلبان و یک مهندس پرواز قرار دهد.
این پرواز نفس گیر هفت دقیقه و 15 ثانیه به طول انجامید اما در نهایت فضاپیما و سرنشینانش به آرامی بر روی زمین فرود آمدند.

پرواز فضايي و بويژه موضوع گردشگري فضايي جدا از تمام جذابيت‌هاي آشكار و نهانش براي پيشكش كردن عصر جديدي از ماجراجويي‌هاي بشر هزاره سوم، هنوز هم فصلي شگفت و هيجان‌انگيز با صفحات ورق نخورده بسيار از كتاب آرزوهاي بزرگ انسان به حساب مي‌آيد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اما جاي اميدواري است كه پررنگ شدن ماجراي فضاي خصوصي و تكاپوي شركت‌ها براي به نام زدن نخستين برنامه‌هاي ارسال فضاگردها به مدار پايين با دهه دوم هزاره سوم همراه شده است؛ دهه‌اي كه به باور بسياري از صاحب‌نظران، سررسيد برخي از فناوري‌هاي برتر و دستاوردهاي دگرگون‌كننده حيات آينده انسان معاصر طي آن رقم خواهد خورد.
در اين ميان، گردشگري فضايي نيز براي همراهي با اين قافله پرشتاب ناگزير از تدارك توشه و لوازمي است كه راه سفر را هموار و دسترسي به منزل را ميسر سازد. ازجمله زيرساخت‌هايي كه در راس كار گردشگري فضايي قرار دارد فرودگاه فضايي است كه از قضا محل آن در راس نقشه دنيا انتخاب شده و قرار است سرزمين‌هاي شمالي را از انزوا و خاموشي سردش خارج كرده و جان و هويت تازه‌اي به افق اين منطقه يخ‌زده از دنيا ببخشد، اما چطور شهر كوچك و دورافتاده‌اي در اروپاي شمالي اميدوار است به يك قطب و جاذبه اصلي گردشگري فضايي بدل شود؟
شهر سوئدي كرونا واقع در 150 كيلومتري بالاي مدار شمالگان و حدود 1000 كيلومتري استكهلم، به لحاظ تئوري و روي كاغذ مكان ايده‌آلي براي برپايي نخستين فرودگاه فضايي تجاري اروپا نيست. در واقع، مجموعه حيرت‌آوري از نقطه ضعف‌ها و شرايط نامساعد، بضاعتي است كه اين شهر به آن مي‌بالد. با اين اوصاف دولت سوئد‌ سال 1386 از تفاهم‌نامه‌اي با شركت ويرجين گلكتيك خبر داد كه نخستين سايت روانه‌سازي خارج از آمريكاي اين شركت را در شهر كرونا برقرار سازد. اگر همه چيز طبق جدول زمان‌بندي پيش برود، اين شركت تا اوايل سال آينده گردشگران فضايي را از نيو مكزيكو به كرانه جو زمين خواهد فرستاد. به اين ترتيب شهر كرونا بايد تا يك سال بعد از آن آماده پذيرايي از چند پرواز هفتگي براي سفر صدها گردشگر فضايي به بالاي جو زمين شود. پروازهاي فضايي زيرمداري كه شركت ويرجين گلكتيك نويدش را داده است مي‌تواند گردشگران را با تجربه منحصر به فردي كه تنها 20 دقيقه طول خواهد كشيد براي سفر به وراي مرز فضا روبه‌رو كند. در حالي كه رويدادهاي فضايي اين شهر براي بسياري از گردشگران رنگ و بوي تازه‌اي خواهد داشت، ولي واقعيت اين است كه فرودگاه فضايي سوئد موضوع غريب و ناشناخته‌اي به حساب نمي‌آيد. تقريبا نيم قرني مي‌شود كه شهر كرونا به واسطه موقعيت مكاني دورافتاده و ترافيك هوايي حداقل‌اش، ماوا و خاستگاه مجموعه‌اي از فعاليت‌هاي هوافضا بوده است. پژوهشگاه فضايي اسرنگ كه دولت سوئد در سال 1343 در اين شهر تاسيس كرد، امروز شامل يك پايگاه آزمايش موشك 5500 كيلومتر مربعي براي پرتاب راكت‌هاي كاوش است. راكت‌هاي كاوش در يك مسير رفت و برگشت محموله‌هاي علمي خود را به بالاي مرز فضا برده، داده‌برداري انجام مي‌شود و سپس محموله علمي با چتر نجات روي سطح زمين فرود مي‌آيد.
اما با وجود چنين دم و دستگاه فضايي سابقه‌داري، آنچه مايه شور و التهاب سكنه اين شهر سرد و خاموش شده است، پرواز قريب‌الوقوع بشر به فضا از فرودگاه محلي و پوشيده از برف شهرشان است. به نحوي كه چند نفري از مردم شهر با سپردن وديعه‌هاي 20 هزاردلاري قصد دارند در زمره نخستين گردشگران تور فضايي ويرجين گلكتيك جاي بگيرند. تجربه‌اي كه بازار خيلي محدود و معدودي را هدف‌گذاري مي‌كند كه مشتريانش افرادي با توانايي پرداخت 200 هزار دلار براي يك تعطيلات خواهند بود.

نكته: ازجمله زيرساخت‌هايي كه در راس كار گردشگري فضايي قرار دارد فرودگاه فضايي است كه قرار است سرزمين‌هاي شمالي را از انزوا و خاموشي سردش خارج كرده و جان و هويت تازه‌اي به افق اين منطقه يخ‌زده از دنيا ببخشد

با اين اوصاف پرواز فضايي از پايگاه پرتاب كرونا به‌عنوان يك بسته گردشگري از نوع ماجراجويي قطب شمالي تلقي مي‌شود كه با اقامت در يك هتل يخي، سورتمه‌راني و اسنوموبيل سواري در دل طبيعت وحش مجاور ـ‌ و صد البته ـ‌ پرواز فضايي تكميل مي‌شود. البته بايد ديد اين شهر كوچك به رغم عيب و ايرادهاي ذاتي‌اش چگونه توانسته قاپ شركت پيشرو‌ رقابت گردشگري فضايي را دزديده و براي ارائه توري استثنايي از ميان شفق قطبي نمك‌گيرش كند.
واقعيت آن است كه كرونا فراتر از رگه غني سنگ آهني كه قريب 2 كيلومتر در زير زمينش امتداد يافته است، از موهبت‌هاي طبيعي ديگري نيز سود مي‌جويد كه از بهشت موعود بودن اسكي‌بازان شروع مي‌شود و به برخي جاذبه‌هاي فرهنگي مربوط به قوم سامي‌ها ختم مي‌گردد.
اين ناحيه از وجود يك گونه گوزن شمالي سود مي‌برد كه هر چند حيات وحش كوچكي محسوب مي‌شود ولي حقيقتا پرجذبه و محبوب است.
با اين تفاصيل، مقوله پرواز فضايي مي‌تواند ترقي و رونق گردشگري ديگري را نيز براي شهر دورافتاده‌اي همچون كرونا به همراه داشته باشد. جريان از اين قرار است كه حداقل زمان براي اقامت گردشگرهاي فضايي 3 روز منظور مي‌شود كه دو روز آن براي خوگيري، تشخيص موقعيت و رده‌بندي مسافران است تا نسبت به شناخت و آگاهي افراد درخصوص نحوه اداره كردن خودشان در پرواز اطمينان حاصل شود و يك روز نيز براي خود پرواز در نظر گرفته مي‌شود. در اين بين، آنهايي كه از تمكن كافي براي خريد سفر 200 هزار دلاري به فضا برخوردار هستند ممكن است خواهان به شراكت گذاشتن تجربه‌شان با همسران، فرزندان و شايد هم والدين و دوستانشان باشند. به بيان ديگر آمدن يك گردشگر فضايي به معناي همراه آوردن چندين نفر ديگر خواهد بود كه همگي نيازمند محل اقامت و ساير خدمات هستند. از همين رو طرح و نقشه‌هايي تحت عنوان شهر فضايي 2020 در دستور كار مقامات قرار گرفته است. اين برنامه توسعه در زمينه‌هايي نظير دسترسي فرودگاه فضايي به اردوگاه‌هاي تابستاني فضايي، سانتريفيوژهايي براي شبيه‌سازي نيروهاي گرانشي بالا و همچنين لينك‌هاي ويدئويي كه به افراد روي زمين امكان شراكت گذاشتن بلادرنگ تجربه پرواز فضايي استان را مي‌دهد سرمايه‌گذاري مي‌كند.
وقتي زمان پرواز نخستين مسافران فضا از فراز دايره شمالگان زمين فرا برسد، آنها از فرودگاه محلي سالومونسون پروازشان را آغاز مي‌كنند. فقدان ترافيك هوايي بر فراز دايره شمالگان به عنوان يكي از مزيت‌هاي رقابتي كرونا محسوب مي‌شود. از ديگر محاسني كه ميزبان سفرهاي فضايي به آن مباهات مي‌كند آشيانه بزرگي است كه ‌ سال 1370 به منظور ميزباني تحقيقات پروازي و آزمون‌هاي آب و هواي سرد براي شركت بوئينگ ساخته شد.
بزرگي اين آشيانه عظيم براي بلعيدن يك هواپيماي پهن‌پيكر 400ـ‌ 747 كفايت مي‌كند. طي 2 دهه اخير، ايرباس، ناسا و يوروكوپتر اروپا توانمندي و كارايي محصولاتشان را در كرونا محك زده‌اند و اين آشيانه به عنوان پايگاه و موطن اصلي تحقيقات جوي در پروازها خدمت كرده است. علاوه بر فرودگاه و آشيانه، مزيت ديگر كرونا براي ميزباني گردشگري فضايي كه پروژه ويرجين گلكتيك و ساير بهره‌برداران پرواز فضايي تجاري را به خود مي‌كشاند، زيرساخت‌هاي از قبل آماده و مرتبط با موضوع اين شهر و بويژه مركز تحقيقات موشكي تقريبا 50 ساله اسرنگ است. اين توانمندي در حالي است كه فرودگاه فضايي آمريكا در حوالي نيومكزيكو از صفر ساخته مي‌شود.
موضوع جالب توجه و بديع ماجراي اين گردشگري به پديده شفق قطبي و ابهام بر سر ايمني و زيانبار بودن اعزام گردشگران از ميان آن مربوط مي‌شود. به اعتقاد محققان چون اين پديده از برخورد ذرات باردار پرانرژي بادهاي خورشيدي با جو زمين ايجاد مي‌گردد، يك پروازكوتاه از ميان آن مسافران را در معرض تشعشع بيشتري از آنچه فضانوردان در ايستگاه فضايي بين‌المللي در يك دوره مشابه 6 دقيقه‌اي جذب مي‌كنند قرار نخواهد داد. با اين احوال، براي شهري كه هم نيم قرن تجربه حضور تاسيسات فضايي اسرنگ را يدك مي‌كشد و هم تجربه گردشگري قابل توجهي دارد، پيوند دو مقوله «فضا و گردشگري» و نشاندن آنها بر سر يك سفره ايده جالب و مناسبي به نظر مي‌رسد كه حال و هواي ديگري به شمالي‌ترين فرودگاه فضايي دنيا مي‌بخشد.

Air & Space

ستاره شناسان اروپايي از كشف لايه اوزن در جو سياره زهره خبر دادند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين لايه نازك كه صد برابر از لايه اوزن زمين نازك تر و كم چگال تر است توسط كاوشگر «ونوس اكسپرس» سازمان فضايي اروپا كشف شده است.
تاكنون لايه اوزن فقط در اتمسفر زمين و مريخ مشاهده شده بود. اين يافته مي تواند به ستاره شناسان كمك كند جستجوي خود را براي يافتن حيات در ديگر سيارات اصلاح كنند.
به گزارش ايرنا،كاوشگر «ونوس اكسپرس»، زماني كه در جو زهره مشغول رصد ستاره ها بود، لايه اوزن اين سياره را كشف كرد.
ستاره هاي دور دست در جو اين سياره نسبت به آنچه دانشمندان انتظار داشتند كم رنگ تر مشاهده مي شدند و اين امر به خاطر آن است كه لايه اوزن زهره بخشي از نور فرابنفش ستاره ها را جذب مي كند.
به گفته پژوهشگران مركز مطالعات جو LATMOS در فرانسه، لايه اوزن زهره 100 كيلومتر با سطح سياره فاصله دارد كه اين ميزان سه برابر ارتفاع لايه اوزن زمين از سطح سياره مان است.
اوزن در واقع سه اتم اكسيژن است و زماني كه نور خورشيد در اتمسفر زهره، دي اكسيد كربن را تجزيه مي كند تا مولكول اكسيژن توليد كند، شكل مي گيرد.
بر روي زمين، اوزن كه بخش عمده اي از پرتوهاي فرابنفش و مضر خورشيد را جذب مي كند مانع از رسيدن اين پرتوها به زمين مي شود و به شيوه مشابه سياره زهره توليد مي شود.

اين فرايند با اكسيژن آزاد شده از ميكروب هاي دي اكسيد كربن خوار تكميل مي شود.
برخي از ستاره شناسان مي گويند وجود اكسيژن كربن و اوزن در جو نشان دهنده وجود حيات بر روي سياره زهره است.

---------- Post added at 01:43 PM ---------- Previous post was at 01:39 PM ----------

دانشمندان برپایه اطلاعات جمع آوری شده از کاوشگر کاسینی موفق شدند اولین نقشه رنگی از تیتان، بزرگترین قمر زحل را تهیه کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کاوشگر کاسینی در مدت 6 سال ماموریت خود اطلاعاتی را از تیتان، بزرگترین قمر سیاره زحل جمع آوری کرد.
اکنون گروهی بین المللی از ستاره شناسان به سرپرستی محققان دانشگاه نانت در فرانسه با استفاده از تصاویری مادون قرمزی که کاسینی با دستگاه Vims (طیف نگار نقشه برداری بصری و مادون قرمز) جمع آوری کرده بود اولین نقشه تمام رنگی از این قمر را تهیه کردند.
این تصاویر در طول 78 پروازی که کاسینی تا ژوئيه 2004 و پیش از ورود به مدار زحل از نزدیکی تیتان انجام داد گرفته شده اند.
براساس گزارش یونیورس تودی، بنابراین دستگاه طیف نگار Vims برای مطالعه بر روی تیتان موقعیتهای کمی در اختیار داشته است. این بدان معنی است که این نقشه رنگی در برخی مناطق جزئیات دقیق تری را نسبت به مناطق دیگر نشان می دهد.
به گفته این محققان، تصاویر پس زمینه با وضوع تصویر پایین گرفته شده اند درحالی که تصاویر فوقانی با وضوح تصویر بالا گرفته شده اند و جزئیات را با کیفیت 500 متر در پیکسل نشان می دهند.
این کاوشگر قرار است 48 پرواز از نزدیک دیگر نیز تا سال 2017 در مدار تیتان انجام دهد. به همین دلیل در آینده، این روش نقشه برداری رنگی اجازه می دهد که سطح و اتمسفر تیتان را که با عبور فصول تغییر می کنند مشاهده کرد.

رصدخانه فضایی هرشل در تازه ترین بررسیهای خود بر روی یک ستاره دنباله دار یک اقیانوس یخی مشابه اقیانوسهای زمین را شناسایی کرد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یک تیم بین المللی به سرپرستی "پل هارتوگ" از موسسه ماکس پلانک آلمان چند ستاره دنباله دار در منظومه خورشیدی را مورد بررسی قرار دادند.
در این راستا، این ستاره شناسان با استفاده از تازه ترین اطلاعات جمع آوری شده توسط رصدخانه فضایی هرشل آژانس فضایی اروپا بر روی ستاره دنباله‌دار 103P/Hartley 2 اقیانوسی یخی را شناسایی کردند که شباهت بسیاری به اقیانوسهای زمین دارد.
تلسکوپ هرشل نشان داد که در ترکیبات این یخها "دوتریم" (ایزوتوپ هیدروژن) وجود دارد و در واقع تفاوت چندانی میان هیدروژن و این ایزوتوپ وجود ندارد.
این کشف می تواند تائیدی بر تئوری باشد که برپایه آن آبهای زمین می‌توانند با باران شهاب سنگ‌ها به سیاره ما رسیده باشند.
به اعتقاد بسیاری از دانشمندان زمین بی آب به دنیا آمده است و تنها پس از 8 میلیون سال با یک افزایش آب مواجه شده که به گفته برخی، این آب حاصل برخورد دنباله دارها به زمین است.
"پل هارتوگ" در این خصوص توضیح داد: " زمانی که ما در جستجوی دنباله دارهایی هستیم که آب را به زمین آورده اند باید ستاره های دنباله داری چون 103P/Hartley 2 را مورد ملاحظه قرار دهیم."
به گفته این دانشمند، ستاره دنباله دار 103P/Hartley 2 در مرزهای منظومه شمسی و احتمالا در نوار کویپر، یا کمربند اجرام آسمانی سرد ساخته شده است.
این کمربند در فاصله دورتری از سیاره نپتون قرار دارد و به همین دلیل دانشمندان توانسته اند در این دنباله دار حضور یخ را تائید کنند.
براساس گزارش نیچر، کمربند کویپر بین 30 تا 50 برابر دورتر از فاصله میان زمین و خورشید است و در آن اجرام یخی چون خرده سیاره پلوتون، سیارات کوتوله و تعداد بی شماری ستاره دنباله دار زندگی می کنند.
103P/Hartley 2 یکی از 7 ستاره دنباله داری است که تاکنون توسط این تیم تحقیقاتی مورد بررسی قرار گرفته اند. 6 دنباله دار دیگر در منطقه "ابر اورت" در فاصله یکسال نوری از خورشید واقع شده اند.
"داریوس لیز" از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا اظهار داشت: "نتایج تحقیقات ما برپایه اطلاعات هرشل پیشنهاد می‌کنند که ستاره های دنباله دار می توانند نقش مهمی در حمل مقادیر بالایی از آب به روی زمین نخستین ایفا کرده باشند."

یافته ای که جهان را مبهوت کرد
دانشمندان بزرگترین لابراتوار فیزیک جهان در نزدیک ژنو پنجشنبه شب با انتشار این خبر که موفق به مشاهده ذراتی کوچک مشهور به نوترینوها با سرعتی بالاتر از سرعت نور شده اند جهان را در بهت و شگفتی فرو بردند.

این ادعا در صورت تایید شدن می تواند به تقابل با نظریه نسبیت خاص انیشتین برخیزد، یکی از اساسی ترین بخشهای فیزیک مدرن که بر اساس آن هیچ پدیده ای قادر به حرکت کردن در سرعتی بیشتر از سرعت نور نخواهد بود.

محققان در سرن به اندازه ای از این کشف خود حیرت زده بودند که برای کنترل دوباره اطلاعات به دست آمده ماه ها زمان صرف کردند و نتوانستند خطایی که منجر به رد کردن ادعای آنها شود را بیابند و از این رو از دانشمندان جهان برای تایید یا رد یافته خود کمک خواستند.

دانشمندانی که در این پروژه که به اوپرا شهرت دارد، مشارکت داشته اند می گویند نتایج به دست آمده باید پیش از نتیجه گیری نهایی درباره درک انسان از جهان هستی، بارها مورد آزمایش قرار گرفته و به دقت کنترل شوند.

واکنش فیزیکدانان جهان در برابر ذراتی که سریعتر از نور هستند
دانشمندان و فیزیکدانان مختلف جهان نیز در قبال این خبر واکنشهای متفاوتی از خود نشان داده اند. "جیم الخلیلی" استاد فیزیک دانشگاه سوری می گوید: احتیاط دانشمندان سرن در ترجمه یافته های جدیدشان کار بسیار درستی است. در صورتی که نوترینوها سرعت نور را شکسته باشند، می توانند نظریه بنیادین فیزیک متعلق به قرن اخیر را زیر و رو کند.

به گفته وی این رویداد می تواند حقیقت داشته باشد اما احتمال اینکه در انجام مطالعات خطایی رخ داده باشد بسیار بیشتر است. الخلیلی می گوید: اگر نتایج آزمایشهای سرن به اثبات برسند و نورترینوها سرعت نور را شکسته باشند، من در یک برنامه زنده تلویزیونی شلوارک ویژه بوکس خود را می بلعم!

"استفان هاوکینگ" فیزیکدان مشهور انگلیسی نیز با بیان تردید در زمینه درست بودن نتایج این تحقیقات می گوید: هنوز بسیار زود است که بتوان این یافته ها را تفسیر کرد. برای این کار به آزمایشها و شفاف سازی های بیشتری نیاز خواهد بود.

دیگر فیزیکدانان بر این باورند با اینکه باید دقت این آزمایشها به تایید برسد، تاثیر آن بر روی درک انسان از علوم و جهانی که او را احاطه کرده می تواند کاملا بی سابقه باشد.

"برایان کاکس" فیزیکدان و تهیه کننده برنامه های علمی تلویزیونی نیز در این باره می گوید: در صورتی که این یافته به تایید برسد، مهمترین کشف فیزیکی طی 100 سال گذشته خواهد بود، با این همه تایید آن کار بسیار دشواری بوده و نیازمند بازنویسی درک انسان از جهان هستی خواهد بود. این ادعا به اندازه ای غیر عادی است که باور کردن آن ممکن نیست.

از سویی دیگر"جان کاستلا" فیزیکدان استرالیایی نتایج این تحقیقات را زیر سوال برده و محققان را به انجام اشتباهی شرم آور در محاسبات خود متهم کرده است.

بر اساس گزارش تلگراف، "کاستلا" می گوید: هر فیزیکدانی که ذره ای از نوتریونوها آگاهی داشته باشد در برابر این نتایج تاسف خواهد خورد زیرا مشخص است که نتایج "اوپرا" کاملا اشتباه است.

منبع: مهر

دو ماهواره "جی. پی. اس" اروپا پرتاب شد/ تصاویری از سکوی پرتاب دو ماهواره پروژه گالیله "جی. پی. اس" اروپا سرانجام پس از سالها روز گذشته همراه با موشک روسی سایوز از پایگاه "کوئورو" در "گوئیانا" فرانسه با موفقیت پرتاب شدند. به گزارش خبرگزاری مهر، دو ماهواره نخست پروژه "گالیله" از برنامه رقابتی آژانس فضایی اروپا با "جی. پی. اس" آمریکا سرانجام پس از سالها انتظار و یکروز تاخیر روز گذشته همراه با موشک سایوز ST-B از پایگاه "کوئورو" در گوئیانا" فرانسه پرتاب شدند. این موشک که قرار بود روز پنجشنبه پرتاب شود با یکروز تاخیر در ساعت 7:30 به وقت محلی (14:00 به وقت ایران) پرتاب شد.
این موتور، گالیله را تا رسیدن به موقعیت 23 هزار کیلومتری از زمین همراهی کرد و سپس ماهواره ها وارد فاز پرواز بالستیک شدند که در حدود 3 ساعت و 40 دقیقه به طول انجامید و بعد دو ماهواره برای رسیدن به موقعیت صحیح خود در مدار از هم جدا شدند.
پرتاب ماهواره های برنامه گالیله از دو جنبه اهمیت دارد اول اینکه این دو ماهواره همراه با موشک سایوز پرتاب شدند. این اولین بار بود که یک موشک روسی از خاک اروپا پرتاب می شد. دلیل دوم اینکه گالیله به اروپا اجازه خواهد داد که به یک سیستم موقعیت یاب ماهواره ای جهانی مستقل از "جی. پی. اس" آمریکا مجهز شود.
سیستم گالیله که شامل 30 ماهواره است که تا سال 2020 باید وارد عمل شوند بسیار پرقدرت بوده و قادر خواهد بود با دقت کمتر از 10 سانتیمتر موقعیتها را نشان دهد.
اتحادیه اروپا به ترتیب در سالهای 2005 و 2008 دو ماهواره آزمایشی این پروژه به نامهای Giove B و Giove A یا Astrium را به منظور آزمایش سیستمهای ماهواره ای در مدار قرار داده بود.
در این خصوص آنتونیو تایانی، معاون کمیسیون اروپا در بخش حمل و نقل گفت: "فضا پیشرفت انقلاب سوم صنعتی است. این پروژه یک نتیجه بزرگ برای اتحادیه اروپا است."
این دو ماهواره در مرکز فضایی Thales Alenia Space واقع در رم ساخته و آزمایش شدند. این شرکت درحال ساخت دو ماهواره بعدی پروژه گالیله است که در سال 2012 پرتاب خواهند شد.
این چهار ماهواره هسته اصلی پروژه گالیله را خواهند ساخت. اسا تضمین کرده است که گالیله از سه ماهه نخست سال 2014 سه سرویس خود را آغاز می کند.
این سرویسها عبارتند از: یک سرویس پایه (Open Service)، یک سرویس دولتی (Public Related Service) و یک سرویس جستجو و نجات (Search and Rescue Service).
"ژان ژاک دوردین"، مدیر کل اسا در خصوص پرتاب روز گذشته اظهار داشت: "این پرتاب نمونه بسیار خوبی از همکاری اروپا و همکاری بین المللی است. از یک سو، ما در مدار اولین ماهواره کاربردی گالیله را داریم که حاصل همکاری میان اتحادیه اروپا و اسا است و از سویی دیگر، این اولین پرتابی است که در همکاری میان اسا و روسیه از پایگاه گوئیانا انجام شد."
براساس گزارش وایرد نیوز، از سال 2000 تا سال 2014 در مجموع 5 میلیارد یورو برای پروژه "جی. پی. اس" اروپا هزینه خواهد شد و از سال 2014 تا 2030 به یک میلیارد یورو دیگر برای هزینه های توسعه و حفظ ماهواره ها نیاز است.
به گفته "پل فلامنت"، مسئول کمیسیون اروپا در بخش برنامه های ماهواره ای، استفاده تجاری از گالیله می تواند 70 میلیون یورو در سال برای اروپا درآمد داشته باشد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

موشک سایوز در سکوی پرتاب

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این موشک روسی آماده انجام اولین پرتاب خود از خاک اروپا است

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

موشک سایوز از پایگاه "کوئورو" در گوئیانا" فرانسه دو ماهواره نخست پروژه گالیله را حمل می کند

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نخستین لحظات پرتاب

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

پروژه گالیله در مجموع از 30 ماهواره تشکیل شده است

نقل قول:

---

نوشته شده توسط phisic tarah [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یافته ای که جهان را مبهوت کرد
دانشمندان بزرگترین لابراتوار فیزیک جهان در نزدیک ژنو پنجشنبه شب با انتشار این خبر که موفق به مشاهده ذراتی کوچک مشهور به نوترینوها با سرعتی بالاتر از سرعت نور شده اند جهان را در بهت و شگفتی فرو بردند.

این ادعا در صورت تایید شدن می تواند به تقابل با نظریه نسبیت خاص انیشتین برخیزد، یکی از اساسی ترین بخشهای فیزیک مدرن که بر اساس آن هیچ پدیده ای قادر به حرکت کردن در سرعتی بیشتر از سرعت نور نخواهد بود.

محققان در سرن به اندازه ای از این کشف خود حیرت زده بودند که برای کنترل دوباره اطلاعات به دست آمده ماه ها زمان صرف کردند و نتوانستند خطایی که منجر به رد کردن ادعای آنها شود را بیابند و از این رو از دانشمندان جهان برای تایید یا رد یافته خود کمک خواستند.

دانشمندانی که در این پروژه که به اوپرا شهرت دارد، مشارکت داشته اند می گویند نتایج به دست آمده باید پیش از نتیجه گیری نهایی درباره درک انسان از جهان هستی، بارها مورد آزمایش قرار گرفته و به دقت کنترل شوند.

واکنش فیزیکدانان جهان در برابر ذراتی که سریعتر از نور هستند
دانشمندان و فیزیکدانان مختلف جهان نیز در قبال این خبر واکنشهای متفاوتی از خود نشان داده اند. "جیم الخلیلی" استاد فیزیک دانشگاه سوری می گوید: احتیاط دانشمندان سرن در ترجمه یافته های جدیدشان کار بسیار درستی است. در صورتی که نوترینوها سرعت نور را شکسته باشند، می توانند نظریه بنیادین فیزیک متعلق به قرن اخیر را زیر و رو کند.

به گفته وی این رویداد می تواند حقیقت داشته باشد اما احتمال اینکه در انجام مطالعات خطایی رخ داده باشد بسیار بیشتر است. الخلیلی می گوید: اگر نتایج آزمایشهای سرن به اثبات برسند و نورترینوها سرعت نور را شکسته باشند، من در یک برنامه زنده تلویزیونی شلوارک ویژه بوکس خود را می بلعم!

"استفان هاوکینگ" فیزیکدان مشهور انگلیسی نیز با بیان تردید در زمینه درست بودن نتایج این تحقیقات می گوید: هنوز بسیار زود است که بتوان این یافته ها را تفسیر کرد. برای این کار به آزمایشها و شفاف سازی های بیشتری نیاز خواهد بود.

دیگر فیزیکدانان بر این باورند با اینکه باید دقت این آزمایشها به تایید برسد، تاثیر آن بر روی درک انسان از علوم و جهانی که او را احاطه کرده می تواند کاملا بی سابقه باشد.

"برایان کاکس" فیزیکدان و تهیه کننده برنامه های علمی تلویزیونی نیز در این باره می گوید: در صورتی که این یافته به تایید برسد، مهمترین کشف فیزیکی طی 100 سال گذشته خواهد بود، با این همه تایید آن کار بسیار دشواری بوده و نیازمند بازنویسی درک انسان از جهان هستی خواهد بود. این ادعا به اندازه ای غیر عادی است که باور کردن آن ممکن نیست.

از سویی دیگر"جان کاستلا" فیزیکدان استرالیایی نتایج این تحقیقات را زیر سوال برده و محققان را به انجام اشتباهی شرم آور در محاسبات خود متهم کرده است.

بر اساس گزارش تلگراف، "کاستلا" می گوید: هر فیزیکدانی که ذره ای از نوتریونوها آگاهی داشته باشد در برابر این نتایج تاسف خواهد خورد زیرا مشخص است که نتایج "اوپرا" کاملا اشتباه است.

منبع: مهر

---

این خبر مربوط به خیلی وقت پیش است و بعد رد شده

---------- Post added at 01:18 PM ---------- Previous post was at 01:13 PM ----------

چين اوايل ماه آينده ميلادي فضاپيماي مدل "شن جو - 8" را به فضا پرتاب مي كند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تلويزيون مركزي چين روز چهارشنبه اعلام كرد: اين فضاپيماي بدون سرنشين از مركز پرتاب ماهواره اي 'چيو چوان' در شمال غرب چين پرتاب خواهد شد.
اين ماموريت درحالي انجام مي شود كه پيش از اين چين در اوايل مهرماه امسال نخستين آزمايشگاه فضايي خود موسوم به " تيان گونگ - 1" را با موفقيت به فضا پرتاب كرد.
فضاپيماي "شن جو 8" چين با يك فروند راكت مدل " لانگ مارچ 2 اف" ساخت چين پرتاب خواهد شد كه براي آن آزمايشگاه نيز مورد استفاده قرار گرفته بود.

ماهواره دو و نیم تنی "روسات" که در سال 1999 در پی بروز نقص فنی غیرفعال شده بود، بامداد روز یکشنبه 23 اكتبر وارد جو زمين شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گزارش دويچه وله، مرکز هوا و فضای آلمان اعلام كرد: این ماهواره فضایی که نزدیک به دو و نیم تن وزن دارد روز یکشنبه 23 اكتبر بین ساعات سه و 45 دقیقه و چهار و 15 دقیقه بامداد وارد جو زمين شده و تاکنون اطلاعاتی مبنی بر برخورد قطعاتی از این ماهواره با سطح زمین گزارش نشده است.
کارشناسان احتمال می‌دادند که تنها یک بخش از ماهواره روسات در هنگام ورود دوباره به جو زمین به دلیل گرمای ناشی از اصطکاک بسوزد.

در صورت وقوع چنین حادثه‌ای نزدیک به 30 قطعه با وزنی در مجموع بیش از یک و نیم تن با سرعتی بالغ بر 400 کیلومتر در ساعت به سطح زمین برخورد می‌کردند.
براساس برآوردها قطعاتی که از ماهواره‌ها جدا می‌شوند، به احتمال زیاد در مناطق غير مسکونی یا در اعماق آب‌ها فرود می‌آیند.
پیش‌تر مرکز هوا و فضای آلمان احتمال سقوط این ماهواره در اروپا، آفریقا و استرالیا را رد کرده و وارد آمدن آسیب‌های فراوان در پی سقوط احتمالی را بسیار اندک پیش‌بینی کرده بود.

مأموریت موفق

ماهواره روسات در ژوئن 1990 از فلوریدا به فضا پرتاب شد و قرار بود که مأموریت آن تنها 18 ماه به طول انجامد. اما به دلیل موفقیت‌های چشمگیر علمی که از طریق تصاویر ارسالی این ماهواره به زمین به دست آمد، مدت مأموریت آن تا زمانی که از نظر فنی ممکن بود، تمدید شد و در نهایت به 9 سال رسید.
این مأموریت که با همکاری مشترک کشورهای آلمان، آمریکا و بریتانیا انجام گرفته بود، به عنوان بزرگترین موفقیت در زمینه تحقیقات پایه‌ای فضایی به شمار می‌رفت.
از آنجایی که جو زمین اشعه‌ ایکس را در خود جذب می‌کند، امکان بررسی تابش‌های اشعه ایکس در آسمان از سطح زمین ممکن نیست و از همین رو ماهواره روسات با هدف بررسی تابش‌های اشعه ایکس در آسمان، به فضا پرتاب شد.

نتایج ارسالی از این بررسی‌ها آشکار ساخت که تقریبا تمامی اجسام فضایی از خود اشعه ایکس منتشر می‌کنند.
ماهواره روسات تا فوریه سال 1999 فعال بود اما به دلیل از کار افتادن یکی از حساسه‌هایش با نقص جدی فنی روبرو شد. در پی بروز این حادثه این ماهواره دو و نیم تنی رسما غیر فعال شده بود.

چینی ها فضاپیمای "شنزو 8" خود را با کمک یک راکت لانگ مارچ 2F به فضا پرتاب کرده و قدمی دیگر در تلاش برای تبدیل شدن به یک قدرت فضایی برداشتند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این فضاپیما طی ماموریت خود تلاش خواهد کرد تا در ماه سپتامبر بر روی لابراتورا "تیانگونگ 1" چین در مدار زمین کناره بگیرد.
این اولین باری است که چینی ها در فضا دو فضاپیما را با یکدیگر پیوند می دهند. این کشور در نظر دارد تا سال 2020 ایستگاه فضایی خود را کامل کند و برای این کار باید قابلیتهای لازم را به دست آورد.
فضاپیمای شنزو ساعت 21:58 به وقت گرینویچ از پایگاه فضایی "جیوکوآن" در صحرای "گوبی" به فضا پرتاب شد و قرار است پس از سپری شدن چند روز برای کناره گرفتن در اتاقک آماده شود. وصل شدن فضاپیما به اتاقک در ارتفاع 340 کیلومتری از سطح زمین انجام خواهد گرفت.
فضاپیما و اتاقک برای محاسبه موقعیت خود نسبت به یکدیگر از حسگرهای نوری و رادارها استفاده خواهند کرد تا به تدریج به یکدیگر نزدیک شده و وصل شوند. سپس این دو برای 12 روز در کنار یکدیگر در مدار زمین حرکت خواهند کرد، سپس دوباره از یکدیگر جدا شده و وصل شدن را مجددا تمرین خواهند کرد و در نهایت شنزو 8 از کپسول جدا شده و به سوی زمین بازخواهد گشت. اتاقک 10.5 متری تیانگونگ 1 در تاریخ 29 سپتامبر به فضا پرتاب شد و تا کنون عملکرد خوبی را از خود در مدار زمین نشان داده است.
آژانس فضایی آلمان جعبه ای آزمایشی شامل ماهی، گیاهان، کرمها، باکتری و سلولهای سرطانی انسانی را در این فضاپیما قرار داده است تا پس از بازگشت مطالعات بیولوژیکی بر روی آنها را آغاز کند.
بر اساس گزارش بی بی سی، چین امیدوار است با کسب تجربه از انجام این پروازهای اولیه بتواند در نهایت ساخت ایستگاه فضایی خود را در انتهای دهه کنونی آغاز کند. این ایستگاه 60 تنی ابعادی بسیار کوچکتر از ایستگاه فضایی دارد اما به هر حال برای چینی ها دستاوردی ارزشمند خواهد بود.

نرم‌افزاري به نام «دريچه‌اي به سوي منظومه شمسي» با تركيبي از فناوري بازي‌هاي ويدئويي و اطلاعات سازمان فضائي آمريكا (ناسا)‌ محيطي براي كاربران فراهم آورده كه مي‌توانند همچون يك فضانورد به گشت و گذار و اكتشاف در كيهان بپردازند.

تصاوير مشاهده شده روي صفحه نمايش و اطلاعاتي نظير محل قرارگيري سيارات بر اساس اطلاعات واقعي مخابره شده در ماموريت‌هاي فضايي فضاپيماهاي ناساست.
جيم گرين، مدير بخش نجوم ناسا مي‌گويد: اين اولين بار است كه عموم به صورت بلا درنگ قادر به ديدن كل منظومه شمسي و ماموريت‌هاي انجام گرفته توسط كاوشگران رباتيك ما هستند. اين موضوع نشان مي‌دهد ناسا همچنان به تعهد خود مبني بر سهيم كردن عامه مردم در اكتشافات علمي خود پايبند است.
در اين پروژه براي نشان دادن مدل سيارات، قمرها، سنگ‌هاي سرگردان، خرده سيارك‌ها، دنباله‌دارها و فضاپيماها در محيط مجازي و به همان شكلي كه در منظومه شمسي حركت مي‌كنند از موتور بازي UNITY استفاده شده است.
كاربر با استفاده از موس و كيبورد مي‌تواند به گشت و گذار در فضا و كشف هر چيزي كه براي او جالب توجه است، بپردازد. براي اجراي برنامه‌هاي كاربردي مورد نياز در وب، يك مرورگر مجاني در سايت ناسا موجود است.‌
بلاين باگت، مدير اجرايي دفتر فرهنگ و ارتباطات ناسا در آزمايشگاه JPL پاسادنا مي‌گويد: اكنون شما براي حركت در منظومه شمسي آزاد و مستقل هستيد. همان چيزي را مي‌بينيد كه كاوشگران و فضاپيماهاي ناسا مي‌بينند، همان جايي هستيد كه دقيقا فضاپيما در آنجا قرار دارد و همه اينها در حالي است كه شما پشت كامپيوترتان نشسته و نيازي به ترك محل نداريد.
كاربران مي‌توانند ماموريت‌هاي فضايي آنلايني را تجربه كنند و به كمك نرم‌افزار دريچه‌اي به سوي منظومه ‌شمسي در زمان سفر كنند.
اين نرم‌افزار حاوي داده‌هاي جمع‌آوري‌شده توسط ماموريت‌هاي فضايي از سال 1330 خورشيدي تاكنون است. سرعت انجام ماموريت‌هاي فضايي شبيه‌سازي شده در اين نرم‌افزار مانند سرعت ديدن يك فيلم ويدئويي قابل كاهش يا افزايش است.
به‌عنوان مثال پس از پرتاب فضا‌پيماي ژوپيتر در تابستان امسال، كاربران مي‌توانستند به ماموريت 5 ساله اين فضا پيما در آينده نگاهي داشته باشند.
مكان، مسير و شكل حركت اين فضاپيما بر اساس اطلاعات بازسازي و پيش‌بيني شده به تصوير كشيده خواهد شد.
تعداد زيادي از منوها براي سفارشي كردن تصاوير و فيلم‌ها در اختيار كاربر است و فايل‌هاي صوتي ـ تصويري مختلفي به‌منظور آموزش روش سفارشي كردن ابزار به كاربران ارائه مي‌شود.
كاربر مي‌تواند فرم دوبعدي يا سه‌بعدي را براي نمايش انتخاب كند كه در صورت انتخاب ديد سه‌بعدي بايد از عينك‌هاي قرمز ـ آبي مخصوص استفاده نمايد. اين ابزار جديد به مردم كمك مي‌كند تا درك بهتري نسبت به ماموريت‌هاي پيچيده علمي ـ فضايي پيدا كنند.
هم اكنون نسخه بتا رابط كاربري دريچه‌اي به سوي منظومه شمسي براي تست توسط كاربران موجود است و محققان در حال به‌روز كردن آن با اطلاعات ماموريت‌هاي آينده‌ ناسا شامل پرتاب فضاپيماي GRAIL به ماه و مريخ پيماي جديد هستند. مي‌توانيد براي دريافت اين نرم‌افزار به نشاني Solarsystem.nasa.govl eyes مراجعه كنيد.

zeitnews

ستاره‌شناسان مي‌گويند يک سيارک غول‌آسا در چند روز آينده از كنار زمين عبور مي‌کند که قادر به اندازه‌گيري آن خواهند بود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين سيارک با نام 2005 YU55 روز هشتم نوامبر سال جاري در نزديکترين فاصله از 201،700 مايلي از کنار زمين مي‌گذرد.
دانشمندان اين سيارک را با استفاده از آنتن‌هاي شبکه فضاي عميق ناسا رصد خواهند کرد.
ستاره‌شناسان مي‌گويند اين سيارک به تدريج به زمين نزديک شده است؛ اما اين نزديک‌ترين فاصله يك سيارک از زمين طي 200 سال گذشته است.
آخرين باري که سيارکي به اين بزرگي نزديک زمين شد، در سال 1976 بود. ناسا مي‌گويد سال 2028 يک سيارک ديگر از فاصله نزديک زمين عبور مي‌کند

آژانس فضایی آمریکا ، ناسا،‌ سرانجام ماهواره NPP را پرتاب کرد. ماهواره ای که به درک بهتر اسرار و داینامیک‌هایی که آب و هوا و اقلیم زمین را تنظیم می‌کنند، کمک خواهد کرد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ماموریت (NPOESS Preparatory Project (NPP یکی از ماموریت‌های ناسا است که به دانشمندان دنیا اطلاعات بسیار مهمی درباره وضعیت آب و هوایی زمین ارائه می کند.
این ماهواره عصر جمعه همراه با موشک «دلتا سه »از پایگاه "وندنبرگ" در کالیفرنیا پرتاب شد. NPP اولین ماموریت ناسا با این هدف نیست به طوریکه در حال حاضر ماهواره هایی که سیستم رصدگر زمین پروژه EOS (سیستم رصد زمین) را تشکیل می دهند امکان مطالعه دقیق درباره اقیانوسها، پوشش گیاهی، یخها، ابرها، خاک و اتمسفر زمین را فراهم می کنند.
در آینده قرار است شبکه جدیدی با عنوان JPSS (سیستم ماهواره ای اتصال قطبی) به شبکه ماهواره ای EOS ملحق شود.
براساس گزارش فاکس نیوز، این شبکه جدید آگاهی دانشمندان را درباره سیاره زمین تا حد قابل توجهی افزایش خواهد داد اما تا آن زمان، ماهواره NPP به عنوان یک پل رابط میان EOS فعلی و JPSS آینده فعالیت خواهد کرد.
ماهواره ای که روز جمعه پرتاب شد به خاطر برخورداری از فناوری‌ها و حسگرهای کلیدی آماده است تا نسل جدیدی از ماهواره هایی را بسازد که ناسا برای سازمان ملی اقیانوس شناسی و اتمسفرشناسی (NOAA) درحال توسعه آنها است.
NPP اولین ماهواره ای است که می تواند در سطح جهانی، اطلاعات مربوط به آب و هوا را در کوتاه مدت و بلند جمع آوری و رصد کند.
از دیگر اهداف این ماموریت می توان به کنترل وضعیت سلامت لایه ازون (با اندازه گیری روزانه)، رصد بلایای طبیعی (آتش سوزی‌ها، فوران‌های آتشفشانی، توفان‌ها، خشکسالی، سیل و بارش‌های طولانی برف)، پیش بینی وضعیت هوا، رصد یخ‌ها و رصد آلودگی‌های جوی (حضور ذرات گرد و غبار، دی اکسید گوگرد و نیتروژن) اشاره کرد.

---------- Post added at 04:38 PM ---------- Previous post was at 04:33 PM ----------

سرانجام پس از سال‌ها انتظار، فضاپيماي سايوز كه به اسب برنامه‌هاي فضايي روسيه مشهور است، از جايي خيلي دورتر از وطنش راهي فضا شد تا جهان شاهد نقطه عطف ديگري از همكاري‌هاي بين‌المللي در عرصه صنعت فضايي باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين بار سفر سايوز به فضا برخلاف دفعات پيش كه به طور سنتي از پايگاه پرتاب فضايي بايكنور واقع در كشور قزاقستان صورت مي‌پذيرفت، از هزاران كيلومتر آن سوتر و از مركز فضايي گينه، در حالي راه فضا را در پيش گرفت كه دو ماهواره ناوبري گاليله را با خود حمل مي‌كرد.
به اين ترتيب اروپایيان نه‌تنها پاي موشك فضايي خوشنام روس‌ها را به پايگاه فضايي خود در آمريكاي جنوبي باز كردند بلكه پروژه سامانه ناوبري اختصاصي اروپا را كه گاليله ناميده مي‌شود نيز رسما و با حضور دو ماهواره در فضا جشن گرفتند.
انتظار مي‌رود با ارسال ساير ماهواره‌هاي گاليله به فضا در آينده‌اي نزديك، سامانه گاليله به رقيبي جدي براي جي.پي.اس آمريكايي‌ها تبديل شود تا انحصار ناوبري ماهواره‌اي را كاملا بشكند.
موشك فضايي سايوز قدمتي به اندازه عصر فضا دارد. اين موشك در واقع نمونه اصلاح شده‌اي از موشك قاره‌پيماي
R7 روسي است كه اولين ماهواره جهان، اولين موجود زنده جهان و اولين فضانورد جهان را در آغازين روزهاي عصر فضا با خود به ماوراي جو زمين برده بود.
اين موشك يكي از باسابقه‌ترين و امن‌ترين موشك‌هاي فضايي دنياست كه تمام فضانوردان روسيه و بخش بزرگي از فضانوردان جهان سفر خود به فضا را سوار بر اين اسب خوش‌ركاب فضايي تجربه كرده‌اند.
سايوز تا همين چند روز پيش تنها از پايگاه فضايي بايكونور واقع در کشور قزاقستان وچند باري هم از مركز فضايي پلستسك روسيه واقع در سيبري به فضا سفر كرده بود.
پس از مذاكرات فراوان آژانس فضايي اروپا با مقامات شركت انرگيا روسيه براي ساخت نمونه‌هاي ويژه‌اي از سايوز كه قادر به پرواز از مركز فضايي گينه باشد، سرانجام قرار بر اين شد كه اولين پرواز سايوز از اين مركز سال 2009 ميلادي، يعني دو سال پيش اتفاق بيفتد، اتفاقي كه بارها به تعويق افتاد تا اين كه نهايتا در ظهر جمعه، 29 مهر گذشته، غرش مهيب سايوز در حالي كه نخستين ماهواره‌هاي سامانه ناوبري ماهواره‌اي اروپا را با خود حمل مي‌كرد، محوطه مركز فضايي گينه را به لرزه درآورد.
مركز فضايي گينه از سال 1355 هجري خورشيدي ميزبان پرتاب‌هاي فضايي فراواني بوده است.
اولين پرتاب‌ها مربوط به موشك‌هاي فضايي «آريان يك» بود كه شركت‌هايي از كشورهاي مختلف اروپاي غربي در ساخت آن دخيل بودند.
اين پايگاه پرتاب فضايي اصالتا در تملك كشور فرانسه بوده و در خاك گينه فرانسوي، جايي در نزديكي خط استوا و در آمريكاي جنوبي قرار دارد.
نزديكي به خط استوا و افق باز در شمال و غرب آن كه منتهي به اقيانوس اطلس است، باعث شده تا اين پايگاه پرتاب فضايي يكي از بهترين مكان‌هاي پرتاب فضايي جهان محسوب شود.
هرچقدر كه يك پايگاه پرتاب فضايي به خط استوا نزديك‌تر باشد، قادر است درصد بيشتري از انرژي چرخشي زمين را به موشكي كه از آنجا پرتاب مي‌شود، تقديم كند بنابراين در شرايط يكسان موشكي كه از يك پايگاه پرتاب فضايي نزديك به خط استوا شليك مي‌شود نسبت به همتاي خود كه از سكويي نزديك‌تر به دو قطب شمال و جنوب راهي فضا مي‌شود، قادر به حمل محموله فضايي سنگين‌تري خواهد بود.
شركت آريان اسپيس كه اكنون و با نخستين پرواز موفقيت‌آميز سايوز از پايگاه پرتاب فضايي خود صاحب دو موشك فضايي عملياتي «آريان پنج» و سايوز است، در نظر دارد در آينده‌اي نزديك و با پرتاب موشك كوچك‌تري به نام وگا، به بازار محموله‌هاي فضايي سبك كه راهي مدارهاي كم‌ارتفاع مي‌شوند نيز حمله كند.
موشك فضايي «آريان پنج» كه قادر است محموله‌هاي بسيار سنگيني تا حدود 10 تن را به مدار ژئوسنكرون در ارتفاع 36 هزار كيلومتري زمين حمل كند نيز يكي ديگر از شاهكارهاي مهندسي اروپايي است كه سال‌هاست خدمات شاياني را به صاحبان ماهواره‌هاي مخابراتي و آژانس‌هاي فضايي سراسر دنيا ارائه مي‌كند.
به‌نظر مي‌رسد در آينده‌اي نزديك شركت آريان اسپيس با دراختيار داشتن سه نمونه موشك فضايي «آريان پنج» ، سايوز و وگا قادر به ارائه سرويس پرتاب‌هاي فضايي در همه رده‌هاي وزني و مداري به سازندگان ماهواره‌ها از ماهواره‌هاي بزرگ و سنگين مخابراتي گرفته تا ماهواره‌هاي دانشجويي بسيار كوچك يا كاوشگران فضايي بين سياره‌اي خواهد بود.
پيش‌بيني مي‌شود كه با بازنشستگي شاتل‌هاي فضايي و رويكرد جديد سازمان فضايي ايالات متحده آمريكا، ناسا، به منظور كمك به بخش خصوصي براي ورود به بازار پرتاب‌هاي فضايي، عرصه سفرهاي فضايي به يك بازار بزرگ تجاري تبديل شود.
در اين ميان جا دارد مسوولان سازمان فضايي ايران با نگاهي آينده نگرانه و با عنايت به قابليت اطمينان مناسبي كه در پرتابگر فضايي سفير وجود دارد از هم‌اكنون به فكر ورود به اين بازار پررونق باشند.

---------- Post added at 04:41 PM ---------- Previous post was at 04:38 PM ----------

رصدخانه فضایی «سوهو» نشان داد که یک توفان خورشیدی امروز به مریخ می رسد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
رصدخانه فضایی «سوهو» ناسا روز شنبه 22 اکتبر تصاویری از تاج خورشیدی را نشان داد که حاصل «بیرون زنی تاج های پر جرم» (CME) هستند.
CME ذراتی از تاج خورشیدی هستند که با خشونت از فوران های سطح اين سياره سوزان به بیرون پرتاب می شوند.
دانشمندان ناسا اعلام کردند که این انفجار (توفان خورشیدی) امروز چهارشنبه 26 اکتبر به سیاره مریخ می رسند.
به دلیل میدان های مغناطیسی متفاوت، توفان های خورشیدی بر روی مریخ بسیار متفاوت از توفان هایی هستند که به زمین می رسند و بنابراین بر روی مریخ اثرات متفاوتی را بر جای می گذارند.

به طوری که برخلاف زمین که توفان ها در تمام نواحی میدان مغناطیسی آن پخش می شوند در مریخ تنها چترهای مغناطیسی را پوشش می دهند.
به همین دلیل انتظار می رود که امروز شفق های تماشایی در چترهای مغناطیسی مریخ دیده شود.
کاوشگر «ارزیاب سراسری مریخ» در دهه 90 نشان داد که در اثر توفان های خورشیدی بیشتر چترهای مغناطیسی سیاره سرخ با شفق های پرتوهای ماوراء بنفش به شدت می درخشند.

تیمی از سیاره شناسان بین المللی با انجام بررسی هایی نشان دادند که زیر سطح مریخ گرم و مرطوب است و بنابراین در اعماق سیاره سرخ می تواند دارای آب و اشکالی از حیات باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دانشمندان بین المللی به سرپرستی تیم موسسه تکنولوژی کالیفرنیا و Jet Propulsion Laboratory با بررسی تصاویری که دستگاه طیف نگار Crism کاوشگر مدارگرد Mars Reconnaissance ناسا و طیف نگار "امگا" کاوشگر "مارس اکسپرس" اسا از ویژگیهای ژئولوژیکی مریخ تهیه کرده اند نشان دادند که اعماق سیاره سرخ گرم و مرطوب و سطح آن سرد و خشک است.
این سیاره شناسان به منظور دستیابی به این نتایج بر روی بیش از 350 رسوبات خاک رس بررسی کردند.
به گفته این دانشمندان نظریه ای وجود دارد که بیان می دارد از آنجا که خاک مریخ غنی از خاک رس است بنابراین برای تشکیل چنین خاکی نیاز به آب مایع است. به همین دلیل آب باید در منطقه ای به دور از سطح باشد تا از انجماد و بخار دور بماند.
این محققان در این تحقیقات توانستند ویژگیهای سنگهایی که از آنها این خاک رس تشکیل شده و شرایط محیطی (رطوبت و دما) که در آن این خاک به وجود آمده است را کشف کنند.
براساس گزارش وایرد نیوز، این بررسی ها نشان داد که رایج ترین خاک رس سطح سیاره سرخ محتوی آهن و منیزیم است که این ترکیبات بیشتر در عمق مریخ و در لایه های زیرین سطح دیده می شوند.

درحالی که رسوبات محتوی آلومینیوم که از آبهای سطحی به وجود آمده اند بسیار کمیاب هستند.
همچنین در میان رسوبات خاک رس غنی از آهن و منیزیم ماده ای به نام پرهنیت نیز شناسایی شد. این ماده در زیر زمین و در دمای 200 درجه سانتیگراد تشکیل می شود.
به همین دلیل دانشمندان نتیجه گرفتند خاک رسی که در حال حاضر در سطح مریخ وجود دارد در اعماق سیاره سرخ و در محیطی مرطوب و غنی از آب به وجود آمده است. به همین دلیل این احتمال وجود دارد که اشکال ابتدایی حیات در زیر سطح سیاره سرخ وجود داشته باشد.

فضاپیما "فوبوس گرونت" روسیه كه به سوی سیاره مریخ پرتاب شده بود، به دلیل نقص فنی از مسیر خارج شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گزارش آژانس فضایی فدرال روسیه، این فضاپیما بامداد روز چهارشنبه از پایگاه فضایی "بایكانور"' روسیه در قزاقستان پرتاب شد و قرار بود در قمر "فوبوس" سیاره مریخ مستقر شود.
بر اساس این گزارش ،فضاپیما با موشك ماهواره بر "زنیت -2 اس.ال.بی" به فضا پرتاب شد و مراحل پرتاب در شرایط برنامه ریزی شده انجام گرفت.
در حال حاضر ارتباط با فضاپیما برقرار شده است اما با توجه به تغییر مسیر آن، متخصصان تلاش می كنند از زمین برنامه های آن را اصلاح كنند.
"ولادیمیر پوپوفكین" رییس آژانس فضایی فدرال روسیه، امروز در جمع خبرنگاران گفت: موتور فضاپیما در مراحل پس از پرتاب بكار نیفتاد و وضعیتی به وجود آمد كه فضاپیما نتوانست به سوی خورشید سمت گیری كرده و در مدار ویژه حركت به سوی مریخ قرار گیرد.
فضاپیمای "فوبوس گرونت" ، كاملا خودكار است و روسیه در 15 سال اخیر برای نخستین بار چنین فضاپیمایی را برای انجام ماموریت به سوی كره مریخ پرتاب كرده است .
مطابق برنامه، این فضاپیما باید در قمر "فوبوس" كره مریخ مستقر شده و از خاك آن نمونه برداری و به زمین منتقل می كرد.

متخصصی از ناسا در حالی که فضای مجازی اینترنت از شایعات مرتبط با نابودی جهان در سال 2012 پر شده است اعلام کرده که جهان شاید در سال 2012 به نابودی کشیده شود اما دلیل این نابودی به طور حتم یک توفان غول پیکر خورشیدی نخواهد بود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
الکس یانگ، هلیوفیزیکدان مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا می گوید نیازی نیست انسانها برای چند میلیارد سال آینده از جانب خورشید نگرانی داشته باشند، مهمتر از همه اینکه این نگرانی برای سال 2012 قطعا بیهوده خواهد بود.
وی می گوید: ما خورشید را به خوبی می شناسیم، با کمک تمامی تکنولوژیها و علومی که در اختیار داریم و تمامی فضاپیماهایی که خورشید را 24 ساعت در روز و هفت روز در هفته تحت نظر دارند می‌دانیم که ابرتوفان عظیمی که قرار است زمین را در خود ببلعد رخ نخواهد داد.
به گفته وی به جز آفتاب‌سوختگی که تابستانها برای انسان‌ها دردسرساز می‌شود، نباید نگرانی دیگری از جانب خورشید داشته باشیم زیرا در حال حاضر خورشید از انرژی کافی برای ایجاد گلوله‌ای آتشین که بتواند خود را به 149 میلیون کیلومتر آن‌طرف‌تر رسانده و زمین را نابود کند، برخوردار نیست.
وی همچنین معتقد است با وجود اینکه شعله‌های خورشیدی و فوران‌های کرونالی روز به روز بر روی سطح خورشید افزایش پیدا می‌کنند، جای نگرانی وجود ندارد زیرا این چرخه‌ای طبیعی در خورشید است.
در واقع هر فردی که سنی بالاتر از 11 سال دارد یکی از این چرخه‌های طبیعی را تجربه و مشاهده کرده است. یانگ می‌گوید این چرخه‌های فراز و فرود خورشیدی که قرار است در سال 2014 به اوج خود برسد تفاوت قابل توجهی با چرخه بعدی و چرخه بعد از آن و حتی چرخه پیشین ندارد.
یانگ می‌گوید: خورشید پدیده ای است که ما آن را ستاره فعال می‌نامیم و این ستاره چرخه فعالیتی دارد. طی 11 سال به نقطه اوج آن رسیده و دوباره به دوران خاموشی آن می‌رسیم، این سیری ثابت بوده که از زمانی که انسان از آن آگاهی یافته در حال وقوع بوده است.
شعله‌های خورشیدی بزرگ و کوچک همیشه وجود داشته‌اند. حتی در شدیدترین حالتی که طی 10 هزار سال گذشته از جانب خورشید دیده شده است، قدرت شعله‌ها به اندازه‌ای نبوده‌اند که بتوانند به اتمسفر زمین آسیبی وارد کنند. ما در سیاره‌ای با اتمسفری بسیار متراکم زندگی می‌کنیم و این اتمسفر می‌تواند تمامی پرتوهای مضر خورشیدی را مسدود کند.
خارج از اتمسفر محافظ قدرتمند دیگری نیز وجود دارد، میدان مغناطیسی زمین که تا اعماق فضا به پیش رفته و از نفوذ تشعشعات مضر خورشید به زمین جلوگیری می‌کند.
توفان‌های خورشیدی به صورت مداوم میدان مغناطیسی زمین را مورد تاخت و تاز قرار می‌دهند تا زمانی که لایه انتهایی مغناطیسی به سمت فضا جسته و منجر به ایجاد نورهای شفق در قطب‌ها‌ی زمین می شود.
به گفته یانگ تاثیر فورانهای کرونالی خورشید تنها می تواند کمی بیشتر از ایجاد شفقهای قطبی باشد. این فورانها هميشه رخ می دهند و هر یک یا دوبار در هفته با زمین برخورد می کنند و به طور کلی تاثیر آنها بر روی زمین بسیار اندک است.
در صورتی که فوران بسیار بزرگی به سوی زمین بیاید، شفق قطبی بسیار بزرگی در قطبها ایجاد خواهد شد و در نهایت ماهواره ها یا شبکه های برق مختل خواهند شد، مشکلاتی که گروه های گرداننده این تجهیزات در رفع آنها مهارت دارند.
بر اساس گزارش تلگراف، یانگ می گوید: دانش ما درباره توفانهاي خورشيدي هر روز بیشتر می شود، می دانیم چگونه باید آنها را پیش بینی کنیم، می دانیم این توفانها به کجا رفته و با کجا برخورد می کنند. با افزایش یافتن این آگاهی ها و مقابله با این توفانها مشابه توفانهای فصلی زمینی می توانیم پیش بینی های مناسب را انجام داده و برای مقابله با آن آماده باشیم

ایشون هیچ اشاره ای - هرچند کوچک - به همترازی خورشید با محور مرکزی کهکشان ما در سال آینده نکرده.
کل تفسیر وی فقط موکول به چرخه همیشگی یازده ساله بوده که بیش از یک قرن هست که شناخته شده.

روز جمعه 4 آذرماه پدیده خورشید گرفتگی رخ می دهد. کسوف از نوع خورشید گرفتگی جزئی است و از ایران قابل رویت نیست.

به گزارش مهر، در این پدیده، باید ماه بین زمین وخورشید قرار می گیرد در نتیجه سایه ماه بر روی سطح خورشید می افتد. در حقیقت خورشید گرفتگی اختفاء خورشید توسط ماه است.

در کسوف جزیی تنها بخشی از خورشید توسط سایه ماه پوشانده می شود.

این خورشید گرفتگی از ایران قابل رویت نیست و تنها بخشی از آفریقای جنوبی، زلاند نو، تاسمانی و جنوبگان قابل مشاهده هستند.

در این پدیده بیشینه ماه 88 درصد از سطح قرص خورشید را در اقیانوس منجمد جنوبی نزدیک قطب جنوب می پوشاند.

منبع: مهر

سفر به فضا و نزديك شدن به ستاره‌هايي كه به نظر مي‌رسد فقط چند فرسنگ‌ از ما فاصله دارند از آرزوهاي بشر خاكي بوده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گرچه سال‌هاست در اغلب ماموريت‌هاي فضايي چنين امكاني فراهم شده، اما هنوز حضور در فضا به غير‌از فضانوردان رسمي، براي هر فرد ديگري كه روي زمين زندگي مي‌كند جذاب و نفسگير است و تا اندازه خيلي زيادي به يك روباتيك شباهت دارد.
به همين دليل نيز شركت‌هاي مختلفي به موازات برنامه‌هاي كلان و درازمدت آژانس‌هاي فضايي كشورها، تلاش كرده‌اند چه در زمينه طراحي و ارائه ايده‌هاي بكر و آينده‌نگرانه و چه در رابطه با برنامه‌هاي عملي و ميسر كوتاه‌مدت، به طور جدي حركت كنند تا به اين ترتيب در راه دستيابي به مرزهاي فضا و تحقق آرزوي ديرباز بشر براي مسافرت به خارج از مرزهاي زمين، گام‌هاي ارزنده و اميدبخشي بردارند.
«ويرجين گالاكتيك» از جمله اين شركت هاست كه صاحب آن يعني «سر ريچارد برانسون» انگليسي از سال 2005 تاكنون، بليت اين سفر رويايي را پيش فروش مي‌كند و تاكنون موفق شده است صندلي‌هاي پرواز به فضا براي اين خط فضايي را به بيش از 250 نفر پيش‌فروش كند.
جديدترين خريدار بليت اين سفر استثنايي يك تاجر سنگاپوري است كه تصميم گرفته همراه خانواده‌اش اولين خانواده آسيايي باشد كه بر «اسپيس شيپ 2» سوار شده و خانوادگي راه فضا را در پيش مي‌گيرند.
به گفته استفان اتنبوروگ، مدير تجاري شركت «ويرجين گالاكتيك» اين مشتري سنگاپوري چهار بليت براي همه اعضاي خانواده خود خريده و براي اين منظور چكي به مبلغ يك ميليون دلار يعني معادل 1.3 ميليارد تومان ارائه كرده است.
اين خانواده از اولين مسافران تور گردشگري فضايي خطوط «ويرجين گالاكتيك» خواهند بود كه از حالا خود را براي گذراندن يك پرواز 1.3 ساعته سوار بر عرشه «اسپيس شيپ2» و به مقصد 180 كيلومتري بالاي سطح زمين آماده مي‌كنند.
به اين ترتيب در كنار تمام مباحث گردشگري فضايي، از اين به بعد سفر خانوادگي به فضا را نيز مي‌توان جزو سرگرمي‌ها و تفريحات محسوب كرد، البته اگر 1.3 ميليارد تومان مبلغ قابل قبولي براي گذراندن يك جمعه رويايي باشد.

جديدترين كاوشگر مريخ ناسا، عصر امروز (شنبه) با موشك «اطلس پنج» از پايگاه فضايي كيپ‌كارناوال در فلوريدا به فضا پرتاب مي‌شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پروژه ناسا براي انتقال «آزمايشگاه علمي مريخ» بر سطح اين سياره سرخ‌رنگ، چشم‎انداز وسوسه‌انگيزي دارد.
اين آزمايشگاه که به اسم «کيورياسيتي» (كنجكاوي) شناخته مي‌شود، رباتي به ارزش دو ميليارد و 500 ميليون دلار است که به نسبت ساير ربات‌ها در نوع خود، براي نشستن بر سطح يک سياره ديگر، توانايي بيشتري دارد.
مريخ‌نورد كنجكاوي با وزن نزديك به يك تن كه ديگر مريخ‌نوردهاي ناسا را كوتوله جلوه مي‌دهد، پيچيده‌ترين كاوشگر سياره‌اي محسوب مي‌شود.
موشك اطلس پنج و كاوشگر كنجكاوي كه كانون ماموريت 2.5 ميليارد دلاري آزمايشگاه علمي مريخ (MSL) محسوب مي‌شود، قرار است در صورت مساعد بودن آب ‌و هوا امروز عصر به فضا پرتاب مي‌شود.
اين كاوشگر شش چرخ حدود پنج برابر بزرگتر از كاوشگرهاي «فرصت» و «روح» است كه در سال 2004 براي بررسي امكان وجود نشانه‌هايي از آب در گذشته در مريخ فرود آمدند.
كنجكاوي با خود 10 ابزار علمي را حمل مي‌كند كه دو برابر محموله دو مريخ‌نورد پيشين است.
از جمله اين ابزار مي‌توان به يك ليزر تبخير سنگ و چرخ‌دنده براي شناسايي مولكولهاي آلي اشاره كرد. اين مريخ‌نورد همچنين از يك مته در انتهاي بازوي روباتيك 2.1 متري خود برخوردار است كه به جمع‌آوري نمونه‌ها از سنگهاي داخلي مريخ كمك مي‌كند. اين اولين كاوشگر روباتيك مريخ بوده از چنين قابليتي برخوردار است.
كاوشگر كنجكاوي اگوست سال آينده در دهانه 160 كيلومتري گيل در سطح مريخ فرود آمده و به بررسي امكان برخورداري كنوني يا گذشته اين سياره از حيات ميكروبي خواهد پرداخت.
اين پرتاب نه تنها براي دانشمندان كه براي افرادي ديگر از جمله دختري كه نام «كنجكاوي» را براي اين كاوشگر انتخاب كرده رويدادي فراموش نشدني خواهد بود.

كلارا ما، پيشنهاددهنده نام مريخ‌نورد «كنجكاوي» ناسا

كلارا ما، دانش‌آموز دبيرستاني ايالت كانزاس كه سه سال پيش در رقابت ناسا براي انتخاب نام مريخ‌نورد جديد آن، نام «كنجكاوي» را ارسال كرده و برنده شده‌ بود، اكنون در فلوريدا به سر برده و منتظر پرتاب اين كاوشگر به سوي مريخ است.
تا سال 2009، كاوشگر كنجكاوي به همان نام ماموريت سازنده خود، آزمايشگاه علمي مريخ ناميده مي‌شد اما ناسا به دنبال انتخاب يك نام درخور براي اين محصول برجسته خود از دانش‌آموزان خواست تا در مسابقه انتخاب نام شركت كنند.
بيش از 9 هزار پيشنهاد براي اين سازمان ارسال شد كه از ميان آنها نام پيشنهادي كلارا انتخاب شد.
آژانس فضايي آمريکا (ناسا) در سال 1997 ميلادي کاوشگر «سوجنر» را که به اندازه يک اسباب‌بازي بود، به مريخ فرستاد. اين کاوشگر فقط کمي بيش از 10 کيلوگرم وزن داشت.
اين حرکت، هفت سال بعد تکرار شد و اين بار دو کاوشگر مشابه با 170 کيلو وزن به مريخ فرستاده شدند. اين دو کاوشگر فرصت (آپورچونيتي) و روح (اسپريت) نام داشتند و مجموع تجهيزات آنها به تنهايي 10 کيلو وزن داشت که هم ‌وزن کل کاوشگر «سوجنر» بود.
هم‌اکنون منتظر کيورياسيتي هستيم. ربات عظيم‌الجثه‌اي که بزرگ‌ترين ابزار آن به تنهايي نزديک به چهار برابر کاوشگر کوچکي که در سال 1997 ميلادي به مريخ فرستاده شد، حجم دارد.
جان گروتزينگر از پژوهشگران فعال در اين پروژه، در توصيف کيورياسيتي مي‌گويد: «چهارچرخه‌اي به اندازه يک ميني کوپر است که روي چرخ‌هاي يک نفربر نصب شده است.»
با اين توصيف، انتظارات زيادي از کيورياسيتي مي‌رود. يک ماشين بزرگ که به پرسش‌هاي بزرگي پاسخ خواهد داد.

«كنجكاوي» به دنبال چيست؟

مايک مير از پژوهشگران ارشد ناسا در پروژه اکتشاف مريخ مي‌گويد: «آزمايشگاه علمي مريخ نقشي کليدي در يک رشته ماموريت‌هاي مربوط به بررسي و مطالعه مريخ دارد. از جمله بررسي اين که آيا امکان زندگي در اين سياره وجود دارد يا نه. اين ماشين مي‌تواند به يک منطقه برود و بعد از جست‌وجو به ما بگويد که آيا آنجا قابل سکونت بوده يا نه و حتي اين که آيا آنجا امروز هم مي‌تواند به عنوان يک محل زندگي مورد استفاده قرار بگيرد يا نه.»
مهندسان ناسا سيستم سه مرحله‌اي جديدي را براي ورود اين آزمايشگاه به جو مريخ و فرود آن در سطح اين سياره طراحي کرده‌اند.
آنها مي‌گويند که با اين سيستم، آزمايشگاه علمي مريخ در منطقه‌اي مشخص قرار مي‌گيرد.
اين منطقه مشخص، 20 کيلومتر وسعت دارد و آزمايشگاه علمي مريخ ممکن است در هر نقطه‌اي از آن فرود بيايد.
اين سيستم جديد، دقتي به مراتب بهتر از فناوري‌هاي پيشين دارد.

كنجكاوي در كجا فرود مي‌آيد؟

گروتزينگر در مورد محل فرود كنجكاوي كه «دهانه برخوردي گيل» (Gale Crater) در نزديکي خط استواي اين سياره است، مي‌گويد: گيل يکي از عميق‌ترين گودال‌هاي مريخ به شمار مي‌رود كه کوهي با ارتفاع حدود سه مايل در مرکز اين دهانه قرار دارد.
وي خاطرنشان كرد: مهم اين است که اين منطقه مرتفع مرکزي، متشکل از يک رشته لايه‌هايي است که در طول ميلياردها سال، سطح مريخ را پوشانده‌اند. در نتيجه ما نه فقط تصاويري با وضوح بالا داريم که لايه‌هاي اين کوه را نشان مي‌دهد، بلکه همچنين به دليل طيف‌سنج‌هايي که در مدار مريخ داريم، مي‌توانيم مواد معدني را که با آب فعل و انفعال نشان مي‌دهند، ببينيم.
هدف اين است که آزمايشگاه کيورياسيتي در منطقه‌اي صاف در عمق دهانه برخوردي گيل فرود بيايد. بعد از فرود، اين ماشين به سمت نوک قله به راه مي‌افتد.
در طول مسير، اين ماشين بايد مقادير قابل توجهي ترکيبات معدني رسي (فيلوسيليکات) پيدا کند که فهم جديدي از وضعيت اين سياره سرخ در سال‌هاي نخست تشکيلش به دنبال خواهد داشت.
خاک رس و ترکيبات آن، فقط زماني تشکيل مي‌شود که سنگ براي مدتي بسيار طولاني در تماس با آب باشد.
بالاتر از محدوده‌اي که ترکيبات خاک رس قرار دارد، کاوشگر بايد نمک‌هاي سولفات پيدا کند که مربوط به دوره‌اي است که سطح مريخ هنوز خيس و مرطوب بود، ولي روند خشک شدنش آغاز شده بود.
اين ربات بالاتر که برود، بيشتر با سنگ‌هايي روبه‌رو خواهد شد که از تجمع گردوخاک تشکيل شده‌اند و مربوط به دوره زمين‌شناختي کنوني مريخ هستند که سطحي سرد و خشک دارد.
اما حتي قبل از تمام اينها، اين لابراتوار در منطقه‌اي فرود خواهد آمد که از مدار مريخ، چيزي شبيه مخروطي آبرفتي به نظر مي‌رسد. گستره‌اي از رسوب‌هايي که با جاري شدن جريان آب از دهانه اين حفره به سمت پايين شکل گرفته است.
با استفاده از باتري پلوتونيومي در اين ماشين، اين امکان فراهم شده است که آزمايشگاه علمي مريخ براي بيش از ده سال در سطح مريخ در گشت‌وگذار باشد. اين زمان، کافي است تا کف دهانه برخوردي گيل مورد اکتشاف قرار بگيرد و کيورياسيتي تا قله کوهي که داخل آن است، بالا برود.

«كنجكاوي» به دنبال حيات مريخي نيست!

گروتزينگر با تاکيد بر اين كه اين ماموريت براي يافتن حيات در مريخ نيست، اضافه مي‌کند: مي‎دانم که خيلي‌ها مي‌خواهند بدانند که ما چه زماني چنين کاري را انجام مي‌دهيم. ولي اولين و مهم‌ترين قدم به سمت چنين ماموريتي، اين است که سعي کنيم بفهميم مواد مناسب ممکن است در چه منطقه‌اي وجود داشته باشد. در اين مورد خاص، لازم است محيطي قابل زيست، شناسايي و تشخيص داده شود.
او مي‌گويد: چنين محيطي، جايي است که منابع آب داشته باشد؛ چيزي که براي زندگي از نوعي که ما در زمين مي‌شناسيم، لازم است. نياز داريم که منبع انرژي داشته باشيم؛ اين منبع براي موجودات زنده لازم است تا بتوانند به سوخت و ساز بپردازند. ما همچنين به منبع کربن نيازمنديم؛ يعني چيزي که براي ايجاد ساختارهاي مولکولي تشکيل‌‎دهنده ساختارهاي يک موجود زنده، ضروري است.
اين پژوهشگر ناسا مي‌گويد: شايد عجيب باشد که چرا در چنين ماموريت‌هايي به طور مستقيم، علائم حيات بررسي نمي‌شود. دليلش روشن است. انجام چنين بررسي‌هايي بسيار دشوار است و واقعيت اين است که ما واقعا انتظار نداريم که اجتماعات وسيعي از حيات ذره‌بيني و ميکروبي را در سطح مريخ پيدا کنيم، چون سطح اين سياره در شرايط کنوني خيلي سخت و ناملايم است.
به گفته او، پيشينه خيلي دور را که نظر بگيريم، وضعيت ممکن است کمي متفاوت باشد. الان تقريبا به نظر واضح مي‌رسد که وقتي در بيش از سه ميليارد سال پيش، حيات روي زمين در حال شکل‌گيري بود، مريخ هم شرايطي گرم و مرطوب داشت.
او مي‌گويد: يافتن نشانه‌هايي از نوع حيات در دوره‌هاي باستاني زمين، الان بسيار سخت شده است و اغلب نيازمند تجهيزات قابل توجهي هستيم. در حالي که اين کار، با يک ماشين در ابعاد کيورياسيتي در سطح مريخ، شدني است.
اين ماشين تجهيزات و ابزاري دارد که با آنها مي‌تواند محيط اطرافش را بررسي و نمونه‌هاي احتمالي را ارزيابي کند.
چند دوربين و يک سيستم ليزري مادون قرمز از جمله اين ابزارها است که با آنها مي‌توان سطح يک سنگ را تحريک کرد و ساختار شيميايي تشکيل‌دهنده‌اش را مشخص کرد.
اين ماشين همچنين بازويي با حدود 2.1 متر طول دارد که روي آن ابزارهايي براي بررسي وضعيت از نزديک، نصب شده است. از جمله مته‌اي روي اين بازو نصب شده است که مي‌تواند از حدود پنج سانتيمتري عمق يک سنگ، نمونه‌برداري کند.
آزمايشگاه علمي مريخ دو کيت آزمايشگاهي هم در داخل يکي از بدنه‌هايش دارد که با آنها مي‌توان نمونه‌هايي را از سنگ، خاک و حتي اتمسفر مريخ آزمايش کرد.
يکي از لحظه‌هاي مهم براي اين ماموريت، زماني خواهد بود که «كنجكاوي» بتواند مجموعه‌اي از مولکول‌هاي کربني مربوط به ترکيب‌هاي آلي پيچيده مثل آمينواسيدها را پيدا کند.
ماموريت‌هاي قبلي روي مريخ، به ويژه وايکينگ‌ها در دهه 1970 ميلادي، نشانه‌هايي از وجود مواد آلي در سطح اين سياره را مخابره کرده‌اند و خيلي خوب خواهد بود اگر کيورياسيتي بتواند تمام ترديدها را در اين باره از بين ببرد. هرچند، اين کارخيلي سخت خواهد بود.
به همين دليل، رسيدن به نتيجه‌اي مثبت، يک پيروزي براي تيمي خواهد بود که آزمايشگاه علمي مريخ را به راه انداخته‌اند.
هرچند بايد توجه داشت که يافتن ترکيب‌هاي پيچيده آلي به معناي وجود حيات در مريخ نيست، چون مي‌دانيم که اين مولکول‌هاي کربني مي‌توانند منشاء غيرزيستي داشته باشند.
در عين حال، چنين کشفي، مي‌تواند کمک کند که بدانيم دست‌کم پيش‌شرط هاي مورد نياز براي حيات در سياره سرخ وجود دارد.
بعد از اين مرحله، مي‌توان در فکر اين بود که چطور حيات در مريخ مورد بررسي قرار بگيرد. هرچند تنها راه‌حل واقعي اين خواهد بود که نمونه سنگ‌هاي مريخ براي تحليل و آزمايش، به زمين فرستاده شود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

راکت پرتاب کننده فضاپیمای حامل آزمایشگاه مریخ آماده شلیک است و در جایگاه خود در مرکز فضایی کندی واقع در کالیفرنیا قرار گرفته است، دریچه پرواز باز شده و همه منتظر موقعیت مناسب قرارگیری زمین و مریخ برای آغاز عملیات هستند. بالاخره روز شنبه ۲۶ نوامبر ۲۰۱۱ برای آغاز این ماموریت تاریخی انتخاب می شود. ماموریتی که دانشمندان آن را «پیچیده ترین ماموریتی که تا کنون برای شناسایی سطح سیاره دیگر انجام شده» می دانند و برخی هم آن را بزرگترین ماموریت فضایی تاریخ بشریت می دانند.

حالا فضاپیمای حامل آزمایشگاه علمی مریخ سفر ۵۷۰ میلیون کیلومتری خود را به سمت سیاره سرخ آغاز کرده است. اگر همه چیز طبق نقشه پیش برود، کاوشگر غول پیکر یک تنی، آگوست آینده به سطح سیاره مریخ رسیده و ماموریت ۱۰ ساله شناسایی اش را آغاز می کند.

در واقع این کاوشگر ۲.۵ میلیارد دلاری که با نام Curiosity شناخته می شود، یک ربات عظیم الجثه است که نسبت به اجداد مریخ نورد خود یک ماموت ماقبل تاریخ است. این ربات به دستگاه های علمی فراوانی از نقاط مختلف دنیا مجهز شده و قصد دارد مشخص کند که آیا این سیاره عقیم و بی حاصل روزی توانایی حمایت از حیات و زندگی را داشته یا خیر؟

Curiosity سه متر ارتقاع داشته و وزن آن ۸۹۹ کیلوگرم است. یعنی تقریبا دو برابر بلند تر و چهار برابر سنگین تر از کاوشگرهای دوقلوی Spirit و Opportunity که سال ۲۰۰۴ به سوی سیاره سرخ پرتاب شدند. این کاوشگر به اندازه ای بزرگ است که دانشمندان سازمان فضا و هوانوردی ملی آمریکا مجبور به ابداع شیوه جدیدی برای فرود آن بر سطح مریخ شدند. در ماموریت های قبلی کاوشگرها به اندازه کافی کوچک بودند که به راحتی درون جعبه ویژه ای با کیسه های هوا گذارده شده و هنگام برخورد به سطح سیاره از درون آن بیرون بیایند.

اما Curiosity برای احتیاط بیشتر، به قسمت زیرین یک وسیله نقلیه با قابلیت ایستایی و توقف که نیروی لازم را از یک راکت تامین می کند، بسته شده؛ که با نیروی راکت در جهت عکس جاذبه مریخ، کاوشگر به آرامی به سطح سیاره نزدیک می شود. این ابزار همان طرح اولیه ای است که قرار است برای فرود انسان بر سطح مریخ مورد استفاده قرار گیرد.

دانشمندان منجم وقت فراوانی را صرف انتخاب مناسب ترین محل برای فرود کاوشگر کرده اند. در نهایت دهانه ۱۵۴ کیلومتری آتشفشانی با نام Gale را برای این منظور انتخاب کردند. در مرکز این دهانه یک کوه با ارتفاع ۵ کیلومتر قرار دارد که انتظار می رود دارای رکوردهای زمین شناسی سیاره از ابتدای عمرش که گرمتر و خیس تر بوده، تا کنون باشد. زیرا دانشمندان احتمال می دهند سیاره سرخ در گذشته مکانی مهربان تر از امروز برای حیات بوده است. دکتر گروتزینگر می گوید که تاریخ این دهانه به بیش از سه میلیارد سال قبل بر می گردد و احتمالا در گذر زمان با رسوب هایی که توسط آبهای جاری و رودخانه ها آورده شده، پر شده است.

این کاوشگر توسط یک قلب هسته ای پلوتونیومی قرار است که حداقل ۱۰ سال به کار در مریخ ادامه داده و خود را به بالای قله ۵ کیلومتری این کوه برساند. از تجهیزات ویژه آن می توان به طیف سنج ذره آلفا - اشعه ایکس (APXS) اشاره کرد که در انتهای بازوی رباتی کاوشگر واقع شده و با شلیک ذرات آلفا و اشعه ایکس بر روی سنگ ها ترکیبات شیمیایی آنها را مشخص می کند. ترکیبات سنگ ها کلیدهایی برای کشف این موضوع است که محیط زیست سیاره هنگام شکل گیری آنها چگونه بوده است.

اگر کشفیات APXS قابل توجه و جالب باشند، دانشمندان کنترل پروژه آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در پاسادانا، می توانند به بازوی رباتیک دستور دهند که صخره را سوراخ کرده و نمونه هایی از آن را به درون شکم Curiosity منتقل کند تا با دیگر ابزارهای موجود، آزمایش های تشخیصی دقیق تری روی آنها انجام گیرد. کاوشگرهای قبلی هم به چنین طیف نگارهایی مجهز بودند، اما مثل اینکه طیف نگار این ربات سریعتر، بهتر و دقیق تر است.

و نکته پایانی اینکه هدف دانشمندان پروژه آزمایشگاه علمی مریخ کشف حیات در سیاره سرخ نیست. بلکه آنها به دنبال شرایط و مکان های محیطی مناسبی می گردند که در گذشته امکان حیات داشته اند و یا اینکه ممکن است هم اکنون انواعی از حیات بتوانند در آن شکل گیرند. گورتزینگر (یکی از دانشمندان پروژه آزمایشگاه علمی مریخ) می گوید این مساله مهمی است که مشخص کنیم این ماموریت یک حلقه واسط در فعالیت های کاوش مریخ است. کاوشگرهای قبلی به دنبال آب بودند و کاوشگرهای آینده شاید به دنبال شواهد زندگی باشند. اما ماموریت ما یافتن محیط های قابل سکونت قدیمی است.

مدیر برنامه کاوش مریخ می گوید: «تخیلات علمی به حقایق علمی بدل شده اند. ما هم اکنون به مریخ پرواز می کنیم. و در آینده به آنجا پا می گذاریم... بگذارید ببینیم چه پیدا می کنیم»

آیا روزی زندگی انسان در دیگر سیارات رنگ واقعیت به خود خواهد گرفت؟ اگر شما در آینده دور زندگی می کردید، ترجیح می دادید در کدام سیاره زندگی کنید؟

نارنجی

ديروز شمارش معكوس براي آغاز بزرگ‌ترين ماموريت فضايي در سياره بهرام (مريخ) به پايان رسيد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

پس از مدت‌ها انتظار، كاوشگر دوونيم ميليارد دلاري ناسا توسط راكت Atlas 5 به فضا پرتاب شد.

اين سفينه بدون سرنشين، براي تحقيق درباره امكان زندگي در سياره سرخ راه فضا را در پيش گرفت و رفت تا به وظيفه اصلي خود كه ارزيابي وضعيت آب و هوا در مريخ و بررسي امكان زندگي باكتري‌ها در آب و هواي اين سياره عنوان شده است، بپردازد.

پس از برنامه «وايكينگ» در دهه هفتاد ميلادي،اين نخستين ماموريت سازمان فضايي آمريكا براي پاسخگويي مستقيم به اين پرسش قديمي پيرامون امكان وجود زندگي در سيارات ديگر است.
برنامه‌ريزي دانشمندان ناسا براي طراحي و ساخت روباتي در اندازه يك ماشين كه به جديدترين فناوري‌هاي فوق‌پيشرفته روز دنيا مجهز است از هشت ماه پيش آغاز شده بود.

حاصل تلاش‌هاي اين دانشمندان كيورياسيتي (كنجكاوي) نام گرفت كه حدود 9 ماه در راه رسيدن به سياره بهرام خواهد بود تا در نهايت آن طور كه برنامه‌ريزي شده در دهانه Gale Crater ـ يكي از عميق‌ترين گودال‌هاي مريخ ـ فرود بيايد.

كيورياسيتي يك كاوشگر بزرگ، قوي و تنومند است كه به دانشمندان كمك مي‌كند تا دانش خود را در مورد سياره سرخ افزايش دهند.

وزن اين ماشين در حدود 900كيلوگرم است و داراي هفت بازوي روباتيك 2.1 متري است كه روي هركدام از آنها ابزارهايي متفاوت از جمله مته‌هايي نصب شده است كه مي‌توانند از حدود پنج سانتي‌متري عمق يك سنگ، نمونه‌برداري كنند.

كاوشگر كنجكاوي همچنين حاوي دو كيت آزمايشگاهي است كه با آنها مي‌توان نمونه‌هايي از سنگ، خاك و حتي اتمسفر مريخ را آزمايش كرد.
به گفته دانشمندان ناسا، يكي از لحظه‌هاي مهم اين ماموريت، زماني خواهد بود كه اين كاوشگر بتواند مجموعه‌اي از مولكول‌هاي كربني مربوط به تركيب‌هاي آلي پيچيده مثل آمينواسيدها را پيدا كند.

در عين حال يافتن تركيب‌هاي پيچيده آلي به معناي وجود حيات در مريخ نيست، چرا كه اين مولكول‌هاي كربني مي‌توانند منشا غيرزيستي داشته باشند اما چنين كشفي مي‌تواند كمك كند تا دست‌كم بدانيم كه آياپيش‌شرط‌هاي لازم براي وجود حيات در سياره بهرام وجود دارد، داشته است و يا اصلا بايد از خير حيات مريخي گذشت؟

شامگاه شنبه 19 آذر ماه گرفتکی کامل به وقوع خواهد پیوست.

بیش از نیمی از ساکنان زمین در آمریکا، اروپا، آفریقا، استرالیا و آسیا از جمله ایران شاهد این پدیده جذاب آسمانی خواهند بود.
خسوف درایران ازساعت 16:16 آغاز می شود و ساعت 19:47 پایان می‌یابد.
این پدیده از ساعت 17:36 تا 18:27 خسوف کامل در سراسر ایران مشاهده خواهد شد.

پدیده مقارنه ماه و سیاره مشتری شامگاه روز 15 آذرماه رخ خواهد داد و همچنین ماه در بیشترین فاصله از زمین قرار می گیرد. در شامگاه روز سه شنبه 15 آذرماه پدیده مقارنه ماه و سیاره مشتری رخ خواهد داد. در این پدیده سیاره مشتری به نزدیکترین فاصله خود با ماه می رسد.
در این پدیده که در ساعت 17:30 رخ می دهد، زاویه جدایی ماه با سیاره مشتری 4.6 درجه است.

در روز 15 آذرماه همچنین ماه در اوج مداری زمین قرار می گیرد. در این پدیده ماه در بیشترین فاصله از کره زمین قرار دارد که فاصله آن با زمین حدود 406 هزار کیلومتر است.

دوقلوهای ویه جر ناسا که از زمان آغاز سفر پرماجرایشان به میان فضای بین سیاره ای چندین دهه می گذرد، اطلاعاتی جدید و بی سابقه را درباره کهکشان راه شیری در اختیار دانشمندان قرار داده اند. این دو فضاپیما نشانه هایی جدید از تشعشعات کهکشان راه شیری که دانشمندان تا کنون آنها را از جانب دیگر کهکشانها مشاهده کرده بودند، در اختیار اخترشناسان قرار داده اند. این اطلاعات می توانند منجر به درک بهتر روند شکل گیری ستاره ها شده و اسراری که جوانترین ستاره های جهان را احاطه کرده است آشکار سازد.
دو ویه جر در سال 1977 برای اکتشاف در میان سیاره های غول پیکر سامانه خورشیدی و مطالعه بر روی ذرات باردار خورشیدی پرتاب شدند اما فراتر از انتظارات ناسا عمل کرده و تا کنون به مسیر خود ادامه داده و به ارسال اطلاعات جدید مشغولند.
اکنون این دو فضاپیما اولین نشانه ها از نوعی بسیار حیاتی از تشعشعات فرابنفش از کهکشان راه شیری را ارائه کرده اند، پدیده ای که به خط لیمان-آلفا شهرت دارد. این پدیده درخشانترین نوار هیدروژنی درون کهکشان به شمار می رود. مطالعه بر روی این پدیده می تواند دیدگاه های بسیاری را درباره پدیده های کیهانی از قبیل شکل گیری ستاره ها، محیطهای باردار الکتریکی که اتمسفر سیاره های جوان در آن شکل می گیرند و گازهای متشنج در فضای بین ستاره ای را در ذهن اخترشناسان زنده کند.
اخترشناسان نوار لیمان-آلفا را در دیگر کهکشانها مشاهده کرده بوده و از آن برای بررسی تاریخ اولیه جهان هستی استفاده کرده بودند. اما نوار لیمان-آلفای کهکشان راه شیری به دلیل نور کور کننده خورشید هرگز دیده نشده بود. اکنون ویه جرها به اندازه ای از پارازیتهای فرابنفشی خورشیدی دور شده اند که می توانند منظره ای واضح از پرتوهای لیمان-آلفای راه شیری را در برابر دیدگانشان داشته باشند.
به گفته اخترشناسان، این پرتوهایی که به تازگی ردیابی شده اند موقعیت متولد شدن ستاره های داغ جوان را نشان می دهند، به این شکل آگاهی از میزان تشعشعات لیمان-آلفا از کهکشان راه شیری می تواند نشاندهنده میزان متولد شدن ستاره های جدید باشد. یکی از اهداف اصلی در این مطالعه ردیابی اولین ظهور ستاره ها در جهان نوپا است.
بر اساس گزارش اسپیس، با وجود اینکه ویه جرها در حال حاضر بهترین دیدگاه را از تشعشعات کهکشان راه شیری به دست آورده اند، اما این دو فضاپیما به واسطه کم بودن سوخت توانایی رصد این تشعشعات را به تدریج از دست خواهند داد. در حال حاضر طیف سنج فرابنفش ویه جر 2 برای صرفه جویی در سوخت خاموش شده و به زودی همین دستگاه در ویه جر 1 نیز غیر فعال خواهد شد.

تصاویر کاوشگر سرگردان و ناپدیده شده فوبوس-گرانت روسها در تاریخ 29 نوامبر در ارتفاع 273 کیلومتری از سطح زمین به ثبت رسیده است.به گزارش خبرگزاری مهر، این تصاویر توسط عکاس نجومی آماتوری به نام "رالف وندربرگ" و با استفاده از تلسکوپی 10 اینچی به ثبت رسیده است. تصاویر وی با قطعات مختلف کاوشگر سرگردان روسها که زمانی قرار بود به قمر فوبوس مریخ سفر کند، همخوانی کامل دارد.
این عکاس هلندی می گوید فضاپیمای روسها به اندازه ای درخشان بوده است که بدون تلسکوپ و با چشمهای غیر مسلح نیز می شد آن را مشاهده کرد. اخترشناسان هنوز از اینکه برای نجات این فضاپیما که پس از قطع ارتباط با زمین در مدار گیر افتاده، راهی وجود داشته باشد تردید دارند. این کاوشگر در حدود سه هفته است که در مدار زمین سرگردان است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصاویر جدید از کاوشگر بد اقبال روسها، تصاویر با قطعات مختلف این کاوشگر همخوانی دارند

تا کنون تنها ایستگاه زمینی در پرت استرالیا توانسته ارتباط نه چندان واضحی را با فوبوس گرانت برقرار کند. مقامات روسی نیز به تازگی اعلام کرده اند احتمال نجات این ماموریت بسیار ضعیف است، چنین کاری نیازمند برنامه ریزی مجدد کاوشگر و مشایعت آن به مسیر درست است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عکاس هلندی می گوید این کاوشگر به اندازه ای درخشان بود که بدون تلسکوپ نیز قابل مشاهده بوده است

یکی از بزرگترین نگرانی ها پس از به دام افتادن فوبوس گرانت در مدار زمین، سقوط غیر قابل کنترل آن به زمین است. متخصصان می گویند کشش گرانشی طی ماه های آینده این کاوشگر را به سوی زمین کشیده و سرعت آن را کاهش داده و مدار آن را کوتاهتر خواهد کرد.
بر اساس گزارش اسپیس، مقامات روسی اعلام کرده اند قطعاتی از این کاوشگر در ژانویه یا فوریه سال آینده به زمین سقوط خواهند کرد، با این همه تاریخ دقیق این سقوط غیر قابل پیش بینی است.

منبع : خبرگزاري مهر

نقل قول:

---

نوشته شده توسط DΔRK [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شامگاه شنبه 19 آذر ماه گرفتکی کامل به وقوع خواهد پیوست.

بیش از نیمی از ساکنان زمین در آمریکا، اروپا، آفریقا، استرالیا و آسیا از جمله ایران شاهد این پدیده جذاب آسمانی خواهند بود.
خسوف درایران ازساعت 16:16 آغاز می شود و ساعت 19:47 پایان می‌یابد.
این پدیده از ساعت 17:36 تا 18:27 خسوف کامل در سراسر ایران مشاهده خواهد شد.

---

دبیر اجرایی شاخه آماتوری انجمن نجوم ایران با تشریح جزئیات ماه گرفتگی روز 19 آذرماه، گفت: این ماه گرفتگی که از تمام نقاط ایران قابل مشاهده است، از ساعت 16 آغاز می شود و در ساعت 19 به پایان می رسد.اسدالله قمری نژاد در گفتگو با خبرنگار مهر، ماه گرفتگی روز 19 آذر را آخرین گرفت در سال 90 دانست و افزود: ایران در سال 1390 شاهد دو ماه گرفتگی کامل بوده است و این برخلاف عقیده برخی است که گفته می شود تعداد ماه گرفتگی از خورشید گرفتگی کمتر است.
دبیر اجرایی شاخه آماتوری انجمن نجوم ایران با تاکید بر اینکه به ندرت اتفاق می افتد که یک منطقه در طول سال شاهد دو گرفت کامل باشد، اظهار داشت: رصد این پدیده در روز 19 آذر بسیار اهمیت دارد؛ چرا که تا سال 1394 ماه گرفتگی کامل از ایران قابل مشاهده نخواهد بود.

وی با بیان اینکه ماه گرفتگی کامل بعدی در روز 6 مهرماه سال 1394 رخ می دهد، ادامه داد: اولین ماه گرفتگی سال 90 در 25 خردادماه رخ داد. این گرفت در منطقه خاصی از کهکشان راه شیری رخ داد از این رو در مناطق به دور از نور شهری به زیبایی رصد شد.

اهمیت ماه گرفتگی روز 19 آذر

قمری نژاد با اشاره به ویژگیهای ماه گرفتگی روز 19 آذرماه خاطر نشان کرد: رصد ماه گرفتگی کامل روز 19 آذرماه از اهمیت ویژه ای برخوردار است، چراکه در زمان غروب خورشید، ماه با وضعیت گرفت از شرق طلوع می کند.

وی با تاکید بر اینکه ایران 10 سال قبل چنین ماه گرفتگی را تجربه کرده است، توضیح داد: بر خلاف گرفت سال 90، در سال 80 در حالی که از یک سو خورشید طلوع می کرد، از سوی دیگر ماه در وضعیت گرفت به طرف پایین افق در حرکت بود.

جزئیات ماه گرفتگی

دبیر اجرایی شاخه آماتوری انجمن نجوم ایران، زمان وقوع ماه گرفتگی را روز 19 آذرماه ذکر کرد و ادامه داد: این پدیده از ساعت 16:16 دقیقه با گرفت جزئی آغاز می شود و در ساعت 17:36 دقیقه ماه در نیم سایه زمین قرار می گیرد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مسیر ماه گرفتگی روز 16 آذرماه

وی زمان گرفت کامل ماه را ساعت 18 اعلام کرد و گفت: از ساعت 18 می توان ماه گرفتگی کامل را در آسمان رویت کرد.

قمری نژاد زمان پایان گرفت کامل را ساعت 18:27 دقیقه دانست و اضافه کرد: زمان پایان گرفت جزئی ساعت 19:48 دقیقه خواهد بود.

مناطق قابل مشاهده

قمری نژاد با اشاره به نحوه رصد این پدیده نجومی گفت: این پدیده نجومی از تمامی ایران قابل مشاهده است. این پدیده از مناطق شرقی آغاز می شود و در شهرهای غربی کشور به پایان می رسد.

فضاپیمای 'فوبوس-گرانت' روسیه که برای ماموریت در یکی از اقمار مریخ راهی فضا شده بود، سرانجام دو هفته پس از پرتاب با زمین تماس گرفته است.
سازمان فضایی اروپا گفت که علائم ارسالی این فضاپیما توسط یکی از ایستگاه های ردیابی آن در شهر پرت استرالیا دریافت شده است.

کاوشگر فوبوس-گرانت قرار است با فرود آمدن بر سطح قمر مریخ از خاک آن نمونه برداری کند و آن را به زمین بازگرداند.
اما تماس تازه با این فضاپیما هنوز کاملا امیدها را زنده نکرده است.
دو هفته سکوت هراس آور کاوشگر فوبوس-گرانت سه شنبه شب شکسته شد.
فضاپیما روز نهم نوامبر پرتاب شده بود، اما ساعتی بعد مشکلی اساسی پدید آمد. آن زمانی بود که باید موتورهای کاوشگر روشن می شد تا در مسیر مریخ قرار گیرد اما چنین نشد.
مقام های روسیه آن زمان گفتند که فقط سه روز وقت دارند آن را در مسیر ماموریتش قرار دهند.
ولادیمیر پاپووکین مدیر آژانس فضایی روسیه گفته بود آنها امیدوارند بتوانند کامپیوترهای موشک کاوشگر را دوباره برنامه ریزی کنند تا مشکل برطرف شود.
او گفت به نظر می رسد کاوشگر نتوانست در جهت خلاف خورشید به حرکت در آید.
حتی تماس رادیویی هم با آن قطع شد و معلوم نبود دقیقا در کجا قرار دارد.
کار به جایی رسید که سازمان فضایی روسیه در روز سه شنبه اعلام کرد که دیگر شانس بسیار کمی برای نجات کاوشگر وجود دارد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اما ساعاتی بعد، این وضع تغییر کرد.
در ساعت ۸:۲۵ دقیقه شب به وقت گرینویچ، علائم ارسالی کاوشگر توسط آنتن ۱۵ متری آژانس فضایی اروپا موسوم به ایسا در استرالیا ثبت شد.
ایسا در این مورد از نزدیک با آژانس فضایی روسیه همکاری می کند.
ایسا در همکاری با روس ها سعی دارد بهترین راه برای حفظ تماس با فضاپیما را پیدا کند.
این فضاپیمای ۱۷۰ میلیون دلاری برای فرود بر فوبوس یکی از دو قمر مریخ طراحی شده است.
وزن این کاوشگر بیش از ۱۳ تن است که بیشتر آن را سوختش تشکیل می دهد.
اگر این فضاپیما در مسیر مریخ قرار گیرد و موفق به انجام ماموریتش شود باید در سال ۲۰۱۴ به زمین بازگردد.
این یکی از بلندپروازانه ترین ماموریت ها به مریخ توصیف می شود؛ به خصوص از این جهت که حامل ماهواره چینی یینگهو-۱ هم هست.
این ماهواره قرار است در مدار مریخ قرار دارد.
اکنون همه امیدها به ایستگاه رادیویی ایسا بسته شده تا شاید بتواند برای زنده کردن این ماموریت به یاری روس ها بشتابد.

دانشمندان بهترین شواهد موجود از وجود آب درست در زیر پوسته یخی یوروپا، قمر مشتری را پیدا کرده اند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تحلیل سطح این قمر حاکی از وجود جریان هایی از آب گرمتر در زیر پوسته یخی آن است که باعث ذوب و ترک برداشتن پوسته می شود.

نتایج این مطالعه که در نشریه نیچر چاپ شده است پیش بینی می کند که دریاچه های کوچک تنها در عمق ۳ کیلومتری از پوسته وجود دارد.

هرگونه آب در حالت مایع می تواند به طور بالقوه زمینه را برای وجود حیات فراهم کند.
دانشمندان با توجه به مدل هایی از نیروهای مغناطیسی و تصاویر سطح یوروپا، همواره مظنون بوده اند که اقیانوسی بزرگ در عمق ۱۰ تا ۳۰ کیلومتری در زیر سطح وجود دارد.
دیوید بومان شخصیت رمان "ادیسه دو" نوشته آرتور سی کلارک موفق به کشف اشکال حیات در عمق دریای یوروپا می شود و بسیاری از دانشمندان آرزویی مشابه در سر پرورده اند.
اما ایجاد حفره در یخ ضخیم یوروپا همواره غیرممکن به نظر می رسیده است.
اکنون کشف آب مایع در عمق کم آن توسط تیمی از محققان آمریکایی، یک ماموریت فضایی برای استخراج آب از این قمر را عملی تر می کند.
دریاهای کم عمق

وجود دریاچه های کم عمق همچنین بدان معنی است که آب های سطحی به شدت با آب های کم عمق مخلوط می شود.
جریان های یخی می تواند عامل انتقال مغذی ها میان آب های سطحی و عمق دریاها باشد.
بریتنی اشمیت محقق اصلی این مطالعه از دانشگاه ایالتی تگزاس در آستین که تصاویر فضاپیمای گالیله که در سال ۱۹۸۹ پرتاب شد را تحلیل کرده است می گوید: "این یعنی یوروپا و اقیانوس آن می تواند قابل سکونت تر باشد."
یخچال شناسان سال ها مشغول مطالعه سطح یوروپا بوده اند و سعی داشته اند ببینند چه چیزی باعث پیدایش چنین خراش ها و شکستگی هایی در سطح آن شده است.
مارتین سیگرت یخچال شناس در دانشگاه ادینبورو گفت که محققان با نگاه کردن به قطب جنوب که دارای مشخصه های مشابه مثل یخچال ها و تخته های یخی است به استنباط درباره یوروپا می پردازند.
او توضیح داد که مطالعه تازه به ما می گوید که جابجایی جریان های گرم چگونه باعث ذوب یخ های سطحی و ایجاد ترک در پوسته یوروپا می شود.
آمریکا و اروپا سرگرم کار به روی اعزام ماهواره هایی به یوروپا و سایر اقمار مشتری هستند که امیدوارند تا اواخر این دهه یا اوایل دهه ۲۰۲۰ پرتاب شود.

آژانس فضایی آمریکا ناسا مبلغی را برای مطالعه "اشعه های بالابرنده" برای جمع آوری نمونه هایی از سطح یا جو اجرام آسمانی مثل سیارات اختصاص داده است.
این جایزه 100 هزار دلاری برای بررسی سه تکنیک لیزری برای انجام آنچه تاکنون موضوع آثار علمی تخیلی بوده است به کار گرفته خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تاکنون چندین طرح اشعه های بالابرنده در نشریات علمی چاپ شده است اما هنوز هیچ کدام عملی نشده است.
ناسا چندین دهه است که ماموریت هایی را برای جمع آوری نمونه هایی از سطح یا اتمسفر سیارات راهی سایر کرات یا سیارک ها می کند.
اگر شیوه جمع آوری لیزری عملی شود در این ماموریت ها به کار خواهد آمد.
دکتر پال استایسلی دانشمند ناسا می گوید که این رویکرد نه تنها جنبه علمی ماموریت ها را بهبود می بخشد از خطر آنها هم می کاهد.
گروه آقای استایسلی در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا جایزه 100 هزار دلاری برای این تحقیقات را دریافت کرده است.
او می گوید که به تله انداختن ذرات با کمک لیزر مساله ای خیالی یا ورای دانش فنی موجود نیست.
این تیم سه گزینه ممکن را برای به دام انداختن و جمع آوری مواد نمونه توسط فضاپیماهای مدارگرد یا توسط واحدهای فرود بر سیارات شناسایی کرده است.
یکی از آنها تطبیقی از یک پدیده شناخته شده به نام "موچین نوری" است که در آن اشیا در نقطه تمرکز یک یا دو اشعه لیزر به تله می افتند.
با این حال این رویکرد برای آنکه عملی شود نیازمند وجود اتمسفر در اطراف سیاره است.
دو شیوه دیگر بر اشعه های لیزری با شکل خاص استوار است.
این تیم به جای استفاده از اشعه ای که شدت آن در میانه به اوج می رسد، درحال تحقیق درباره دو گزینه دیگر است: اشعه سولنوید و اشعه بسل.
نقاط اوج شدت امواج در این دو نوع اشعه متفاوت است.
دانشمندان قبلا خواص "بالابرندگی" اشعه سولنوید را در آزمایشگاه ثابت کرده اند.
اما قدرت بالابرندگی اشعه بسل هنوز به طور تجربی ثابت نشده است.
دکتر استایسلی توضیح داد که در هر سه مورد اثر جمع کنندگی کم است اما در برخی موارد می تواند از سایر شیوه های موجود در جمع آوری ذرات پیشی بگیرد.
به گفته او مشکل تکنیک های جاری هزینه بالا و برد کوتاه است.
ناسا امیدوار است که چنین سیستمی در آینده بر فضاپیماهای مدارگرد یا واحدهای فرود تعبیه شود.

سازمان فضایی آمریکا اعلام کرد تلسکوپ فضایی کپلر وجود نخستین سیاره قابل سکونت را در خارج از منظومه شمسی تایید کرده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اوایل امسال ، فضانوردان فرانسوی اعلام کرده بودند سیاره ای را کشف کرده اند که احتمال وجود ساکنانی در روی آن وجود دارد و آن را «گلیز 581D» نامیدند.
تایید کنونی به آن معنی است که فضانوردان آن سیاره را هنگام روبه رو شدن با خورشیدش سه بار مشاهده کرده اند.
ویلیام بروکی محقق ناسا (سازمان فضایی آمریکا) می گوید: با کشف این سیاره ، غرق در شادی شده ایم ؛ ما سه بار این سیاره را مشاهده کرده ایم.
تلسکوپ کپلر در فاصله ششصد سال نوری این سیاره است و نشان می دهد که این سیاره هر 290 روز یک بار به دور خورشید منظومه خود می گردد.
ناسا همچنین اعلام کرد تلسکوپ کپلر ، یک هزار سیاره دیگر را نیز کشف کرده است که این آمار ، دو برابر آماری است که تاکنون در باره شمار سیاره ها ، به دست آمده بودد.
تلسکوپ کپلر در سال 2009 به فضا پرتاب شد و بزرگترین دوربین فضایی بشر را با خود حمل می کند که 95 مگا پیکسل توان دارد و قرار است دست کم تا نوامبر 2012، اطلاعات خود را به زمین ارسال کند.

منبع : NASA

محققان موفق به کشف بزرگترین سیاهچاله هایی شده‌اند که تاکنون شناخته شده‌اند، پدیده هایی که ابعاد آنها 10 میلیارد برابر بزرگتر از خورشید است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گروهی از اخترشناسان در دانشگاه کالیفرنیا برکلی موفق به کشف دو سیاهچاله غول پیکر در خوشه ای از کهکشانهای بیضی شکل شده‌اند که در فاصله 300 میلیون سال نوری قرار گرفته‌اند، فاصله‌ای که در مقیاس‌های کیهانی بسیار نزدیک به شمار می رود.
عظمت این سیاهچاله‌ها در مقایسه با کهکشان‌هایی که به آنها تعلق دارند بسیار زیاد است از این رو اخترشناسان به هیچ وجه انتظار مواجه شدن با چنین پدیده ای را نداشتند.
رکورددار سابق سیاهچاله ها به بزرگی 6 میلیارد خورشید بوده است. محققان بر این باورند که این سیاهچاله ها شاید بقایای اخترواره‌هایی باشند که جهان اولیه را از خود انباشته بودند، این سیاهچاله‌ها از نظر جرمی شبیه به اخترواره های جوان هستند و تا کنون توانسته بودند خود را به خوبی پنهان سازند.
برای رصد این دو غول کیهانی، اخترشناسان علاوه بر تلسکوپهای زمینی از تلسکوپ هابل و ابررایانه های تگزاس نیز برای رصد ستاره های نزدیک به سیاهچاله ها و محاسبه سرعتهای ستاره‌ای برای کشف این مناطق وسیع و نامرئی بهره بردند. سیاهچاله ها به اندازه ای متراکم هستند که هیچ چیز، حتی نور نیز نمی تواند از آن بگریزد.
بعضی از آنها به واسطه فروپاشی ستاره های عظیم به وجود می آیند با این همه هنوز منشاء این دو سیاهچاله عظیم مشخص نشده است و بزرگی بیش از اندازه آنها به این معنی است که از زمان شکل گیری شان تا کنون رشد بسیار زیادی داشته اند.
به اعتقاد دانشمندان این کشف می تواند نمایانگر شیوه های متفاوتی باشد که منجر به رشد سیاهچاله ها می شوند.
وزن یکی از سیاهچاله های کشف شده 9.7 میلیارد بیشتر از خورشید است در حالی که وزن دیگری که از زمین فاصله بیشتری دارد بالاتر از سیاهچاله اولی است.
دانشمندان بر این باورند که در جهان سیاهچاله های بزرگتری نیز وجود دارند اما سوال اینجاست که یک سیاهچاله تا چه اندازه می تواند بزرگ باشد؟
بر اساس گزارش اسپیس، برای یافتن پاسخ این سئوال اخترشناسان در حال مطالعه بر روی بزرگترین سیاهچاله هایی هستند که تا کنون کشف شده اند و انتظار دارند تا دو سال آینده سیاهچاله های بزرگتری را نیز رصد کنند.

رئیس سازمان فضایی کشور گفت: ماهواره های نوید ، فجر و کاوشگر 5 ساخت ايران بزودی و تا پايان سال به فضا پرتاب خواهد شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به گزارش واحد مرکزی خبر، حمید فاضلی با بيان اینکه ماهواره رصد اوایل امسال به فضا فرستاده شد افزود:با ساخت این ماهواره ها، ایران به جمع 8 کشور دارای فناوری طراحی ، ساخت و پرتاب ماهواره در جهان پیوست.
وی در پایان گفت : براساس مصوبه دور سوم سفر هیئت دولت به مازندران، مرکز تحقیقات فضایی در این استان ساخته خواهد شد.

رییس انجمن نجوم آماتوری ایران گفت: این انجمن میزبان علاقه مندان به رصد ماه گرفتگی بر فراز برج میلاد خواهد بود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مهندس مسعود عتیقی گفت: انجمن نجوم آماتوری ایران با برگزاری برنامه ای در روز شنبه 19 آذر این امكان را فراهم كرده است تا شیفتگان پدیده ماه گرفتگی از فراز برج میلاد این رویداد جذاب آسمانی را ببینند و حتی از آن عكسبرداری كنند.
عتیقی افزود: امكان رصد ماه گرفتگی از درون شهر و عدم نیاز به سفرهای خسته كننده آن هم در روز آغازین هفته با این برنامه به خوبی برای منجمان و علاقه مندان فراهم می شود.
وی خاطرنشان كرد: در این برنامه استثنایی فرصت ویژه ای فراهم آمده است تا افراد معدودی پذیرش شوند و امكان بازدید كامل از تمامی طبقات و بخش های مختلف برج میلاد را از رصد این خسوف همراه با عكسبرداری از پشت تلسكوپ های قدرتمند انجمن نجوم آماتوری ایران در كنار كارشناسان با تجربه این مركز تخصصی داشته باشند.
رییس انجمن نجوم آماتوری ایران برگزاری یك همایش كوتاه و در عین حال جامع آموزشی در مورد این رخداد نجومی، پخش اسلایدهای نجوم، بازدید از بخش های مختلف سازه نمادین تهران بازدید و رصد ماه گرفتگی بر فراز برج میلاد را از جمله برنامه های این انجمن در این روز عنوان كرد.
عتیقی افزود: به عكس های برگزیده خسوف كامل 19 آذر از سراسر كشور جوایزی اهدا خواهد شد و این عكس ها به زودی در نمایشگاه ویژه ای در گالری فرهنگسرای پایداری در پاسداران به نمایش در خواهد آمد.
رییس انجمن نجوم آماتوری ایران در مورد ماه گرفتگی شنبه 19 آذر گفت: این ماه گرفتگی در ایران از ساعت 16و 15 دقیقه و 42 ثانیه عصر شنبه 19 آذرماه امسال به صورت جزیی آغاز می شود و در ساعت 19و 47 دقیقه پایان می یابد. این پدیده از ساعت 17و 36 دقیقه تا 18و 27 دقیقه به صورت خسوف كامل در سراسر ایران قابل مشاهده است.
عتیقی افزود: حداكثر گرفت كامل ماه ساعت 18و دو دقیقه و 49 ثانیه خواهد بود و رنگ ماه در هنگام وقوع این خسوف قرمز نسبتا روشن می شود.
وی خاطرنشان كرد: بیش از نیمی از ساكنان زمین در آمریكا، اروپا، استرالیا و آسیا از جمله ایران شاهد این پدیده جذاب آسمانی هستند.
عتیقی افزود: این ماه گرفتگی در غرب آفریقا، آمریكای جنوبی و قطب جنوب قابل مشاهده نیست.
رییس انجمن نجوم آماتوری ایران تاكید كرد: برای رصد ماه گرفتگی نیاز به ابزار خاصی نیست و با چشم غیر مسلح نیز می توان آن را مشاهده كرد . هر چند كه برای مشاهده دقیقتر این رویداد ، تلسكوپ به كمك منجمان می آید.
عتیقی افزود: دیدن پدیده خسوف برای چشم انسان مشكل ساز نیست از این رو به فیلتر خاصی برای رصد ماه گرفتگی جهت جلوگیری از مشكل احتمالی برای چشم، نیاز نیست.
وی خاطر نشان كرد: علاقه مندان می توانند برای ثبت نام و حضور در این برنامه با تلفن 66922627 ، گروه آموزش كاربردی انجمن نجوم آماتوری ایران تماس حاصل نمایند.

کاوشگر "فرصت" موفق شد بر روی سطح مریخ آثار گچ کشف کند که این موضوع، تائید جدیدی برای حضور آب در سیاره سرخ است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دانشمندان ناسا کشف جدید کاوشگر مریخ نورد "فرصت" را در اجلاس اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در سانفرانسیسکو اعلام کردند. مریخ نورد ناسا این آثار را در گودال اندیور شناسایی کرده است.
این کاوشگر که از آوریل 2004 در مریخ است تاکنون با طی 34.5 کیلومتر رکورد بیشترین حضور و بیشترین مسافت پیموده در مریخ را به ثبت رسانده است.
مریخ نورد "فرصت" این رگه گچ را که به طول 40 تا 50 سانتیمتر و عرض يك تا دو سانتیمتر است، مورد مطالعه قرار داده است.
طیف سنجهای این روبات از این نمونه گچ عناصر کلسیم و گوگرد را در یک شرایط مشابه با پیوندهای سولفات کلسیم پیدا کرد.
سولفات کلسیم ترکیبی است که برپایه مقدار آب پیوند خورده به ساختار بلوری این ماده معدنی می تواند در اشکال مختلفی وجود داشته باشد.
براساس گزارش Cnet، بررسیهای اولیه بر روی ماده ای که در سطح مریخ کشف شده است، نشان می دهد که این ترکیب به شکل هیدرات و احتمالاً گچ وجود دارد.
به گفته دانشمندان، به نظر می رسد که آب با حل کلسیم درون سنگهای آتشفشانی این رسوب را ایجاد کرده است. این ماده معدنی سپس با گوگردی که با گازهای آتشفشانی در این سنگها به دام افتاده است، ترکیب شده و رسوب سولفات کلسیم را در زیر زمین تشکیل داده است. در پایان و با گذر زمان، این رسوب به سطح سیاره رسیده است.
تمرکز بالای سولفات کلسیم حاضر در این رگه شرایط اسیدی کمتر از اسیدیته حاضر در سایر نمونه های جمع آوری شده توسط "فرصت" را نشان می دهد.
این بدان معنی است که رگه گچ می تواند در نوع دیگری از محیط آبی که سازگاری بیشتری با ارگانیسمهای زنده دارد ایجاد شده باشد.

تلسکوپ فضایی وایز تصویری از یک گل سرخ کیهانی را تهیه کرده است که باقیمانده انفجار یک ابرانواختر است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این گل سرخ کیهانی که باقیمانده های ابرنواختر Puppis A بوده و در فاصله سه هزار و 700 سال نوری از زمین منفجر شده است.
به گفته دانشمندان، این انفجار که چند هزار سال قبل رخ داده سالیان طولانی با چشم غیرمسلح قابل رویت بوده است.

اکنون تلسکوپ فضایی وایز ناسا موفق شده است در طیف مادون قرمز از این باقیمانده انفجار عکسبرداری کند که در این طیف شبیه به گلبرگ های گل سرخ به نظر می رسد.
ابرنواختر Puppis A حاصل انفجار عظیم یک ستاره غول پیکر است. امواجی که از این انفجار تولید شده اند توده های گرد و غبار و گازی که اطراف ابرنواختر را احاطه کرده اند گرم می کنند و موجب می شوند که این ابرها در تصاویر مادون قرمز به رنگ قرمز بسیاری درخشانی پدیدار شوند.
بخش وسیعی از ماده ستاره مادر این ابرنواختر در زمان انفجار با خشونت بالایی در فضا پرتاب شده و به صورت یک ستاره نوترونی درآمده است.
این ستاره نوترونی که با سرعت غیرقابل توضیحی حرکت می کند برای اینکه در تصاویر تلسکوپ وایز نمایان شود بسیار ضعیف است.
سرعت این جرم آسمانی بیش از چهار میلیون کیلومتر بر ساعت است. به دلیل این سرعت بسیار بالا، دانشمندان این ستاره نوترونی را «گلوله توپ کیهانی» نامگذاری کرده اند.
همانند یک گل سرخ، باقیمانده های این ابرنواختر در میان گاز و گرد و غباری که رنگ سبز دیده می شوند احاطه شده اند.
به گفته دانشمندان، این رنگ سبز متعلق به بقایای یک ابرنواختر قدیمی تر به نام Vela (بادبان) بوده است که در حدود 12 هزار سال قبل منفجر شده است.

چند هفته‌اي از آغاز سفر هيجان‌انگيز آزمايشگاه يك تني علوم مريخ (MSL) مي‌گذرد و انتظار مي‌رود كمتر از 9 ماه آينده مريخ نورد كنجكاو اين ماموريت براي نخستين‌بار سطح سرد و سرخ مريخ را با 6 چرخ خود لمس نمايد. همين موضوع تعدادي از دانشمندان را به وسواس انداخته است كه آيا آنها قبل از پرتاب اين مريخ نورد، چرخ‌هايش را بخوبي شسته بودند؟!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بسياري از ميكروب‌هايي كه ما مي‌شناسيم بسيار مقاوم هستند و در برابر شرايط مختلف زيستي از خود انعطاف زيادي نشان مي‌دهند. آنها اصلا نسبت به شرايط خانه و زندگي خود سختگير نيستند. برخي از آنها مي‌توانند براي مدت‌هاي طولاني، خشكي، بي‌آبي و محدوده وسيعي از دماهاي داغ تا سرماي منجمد‌كننده را تحمل كنند. با اين حساب شايد اين ميكروب‌ها بتوانند در لابه‌لاي درزها و چاك‌هاي 6 چرخ مريخ‌نورد كنجكاوي جا خوش كرده و به سطح مريخ برسند.
ميكروب‌هاي زميني براي اين‌كه بتوانند صاحب يك بليت مجاني براي سفري هيجان‌انگيز به مقصد مريخ شوند، بايد در مقابل استريليزاسيون اتاق‌هاي تميز فضاپيماها مقاومت كنند. تميزكاري در اين اتاق‌ها براي اين منظور است كه يك‌وقت يك ميكروبي، ويروسي يا يك موجود تك سلولي زميني راهش را كج نكند بيايد بچسبد به يك كاوشگر فضايي و برود در سطح يك سياره ديگر فرود آيد. آن‌وقت فكرش را بكنيد كه به آن ميكروب در آنجا خيلي خوش بگذرد و شرايط سطح مريخ برايش بهشت برين شود و اين وسط يك جهش ژنتيكي هم بدهد و يك شبه راه صد ساله را برود و چند صباحي بعد ما شاهد موجودات فضايي عجيب و غريبي بشويم كه خودمان با دست خودمان برده‌ايم آنجا. شايد بعدها همان ميكروب‌ها دچار تكامل شده و باهوش شوند و بعد حمله كنند به زمين و بعدش.... به نظرم بهتر است برگرديم سر بحث خودمان.
خلاصه اين ميكروب‌ها اگر بتوانند از استريليزاسيون سخت اتاق‌هاي تميز مراكز فضايي دنيا و از جمله ناسا رد شوند، تازه گرفتار تشعشعات كيهاني شديدي مي‌شوند كه طي چند ماه سفر فضايي تا رسيدن به مريخ بايد تحمل كنند. اما رسيدن به مريخ پايان ماجرا نيست. چراكه خود سياره بهرام هم محيطي خشن و نامانوس دارد كه مقاومت در برابر شرايط طبيعت وحشي آنجا مرد كهن مي‌خواهد. ولي به نظر مي‌رسد كه برخي از باكتري‌ها مي‌توانند با موفقيت ازاين سفر رايگان لذت ببرند. اين يافته پس از برملا شدن نتايج تحقيقات جديدي بر روي تجهيزات فرود آزمايشگاه علوم مريخ (MSL) كه ما بيشتر با نام مريخ نورد كنجكاوي آن را مي‌شناسيم، به دست آمده است.
البته شما حق داريد كه بپرسيد اين كاوشگر كه تازه پرتاب شده پس اين نتايج از كجا آمده‌اند؟ پاسخ اين است كه قبل از پرتاب مريخ نورد كنجكاوي، آزمايشات شبيه سازي شده‌اي مطابق محيط بين سياره‌اي سفر به سياره بهرام(مريخ) و شرايط خود سياره صورت گرفت تا بررسي شود كه آيا تكنيك‌هاي جديد فرود آمدن بر سطح مريخ در آلوده‌سازي آن تاثيري دارد يا نه؟ نتايج اين تحقيق شگفت‌انگيز بود و نشان داد كه در شرايط سخت و وحشتناك سفر به مريخ برخي از ميكروب‌ها شانس مختصري براي ادامه زندگي و تجربه اقامت كوتاه مدت در مريخ را دارند.
قبل از اين هم مريخ نوردهايي بر سطح سياره سرخ به گشت و گذار پرداخته بودند اما هيچ‌گاه يك چنين مشغله ذهني اي براي طراحان ماموريت به بار نياورده بودند. دليل اين موضوع را بايد در روش فرود آنها بر سطح سياره و آغاز به كارشان جستجو كرد.سوژورنر نام اولين مريخ نوردي بود كه حدود 15 سال پيش براي كاوش سياره بهرام راهي سفري طولاني به مقصد نيم كره شمالي اين سياره شد. اما نكته مهم درباره اين مريخ نورد كوچك اين بود كه قبل از تماس چرخ‌هاي سوژورنر با سطح مريخ، اين كاوشگر رباتيك به مدت 2 شبانه روز مريخي (هر شبانه روز مريخي كمي بيشتر از 24 ساعت است) روي سكوي فرود خود استراحت مي‌كرد. مريخ نوردهاي دو قلوي روح و فرصت هم مشابه سوژورنر مدتي(حدود 10 روز) قبل از چرخيدن چرخ‌هايشان بر سطح سياره، روي سكوي فرود خود در معرض محيط آب و هوايي خشن مريخ قرار گرفته بودند. اما داستان در مورد مريخ نورد كنجكاوي كه اكنون در راه رسيدن به سياره سرخ قرار دارد به ميزان زيادي متفاوت است.
فرود مريخ‌نورد كيورياسيتي(كنجكاوي) بر سطح سياره بهرام(مريخ) با استفاده از روش جديدي صورت خواهد گرفت كه براي اولين بار تجربه خواهد شد. اين مريخ نورد قرار است ابتدا و در بدو ورود به جو سياره بهرام با استفاده از چند مرحله چتر نجات سرعت خود را كاهش دهد. سپس موتورهاي جتي به سمت پايين روشن خواهند شد كه سرعت رسيدن به سطح مريخ را در حد صفر كاهش مي‌دهند و چرخ‌هاي مريخ‌نورد كنجكاوي در حالي كه كل مريخ نورد با طناب‌هايي كماكان به موتورهاي جت وصل است، براي اولين‌بار سطح مريخ را لمس خواهند كرد. اين روش فرود مي‌تواند شانس مناسبي براي ميكروب‌ها يا ويروس‌هايي باشند كه به صورت اتفاقي به يكي از 6 چرخ كنجكاوي چسبيده و شرايط سخت سفر تا به مريخ را تحمل كرده‌اند تا به نخستين جانداران زميني كه زندگي در مريخ را تجربه خواهند كرد تبديل شوند.
آندرو اس، ميكروب‌شناس و محقق علوم فضايي معتقد است اين بدان معني است كه در مقام مقايسه با ساير مريخ نوردها، كاوشگر سطح نشين كيورياسيتي (كنجكاوي) به احتمال بيشتري خطر آلوده كردن سطح مريخ را دارد. او در عين حال مي‌افزايد كه شرايط سخت و وحشتناك سفر بين سياره‌اي به مقصد مريخ باعث مي‌شود هر موجود زنده‌اي كه اشتباها سوار اين مريخ نورد شده باشد در معرض تشعشعات و تابش‌هاي‌كشنده‌ قرار گيرد و همين موضوع خطر آلوده شدن سطح مريخ با موجودات زنده را بشدت كاهش مي‌دهد.

نكته: روش فرود كنجكاوي مي‌تواند شانس مناسبي براي ميكروب‌ها يا ويروس‌هايي باشند كه به صورت اتفاقي به يكي از 6 چرخ كنجكاوي چسبيده و شرايط سخت سفر تا مريخ را تحمل كرده‌اند

آندرو اس مي‌گويد كه حتي در صورت خوش شانس بودن برخي ميكروب‌ها يا ويروس‌ها و رسيدنشان به سطح مريخ نبايد زياد نگران آلودگي مريخ در آينده باشيم چراكه شرايط بسيار نامساعد موجود در سطح مريخ از جمله نبود ميدان مغناطيسي قوي و جو بسيار رقيق اين سياره باعث خواهد شد تا گونه‌هاي زيستي در معرض وزش مستقيم بادهاي خورشيدي (برخورد ذرات باردار بسيار پرانرژي) و تشعشعات مرگبار ماوراء بنفش و ايكس قرار گيرند كه در مدت زمان بسيار كوتاهي آنها را نابود خواهد كرد و باعث مرگشان خواهند شد.

باز هم مقاومت

با حساب اين همه خطري كه ميكروب‌ها وويروس‌ها را تهديد مي‌كند باز هم وسواس كار خودش را كرد و محققان را به تكاپو انداخت تا با انجام يك آزمايش و شبيه‌سازي شرايط سفر به مريخ و اقامت در آن خيال خودشان را راحت كنند كه آيا يك ويروس و يا ميكروب سمج توانايي گذر از اين همه بلا و گرفتاري را خواهد داشت؟ با توجه به ماموريت‌هاي مريخ‌نورداني كه تا به امروز طراحي و اجرا شده‌اند مي‌توان 2 روش براي آغاز حركت مريخ نوردها بر سطح مريخ متصور بود. در روش اول كه مي‌توان آن را روش انتظاري ناميد، مريخ نورد چند روزي را قبل از آغاز ماموريت بر سطح سياره هدف، روي سكوي فرود خود منتظر مي‌ماند. حدس زده مي‌شود كه اين زمان انتظار باعث مي‌شود تا مسافران احتمالي و ناخواسته در معرض شرايط غير قابل تحمل مريخ قرار گرفته و از بين روند. اما در روش دوم كه مي‌توان آن را روش فوري ناميد، چرخ‌هاي مريخ‌نورد به محض فرود بر سطح سياره قرار خواهند داشت. اين همان روشي است كه مريخ نورد كنجكاوي قرار است طبق آن فرود آيد.
محققان با توجه به اين موضوع دو نوع آزمايش طراحي كردند و شرايط مشابهي را از جهت قابليت آلوده شدن مريخ نوردها براي هر دو آزمايش در نظر گرفتند. آنها مدل‌هايي از مريخ نوردها را به مدت يك و نيم تا 3 ساعت در معرض تابش سطحي از تشعشع ماوراء بنفش(UV) قرار دادند كه انتظار مي‌رود در سطح مريخ وجود داشته باشد. همين زمان‌هاي كوتاه كافي بود تابه ترتيب 81 و 6/96 درصد از باكتري‌هاي باسيلوس سابتيليس كه مدل‌ها توسط آنها آلوده شده بودند را از بين ببرند.نتايج اين آزمايش‌ها مشخص كردند كه روش انتظاري براي جلوگيري از آلوده شدن مريخ به موجودات ذره‌بيني زميني بسيار موثر است.
اما نمونه‌برداري از خاك مسير حركت مدل مربوط به آزمايش دوم نشان داد كه حدود 32 درصد از نمونه‌ها حاوي باكتري‌هايي در حال رشد بوده‌اند. اما وجود شرايط سخت مريخي در محيط آزمايش مانند سطح بالاي تابش ماوراء بنفش، غلظت بالاي دي اكسيد كربن و فشار و دماي بسيار كم باعث شد تا در نمونه‌برداري دوم كه پس از 24 ساعت انجام گرفت، آلودگي به كمتر از نصف كاهش پيدا كند. اين آزمايش هم شرايط حادي را نشان نمي‌داد اما محققان اخطار مي‌دهند اوضاع به آن سادگي كه تصور مي‌شود نيست. در اين آزمايشات از يك مدل تك چرخ استفاده شده بود و وزن يك تني مريخ نورد هم بسادگي از آزمايش حذف شده بود. بنابراين اثر عبور دو چرخ عقبي از روي مسير چرخ جلويي كه مي‌تواند باعث انتقال آلودگي از يك چرخ به چرخ ديگر شود و وزن كاوشگر كه مي‌تواند باعث دفن باكتري در عمق بيشتري از خاك سطح مريخ گردد ناديده انگاشته شده بود.
اما نبايد از خاطر دور داشت كه چرخ‌هاي مورد آزمايش تا بيش از 100 هزار بار از نمونه‌هاي واقعي آلوده‌تر بودند. چنين حجم بزرگي از آلودگي در يك مريخ نورد واقعي به هيچ وجه اتفاق نمي‌افتد چراكه معمولا همه كاوشگرهايي كه قرار است در سطح يك جرم سماوي ديگري غير از زمين فرود آيند 3 تا 4 بار استريليزه مي‌شوند. از آن گذشته سفر چند ماهه كاوشگران فضايي به مقصد مريخ در فضاي بدون محافظ بين سياره‌اي تا 75 درصد از كل آلودگي‌هاي زيستي را از بين خواهد برد.اين آزمايش‌هاي دو گانه نشان داد كه اگر مريخ نورد كيورياسيتي براي چند روزي از حركت بر سطح مريخ خودداري كند، مي‌توان اميدوار بود كه سطح آلودگي احتمالي چرخ‌ها به مقدار زيادي كاهش پيدا كند.
اما هنوز اين پرسش پا بر جاست كه حركت نكردن در سطح مريخ تا چند درصد آلودگي چرخ‌ها را از بين مي‌برد. همچنين نگراني از آلودگي بخشي از چرخ كه در دوره انتظار در تماس مستقيم با خاك است همچنان ادامه دارد و پرسش اساسي اين است كه آيا اين مدت به آلودگي‌هاي زيستي چسبيده به آن ناحيه فرصت كافي نمي‌دهد كه بدون گزندي از محيط خشن مريخ به تكثير و نفوذ به خاك مريخ ادامه دهد؟
پاسخ همه اين پرسش‌ها به آزمايشات فراواني احتياج دارد كه بهتر است در خود مريخ و با حضور همان دانشمندان وسواسي ناسا صورت گيرد. اما تا قبل از سفر نخستين فضانورد زميني به مقصد سياره سرخ، اين دانشمندان بايد به اتاقك‌هاي شبيه‌سازي كوچك خود در آزمايشگاهايشان قناعت كنند.

strobio

یك فروند راكت سایوز روسیه كه حامل شش ماهواره نظامی بود روز شنبه از مقر سازمان فضایی اروپا در گینه به فضا پرتاب شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، این دومین پرواز راكت سایوز از مقر فضایی اروپا در پایگاه كورو است.
سایوز ST-A با موفقیت شش ماهواره را در مدار قرار داد كه از جمله آنها می توان به ماهواره فرانسوی Pleiades 1 كه دارای فناوری تصویربرداری با شفافیت بالا است و یك ماهواره كوچك نظامی متعلق به كشور شیلی به نام SSoT اشاره كرد.
چهار ماهواره دیگر ماهواره های میكرو رادار استراق سمع Elisa برای ارتش فرانسه هستند.

دانشمندان اخطار دادند طی روزهای آینده، توفانی خورشیدی می تواند امواج رادیویی را بر روی زمین با اختلال مواجه سازد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
طی روزهای آینده، آسمان زمین، نمایشگاهی برای شفقهای شمالی خواهد بود زیرا قرار است ذرات تابیده شده از توفانی خورشیدی با اتمسفر زمین برخورد کنند.
از نقطه نظر منفی، متخصصان پیش بینی می کنند امواج رادیویی به واسطه تشعشعات ناشی از شعله های خورشیدی و ایجاد توفانهای مغناطیسی برای چند روز مختل شوند. این شعله بخشی از دوره افزایش فعالیت در خورشید است که دوره هایی 11 ساله داشته و در سال 2013 به اوج خود خواهد رسید.
سازمان ملی اتمسفری و اقیانوس شناسی گزارش کرده است این توفان خورشیدی در تاریخ 28 و 29 دسامبر آغاز شده و انتظار می رود پدیده مختل شدن خفیف سیگنالهای رادیویی در 31 دسامبر رخ دهد.
بر اساس گزارش اسپیس، فورانهای کرونالی خورشیدی یا همان شعله های خورشیدی حاوی میلیاردها تن گازهای مولد پرتو ایکس و فرابنفش هستند که با سرعتی برابر هشت میلیون کیلومتر بر ساعت به میان فضا پرتاب می شوند و حرارتی برابر 100 میلیون درجه سلسیوس دارند.
این فورانها بر روی زمین در قالب نمایشهایی رنگارنگ از شفقهای قطبی دیده می شوند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] تصاویری زیبا از ایستگاه فضایی بین المللی در حالی به ثبت رسیده اند که این لابراتوار مدارگرد بزرگ در حال عبور از کنار ماه و مشتری بوده است.


در یکی از این تصاویر که توسط عکاس ناسا، "لارن هارنت" به ثبت رسیده، از ماه در لحظه ای عکاسی شده است که ایستگاه فضایی بین المللی در حال عبور از برابر صورت همسایه زمین است.
هارنت این تصویر را در چهارم ژانویه و از مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون به ثبت رسانده و سپس با ترکیب چندین تصویر با یکدیگر ماه را پیش و پس از عبور ایستگاه فضایی بین المللی از کنار ماه نمایش داده است.
ایستگاه فضایی بین المللی بزرگترین فضاپیمایی است که تا به حال ساخته شده و ابعادی به اندازه یک زمین فوتبال دارد. در حال حاضر این ایستگاه میزبان 6 فضانورد است و با سرعتی برابر 28 هزار کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 386 کیلومتری از زمین در حرکت است.
در درخشانترین حالت ممکن، ایستگاه فضایی می تواند درخشانتر از سیاره ونوس به نظر بیاید به طوری که بتوان آن را با کمک چشم غیر مسلح نیز مشاهده کرد. در عکسهای هارنت کره ماه به وضوح و با جزئیاتی دقیق دیده شده و می توان صفحات خورشیدی ایستگاه فضایی را نیز به خوبی تشخیص داد.
بر اساس گزارش اسپیس، هارنت اولین کسی نبود که در این هفته از ایستگاه فضایی تصویربرداری کرد، در روز پنجم ژانویه عکاسی به نام "مایک کیلیان" ایستگاه فضایی را در حالی مشاهده کرد که از کنار سیاره درخشان مشتری عبور می کرد.
ایستگاه فضایی تنها فضاپیمایی نیست که با چشم غیر مسلح قابل ردیابی است بلکه لابراتوار مدارگرد "تیانگونگ 1" چین را نیز می توان با کمک چشم غیر مسلح مشاهده کرد:


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بررسی های جدید نشان می دهند کریستال‌های بسیار نادری که اولین بار در روسیه کشف شده و کاشف آن نوبل شیمی را به خود اختصاص داد، به زمین تعلق ندارند و توسط شهاب سنگها به زمین آمده اند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پس از کشف شبه کریستالها در منطقه کوریاک روسیه، ابتدا اعلام شد که تشکیل چنین کریستال‌هایی بر روی زمین غیر ممکن است، پس از کشت آنها در لابراتوار اعلام شد که این کریستالها بسیار جدید و ناشناس هستند و نوبل شیمی به این کریستالها اختصاص داده شد.
اکنون مشخص شده است که شبه کریستالها، کریستالهایی با ساختار غیر طبیعی که چندین قانون تقارن کریستالی را نفی کرده و از ویژگی های فیزیکی عجیبی برخورداراند، از فضا به زمین آمده اند.
این کریستالها برای اولین بار در دهه 1980 شناخته شده و به سرعت مورد تردید و بدبینی محققانی قرار گرفتند که گمان می بردند وجود چنین ساختارهایی غیر ممکن است.
"دنیل ششمان" کاشف این شبه کریستالها توانست موجودیت آنها را به اثبات برساند و همین کار نوبل شیمی را برای وی به ارمغان آورد. اما تا همین دو سال پیش وجود شبه کریستالها در طبیعت غیر ممکن به شمار می رفت و تنها گزینه ای که موجودیت آنها را ممکن می ساخت، ساخته شدن این کریستالها در شرایط آزمایشگاهی بود.
سپس در سال 2009 گروهی از محققان ایتالیایی شبه کریستالها را در نمونه کانی های یافته شده در کوهستانهای شرق روسیه یافتند. این مواد معدنی ثابت کردند که شبه کریستالها می توانند به شکل طبیعی به وجود بیایند اما چگونگی شکل گیری آنها ناشناخته باقی ماند.
اکنون با پایان گرفتن آزمایشهای مختلف بر روی شبه کریستالها، محققان می گویند شواهد به دست آمده نشان می دهند این کریستالها منشا زمینی ندارند بلکه از طریق شهاب سنگها به روسیه رسیده اند.

در ابتدا طیف نگاری جرمی آثاری از ایزوتوپهای اکسیژنی را درون شبه کریستالها نشان داد که در هیچ یک از کانی های شناخته شده زمینی وجود ندارند اما می توان نمونه هایی از آنها را در انواع خاصی از شهاب سنگها یافت.
بر اساس گزارش بی بی سی، این کریستالها همچنین حاوی نشانه هایی افسانه ای از سیلیس های فشرده و قدیمی است که تنها تحت شرایط بسیار ویژه و دشوار، مشابه آنچه در اعماق زمین رخ می دهد و یا در اثر برخورد شهاب سنگها با سیاره ها به وجود می آید، تشکیل شده اند.