Printable View
سلام
این اغماء شورش رو در آورده چرا تموم نمیشه
خداییش به "او یک فرشته بود" نمی رسه
راستی
این میوه ممنوعه هم چه بی مزه تموم شد
حاجی آدم شد قبول
هستی آدم شد قبول
حسابداره آدم شد قبول
قدسی حاجی رو بخشید قبول
این مطرب شدن حاجی چی بود؟
دعوای سمانه و شوهرش به کجا کشید؟
امیر حسین چجوری اومد ایران؟
مهمتر از همه ،
با این همه گرفتاری سینا چجوری تو کنکور قبول شد؟
خوب بود نشون می دادن که سوالات رو هم خرید!
به هر حال بد نبود
امیدوارم این اقا سیروس هم زودتر بساطش رو جمع کنه
من يه سوال در مرود اين اغما پيش اومده ! شيطان كي مي تونه از آدم اين جوري انتقام بگيره ! شيطان كه قدرتي نداره ! اگه اين جوري پيطان بياد پيش من يا كسي ديگه بگه فلان كار رو بكن و گرنه بلايي سر يكي از آشناهات ميارم ! خوب هر كي كه اين سريال رو ديده باشه از ترس مسره همون كار رو مي كنه ! مگه تو فيلم شيطلان به دكتر پژوهان نگفت كه از خشم من بترس اونم بهش گفت هيچ كاري نمي توني بكني من به خدا توكل كردم ! پس چرا شيططان تونست اين بالا رو سر پري بياره ! به نظر من فيلمش قشنگ بود ولي نقاط ضعف مذهبي هم داره خيلي چيزا ديگه ديدم كه برام سوال شده اون چند تا حاج آقا آوردن فقط در مورد جنس شيطان بحث كردن !
آره با این کاملا موافقم ... . اصلا نیازی نبود که نشون بده همه عاقبت به خیر شدن.نقل قول:
ولی در کل بازم بهترین سریال رمضان بود.
خب این ماه رمضان هم به اتمام رسید .امیدوارم نماز و روزه همه عزیزان قبول درگاه حق واقع شده باشد.
سریال های امسال نسبت به سال قبل خیلی بد بودن(به جز میوه ممنوعه) . صدا سیما باید یه فکری بکنه و به جای ساختن مجتمع تفریحی تو زیبا کنار ، بیاد و پول بیت المال و تبلیغاتی رو که میگیره صرف ارتقای سطح کیفی سریال ها و فیلم ها بکنه.
دوستان میگم چطوره هر کسی علاوه بر انتخاب بهترین سریال، بهترین و بدترین بازیگر مرد و زن رو هم انتخاب کنه. البته فقط در پستش بنویسه.
نظر من :
بهترین سریال : میوه ممنوعه
بهترین سریال زیر 15 سال : اغما
بهترین بازیگر مرد : 1-علی نصیریان 2 - امیر جعفری
بهترین بازیگر زن : 1- گوهر گیر اندیش 2 - هانیه توسلی
جذاب ترین بازیگر مرد : سینا در میوه ممنوعه (اسمش یادم نیست)
جذاب ترین بازیگر زن : دختر تاجیکیه در شکرانه
چندش آورترین بازیگر مرد :1- فرزاد در میوه ممنوعه 2 - نیما رییسی
چندش آورترین بازیگر زن : 1- رز در اغما 2- مادر پگاه ! 3- غزاله در میوه ممنوعه
با مزه ترین بازیگر : یوسف تیموری
اینجا بازم می رسیم به حرف من که ایرانی ها اولش رو خوب شروع می کنن آخرش رو سمبل یعنی فقط تمومش می کنن دیگه نمی گن یه پایانی از فیلم یا سریال در بیاریم که تا سالها تو ذهن بیننده ها بمونهنقل قول:
سلام
اون یه تیکه که قدسی و حاج یونس تو اون اتقاه یا هم حرف می زدن
دیالوگ هاشون شدیدا منو یاده مرحوم علی حاتمی انداخته بود
اره سريال شبكه 1 كه به پاي سريال پارسالش صاحبدلان اصلا نميرسه
سريال شبكه 2 هم خوب بود
شبكه 3 هم از پارسال ضعيفتر بود
شبكه 5 هم كه خيلي خيلي مزخرف بود شايدم خوب شده بود قسمتهاي 10 به بعد چون حالم به هم خورد ديگه نديدم اين شكرانه رو
در كل اول اغما بعد ميوه ممنوعه
يه چيزي اين خود احسان خوجاه اميري نبود داشت لب خواني ميكرد تو ميوه ممنوعه؟
و اين نيما رئيسي وافعا اهنگ ساز وخواننده است؟
اين مرد درباره شيطان با کسي حرف نمي زند. 8 روز زمان مي برد که در ميان کار شبانه روزي گروه، فرصت گفت وگو پيدا کنيم و 8 ساعت هم در روز قرارمان زمان مي برد تا او ديالوگش را که همان روز به دستش رسيده حفظ کند، بي آنکه حس اش به هم بريزد، سکانس اش را به آخر برساند، سريال اغما را با بچه هاي گروه ببيند . ساعت 10 شب است که در خانه باغ از بازي هايش مي گويد که کار دل بوده است نه غم نان. از سيروس مقدم که سابقه ستايش او را پيش از اين هم داشته است و از امين تارخ که به گفته او بي واسطه و بي منت مهر مي ورزد و مي آموزد و در کنار همه اينها از شيطان، که حالا در تنهايي هم دست از سرش برنمي دارد. اين مرد مي گويد که نقش هايش را زندگي مي کند. پس نام حامد کميلي تا اطلاع ثانوي «الياس» است. مصاحبه اعتماد با حامد کميلي را بخوانيد:
دليل فرارتان از مصاحبه چه بود؟ نمي خواستيد از حامد کميلي حرف بزنيد يا الياس؟ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به دو دليل، اول اينکه از مطبوعات گله دارم. چون من خيلي محدود مصاحبه انجام مي دهم اما در يک سري مجلات ديده ام که مصاحبه هايي از قول من چاپ کرده اند. قبلاً اين طوري بود که مصاحبه ها را از روي مصاحبه هاي ديگري برمي داشتند. ولي حالا ديگر اين کار را هم نمي کنند و هر کس هر چيزي که مي خواهد مي نويسد. من هميشه از همان اول تصميم گرفته بودم که روش مسالمت آميزي را با مطبوعات در پيش بگيرم تا هم من موقعيت آنها را درک کنم و هم آنها موقعيت مرا. متاسفانه وقتي ديدم اين اتفاق نمي افتد تصميم گرفتم کمي جدي تر با قضيه برخورد کنم. دليل دوم هم اينکه شخصيت من در اغما وجهه هاي متفاوتي پيدا مي کند، يک سري کاراکترهاي جديد به آن اضافه مي شد که من نمي خواستم پيش از نمايش درباره آنها حرفي بزنم تا براي تماشاگر جذابيت داشته باشد.
پس حالا وقتش است که درباره «الياس» حرف بزنيم. سيروس مقدم اولين بار درباره نقش به شما چي گفت؟ گفت بايد نقش شيطان را بازي کني؟
در زمان پيش توليد کار سيروس مقدم که هميشه به من لطف دارد با من تماس گرفت. آن موقع هنوز چيز نوشته شده يي درباره نقش وجود نداشت و تنها چيزي که باعث شد نقش را بپذيرم اعتماد کامل و بدون شکي بود که به سيروس مقدم داشتم. چون بايد راکورد ريش ام را نگه مي داشتم و هيچ قراردادي ديگري امضا نمي کردم.
دقيقاً نگفتيد چه توضيحي درباره نقش داد؟
گفتند يک شخصيت خاص و متفاوت با آنچه ديده يي.
پس هنوز نمي دانستيد که قرار است شيطان بشويد؟
تا اين حد مي دانستم که اين آدم قرار است تفکرات شيطاني خودش را نشان بدهد. اما همه چيز در حد يک طرح و حرف بود.
اولين تصويري که از الياس در ذهنتان نقش بست چه شکلي بود، مثلاً يک موجود ترسناک؟
نه، اصلاً، همان طور که ديده ايد در قسمت هاي اوليه تماشاگر اصلاً نمي دانست که اين فرشته است يا شيطان؟ اصلاً برنامه ما اين بود که جنس بازي قسمت هاي اوليه الياس با اين تفکر انجام بشود که بازيگر را در يک برزخ قرار بدهيم و اين اتفاق هم افتاد. تماشاگر مي دانست که با يک موجود عجيب و غريب و ماورايي طرف است اما نمي دانست که يک نيروي مثبت است يا منفي.
در اين زمينه به آثار ساخته شده ديگر هم مراجعه کرديد؟
من اصولاً براي نقش ارزش قائلم. يادم است به من گفتند اين يک کاراکتر فوق العاده سخت با بازي متفاوت است. يعني ما با يک شخصيت انساني طرف نبوديم که نمونه اش را در جامعه ببينيم و بخواهيم الگوبرداري کنيم. بعد از آن من به نمونه هاي خارجي که کار شده مراجعه کردم براي اينکه جنس بازي ها و نگاه هاي متفاوتي را که به اين شخصيت شده ببينم.
بعد از آن بايد به يک تصوير کلي از نقش رسيده باشيد. اين تصوير با آنچه سيروس مقدم انتظار داشت، مطابقت مي کرد؟
من نمي خواستم الگوبرداري کنم. فقط مي خواستم وسعت ذهنم را نسبت به اين شخصيت و نگاه هايي که به آن شده بيشتر کنم.
و شايد در واقع مي خواستيد راهتان را از شيوه بازي آنها جدا کنيد؟
دقيقاً، سعي کردم تا حد زيادي متفاوت از آنچه قبلاً بازي شده نقش را اجرا کنم. دليل ديدن فيلم هاي متفاوت هم اين بود که نمي خواستم ناخودآگاه شبيه يکي از آنها باشم و جنس فيلمنامه افخمي و کار سيروس مقدم هم اين تفاوت را مي طلبيد.
چطور به جزئياتي مثل لحن، حالت گرفتن دست و... رسيديد؟
نوع شخصيت پردازي الياس که به عنوان يک آدم مذهبي وارد اين فضا مي شود، ما را درگير يک لحن و شکل اجرايي مي کرد که براي تماشاگر آشنا باشد. بعد از آن از يک جايي سعي کرديم اين مرز را بشکنيم و هويت واقعي شيطاني او را در جلد ظاهر زيبا و معصومانه نشان بدهيم. يعني در مرحله اول نوعي تفکر مثبت نمايي بود و بعد در زير پوسته اين ظاهر فريبنده تفکر منفي را حس مي کنيم. چيزي که بايد مورد توجه قرار مي داديم قابل باور بودن اين آدم و حرکات اوست. دوست داشتيم هر کسي در زندگي خودش اين احساس را داشته باشد که شيطان مي تواند وارد زندگي اش بشود. نمي خواستيم الياس را در حد يک موجود متافيزيک نشان بدهيم که تماشاگر اصلاً با آن همذات پنداري نداشته باشد. اين وظيفه سنگيني بود که نويسنده بر عهده داشت و به خوبي هم از پس آن برآمد.
تا قبل از اين سريال تجسم انساني شيطان براي خود شما قابل باور بود؟ يعني به وجود شخصيتي که قرار بود بازي کنيد ايمان داشتيد؟
به هر حال من مطالعات جزئي در اين زمينه داشتم. تفکري در اسلام هست که مي گويد شيطان براي گول زدن بعضي از آدم ها نياز به چيزي ندارد چون آنها خيلي راحت تفکرات شيطاني پيدا مي کنند. در مورد آدم هايي که ايمان قوي تري دارند شيطان خودش دست به کار مي شود. دکتر پژوهان قصه ما هم يک آدم مثبت بوده که شيطان شخصاً تصميم مي گيرد در ظاهر يک آدم مثبت او را فريب بدهد. در ظاهر الياسي که خود آن هم واقعاً آدم مثبتي بوده و حالا اينکه چه سرنوشتي پيدا نکرده بايد صبر کنيم تا قصه به پايان برسد. به هر حال اين واقعيت دارد که شيطان در برخي مواقع از ظاهر آدم هاي ديگر براي فريب استفاده مي کند. اين در تفکر اسلامي هست و من هم اطلاعاتي داشتم و بعد از اين کار اطلاعات بيشتري هم به دست آوردم.
حالا بعد از اين نقش اعتماد کردن به آدم هاي دورو برتان سخت نيست؟
اتفاقاً چرا. البته نمي خواهم بگويم آدم شکاک و منفي بيني شده ام، اما جهان بيني ام دچار تغييرات زيادي شده است. از وقتي فهميدم که اين اتفاق مي تواند براي هر کسي پيش بيايد يک کم ريزبين تر شده ام. به خاطر همين معتقدم تمام اصول و رفتار و اخلاقيات ما بايد برگرفته از يک سري ريشه هاي اخلاقي و ارزش هاي دروني باشد. اگر بر مبناي اين باورها و ارزش ها حرکت کنيم، کمتر تحت تاثير آدم هاي خوب و بد اطراف مان قرار مي گيريم.
در مورد گذشته چطور؟ تو اين مدت اتفاق افتاده به کارهاي گذشته فکر کنيد يا بخواهيد برخي از آنها را به گردن شيطان بيندازيد؟
يک عادت بدي که ما انسان ها داريم اين است که دوست داريم اشتباهات مان را به گردن کس ديگري بيندازيم. اين به خاطر راحت طلبي ما است. من دلم نمي خواهد الان هيچ کس وقتي به گذشته خودش برمي گردد در مورد هر اشتباهي که کرده بگويد پس لابد تقصير شيطان بوده است. شايد بشود گفت الياس برگرفته از درون شخصيت پژوهان است. چون دقيقاً زماني وارد مي شود که او شک کرده است. با اين زاويه ديد اگر نگاه کنيم همه چيز به خودمان برمي گردد يا در رابطه با «رز»، در واقع اين شخصيت چيزي را مي شنود و دوست دارد بشنود که آن پسر به او مي گويد. آدم ها بعضي مواقع چيزهايي مي شنوند که خودشان مي خواهند انجام بدهند ولي مي اندازند گردن يکي ديگر و چه ديواري کوتاه تر از ديوار شيطان.
به نظر مي آيد جذابيتي که شخصيت الياس و بعد ماورايي داستان ايجاد کرده، پيام اصلي داستان را در سايه قرار داده است.
به هر حال ما داريم درباره يک کار تصويري حرف مي زنيم که اولين شرط آن ايجاد جذابيت براي نگه داشتن مخاطب است. شما بايد اول تماشاگر را به دست بياوري. فرق يک کار تصويري با موعظه و خطابه هم همين امکان ايجاد جذابيت است. با اين جذابيت تماشاگر را کنجکاو مي کني و هرچه تماشاگر کنجکاوتر بشود، ريزبين تر مي شود و اين باعث مي شود به بطن کار شما برسد. ما با ايجاد اين ساختار تماشاگر را مي نشانيم و بعد آن معنا را زير پوستش تزريق مي کنيم.
جز شما کانديداهاي ديگري هم براي اين نقش بود؟
مسلماً بوده است. دوستان ديگري که شايد اگر جاي من بودند خيلي بهتر مي توانستند اين نقش را ايفا کنند و شايد شخصيت اصلاً شکل ديگري پيدا مي کرد. ولي من سعي کردم آن را به بهترين شکل دربياورم.
معمولاً بازيگران تلويزيون را در سطح پايين تري از بازيگران سينما مي بينند. اين در تمام دنيا وجود دارد. شما خودتان در مورد تلويزيون چه نظري داريد؟ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شايد اگر چند سال پيش اين سوال را از من مي پرسيديد من هم همين نظر را داشتم. ولي الان ما کارهاي فاخري در تلويزيون داريم که بايد حسرت آن را در سينما بخوريم. اين را به اين دليل نمي گويم که خودم در تلويزيون بازي مي کنم. به هر حال تا امروز دوستان لطف داشته اند و کارهاي سينمايي زيادي هم به من پيشنهاد شده است و خودم هم واقعاً کار در سينما را دوست دارم. اما بعضي وقت ها متن هايي به دستم مي رسد که بعد از خواندن شان به خودم مي گويم چه کسي قرار است اين کار را ببيند؟ اصلاً چه مي خواهد بگويد؟ من يک کار خوب تلويزيوني را هميشه به يک کار متوسط و ضعيف سينمايي ترجيح مي دهم. اين را تا امروز ثابت کرده ام و در حد شعار هم نيست. از طرفي اولين کار سينمايي هم برايم خيلي مهم است. به هر حال امروز تلويزيون براي من ارزش زيادي دارد همان طور که تئاتر دارد.
با شرايط اقتصادي که سينماي امروز ما دارد خيلي ها به تلويزيون به عنوان منبع درآمد نگاه مي کنند.
ببينيد رشته تحصيلي من سينما نيست. من دارم فوق ليسانس مديريت بازرگاني مي گيرم.
وقتي تازه کار تئاتر را شروع کرده بودم، يکي از استادانم به من گفت؛ در زمينه تصوير و سينما مطالعه کن و اطلاعات تخصصي داشته باش. اما سعي کن هيچ وقت هنرپيشه نشوي بلکه هنرمند باشي. حالا کار من طوري است که هيچ وقت مجبور نمي شوم به خاطر غم نان کاري را انجام بدهم. هر کاري کرده ام از دل بوده است. مثلاً بعد از آخرين کارم مدت ها بيکار بودم. چون واقعاً کاري نبود که احساس کنم با ايفاي آن يک پله بالاتر رفته ام. من با بازيگري عشقبازي مي کنم. وارد زندگي ام مي شود. شايد اين اليناسيون شخصيتي از تئاتر به من رسيده باشد. براي همين بيشتر از يک نقش را نمي توانم قبول کنم. هنوز مثل بازيگرهاي ديگر آنقدر حرفه يي نشده ام که چند کار را با هم انجام بدهم چون خيلي درگير نقش مي شوم.
يعني تا مدت ها بايد با اين شيطان دست و پنجه نرم کنيد؟
بله. الان شديداً از لحاظ روحي تحت تاثير نقش هستم. خصوصاً نقشي مثل شيطان که وقتي تنها هستي و به آن فکر مي کني فوق العاده اذيتت مي کند. البته نه اينکه بگويم روحيات شيطاني پيدا کرده ام، اما به هر حال سختي هاي خودش را دارد. اصولاً دوست ندارم يک شخصيت را بازي کنم. دلم مي خواهد زندگي اش کنم. احساس مي کنم قابل باور بودن آن شخصيت زماني اتفاق مي افتد که تماشاگر احساس کند اين بازي نيست. خودش است و اين در مورد نقش هاي منفي سخت است. ولي به هر حال وقتي چيزي را پذيرفتي بايد به بهترين شکل آن را انجام بدهي.
در مورد صحبت قبلي تان مي خواهم بپرسم آيا تنها مرزي که بين هنرپيشه و هنرمند مي گذاريد غم نان است؟
نه، من هنرمند نيستم. ولي خيلي دوست دارم باشم. چون براي هنرمند ارزش، اعتبار و احترام خاصي قائلم که هم جلوي دوربين و هم پشت آن و زندگي شخصي مصداق پيدا مي کند. غم نان فقط يک تفاوت است. تفاوت هاي زيادي هست و من سعي دارم واقعاً از اين تفاوت ها عبور کنم و به نقش هاي خوب برسم.
وقتي درباره نقش خوب حرف مي زنيد چه معيارهايي در ذهن تان است؟
من سليقه ام را در انتخاب نقش ها تا به امروز به تماشاگران نشان داده ام. اصلاً درگير کليشه شدن در نقش خاصي نيستم و با بازي در نقش هاي متفاوت فرصت ابراز اين مساله را پيدا کردم. چون الان خودم را در دوره تجربه مي دانم. اما اين بدان معني نيست که هر کاري را بپذيرم.
يک بار جمله يي از اليا کازان خواندم که مي گفت بازيگر تکه هايي از زندگي خودش را به ما عرضه مي کند. نسبت به کارهايي که انجام داده ايم اين احساس را داريد؟
دقيقاً همين است. همين که گفتم اگر بازيگرهاي ديگري مي آمدند شايد اين شخصيت شکل ديگري پيدا مي کرد، تاييد همين حرف است. اين تفاوت من با آن آدم ها است. تفاوت استنباط من و آن آدم ها است. نمي شود منکر اين مساله شد که رد پايي از من حامد کميلي در نقش باقي مانده است. به هر حال حضور حامد کميلي، نگاهش و جسمش در اين شخصيت حلول کرده است.
به شانس در بازيگري معتقديد؟
نه، من معتقد به باور و طرز فکر هستم. شما اگر سراغ آدم هاي بيچاره و بدبخت بروي، مي گويند ما شانس نياورديم. اما وقتي سراغ آدم هاي قدرتمند مي روي، مي گويند اين قدرت ما و انرژي است که خداوند به ما داده است. در روانشناسي نوين هم اين مساله هست که زندگي آدم ها برمي گردد به چيزي که فکر مي کنند.
اما در مورد بازيگري واسطه هايي هست که گاه بازيگر را به يک مجري بي اراده تبديل مي کند. مثلاً همين چيزي که مي گويند فلان کارگردان فلان بازيگر را کشف کرد. اين را قبول نداريد؟
قبول دارم. اما مي خواهم بگويم اين کشف شدن يک جايي در گذشته در ذهن اين آدم بوده که امروز عملي شده است. من هميشه معتقد بوده ام که انسان بايد هدف را انتخاب کند ولي راه رسيدن به آن را نه، بايد اراده و فکر را در طبيعت رها کني و بعد خداست که با اتفاقات متفاوت شما را به هدف تان نزديک مي کند. بايد ذهنيت کاملاً باز باشد. بستن ذهن يک جور تعصب است.
يعني دوروبرتان بازيگرهاي خوبي را نمي شناسيد که هميشه در حاشيه مانده اند و يا آنهايي که تنها به مدد چهره بالا رفته اند؟
قبول دارم. اما معتقدم که اين بازيگرها هم بايد به اعتماد به نفس و قدرت برسند. ببينيد حتي مرگ و زندگي آدم ها هم به باور آنها برمي گردد. من معتقدم انسان امروزي آنقدر قدرتمند است که با نيروي خدادادي هر کاري مي تواند انجام بدهد. اين انسان قدرتمند است که ارزش سجده فرشته ها را دارد. وگرنه انساني که درگير شانس باشد چه ارزشي دارد؟
آموختن بازيگري را وامدار چه کساني هستيد؟
من از حميد سمندريان و گلاب آدينه در تئاتر خيلي آموخته ام. فيلم هايي که مي بينم همه براي من حکم استاد را دارند. محدود به يک يا دو آدم نيست. حتي يک بازي بد در يک فيلم مي تواند براي شما درس داشته باشد.
ادعاي بازيگري هم داريد؟
نه، الان در مرحله تجربه هستم و اميدوارم هرگز به اين ادعا نرسم چون معتقدم پايان بازيگري است.ksabz.net
صدا و حركات خود را با دكتر نائيني«اغماء» تطبيق دادم
مخالف اعتقاد «حضور نيافتن دوبلورها جلوي دوربين» هستم
ناصر ممدوح گفت: صدا در بازيگري اهميت زيادي دارد و در«اغماء» تلاش كرده‌ام كه صداي خود را به شخصيت دكتر نائيني نزديك كنم. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ايفاگر نقش دكتر نائيني كه از پيشكسوتان عرصه دوبله است در گفت‌وگو با (ايسنا) درباره‌ي اين كه به نظر مي‌رسد دوبلورها بر صدايشان هنگام ايفاي نقش جلوي دوربين بيشتر تاكيد دارند تا عكس‌العمل‌هاي چهره‌يي افزود: سعي كرده‌ام صداي خود را در اين نقش به مردي 60 ساله نزديك كنم. البته در دوبله، من و همكارانم هنگام صحبت به جاي نقش‌ها در فيلم‌ها و سريال‌ها نيز چنين مي‌كنيم. در هر صورت در «اغماء» تلاش كرده‌ام كه صدا و حركات خود را با دكتر نائيني تطبيق دهم.
وي كه پيش از اين در سريال «راه شب» نيز بازي داشته است درباره‌ي آن اظهار كرد: آن‌جا نقش يك گوينده راديو را بازي مي‌كردم كه به حرفه‌ي خودم (دوبله) نزديك‌تر بود؛ ولي در«اغماء» نقش پزشكي را ايفا مي‌كنم كه بايد خود را با ويژگي‌هاي فردي و شغلي آن هماهنگ مي‌كردم.
ممدوح در ادامه تاكيد كرد: دوبلورها مي‌توانند به بازيگران خوبي تبديل شوند به شرط آن كه از آنان به جا استفاده شود.
وي به اين پرسش ايسنا كه آيا درباره‌ي نقش دكتر نائيني پيشنهاداتي هم به كارگردان داشتيد، پاسخ منفي داد و گفت: براساس گفته‌هاي آقاي سيروس مقدم و فيلمنامه عمل كرده‌ام. البته من در رشته‌ي بازيگري تجربه‌ي چنداني ندارم اما تلاش كرده‌ام كاري را كه پذيرفته‌ام به درستي انجام دهم.
رييس انجمن گويندگان و سرپرستان گفتار فيلم درباره‌ي دلايل قبول ايفاي نقش در«اغماء» ادامه داد: قصه‌ي خوب اين سريال كه موضوعي ماورايي دارد به علاوه‌ي حضورافراد شناخته شده‌يي چون مقدم، رضا جودي(تهيه كننده) و بازيگران حرفه‌يي باعث شد كه با مجموعه «اغماء»همكاري كنم. البته پخش اين اثر در ماه مبارك رمضان، مهمترين عامل پذيرش ايفاي نقش دكتر نائيني است.
وي در زمينه‌ي واكنش‌هاي دكتر نائيني نسبت به رفتار دكتر پژوهان ( با بازي امين تارخ) گفت: اين دو نفر صرفنظر از رابطه‌ي كاري با هم دوست هستند، از سوي ديگر، نائيني استاد پژوهان بوده است و رفتارهاي او را كه نتيجه‌ي القائات الياس ( با بازي حامد كميلي) است را به حساب افسردگي ناشي از فوت همسرش مي‌گذارد؛ بنابراين در مقابل پژوهان واكنش تندي نشان نمي‌دهد.
ممدوح در پايان هم‌چنين درباره حضور دوبلورها جلوي دوربين و تاثير آن بر باورپذيري نقش‌هايي كه به جاي آنان گويندگي مي‌كنند، تاكيد كرد: من با ديدگاه برخي از همكارانم، كه معتقد به حضور نيافتن دوبلورها جلوي دوربين هستند، مخالفم. گويندگاني اين نظر را مطرح مي‌كنند كه به علت مشغله‌ي زياد فرصت حضور جلوي دوربين را ندارند. البته اگر كار مناسبي به آنان پيشنهاد شود، بعيد نيست در آن هنرنمايي كنند.
اخرين قسمت سريال اغما پنجشنبه ساعت 22